Forum Ogrodnicze Oaza

Greto, jesteś szczęściarą: dom z podjazdem i tyle miejsca dla roślin a do tego entuzjazm w przygarnianiu stworzeń, duuuużo wytrwałości i powodzenia w tworzeniu historii swojego miejsca , że tak pompatycznie zatrąbię.

Wspaniale zapowiada się ten wątek, zwłaszcza pod kątem remontowych możliwości

Dziękuję Wam za wszystkie dobre, miłe słowa. Wrzuciłam drastyczne fotki, żeby pamiętać, że fajnie cieszyć się tym, co udaje się zrobić, mimo wszystko: braków, zwątpienia i innych zewnętrznych czynników. Na pewno nie będzie to dom z katalogów. Jest krzywawo , nie-sterylnie i naprawdę bez napinania się. Oczywiście miło jak się gościom podoba, ale...tu też zapraszam innych gości. Nie krytykantów. Jak jestem u kogoś i ktoś pyta o radę i opinię-radzę i opiniuję, nie chwalę na silę i przez grzeczność, i tylko tego oczekuję.Jakoś zaczęli mocno uwierać mnie ludzie, którzy bardzo chcieliby opiniować moje życie i wybory, podpierając swoje opinie nieśmiertelnym: "bo ja...", "bo my..."
Oczywiście pojawili się "apostołowie", z "dobra nowiną", którzy nie pytani zaczynali snuć wątki, że poniemiecki dom to "studnia bez dna", "skarbonka" ale na spokojnie opowiedziałam o historii niemieckich domów. O tym, że można znaleźć ciepły i suchy i ile poprzedni właściciele nie wpadli na pomysł zalewania piwnicy cementem i zatykania drenażu. To chociaż tekst o majątku na wymianę instalacji. A jak mówi się, że dach bardzo zdrowy a dachówka z trwałością obliczoną na 800 lat, misiom robi się smutno. Doszłam do wniosku, że krytykantów trzeba ustawiać albo eliminować. Taka przeprowadzka to dobry moment na przegląd znajomych. I zostawienie tych naprawdę życzliwych, zrobienie miejsca dla kolejnych. I wicie co Wam powim ? Zawsze cieszyłam się jak ktoś przeprowadzał się do nowego, lepszego miejsca czy spotykał osobę, z która zaczynało się układać a człowiek zaczynał kwitnąć. Zawsze powtarzałam ze śmiechem, czasami przez łzy spod coraz bardziej opadających powiek , że przystojnych aryjczyków i kredytów wystarczy dla wszystkich . I bez żalu pożegnałam ludzi, którzy kiedy byłam samotną matką w wynajmowanym mieszkaniu, współczuli mi i wiedzieli "jak być powinno" . Pop przecież kobieta po czterdziestce nie może ułożyć sobie życia i spełniać marzeń . Co najwyżej powinna z godnością czołgać się w stronę cmentarza . Ciesze się z tego miejsca niesamowicie i spora grupa dobrych ludzi cieszy się ze mną. Przekonało mnie to wszystko, że dla Najwyższego Menadżera wszystko jest możliwe. Wszystko. Mam mały zastój w sprawach zawodowych, więc szczególnie mocno to sobie powtarzam. Może trochę mi się "ulało" , może to lekko chaotyczne, ale zmierzam do pokazania Wam jak od fruntu , wszak: "grunt to frunt" zmieniło się nasze miejsce w ciągu kilku miesięcy.
Piotr sam skuł warstwy różnych zapraw z elewacji, pomalował ją gruntem oczywiście i "niszową", niedostępną w marketach farbą(służę namiarami-świetna, za 1/3 ceny), drogę zrobiliśmy(znowu Piotr) z kamienia z pobliskiej kopalni melafiru, wymieniliśmy okna, co tydzień kosiliśmy trawę a ja zdjęłam tipsy i zabrałam się z ogródek.








A teraz jeszcze cos z pogranicza...metafizyki;)? Kiedyś, kiedy jeszcze byłam w...czarnej dąbrowie , zobaczyłam ten dom i...ustawiłam sobie na pulpicie:



Jakiś czas później...







Każdy zasługuje na swój dobry dom

Greta - piękne to ostatnie zdjęcie - taki "dom i miejsce marzeń" = Twoich marzeń.

