Forum Ogrodnicze Oaza

Robi się coraz ciekawiej Ty walczyłaś z gliną a my walczymy z piachem prawie plażowym
Rezultaty Waszych poczynań są już widoczne, masz bujną i jak sama piszesz zdrowa roślinność a to jest najważniejsze.

Ja też ciągle tu zaglądam, czekając na ciąg dalszy . No i się doczekałam kolejnej części opowieści. Lekko się czyta, ale jak sobie człowiek uświadomi, ile ciężkiej pracy to wszystko kosztowało tym bardziej wielki szacun , jak to mówią nasze dzieci.

Oj, pociągnęłabym swoja opowieść dalej, ale muszę napisać raport o niemieckim rynku urzadzeń zasilania awaryjnego...

Powiem tylko, że przed ponownym zasianiem mieszanki poplonowej jesienią zastosowałam jeszcze jeden myk na mojej glinie. Mamy we wsi plac zabaw ocieniany przez dwie staaare lipy. Jak te lipy gubią liście, to dzieci zjeżdżalni nie mogą znaleźć... Więc w czynie społecznym udałam się ze swoimi dzieciarami i worami na ten plac, zagrabilismy liście, zapakowaliśmy do worów i zwieźliśmy do domu. A potem Cebullka dzielnie to wszystko przekopała z gliną. Nie bylo łatwo, bo glińsko ciężkie, liście lipowe lekkie, byle podmuszek je wywiewał z bruzdy... Przekopany ugór zostawiłam obsiałam i ... znowu przyszła zima. Tuż przed zimą udało mi się obsadzić rabatę przy południowej ścianie domu. Wczesną wiosną 2010 owa rabata wyglądała tak smętnie: jałowce i dwie róże na patyku. Bo na FO zakochałam się w różach, choc wcześniej zarzekałam się, że róż u mnie nie będzie... No i w tym kamiennym kręgu, zabezpieczającym dom przed zalewaniem wodą płynącą ze stoku postanowiłam zrobić różankę.



No a jak róże, to lawenda- jak tylko zrobilo się cieplej posadziłam 20 krzaczków lawendy, tej najzwyklejszej



Obecnie na rózance róz jest 5: dwie Bonica 85, Mr. Lincoln i dwie nn na patyku




Za tło robi perowskia, która w tym roku ma około 2m





Więcej się nie zmieści, bo lawenda trochę się rozszalała







Zapach jest oszałamiający, bzyczenie pszczół i trzmieli zagłusza rozmowy, okoliczna ludnośc pod płotem się gromadzi z opadnięta szczęką... Kocham moją lawendę!

Daguś prawdziwa Prowansja u Ciebie w ogrodzie
Też lovam Twoją lawendę

No bo jak jej nie kochać
Tylko róż zza niej nie widać

Daguś, a po kwitnieniu przycinasz tylko pędy kwiatowe, czy całościowo krzaczki? Bo ja przycięłam tylko kwiaty i jakoś nie wygląda to chyba dobrze

Nie tylko nie widać róż, ale nawet całkiem sporego modrzewia... W czasie kwitnienia lawendy różyce zrobiły sobie na szczęście przerwę. W tym roku dosadziłam na tyłach żółte, pełne malwy... Te powinny wystawać

Marto, ja nie przycinam, ja jadę spalinowymi nożycami do żywopłotu i golę na krótko. To zdjęcie po postrzyżynach




Bez takiego cięcia lawenda szybko się starzeje

Lawenda kwitnie u Ciebie obłędnie W jakim terminie ją przycinasz? Gdzieś wyczytałam, że robi się to wiosną ale w tym roku prawie wcale mi nie kwitła.Może mój błąd tkwi w w przycinaniu?

Romciu- tnę ją najkrócej jak się da zaraz po kwitnieniu pod koniec sierpnia, to znaczy jak tylko przestają ją nawiedzać pszczoły i bąki. Wiosną podcinam tylko troszeczkę, jeśli "kulki" stracą kształt. Wiosną podsypuję ją jeszcze popiołem z kominka. To wszystkie zabiegi, jakie przy niej wykonuję.

W takim bądź razie, zaraz zabieram się za przycinanie moich krzaczków, może w przyszłym roku też zobaczę taki piękny obraz

No właśnie, a jak teraz ją przytnę, to nie będzie za późno?

Pozdrawiam, Cebulko, z glinianego ogródka
Praca za nami ciężka, ale i satysfakcja duuuża, prawda?

Romko, w Twoim leśnym ogrodzie gleba jest zbyt kwaśna dla lawendy. Powinnaś podsypywać ją nieustanie skorupkami jaj i od czasu do czasu sypać dolomit, który, podobnie jak siarkę dla azalii, kupisz w ogrodniczym)

Dagmaro witaj
dzięki za tą opowieść. A ja myślałam, że mam ciężko i straszną ziemię. Niesamowite jak przy ciężkiej pracy przeobraziłaś swoje otoczenie. Czytając Twoją opowieść nauczyłam się wiele i zamiast kupować roślinki i sadzić je bezmyślnie będę najpierw przygotowywała podłoże i miejsce dla nich. Czeka mnie wiele pracy, ale jak widzę ile czasu potrzeba to już się nie załamuję tym, że u mnie nic nie idzie.
Wielki szacun dla Ciebie

Dziewczyny, teraz to chyba już za późno na przycinanie lawandy... Lepiej chyba ciachnąć ją mocniej na wiosnę, też się rozkrzewi.

