Forum Ogrodnicze Oaza

Kochany Miłku
Dziękuję serdecznie w imieniu Adama, który jednak cały czas podgląda zdjęcia, które zrobiłaś... Ech, Wy fotograficy
Fotografie robione są z różnych ujęć: z pozycji leżącej na karimacie - Adam pod siatką maskującą; w pozycji siedząco-kucznej w czatowni przenośnej, termos z herbatą w kącie; w pozycji stojącej, zdjęcia z ręki.
Po tym weekendzie podeślę Ci zdjęcie tej czatowni, własnoręcznie zrobionej przez Adama. Jednak o tajnikach fotografowania, rodzajach obiektywów, rodzajach aparatów, przesłonie, itp. musisz porozmawiać z Adamem; ja z przyjemnością pogawędzę i ponudzę o obiektach fotografowanych - gatunkach, zwyczajach, biologii, zachowaniu ...
Mówisz - masz

Aneczko! Kiedyś też tak było, że mój mężyk wywijał teleobiektywem, a ja asystowałam z lornetką. On kupił sobie lepszy (ale cięższy) obiektyw, a ja przejęłam po nim i też robię sobie...
Czatownię też mamy (taką gotową z Juli), ale ja jeszcze w niej nie siedziałam, bo... nie mam cierpliwości. Ja to łazić lubię...

Miłku,
to ja Cię szczerze podziwiam - dla mnie fotografowanie to wyższa szkoła jazdy ( ale tak po cichutku pocieszam się, że każdy z nas ma swoją domenę działań, w której czuje się najlepiej ), tak więc muszę wycofać się z dyskusji na ten konkretny temat. Adamowy sprzęt to aparat Canon 5D MKI obiektyw Canon 400 5.6L - na wszelki wypadek kolejnych pytań
Natomiast czatownia zrobiona jest na bazie drewnianej konstrukcji, połączonej na kształt trapezu, obita plandeką samochodową w kolorze zielonym. Siatkę maskującą mamy z demobilu.
Ja natomiast bezpiecznie i sprawnie posługuję się lornetką kupioną w MediaM, firma nieznana, ale podobnie jak Ty nie usiedzę w miejscu. U nas to Adam ma anielską cierpliwość, może "czatować" godzinami, a ja tylko donoszę wówczas termos.
Nie wiem, czy na tym Forum można zamieszczać zdjęcia ptasich gniazd - otóż na lampie nad drzwiami wejściowymi do domku uwiły gniazdo kopciuszki. Wyprowadziły dwa lęgi: 3 i 5 piskląt ( jedno odeszło ). Na czas wysiadywania i odchowu młodych "wyprowadziliśmy" najbardziej potrzebne sprzęty z domu i koczowaliśmy w drugim końcu ogrodu. Ale fotkę podczas zabiegów pielęgnacyjnych poczyniliśmy ... jeśli jednak nie zamieszczamy takich zdjęć, to o.k.

Sikorkowe reminiscencje

Bogatka w trakcie gromadzenia materiału gniazdowego ( psiej sierści )

Mału urwis - modraszka, zwana modrą zołzą - z roku na rok coraz ich mniej

Maleńka, niesamowicie ruchliwa sosnówka - tu na klocu dzięciołowym

Najmniej bojaźliwa czarnogłówka/uboga - nie podejmuję się na 100% identyfikacji, zwłaszcza, że to zdjęcie zimowe - przy desce z orzechami, ukochanej stołówce sikor i kowalików