Greto mieszkasz w cudownym miejscu. Patrząc na ostatnie zdjęcie czuje się, że to oaza spokoju i przystań na długie lata.

Wspaniały dom w pięknym miejscu.
Cieszę się i ze względu na Ciebie - i na dom.
Dobry los go spotkał.
Wiesz, w "mojej wsi na ćwierć etatu" , gdzie mieszkam - niestety - tylko jedną nogą, ale większością serca, takich starych - jeszcze starszych - domów jest mnóstwo. Nie wszystkim było dane pójść w przysłowiowe dobre ręce. I nie myślę tu o rękach, przez które przechodzi duuuża kasa - choć pieniądze przy remoncie rzecz wielce przydatna. Ale za pieniądze bardzo łatwo jest i zniszczyć piękny budynek. Wam udało się poruszać w granicach smaku i kultury architektonicznej.
Miejsca na kwiaty masz multum.
Czytałam, że ofiarowałaś się przyjąć zbędne dalie od Roberta.
Już wiem, komu wysłać te karpy, których nijak nie dam rady "upchnąć"

Greto, coraz bardziej mi się podobasz - Ty, Twoje podejście do życia, do "martwej natury" i istot żywych, i Twoje zabawy słowne również
Myślę, że za jakiś czas dorobicie te zielone okiennice do swego domu marzeń

Pestka, CHI, Łatka-to bardzo wspierające . Uważam, że nie każdy musi lubić i cenić stare domy, ale jak się nie lubi można darować sobie deprecjonowanie i zniechęcanie innych, bo czasami-nawet pominąwszy inne elementy: opłaca się . Problemem było i jest prawo, niestety. Wiele domów na wsi stało na działkach rolnych, nie: budowlanych, co powodowało i tak jest nadal, że banki nie dają na zakup takich nieruchomości kredytów hipotecznych. I tu pies pogrzebany. Ci, którzy chcieliby-nie mogą, a ci, którzy mogą: nie chcą. Zgadzam się Łatka, że stary dom łatwo można zniszczyć...Znowu: nie mam prawa oczekiwać, że wszyscy właściciele domów "po przejściach" będą poruszać się w kierunkach rustykalno-historycznych , ale kiedy przyjeżdża w gości rodzina mieszkająca w kliteczce na ostatnim pietrze wiekowego wieżowca i nie pytana ani nie zachęcana do wygłaszania komplimentów, wygłasza opinię, że nie mogłaby tu żyć, bo...podłogi i ściany krzywe, poniemiecki bagnet w mojej kieszeni drze podszewkę

Gdyby ktoś z Was chciał kupować stary dom czy mieszkanie, piszcie śmiało, doradzę chętnie, bo dość mocno siedzę w temacie i historii Oprócz starych domów lubię też stare graciki . O tym też będzie.

W nawiązaniu do słów Łatki i moich dwóch próśb w dziale wymian: jeśli ktoś z Was będzie miał nadwyżki, których nie chce sprzedawać, a będzie chciało mu się jeszcze po podziale zapakować i wysłać bardzo chętnie zaadoptuję je do mojego ogrodu za koszty przesyłki czy ładny drobiazg, renowację starego mebla czy spełnienie kulinarnej fantazji . Pod warunkiem, że wysłanie nie będzie kłopotliwe. Oczywiście na kawę i coś smacznego z roślinkami czy po-bez również-możecie wpadać. Będę wdzięczna za propozycję każdej roślinki, bo generalnie unikam kręcenia nosem . a jeszcze jestem na niebezpiecznym etapie zapału neofity
Ja oczywiście chętnie podzielę się tym, co posiadam. Na razie to...cesarstwo chaosu;)







Gdzie często rozlega się wrzask: -Deeeeejjjj

Mandorla, oczywiście są w planach. Stoczyłam duchową walkę: błękit, który uwielbiam czy ciemnozielony, który lubię. Stanęło na ciemnej zieleni.
Na razie zrobiliśmy w tym kolorze ze "znalezisk" strychowo-stodołowych..."komplet wypoczynkowy"





Nie tylko nam się podoba Choć to bardzo ryzykowna próba eklektyzmu



Ale...nawet urodziny obsłużył, więc...przez najbliższe 10 lat-O.K.