Roma- Siberia może mieć rację, co do podłoża i lawendy. Ja nie będę mieć tak pięknego wrzosowiska jak Twoje, bo u mnie pH jest koło 8 i żadno dosypywanie kwaśnego torfu tu nie pomoże . A lawenda lubi takie klimaty. Dodatkowo rośnie na miejscu, w którym składowany był Ytong i cement na budowę domu. Do tej pory kawałeczki tego cholerstwa przy pieleniu wyciągam Lawenda też to lubi. I jak zauważyłam bergenia też.

Witaj Siberko! Ja u Ciebie jestem częstym gościem, ale bujność przyrody mnie oszałamia i słowem nie jestem w stanie się odezwać... Kombinuję aktualnie utworzenie małego bagienka w najniższym punkcie glinowiska, ale nie wiem jak to pogodzić z położoną obok drewutnią... Zdecydowanie wolę palić suchym drzewem

Joasiu- to fakt, nie mam jeszcze roślin, ale po czterech latach walki mam już jako takie podłoże A podłoże to jednak podstawa. Też na początku kupowałam bezmyślnie, wsadzałam i płakałam nad chorującymi lub umierającymi roślinkami. Te porażki nauczyły mnie jeszcze dwóch innych rzeczy: raz- rośliny MUSZĄ być dostosowane do środowiska, w jakim będą rosły; dwa- nie można na siłę zmieniać warunków środowiskowych. Na początku marzyłam o wielkim wrzosowisku w przedogródku. Zakwaszałam podłoże czym się dało (przekopałam siarkę, trociny, igliwie z lasu znajomych, a pH ciągle było wysokie jak diabli. No i zrezygnowałam z marzenia. Te kilka azalek i dwa rodki mogę dwa razy w sezonie podyspać kwaśnym torfem, ale 100m2 wrzosowiska to byłby już hard core!

Nie poczekałam na odpowiedź , ciachnęłam
O wyniku eksperymentu poinformuję wiosną . A gdyby się nie powiódł, to sobie znów wysieję - wszystkie moje lawendy wyhodowałam od nasionka

Przepiękna lawenda wyrosła Tobie na tej glinie. Muszę przy swojej też trochę wapna, dolomitu i skorupek jaj dosypać.

Widzę, że różom takie wysokie pH nie zaszkodziło, bo też pięknie rosną

Instrukcja odczytana, jutro będzie przygotowana (odkwaszona)gleba, lawenda przesadzona, poczekam do wiosny i zobaczę co będzie się działo.

Witaj Mirysku w moich skromnych progach! Różyce u mnie traktowane są po królewsku. Od teścia-górnika dostałam łom, którym mój Małż (ja nie uniosę dziadostwa) dzierga wądoły w glinie, tak na 3 szpadle głębokie. Na dno daję drenaż, potem trochę ziemi, potem wiadro końskiego, przekompostowanego obornika, warstwa ziemi i mix dla róż: duuużo kompostu, ziemia najlepsza, jaką znajdę w warzywniku, trochę przekompostowanej kory, trochę mączki rogowej, trochę popiołu z drzew liściastych. Jak to wszystko mieszam w taczce, to czuję się trochę jak czarownica Różyce zadowolone są, oj zadowolone i odwdzięczają się pięknym kwitnieniem

Marta, miejmy nadzieję, że Twojej lawendzie nic nie będzie. Z nasionek masz wszystkie? Mi z nasionek to słabo coś rośliny wychodzą... Chyba, że się same zasieją...

Zmęczyło mnie śledzenie, jak się agregaty prądotwórcze sprzedają, więc pozanudzam Was trochę.

Wiosną 2010, jak tylko zlazł śnieg i ziemia rozmarzła przekopaliśmy poplon. Na zdjęciach wygląda, jakbyśmy w ostrej skibie wszystko zostawili, ale glińsko było tak mokre, że nie dało się tego często od łopaty odkleić. Robota była straszna...





Widzicie, jak szerokie rabaty zostawiłam? Po 4 metry od ogrodzenia. A i tak trzeba teraz trawnik zrywać

Po zużyciu cegły na ścieżki zostało do zagospodarowania miejsce, które było składem budowlanym przez ostatnie 3 lata. Więc znowu porządeczek i odperzanie.



Na szczęście podrósł mi pomocnik, więc robota szła szybciej



Kompost w trzech kompostownikach nadal nie był niestety gotowy. Zabieg z przekopaniem liści i obsianie na zimę poplonem zmieniło jednak glińsko w coś w miarę przyjaznego roślinom. Zaczęliśmy więc sadzić. Nie chciałam żywopłotu z tuj. Wymyśliłam żywopłot nieformowany z różnych drzew i krzewów. Takich, żeby kwitły dla pszczół, i żeby ptaki miały jedzonko. Poszły więc do gruntu pęcherznice, kaliny, derenie, śliwy, jeden lilak, perukowiec podolski, głóg, sosna żółta. Wszystko było malutkie i ginęło na tych wielgaśnych rabatach. Żeby jakoś zazielenić ten ugór i nie wpaść w depresję od widoku gołej gliny posadziłam w lutym do doniczek kanny. Miałam tych kann... 40 doniczek.


Trzymałam to w jednym nieużywanym pokoju. Potem codzinnie wynosiłam na balkon i wnosiłam na noc do domu. No nienormalna normalnie... Oprócz kann nasiałam tony jednorocznych. Nie miałam się gdzie w domu ruszyć... Efekty tych poczynań wiosennych były jednak nadal mizerne





Jednak między moim ugorem, a sąsiednim ugorem powoli było widać różnicę

Kolejna bardzo ciekawa odsłona . Ależ się natyraliście, naprawdę jestem pod wrażeniem
Ja wciąż sieję tony jednorocznych i nie mam się wiosną jak ruszyć w domu
Lawenda z nasionek wyszła bardzo ładna, tylko w pierwszym roku prawie nie kwitła, za to w drugim
No i wiadomo, satysfakcja - bezcenna