Samczyk zięby jer, Rudolf, Gruby i Dzwoneczek z generalską miną

Z Grubym wiąże się bardzo sympatyczna historia; zawsze z utęsknieniem wyczekujemy go zimą, pojawia się najczęściej w styczniu i od razu obejmuje rządy w karmniku. Nie musi nikogo płoszyć, samą swoją posturą wzbudza respekt, rozłupanie pestki dyni to dla niego ... pestka. Ale pewnego lata pojawił się na sośnie obok naszego ogrodu, nie sam oczywiście Przylatywał z małżonką do naszego poidełka, czujnie rozglądał się po okolicy, długo debatował nad bezpieczeństwem rodziny, krótko gasił pragnienie, a potem - kiedy piła Ona - nadal pozostawał w pozycji obronnej. Było to bardzo wzruszające. Szczęśliwie wyprowadzili lęg.
Identycznie latem zachowywał się pan gil - przylatywali do nas zawsze najpierw na brzozę, on ją karmił, a potem korzystali z poidła na tych samych zasadach, co grubasy. Nigdy nie widzieliśmy u nas gili zimą, żeby była jasność sytuacji
O Rudolfie już pisałam; to moje "oczko w głowie", może dlatego, że mimo srogiej zimy zostaje u nas i za wszelką cenę stara się przeżyć. Nasz jedynak
O dzwońcach będzie osobna opowieść ... to temat rzeka ...

Aniu, wspaniałe zdjęcia i piękne komentarze
To wielka przyjemność czytać Twoje teksty pisane z pasją i taką piękną polszczyzną

Dalu
To OGROMNA przyjemność dla mnie czytać tak miłe i sympatyczne komentarze Naprawdę, wzruszyłam się ....
Bardzo Ci dziękuję.
Pozdrawiam cieplutko, postaram się - w miarę możliwości - zamieszczać kolejne historie z życia naszych skrzydlatych gości.

Dziś wlałam ptakom wody i oto kto przyleciał
Chyba jakiś dzięcioł , bo z pasją kuł dziobem drzewo.

Wygląda na to, że to dzięciołek (Dendrocopos minor).

Dzwoneczkowe wspominki

Najczęściej dzwońce na ogrodzie widujemy dwa razy w roku: późną jesienią, kiedy nieśmiało zaczynają poszukiwać czegoś nadającego się do zjedzenia – jeśli poszukiwania uwieńczone są sukcesem, zostają z nami przez całą zimę ( mam na myśli działkowy karmnik ). I potem mamy okazję obserwować je wiosną – wówczas planują już założenie rodziny, para wspólnie szuka najdogodniejszego miejsca na budowę gniazda i przeczesuje działkę w nadziei na znalezienie odpowiedniego materiału budowlanego – w tym roku, „naśladując” bogatki, nasze dzwoneczki z dużym zacięciem zbierały psią sierść – i u bogatek, i u dzwońców, gromadzeniem budulca i zanoszeniem do gniazda zajmuje się samiczka.
Latem aktywność dzwońców spada – co nie znaczy, że leniuchują Nie widzimy ich my, ale jak wszystkie lęgowe ptaki także i dzwońce tracą głowy podczas odchowu młodych. Na szczęście odzywają się – ich dźwięczne głosy przypominają, że jednak są.

Gatunek ten jest wyjątkowo wdzięcznym obiektem do fotografowania przede wszystkim zimą, kiedy głodne ptaki szukając pożywienia zaglądają do dobrze im znanych miejsc. Zwróćmy uwagę na wygląd dzioba u dzwońca – nie jest to cieniutki, krótki i delikatny dziobek jak u sikorki czy rudzika; to mocny, gruby dzióbas, przystosowany do zjadania nasion ( w końcu to typowy ziarnojad ) - dlatego z łatwością poradzi sobie z niełuskanym słonecznikiem czy pestką dyni. Inna historia to mega dziób grubodzioba, ale jemu poświęcimy osobny wpis
Dzwońce zawsze rozczulają na początku sezonu dokarmiania: kiedy w karmniku pojawia się pokarm, pierwsze zjawiają się oczywiście sikory wszelakie i mazurki, przylatują całymi chmarami. Ale nie dzwońce, co to, to nie. One, spryciarze, wysyłają najpierw czujkę – taki mały, oliwkowy szpieg siada sobie na gałęzi papierówki i dłuuugo obserwuje sytuację w karmniku. Potem odlatuje. Za jakiś czas wraca, ale nie sam - „wlecze” za sobą towarzystwo w postaci jednego, dwóch pobratymców. Niby od niechcenia zaglądają do karmnika, hm, hm, „zobaczmy, co Adasiowa tu nasypała” … „może się skuszę”, „ a czemu nie ma łuskanego słonecznika, tylko ten w łupach” … dywagują tak dłuższą chwile, łaskawie skubną jedno czy dwa nasiona … A potem sytuacja zmienia się diametralnie – to właśnie dzwońce rządzą w karmniku – zlatują się całą gromadą i sieją w nim spustoszenie; respekt budzi w nich albo Grubas, albo krogulec ( w zasadzie krogulec powoduje panikę wśród wszystkich ptaków ).
Dzwońce z powodzeniem korzystają zarówno z zasobności karmnika, jak i nie wzgardzą ziarnem rozsypanym na ziemi ( w dużej mierze jest to gotowa mieszanka dla dzikich ptaków ).

