Forum Ogrodnicze Oaza

Strasznie tęsknię już za wiosną i zaczynam się przygotowywać do sezonu.Kupuję nawozy,zaczynam robić rozsady,aby metodą prób i błędów wypracować najlepsze warunki do uprawy moich roślinek.Na forum jest tyle informacji,że człowiekowi miesza się w głowie od nich.Trzeba samemu to sprawdzić.No i warunki domowe mam nie najlepsze.
Okna,nie południowe,więc słoneczka jak na lekarstwo.Ale pomidorki i papryki trzeba samemu od ziarenka do owocu wychodować.Mam nadzieję,że podołam.W tym roku
muszę trochę ograniczyć wysiewy,bo zdrowie szwankuje,a sama wszystkiemu nie podołam.
Po obejrzeniu dobytku,nie stwierdziłam żadnych ubytków i strat jak na razie roślinnych.Zima była łaskawa i myślę,że wszystko pięknie się odbuduje.












Nasza oranżeria już pięknie wpasowana w klimat działkowy.




Następna wizyta będzie już pewnie w ciepłym i wiosennym nastroju.

Marzec ma się ku końcowi.Jak co roku,parapety uginają się u mnie pod ciężarem zasianych roślin.Teraz potrzebne czary,aby wszystko pięknie rosło.Samo podlewanie
trwa 3 godziny,ale ja bardzo kocham tą krzątaninę i pierwsze prawdziwe oznaki nadchodzących ciepłych dni.Tak wyglądają moje dalie.





Aksamitki,lobelie i różne inne kwiatki.(Nazwy się ponieszały,więc czekam do zakwitnięcia.)






Słodkie i ostre papryczki.






Pomidorki jeszcze maleńkie,ale dają sobie radę,a to najważniejsze.




Teraz czekamy na dużo słońca i szybką wiosnę.

Janinko - a jakie dalie wysiałaś?
Pierwszy raz też to zrobiłam, i tylko dlatego, że dostałam nasiona kolaretek, miejmy nadzieję, że naprawdę okażą się kołnierzykami. Są w podobnym stadium do Twoich - z tym, że wysiane do ziemi i przepikowane (wybrane najlepiej rokujące).
Też marzę o tym, by jak najwięcej powynosić na zewnątrz - i nawet robię eksperymenty w tym zakresie.
Choć oczywiście nie są to Twoje ilości...

Łatko,dalie miałam w zeszłym roku na działce.Wysiałam swoje nasionka.Kwiaty miały pojedyńcze,ale w różnych kolorach.Będę miała raczej niespodziankę,bo nie opisywałam
nic.Zrywałam główki i suszyłam,a jak to u mnie bywa,bałaganiara pierwszego stopnia,wrzuciłam do perlitu i są.Poczekamy zobaczymy.Zresztą mam parę paletek kwiatów
z wielką niewiadomą.Rosną i cieszą oko,a efekty zobaczymy latem.Jak na razie rozróżniam tylko dalie,aksamitki i lobelie.

Parę dni ze słońcem i widać gołym okiem wzrost roślinek.Tak sobie myślę,że mimo ogromu popełnianych błędów,moje sadzonki radzą sobie w miarę dobrze,a to dobry znak.
Parę z nich pomaszerowało do krainy wieczności,ale i tak mam pewnie jak co roku, nadmiar sadzonek.




















Raz na tydzień będę uwieczniała swoje latorośla,tak dla porównania na przyszły sezon.No i największa niespodzianka,po 3,5 tygodniu,wzeszedł,bakłażan Pepino.
Nie wierzyłam,że wyjdzie.Pewnie małe są szanse,abym dochowała się owoców,ale strasznie mnie rozradował.Będzie moją piękną roślinką.

Minął tydzień, więc trzeba pokazać moje maluchy.Dobrze ,że do wysadzania jeszcze miesiąc,to nabiorą krzepy.



















Teraz już sama widzę,że roślinki nabierają ochoty do wzrostu.Dzień jest coraz dłuższy i słoneczka więcej. Cierpliwie czekam na wielkie i piękne sadzonki.
Z przyjemnością oglądam jak się zagęszcza na moim parapecie i wiem ,że w końcu nie działam na ich szkodę.

