Forum Ogrodnicze Oaza

Podziwiam! Nadzwyczaj cenię ludzi dla których własna praca i pomysły są orężem w tworzeniu własnego miejsca na ziemi. To takie oczywiste, ale niestety nie łatwe. Pewnie jeszcze przed Tobą chwile, kiedy obejrzysz się wstecz i powiesz z uśmiechem: dotknęłam (dotknęliśmy) tutaj wszystkiego, czego serdecznie życzę.

Greto,miejsce jest piękne , duuużo miejsca... zrobicie z tego perełkę. Już teraz to widać. Nie umiem przelewać swoich myśli na papier, więc krótko: będę wam kibicować i trzymać kciuki za spełnianie marzeń. Aaa ... i jeszcze pytanie: chcesz cieplejszą porą przygarnąć piwonie? Ela

Bardzo dziękuję za dobre słowo, wiarę i propozycję! Pewnie! Uwielbiam piwonie:)

Nimfa wrote:
Szczególnie tego depozytu Wehrmachtu chciałabym dotknąć. W ramach podarunku "na szczęście" w poszukiwaniach dostałam to( Wehrmacht obejmował trzy rodzaje sił zbrojnych: Heer (wojska lądowe), Kriegsmarine (marynarka wojenna) i Luftwaffe (lotnictwo)):



Wisi w kuchni i działa. Każdy kto mnie zna, wie co sądzę o totalitaryzmach(bardzo źle o nich myślę), ale patrzę na ten młynek i myślę, że mieszkający w tym domu rolnik, Bergmann raczej nie bił brawa Adolfowi Hitlerowi a już na pewno nie chciał wysyłać na wojnę swojego syna. Ale...o historii jeszcze będzie. Sporo. Bo to moja miłość od wielu lat.

Dorzucam jeszcze piękne widoki okolic. Tak naprawdę jak angielski ogród w makroskali. Wiosno, chodź już

Greto, widoki piękne. A młynek jeszcze bardziej I przywołał wspomnienia , bardzo odległe...moja babcia też taki miała, wisiał w kuchni, był w niebieskich kolorach...Co się z nim stało kiedy już babci nie było - nie wiem, a szkoda...był doskonały... . Co do piwonii, rozrosły si więcej niż trochę, trzeba je przerzedzić koniecznie i fajnie że jest ktoś - znaczy Ty - komu sprawią przyjemność. Umówimy się na priv.
Ela

Kilka słów o naszej wioseczce. Zilustruję je skanami pocztówek ze stron o Dolnym Śląsku, co jest oznaczone.

Nasza wieś przed wojna nazywała się Raspenau, czyli: "niwa Raspena". O Raspenie nie wiem nic, ale o wsi odrobinę tak. Przed wojna mieszkało tu ponad 420 mieszkańców(dziś: niespełna 100).
Kiedyś była to wieś tkaczy. W Mieroszowie i Chełmsku śląskim, najbliższych miasteczkach(dziś Chełmsko jest wsią) produkowano dobrej jakości tkaniny w atrakcyjnych cenach, które były wysyłane nawet do obu Ameryk!
Tak Łączna wyglądała wtedy-do pocz.XX wieku:







Później zaczęły powstawać murowane domy. Nasz został zbudowany w roku śmierci Stanisława Wyspiańskiego.

Wieś była miejscem wypoczynku dla wielu letników-znajdowały się tutaj 3 gospody z noclegami.



Wielu mieszkańców świadczyło rozmaite usługi. Na pewno tutejsze domu budowali miejscowi murarze-naliczyłam ich we wsi aż czterech. Działał tu dobrze prosperujący kamieniołom a piaskowiec z Łącznej był cenionym surowcem do budowy nie tylko domów(miejscowych, mój też).







Osiedlił się tu bowiem niemiecki rzeźbiarz, który wykonywał naprawdę piękne wizerunki zwierząt:

swidnica24.pl/2018/11/wroclaw-ma-krasnal...rmanna-duboisa-foto/

Ale też...popiersie Hitlera czy nazistowskie orły. Żeby było śmiesznie, po wojnie wykonał orła polskiego na ratusz w Wałbrzychu.
Piaskowiec z Łącznej został również wykorzystany do wykonania elewacji tej budowli.

podroze.onet.pl/polska/dolnoslaskie/mauz...ynia-hitlera/9yfjgzv

Ja mieszkam w domu Otta Bergmanna;)-w dolnej ćwiartce domów po prawej stronie;)



Panorama wsi ponad 100 lat temu. Zwróćcie proszę uwagę ile dużych drzew rosło w obejściach...