A u mnie zaczął się długo wyczekiwany i krótki sezon ...sowi. Już wyjaśniam, o co chodzi - otóż co roku, o tej porze, tzn. mniej więcej w połowie października, kiedy zaczynają złocić się liście, na mojej brzozie okoliczne sowy uszatki spędzają dzień (w nocy polują). Siedzą sobie na gałązkach, niektóre śpią (?), inne obserwują mnie swoimi wielkimi oczami Czasem jest jedna, czasem kilka - wczoraj były trzy, jedna mała i dwie większe. Ale widziałam już i równocześnie osiem!
Brzoza jest baaardzo wysoka, mój aparat ma baaardzo kiepski zoom, więc zdjęcie baaaardzo złej jakości, za co przepraszam

Dala
Ale rarytas! Gratuluję wytropienia, uchwycenia aparatem i ... szczerze zazdroszczę takiego gościa
To się nazywa genialne wejście
pozdrawiam cieplutko.

Dalu-gdyby tak jeszcze wiedzieć czy są to co roku te same sowy

Sóweczka (Glaucidium passerinum) przesiadująca w niszach zabudowań. W nocy było słychać głos, gdy łowiła

Miłośnikom sów serdecznie polecam dwie pozycje: przepiękny film "Sowy Polski" i album poświęcony tym ptakom; obydwie autorstwa ś.p. Artura Tabora. Film, ze względu na tragiczną śmierć autora został dokończony przez inną osobę. Naprawdę warto zapoznać się choćby z tym dokumentem, bo książka osiąga dość wysoką cenę Oprócz plejady przedstawionych w filmie gatunków naszych sów, ich siedlisk, zwyczajów i zachowań, pięknie zarysowanych sylwetek koniecznie wsłuchajcie się w komentarz; nie jest typowy jak w większości obrazów przyrodniczych, bez tej irytującej monotonii czy uczelnianego tonu. To opowieść prawdziwego człowieka, który tak ukochał przyrodę, że poświęcił jej to, co najcenniejsze - życie.
Pozdrawiam cieplutko.

Książkę-album miałam w ręku. Piękne wydanie!
A tu film dla zainteresowanych o sowach Polski

Rzadko już spotykana lub w ogóle dzierlatka (Galerida cristata)





Dzierlatka pochodzi z rodziny skowronków. Wyróżnia się zaostrzonym czubkiem na głowie






Gniazduje nielicznie w całym kraju.
Występuje na terenach otwartych i suchych ze skąpą roślinnością, na ugorach. Często można ją spotkać na obrzeżach miast i wsi ponieważ lubi siedliska związane z człowiekiem.

Miałam dzisiaj skrzydlatego gościa na ogrodzie !
Widywałam go już kilka razy, ale po raz pierwszy udało mi się ustrzelić go obiektywem.
Z taką pasją kuł stary modrzew, że zdążyłam pobiec po aparat i cyknąć kilka zdjęć.

Niestety na dużym zoomie są dalekie od ideału , ale i tak się cieszę

dzięcioł duży / Dendrocopos major

Adasiowa wrote:
Adasiowa, na co są przymocowane orzechy do deski?