I jeszcze ktoś dostał zielona budkę z tarasem




Zmykam. Zarobić na deski na okiennice

Greta_Baum wrote:
Ta z kokiem - to Ty???
"Cesarstwo chaosu" nader w moim guście, widzę sporo jednorocznych, pewnie Twojego siewu - ale pewnie coś tam zastałaś i zachowałaś po poprzedniej mieszkance domu? Stare róże? Drzewa - prócz dębu?
Greta_Baum wrote:


Teraz ja, osoba pewnie półtora razy starsza, wymądrzę się: ważna powinna być dla nas opinia osób, które nie gadają od rzeczy.
A co do ławek, leżaków, hamaków - kiedyś myślałam, że w ogrodzie będę takich sprzętów godzinami używać. Po 20 latach ogrodowania z iluzji nic nie zostało
Ale ładnie odnowione są.

Ta z kokiem to moja córka:),Madzia. To jej szesnaste urodziny i drużyna pierścienia;).
Tylko dąb ze starych drzew został niestety. Dostał na imię: Wolfram;). Róż kilka wsadziłam-bardzo smakują sarnom . Poprzednia gospodyni nie miała już siły na ogród. Na szczęście córka tej pani wpadła na pomysł ze świerkami, za co jestem bardzo wdzięczna.
Niestety budynek był totalnie wyszabrowany- została szafka pomalowana wieloma warstwami olejnej emulsji
-ta ruda w pokoju z czerwoną lampą-zrobiliśmy z niej(tzn.P.) szafkę pod umywalkę, a z tej małej kuchennej, pod umywalkę w łazience Madzi. Wszystko pokażę. To nie był jakiś szczególnie wypasiony dom. Dość nowocześnie rozplanowany(z 1907 roku), przyjazny i bardzo solidny. We wsi było trzech murarzy i kamieniołom, skąd pochodzi piaskowiec użyty do budowy domu.
Łatka, lubię ludzi, lubię pomagać, ale...głupota mnie męczy i mam niestety dwie wady: nieumiejętnośc puszczania mimo uszu i...ubecką pamięć jak mawiał mój były mąż . Własna głupota tysz mnie męczy, żeby nie było;)

No masz, Wolfram
Pierwsze co - to przyszedł mi na myśl von Eschenbach, ten Minnesänger od Parzivala
Ale...może chodzi o metal?
Popieram plan okiennicowy - w domku na wsi mam ciemnozielone, ale nie tak eleganckie lamelki, jak na Twoim zdjęciu.
Ponawiam prośbę o przedstawienie belga.

Wolfram ma moc;)-podoba mi się brzmienie-od wilka i kruka, które towarzyszyły Odynowi;). Niby groźny, ale z jasną stroną.Idealny bohater kryminału z II wojna w tle;)

To "belgijka"-Sendy:

Dzień dobry, właśnie przeglądam fotki z samochodu i pomyślałam o Was:). Bukiecik zdjęć z czasów kiedy jeździliśmy po Dolnym Śląsku i szukaliśmy swojego miejsca. Zawsze myślę przy takich okazjach ile pięknych miejsc popadło w ruinę albo zupełnie nie ma po nich śladu. Nasza wieś przed wojną liczyła ponad 420 mieszkańców. Teraz niespełna 100. Została 1/3 domów. Po reszcie nie ma śladu, albo duże drzewo czy szczątki piwniczki. Tak zniknęły budynki tartaku, młyna, szkoły, leśniczówki i dwóch zajazdów. Powojenni osadnicy przybyli ze stron, gdzie nie ma zwyczaju sadzenia koło domu dużych drzew(są w Polsce takie wsie), więc wielkie drzewa sadzone koło domów zostały w większości wycięte. Zatem: dosadzanie:). Przymykam oczy i staram się sobie wyobrazić Dolny Śląsk z najpiękniejszym momencie. Wyobraźcie sobie te domy otoczone pięknymi ogródkami:)

Ten przedostatni dom, taki tajemniczo ukryty w zaroślach, porosły kamieniem... Piękny.
Oj, naoglądaliście się tego!
Ciekawa jestem, jakie teraz masz kolory wnętrz i czekam cierpliwie, aż się pochwalisz