A przy wjeździe do wsi: Czartowskie Skały przed wojną zwane: Izbami Krasnoludów:)

Kochani, patrzę na Wasze ogródki/ogrody/tarasy z podziwem i odpowiednio zmotywowana: "za 8-10 lat twój ogród będzie już spory" . Funkcjonuję faktycznie w trochę innej strefie klimatycznej-u mnie jeszcze WSZYSTKO nie budzi się do życia, ino część, ale dzięki temu mam chwilkę więcej na ochłonięcie i studzenie swojego zapału nowicjusza: więcej i szybciej

Dziś o przygodzie z początku grudnia, która z pewnością nauczy mnie czekania(jakbym, psia krew nie była nauczona) . Na jednym z forów poznałam przemiła panią, która odezwała się do mnie w prywatnej wiadomości, że "niedaleko" czyli w Świebodzicach sprzedają z siostra dom po mamie. Mama kochała kwiaty i cos tam jeszcze zostało, jak chcę, mogę przyjechać i wykopać sobie. Domyślacie się, co zrobiłam. Piotr mimo wcześniejszych deklaracji: "żadnego przewożenia wykopków samochodem więcej", znowu okazał się świętym Piotrem(kury pieją, on nie zdradza;)). Pojechaliśmy. a tam...wielkie krzaczory róż. Ale siostra miłej pani, równie miła, mówi: Wie pani, tu ma powstać parking. Jak pani ich nie weźmie, wyrzucą. Wykopałam więc 7 krzaków róż, które miały po kilkadziesiąt lat. System korzeniowy prawie bez drobnych korzonków. Usłyszałam od ekspertów, od róż, żeby próbować. Sadzić, mocno zalać wodą i wysoko okopczykować. Zrobiłam to i czekam

A teraz najciekawsze. Panie powiedziały mi, że po wojnie ich mama- a one czasami z nią-chodziła do dawnego wiejskiego ogródka księżnej Daisy Hochberg, My Fantasie. I stamtąd...przynosiły rośliny . Organizacja Todta zrównała z ziemią budynki, ale...roślin nie wykopali. Dostałam jeszcze krzaczysko ciemiernika, który na pewno został przyniesiony stamtąd(tych nie posadziłam w byle jakim miejscu-u mnie jeszcze nie kwitną, mają być "ceglaste"). Czy któraś z róż przywędrowała z tego miejsca- nie wiem. To na pewno stare odmiany. Jeśli przeżyją i zakwitną, pochwalę się z przyjemnością.

Jak wyglądał kiedyś i co zostało po nim dziś? Sielankowy ogród Daisy możecie obejrzeć tutaj:

polska-org.pl/519580,Walbrzych,Moja_Fantazja.html

Greto, świetnie, masz już początek różanki, bo zamierzałam Ci wysłać ale nie siedem tylko jedną róże - miałam ją przesadzić w kąt ogrodu, ale u Ciebie będzie miała lepiej, to już na piv. i coś tam jeszcze mam, ale muszę sprawdzić cebule lilii i lawendę. Jestem ciekawa jak zaplanujesz ogród ?

Marry-miejscowość obok i przed wojną, i teraz nazywa się: Różana(Rosenau), więc to zobowiązuje:). Wsadziłam już dwie i szukam nadal sadzonek przedwojennych, pancernych róż, które rozmnażają się rozłogami. Wsadziłam na przykład tę, bardzo smakowała sarnom, mam nadzieję, że odbije:)

www.roses.webhost.pl/2015/01/barcin/

Takie róże, które przetrwają i życie w żywopłocie, i w krzaczorach, i spore mrozy.

Bardzo lubię byliny, więc to będzie wiodący typ roślin. Zawsze bardzo podobały mi się angielskie ogrody z kamieniami porośniętymi mchem:). Gdzie byliny same się rozsiewają w wielkich kępach;).

Widzę po 1,5 sezonu, ze dobrze maja się tu liliowce, irysy, floksy, dzwonki i pójdę w tym kierunku. Jest wilgotno, więc na pewno funkie. Lilie- z wyjątkiem tych, które nieopatrznie posadziłam w miejscu cieknących drenów-też bardzo ładnie zakwitły. Pięknie rosną tu dalie-co prawda próbowałam z jedną odmianą-wymarzły pod koniec maja, ale odbiły i były piękne. Na pewno zabawię się w ich mnożenie. Wyczuwam miejsca i postaram się uzdatnić ziemię. Mam nadzieje, że będzie co pokazywać
W pierwszych wiosennych poczynaniach chcę kupię i zasiać żółtą i kremową/łososiową naparstnicę, pod oknami rzędy irysów w kolorach białym, różowym, łososiowym i niebieskim. Podwójne ostróżki, białe maki. Jestem bardzo ciekawa co wyrosło z nasion, które zostawiłam na roślinach.

Tak naprawdę w pierwszym roku było "naćkane" , wiec z kompozycjami ogrodowymi miało to niewiele wspólnego. Ale i tak było fajnie



Chciałam zaznaczyć,za wszelka cenę, że to już zagospodarowany teren . Chcieliśmy też uniknąć jakiejkolwiek chemii, więc wybierałam miejsca, gdzie walczyłam z trawą i podagrycznikiem.




