Forum Ogrodnicze Oaza

Łatka wrote:
Aniu, przyszedł ten czas, na prezentację moich skromnych zasobów. Ja mam tylko dwie magnolie, więc kolekcja niezbyt bogata, ale mam smaka na kilka innych odmian. Pożyjemy - zobaczymy.
Da-daaaamm!
Pierwsza prezentowana - wyhodowana przez moją mamę od patyczka i ma ok. 30 lat. Nazwy nie pamiętam, ale sądząc po wcześniejszych wpisach - przychylałabym się do Sunset. Po nagrzaniu kwiatów słońcem - te pachną intensywnie i niebiańsko. Różanecznik przed nią ma troszkę ponad 160cm, więc widać skalę. Dodam tylko, że magnolia była podstrzygana, żeby nieco ujarzmić w niej pęd do anektowania skromnej przestrzeni. Niestety w ostatnich latach walka została przegrana: magnolia wlazła już na różanecznika, azalię (widoczne z przodu) i jabłonkę (zasłonięta już całkiem papierówka ze starych zasobów).














Druga jest nieco starsza, zamówiona z listy katalogowej jako gwieździsta, a co przyszło - wie tylko sprzedawca. Niestety doznała poważnych kontuzji (połamane i uschnięte dolne konary), więc zdecydowałam się na drastyczne przycięcie drzewka. Wygląda biednie, ale - jak widać - powoli się odbudowuje. W ubiegłym roku nie strzygłam jej, w tym, po przekwitnieniu - troszkę uformuję pędy pionowe rosnące wzdłuż pnia, żeby nabierała masy, jak przystało na magnolię o tradycyjnym a nie - kolumnowym pokroju.
Drzewko rośnie w miejscu zacienionym budynkiem, ma słońce tylko w godzinach porannych, ponad to jest tłamszona z góry dębem purpurowym, więc ma tendencje do wygołacania się u dołu i pędzenia w górę, ku słońcu.

AniaR wrote:
Aniu, a bo nie wszyscy, a nawet chyba rzadko kto ma nierówno pod sufitem i kompulsywnie gromadzi rośliny, szczególnie takie, co za jakiś czas jakiś są solidnymi drzewami. A już całkiem szczególnie w niedużym miejskim ogródku.

Obie magnolie godne zawieszenia wzroku, a ta cała w kwiatach -
Ta druga bidula, fakt, kiedyś mi wpajano, że cięcie magnolii nie jest zalecane. Trudno, mus to mus. Rok temu pochlastałam biednego Genie, ponieważ po niesławnym kwietniowym armagedonie drzewko nie wykazywało dłuższy czas woli życia, a cieńsze gałązki wyglądały na uschnięte.
AniaR wrote:
A to nie jest przypadkiem magnolia kobus?

Aniu, całkiem być może, jednak wolałabym osobnika skarłowaciałego, no bo te 10m wzrostu... Tylko z tymi kwiatami pachnącymi - moja mama czuła jej zapach, dla mnie jego prawie nie ma...

Wpisuję ku pamięci
Świeżo zakupiona magnolia JUDY, przepraszam za tło kartonowe, ale inaczej się nie dało zrobić wiarygodnych zdjęć, kolorystycznie realne pierwsze zdjęcie, ale ciut ciemniejszy odcień.
i jej przyrodnia siostra SUSAN. Z powodu upału kwitła 2 dni, nie zdążyłam zrobić zdjęcia w szczycie kwitnienia, przywiązana nadal pasami, walczy o przetrwanie po zeszłorocznym ataku gryzoni.

Alu, ładniutka ta Judy. A Suzan kwitnie fantastycznie, mimo utraty stabilności.
Moja ani kwiatka.
Dołożę zdjęcia z dziś, w wyjątkowo dobrym oświetleniu Elizabeth







I ostatnie kwiaty Genie. Zaraz koniec.



Tu prawdziwszy kolor.

Zaraz koniec, przynajmniej we Wrocławiu.Jeszcze jeden ukryty paczek Genie.



Oczerniałam biedną Suzan, że ani kwiatka, le na samym czubku kilka było.



Elizabeth też się sypie, rozwijają się mniejsze pączki - zdjęcie z przedwczoraj.







Mam nadzieję, że w górach coś jeszcze kwitnie.