Greta_Baum wrote: \
Prawda? Znikły, jak całe miasteczko Miedzianka w Rudawach Janowickich, o którym trochę było głośno po książce Filipa Springera (i sztuce na jej podstawie).
A do tego te wszystkie zamki, pałace, parki i ogrody... Długie lata "niesłuszna architektura", częściowo po prostu rozgrabione, częściowo rozpadające się przez inercję. Dom, w który nikt nie wkłada serca - taki dom umiera.
Ale przede wszystkim jestem ciekawa Twojego ogrodu. Na pewno całą jesień coś zagrzebywałaś w ziemi, na pewno nawet i teraz widać część bylin, z tych zielonych ta dziwna "zimą".
Macham Ci z trasy Wrocław-Karkonosze

A Piotr pamięta jak ten dom był w ruinie:). Jasne, że pokażę-choć z nieśmiałością-ale wnętrza trzeba umieć sfotografować. Do tej pory nigdy nie wrzucałam zdjęć moich miejsc na żadne fora czy portale społecznościowe. Znalazłam się w kilku takich miejscach jako obserwator i trochę zmroziły, i zasmuciły mnie reakcje forumowiczów na to, co pokazywały różne osoby...Jeśli chodzi o kolory: mieszkaliśmy i malowaliśmy, więc poniekąd dlatego, żeby szybko: wszystko na biało. Mamy też totalną zbieraninę mebli(kiedyś marzyłam o agroturystyce z historią w tle), więc jakiś łącznik kolorystyczny jak najbardziej wskazany. Lubię łączenie "zdekompletowanych"przedmiotów, ale faktycznie to trudna sztuka. Są ludzie, którzy lubią taki klimat-są tacy, którzy chcą mieć wszystko "nowe", więc jeśli stary mebel, to pieczołowicie odrestaurowany. Ja akurat lubię w starych przedmiotach to, jak widać po nich, że komuś służyły. Nigdy tez nie miałam ciągotek, że moje mieszkanie czy dom maja sprawiać wrażenie "oazy prestiżu". Oczywiście każdemu jest miło, kiedy jego dom się podoba i ludzie mówią, że dobrze się w nim czują czy chcą inspirować się naszymi pomysłami. Ja cudzymi doświadczeniami bardzo lubię się posiłkować, szczególnie jak ktoś jest życzliwy i naprawdę podpowiada jak uczyć się na jego błędach. Na szczęście takich osób jest sporo:)

Łatka, trudno to sobie wyobrazić, ale tutaj naprawdę był jeden wielki chwastownik . Ciskało mną na wszystkie strony, ale pewnych rzeczy nie mogłam : tu oczyszczalnia, tu droga, więc będa wyrzucać, tu "będe jeździł traktorkiem" ...Wyznaczyłam sobie więc kilka miejsc do opanowania i tak naprawde zrobiłam "rozsadniki" oraz placki -bo nikt klombami tego nie nazwie ...I faktycznie było kilka bardzo ładnych miejsc, dość fotogenicznych, mogłam już robić bukiety, ale dopiero w tym roku podziałam z planem. Zaliczyłam oczywiście kilka wpadek, np.wymarzyłam sobie piękną rabatę z cebulowymi i wsadziłam po wprowadzeniu się pod koniec 2018 wszystko, co najcenniejsze. Okazało się, że poniemieckie przerwane dreny wypuszczają w to miejsce wodę i wiosną moje czosnki, lilie, hiacynty i tulipany...przeniosły się do innego wymiaru. Jesienią z premedytacją na klombie pod dębem zostawiłam liście dębu, bo tu zawsze mrozi i bałam się, że...Tutaj naprawdę trzeba reagować spokojnie do 20 maja(z zeszłym roku wtedy własnie było -5 i wymarzły mi georginie-na szczęście odbiły). Patrze w tym czasie na pąki na różach i budlejach w ciepłych miejscach i przecieram oczy... W tym roku liczę na samosiejki najtwardszych roślin, dzięki którym będę łatała puste miejsca i będzie coraz ładniej. Dobrze rosną tutaj dzwonki, hyzopy, naparstnice, liliowce i irysy(z tymi na pewno będę próbowała poszaleć). Na razie...ziąb:)!