A jaśniepaństwo robiło sobie w ich obrębie miejsca toaletowe i ścieżki

Greta_Baum wrote:
Ja tak mam od ponad 20 lat.
I to w mieście, gdzie wokół moi sąsiedzi mają ogrody w większości projektowane - i "realizowane" - przez fachowe firmy.
Wiesz, co mi się podoba w wiejskich ogrodach? Właśnie naturalność i spontaniczność. W "mojej na ćwierć etatu" wsi pięknych ogrodów moc, nawet przy skromniutkich domkach. I żaden, ale to żaden nie wygląda jak skwer przed bankiem.
Jako liliomaniaczce kompletnie nawiedzonej podoba mi się Twój pomysł z liliami. Teraz dobry czas, by się rozejrzeć.
Ja z nasion nie hoduję, lecz nawet teraz mogłabym Ci wysłać zebrane z botanicznej lilii Henry`ego, młode osoby mogą sobie pozwolić na luksus dłuższego czekania na kwitnienie.

Spróbuję pozbierać irysy, które wykopałam w ubiegłym roku , bo były zbyt duże kępy. zostawiam pod bukszpanem i tak tam leża. widzę ze maja ładne zielne wypustki więc jak nie będzie mrozu to moze coś z nich będzie daj na pw adres.

Serdecznie dziękuję, Emalia . Może dochowamy się odmiany polarnych irysów;)?-oczywiście uhonoruje Cię w nazwie:)

Łatka wrote:

Piotr się czasami śmieje, że gdybyśmy mieli ogród "na zlecenie" odbierałabym pracownikom-wykonawcom ogrodnicze narzędzia i rośliny. więc lepiej nie. Jeszcze by ktoś mój depozyt Wehrmachtu wykopał

Hm, u mnie to nie tyle pazerność na robotę czy obawa przed utraceniem złotego pociągu - co proza życia.
Przejmując ogród od śp. teścia dysponowałam nader skromnymi środkami finansowymi, już pomijając fakt, że przełom tysiącleci a teraz to kompletnie inna oferta i możliwości zakupu. Nie kupowało się przez internet, wyobrażasz sobie? We Wrocławiu dopiero powstawał pierwszy market z działem ogrodniczym.
Z drugiej strony jestem pewna, że to co zrobisz sama, będzie o wiele "twojsze".
Z tym klimatem to nie przesadzaj, sadzę, że u podnóża Karkonoszy jest przynajmniej równie surowy - a może trzeba napisać: był? A mój feblik do róż angielskich zaczął się tam właśnie. Ale...jak wolisz "żelazne" - to może kanadyjskie?

Żartuję z wyrywaniem narzędzi pomocnikom, trochę żartuję , ale faktycznie: zaprojektowany i wykonany przez kogoś ogród nie dla mnie:). Z klimatem niestety nie przesadzam-mieszkałam 5 miesięcy przed przeprowadzką tutaj między Lwówkiem śl.a Złotoryją-zupełnie inna bajka. Bez marudzenia stwierdzam tylko, że okres wegetacyjny krótszy, ale za to więcej wilgoci. Mam zamiar działać metodą prób i błędów lub jak wolę to nazywać: niespodzianek;)-czasami ściana lub spory krzew robi inny mikroklimat:).
Zaczęłam od robionych samodzielnie rozsad bylin, kupiłam na początek pewnie z 20-25 roślin w doniczkach i zostałam obdarowana przez mamunie koleżanek, których wyrodne córki nie chcą grzebać w ziemi. Najskuteczniejszego bakcyla zaszczepiła mi jednak kochana babcia Ania i nie ma dnia w ogródku, żebym o niej nie pomyślała.
Kanadyjki? Zakupiłam i posadziłam w listopadzie na "wygwizdowie" dwóch Alexandrów McKeznzie

Witaj koleżanko- mieszkam całkiem blisko Ciebie, także w poniemieckim domu, jego remont trwał latami (21). Ja osobiście mieszkam dopiero rok (zamiana z teściami dom za mieszkanie w bloku). Ogród zmieniał się bo moja teściowa nie lubi liści i wycinała wszystkie drzewa i wysokie krzewy (które brudziły ), ja robię wręcz odwrotnie zaczęłam od sadzenia drzewek owocowych i wysokich krzewów . Mój dom też ma ciekawą historię, ponieważ poprzedni właściciele mieli szklarnie, w których hodowali róże, a stary Niemiec był agronomem we wsi i skupował zboże i inne plony to mnie także zobowiązuje aby tą tradycję podtrzymać ....i tak róż będzie najwięcej
Bardzo jestem ciekawa zmiany tych wnętrz bo nasze wyglądały bardzo podobnie jak sięgnę pamięcią 21 lat do tyłu, ale niestety nie mam zdjęć. Czekam z niecierpliwością na Twoje