Forum Ogrodnicze Oaza

Te zmagania to ze strony Anulki raczej taka mała kokieteria. Mi to wygląda na doskonała symbiozę

Dredzik
22.07. 2001 - 10.10.2016

Serce moje... do zobaczenia...

Aniu
Dredzik [*]

Anulko Dredzik miał dzięki Tobie cudowne życie o jakim większość zwierząt nie może marzyć.....

Aniu...
Dredzik miał wspaniałe życie, a teraz szczęśliwy biega za Tęczowym Mostem...

Anusiu

Aniu, nie będę rozdrapywać świeżej rany, gdyby mogło być inaczej to by było, ale nie mogło.

Anulka ... przytulam

Aniu, zawsze żal jest nam naszych zwierzaków gdy odchodzą. Są jak członkowie rodziny. Niestety, nie zawsze można pomóc.

Znam ten smutek Aniu, przytulam Cię i ja

Ania

aniu przykro mi....

Dziękuję ... za każdą myśl, gest i słowo. To bardzo pomaga.
Śmierć Dredzika dała mi bardzo dużo do myślenia - że najwyższy czas przewartościować swoje dotychczasowe życie, plany, marzenia i codzienność. Mam nadzieję, że w końcu mi się uda....

Anulka, serce ty moje, tak bardzo mi przykro że musisz się teraz zmagać z tęsknotą i bólem po odejściu ukochanej istotki. Ale pomyśl słonko moje.... Dredzik jest już za Tęczowym Mostem i będzie tam czekał na Ciebie. On by napewno chciał żebyś co rano spojrzała na niebo i biorąc głęboki oddech pomyślała w nadziei...''On tam na mnie czeka. To nie koniec dni szczęśliwych!!'' - wierzę że właśnie tak jest. Pozwól serdeńko moja że Cię utulę w tej trudnej chwili. W sercu Cię kołyszę, Aniu!

Zamiast relacji z weekendowego wyjazdu na ogródek, kilka zdjęć z dzisiejszych odwiedzin pewnego schroniska w niewielkim Gaju ...

To nie był chiński grzywacz.... tylko koszmarnie wychudzony owczarek niemiecki [*]

15-letni Profesor ( dla którego wystawiłam aukcję w naszych Bazarkach ) jest już z nami. Zobojętnienie to jedyne słowo, którym mogę Go scharakteryzować .... zwinięty w kłębek śpi koło pieca, spokojnie zjadł ciepły posiłek, a teraz chrapie. Witaj w domu Psie Serce ....

To rozumiem, tak trzeba
Kiedy ktos mówi, że stracił psa-przyjaciela i nie może lub nie chce brać nowego, żeby nie przeżywać na nowo tragedii to zastanawiam się, o co mu chodzi? czy naprawdę chce darować lepsze zycie i odrobinę miłości nastepnej istocie ? czy o siebie? nigdy nie braknie istot pokrzywdzonych, którym warto cos zaoferować chociaż w końcówce życia. Tak więc nie rozczulajmy sie nad sobą, działajmy jak Anulka. I pamietajmy, że oprócz drogich rasowych psów są te nijakie, łańcuchowe, mają taką samą potrzebę bezpieczeństwa, przytulania, pełnej miski. Tylko szans znacznie mniej....

Mogę podpisać się obiema rękami pod tym, co napisała wyżej Ewa!
Aniu, jesteś wielka Postąpiłaś wspaniale oferując serce i ciepły dom Profesorowi On pewnie wiele w życiu przeszedł, a dzięki Tobie będzie miał wspaniałe kilka lat życia (czego wam obojgu mocno życzę) i z pewnością zaufa jeszcze człowiekowi

Wiedziałam,że tak zrobisz,Aniu