Zamieszczam zdjęcia teraz,bo w czwartek jadę na działeczkę z częścią sadzonek a wracam po świętach. Bardzo mnie cieszą te moje maleństwa.Najważniejsze,
że radzą sobie i z wydłużaniem dnia,one również się jakby wydłużały.Papryczki i pomidorki zdecydowanie urosły.Kwiaty dopiero popikowałam, więc są małe.



















































A na koniec mój mizerniutki,jedyny bakłażanik.Zrobił mi niesamowitą niespodziankę i mam nadzieję,że obdarzy mnie chociaż jednym niepowtarzalnym bakłażanikiem.

Wiosna idzie szerokim łukiem,co bardzo cieszy.Zaczynają kwitnąć pierwsze kwiaty.










Ten rok będzie u mnie na pewno liliowy.Wychodzą całymi rodzinkami ciesząc oko.











To tylko namiastka.Będzie kolorowo i pachnąco.

Zrobiłam już pierwszy różany zakątek.Ładnie przetrwały zimę i nabrały chęci do życia.






A na koniec,zrobiony nowiutki klomb na borówki.Biedne są,bo miejsce bardzo nasłonecznione i kiepska piaszczysta gleba,ale postanowiliśmy dać im jeszcze
jedną szansę.

Relacji ciąg dalszy.;










Pierwsze prace polowe, rozpoczęte.Teraz po kawałku będziemy sprzątać,pielić i zasilać roślinki,aby oddały naszą miłość i radość ogrodniczą.

Teraz przejdę do obrazowania moich sadzonek. Czasu jeszcze trochę do wysadzania zostalo,więc myślę,że będzie to mój najlepszy sezon.Pomidorki zaczynają nabierać
kształtów.Papryczki trochę słabsze,ale i tak jestem z nich bardzo zadowolona.Będzie dobrze.

To pewnie moja ostatnia fotorelacja sadzonek przed opuszczeniem domu i doniczek.Do tej pory nie miałam serca eksmitować je na pole.Pogoda daje nam wszystkim popalić
i utrudnia nam prace polowe.Nic to,twardzi jesteśmy,my brać działkowa.

















Uprawiam pomidory 4 sezon i nigdy nie udało mi się wychodować piękniejszych pomidorków.Papryk myślę ,że też,chociaż są małe.Po prostu potrzebują już ciepła
i słoneczka i miejsca.Będą rosły w kompozycjach kwiatowych,bo mam dużo rodzaji ostrych papryczek.Uwielbiam je i będę rozszerzała swoje zbiory.

Teraz trochę wiosny,bardzo opóznionej i zimnej.
















Prace wiosenne dobiegają końca.Trzeba było mocno się napracować,ale jakoś się udało ogarnąć to, co najważniejsze.Jeszcze koszenie i pograbienie kawałków trawnika.

Teraz muszę się jednak skupić na przygotowaniu pola pod uprawę pomidorków,ogórków i dyń,które już wyłożyłam do kiełkowania.Mam nadzieję,że pogoda dość szybko się

zmieni i będzie można powynosić towarzystwo na przechadzkę.

Ten post chcę poświęcić swojej Mamie,która 2 sierpnia odeszła po ciężkiej długoletniej chorobie.Śpij kochana mamo w spokoju.Zawsze będę z Tobą.Odeszła przy mnie,
ponieważ ostatnie dni chciała spędzić w ogrodzie,który od początku zakładałyśmy i który tak kochała.Do samego końca byłyśmy razem.






Kocham cię Mamusiu.

Trudny to dla mnie jest rok,ale po każdej zimie przecież następuje wiosna,więc i ja mam nadzieję,że swój limit nieszczęść już wykorzystałam.Teraz jest mój czas
spokoju i z całą miłością mogę oddać się naturze.Serce boli,ale ciepły uśmiech pojawia się,gdy człowiek widzi, jak rodzą się plony,które własnymi rękoma sadzimy.




















I dwójka niezawodnych przyjaciół,strzegących domowego ogniska.

Ogród w tym roku,pozostawiony sam sobie,oddaje miłość stokrotnie.

C.d.

C.d. relacji z lata.

C.d.

Wczorajsza wycieczka na działeczkę niesamowicie mnie uradowała.Po tygodniach zamknięcia w szpitalu,widok drzew,trawy i otulonego szronem domku,przyspieszyło puls.
Człowiek od razu poczuł,że żyje.


















Wygląda na to,że wszystkie rośliny radzą sobie doskonale i tak jak my,czekają na słońce i wiosnę,która jest coraz bliżej.