Forum Ogrodnicze Oaza

Moje się nawet z ziemi nie wychyliły.

Zapewne wychylą się lada dzień, mimo nieco bardziej "kontynentalnego klimatu" w Radomiu.

U mnie coraz więcej. Pąk Clairette ze zdjęcia wyżej całkiem otwarty.



A to Katharine Hodgkin, zwykle pierwsza, w tym roku z lekkim poślizgiem.



I najpopularniejszy, co nie znaczy, że nie śliczny Harmony

rano



trochę potem



Na razie to są pojedyncze egzemplarze w całych kępkach, ale jak one cieszą!

Hop hop, nic u nikogo?
Kilka zdjęć z specjalną dedykacją dla Mirki-Mimbli, oby zachęciły do tych uroczych drobiazgów.

Harmony







Katharina Hodgkin



George, "w realu" nieco chłodniejszy fiolet, z powodu marnego światła musiałam włączyć tryb poprawiający kolory



Podobnie w przypadku Pauline; te odmiany różnią się głównie znaczeniami na płatkach, u Pauliny są biało-czarne.





Clairette, inna kępka, niż pokazywana wyżej.



Blue Hill i Purple Hill; te cebulki od kilku lat sprzedaje co jesień Lidl. Są nieco wyższe od innych odmian i w innych miejscach kwitną troszeczkę później, ale te cebulki bezlitośnie wepchnęłam w straszne warunki, w pobocze zjazdu do garażu, gdzie pod cienką warstwą zbitej gliny gruz. Mimo to postanowiły żyć. Patyki mają choć trochę chronić przed zadeptaniem przez moje suki "obronne i stróżujące"

Ależ one są niesamowite I ten błękit, oj chyba się skuszę, przekonałaś mnie! Tym bardziej że o dziwo widziałam cebulki w ofercie wiosennej wysyłkowo chociaż teoretycznie powinny być sadzone jesienią skoro kwitną wiosną (chyba bo nie wiem).

Edit. Są na stronach ale aktualnie niedostępne więc wszystko ok. Jak do jesieni nie zapomnę to się zaopatrzę

Niestety u mnie stan wychodzenia z ziemi, ale jak tylko pokażą kolorki to zaprezentuję.

Pozazdrościłam tych błękitów i jesienią posadziłam kilka cebulek, sprawdzałam dzisiaj ledwo wychylają się z ziemi ale może doczekam się i ja.

Kobitki, cierpliwości, u mnie też dopiero uwertura do właściwego kwitnienia. W kępie sadzę zwykle 10 cebulek, kwitnie jedna, dwie - no, prócz może grupki Kasi Hodgkin, bo ona wyrywna dziewczyna jest.

Pierwszy zaczyna w orliku, ten się wysiał akurat w środku kępy irysków i myślę jak ocalić oba A orlik ładny różowy.

Marysiu, ja bym nic tam nie kopała, za parę dni irysek przekwitnie (bo zanosi się na "upały") , a nim orliki podrosną, zanikną i listki. Jeśli zaś się boisz, że orlik zagłuszy iryski, po prostu go wyciągnij, to żelazna roślina, wielokrotnie przesadzam nawet takie prawie kwitnące.

Wróciwszy z weekendu zobaczyłam, że zakwitł nowy gość wśród moich irysków, Blue Planet.



Prawda, że uroczy? Zdjęcie robione o zmierzchu, naprawdę jest trochę jaśniejszy.

Ledwo zaświeciło na rabatkę słońce, spróbowałam sfotografować prawdziwy odcień:



Marnie to wyszło, bo biedaczysko nie całkiem się jeszcze otworzył.
A wielką zaletą irysków w porównaniu z takimi krokusami jest, że jak pąk się rozwinie, to kwiatek już się nie zamyka, niezależnie od pogody. A krokusów kwitną dziesiątki, cóż z tego, ciasno pozwijane, pogoda, jaka jest, każdy widzi.

Irys żyłkowany:

Bardzo ciepły początek marca sprawił, że irysy żyłkowane w zasadzie schodzą ze sceny (choć wciąż trochę kwitnie). Za to wczoraj z zdziwieniem spostrzegłam to:





To irysy Auchera, przyspieszenie kwitnienia w stosunku do poprzedniego roku co najmniej dwa tygodnie, a o ile pamiętam, na początku mojej przygody z nimi kwitły w pierwszych dniach kwietnia.
Ocieplenie galopuje.

Katharine Gold.

Bardzo ładne, choć ja tam wolę niebieskie, jak są.
U mnie prawie finiszują, pozostanie mi oglądanie u innych, jeśli będą mili i wstawią zdjęcia.

Blue Planet też mam pierwszy rok. Na pewno poszukam więcej cebulek.



Ostatnie Harmony



Jeszcze kilka Jurków się znajdzie.



Blue Hill, też w odwrocie.

U mnie 3 odmiany irysów kwitnie - szczególnie w takim, jak dziś, słoneczku. Jedna odmiana jeszcze się namyśla
Chyba najbardziej mi się podobają jasnoniebieskie.

Oglądając zdjęcia tych pięknych roślin na Forum, pragnę mieć to wszystko u siebie w ogrodzie. Ale, no właśnie jest to ale, trzeba znaleźć miejsce, potem zakupić odpowiednie rośliny, pięknie to zaaranżować itd. itd.
Na razie zostanę przy oglądaniu waszych pięknych irysów.
Błękit jest piękny, ale te ciemne też są urocze i niewiarygodne, że o tej porze roku tak pięknie rozkwitnięte

Ewo, wcale nie.
Te drobnocebulowe wcześniaki to najmniej kłopotliwe rośliny, jakie znam. Miejsca nie trzeba im prawie wcale - chyba, że ktoś ma rzeczywiście dizajnerski ogród, gdzie wszystko musi być perfekcyjne.
Szczerze, to niewielkie cebulki irysów żyłkowanych wtykam byle gdzie, czasem robię w miękkiej glebie dziurkę wręcz palcem w rękawicy - bo taka przestrzeń wystarczy. Może to być w korzeniach drzew i krzewów liściastych, nie trzeba sadzić głęboko. U mnie zamieszkują miejsca, gdzie latem głęboki cień, rzucany między innymi przez magnolie.
Gdzieś w maju zanikną listki i o iryskach zapomnę, a one nie oczekują pamięci.

Jedyne, o czym trzeba pamiętać, to posadzić je jesienią, nawet w listopadzie.

Moja bardzo skromna reprezentacja: