Forum Ogrodnicze Oaza

W tym roku będziesz u mnie liderem warzywnika Janusz, ja na razie wysiałam papryki.
O pomidorach nawet nie marzę, bo nie miałabym nawet czasu na ich kiełkowanie.
Zobaczę po świętach, najwyżej kilka sztuk wrzucę w ziemię z własnych nasion aby były pewne.
Co do ogórków, to jakie odmiany polecacie na piachy?

Ja jeszcze nie wysiałem ani jednego nasionka. Co do ogórków to się nie wypowiem chociaż u mnie same piachy. Ostatni sezon to całkowita porażka. Siane 2x i dosadzane z rozsady, zakisiłem 2 słoiki. Spróbuję zaszczepić na albendze bo ta co roku szaleje bez względu na miejscówkę.

Doradzę, ale czego na piaskach nie sadzić - totalnie nie sprawdził się u mnie ogórek Parys. Mimo nawożenia plonował kiepsko, choć smak i chrupkość jak dawnych ogórków.
Czyli jedna odmiana mniej

Beatko, i ja z pomidorami przemóc się nie mogłam... czasu zero... ale jednak dzisiaj wymoczyłam i wyłożyłam do kiełkowania - znów ryzyk fizyk akcja reanimacja... najlepsze jest to, że ich przyszłe stanowisko to wciąż ściernisko w dodatku gliniaste. Wszystko będzie pod chmurką... Aż się tego boję, choć doczekać się nie mogę ... sporo czasu pewnie minie zanim uczynimy sobie tę ziemię poddaną

Misiula, z Twoim talentem spokojnie dasz radę. Jeszcze będziemy piać z zachwytu nad Twoimi zdjeciami
Gospodyni też kibicuje z warzywami. Teraz dni coraz dłuższe, to szybko siewki nadgonią.

Wszystko w ogrodzie leży (w domu też) muszę podgonić pracę zawodową - kundle muszą jeść.

Ale nie mogłam - czy to nie jest piękne:
?

Funi "wali na dekiel" coraz bardziej - starość jest do bani . Ale przynajmniej daje mi pospać. Od 1-2 nawet do 6. O 8 budzi mnie jej "śpiew" (chociaż bardziej miałkot). Kot wchodzi. Psy wychodzą (oprócz Funi). Psy wchodzą - wszyscy dostają jeść i dopiero Funia wychodzi. Dobrze, jak sama wróci i nie trzeba jej szukać, bo nie trafia w furtkę przed domem...

Misiula wrote: Pomidory lubią taka gliniastą glebę bo dobrze trzyma wilgoć.

Teraz będzie lockdown i każą siedzieć w domu, a biedny Obajtek nie wie w którym

Małgosiu mój Xandor też słabiej się czuje, choć na spacerach na chwilę odzyskuje werwę.
Wydaje mi się, że ogłuchł i słabo widzi, ma zaćmę.
Kiedy daję jeść nie biegnie do miski, nie umie trafić w drzwi, zejść po schodach.
Trzeba trzymać go za obrożę bo traci orientację.
Wychodzi na siku, zaraz wraca bo zapomniał po co wyszedł, często moczy legowisko.
Ech ta jego starość mnie przytłacza.
Na dodatek w środę idę na zabieg.
Nie zakładam żadnego poślizgu i w czwartek będę już w domu.
29 Sławek idzie na dalszą diagnistykę do szpitala.
Jak wszystko się poukłada to może po Świętach coś wysieję.
Jakoś nie wyobrażam sobie sezonu bez pomidorów.
Całuski dla wszystkich, trzymajcie się zdrowo

Dzień dzisiejszy w pigułce:



Wróż pogodowy wieszczy światełko w tunelu, czyli widzi gdzieś nieśmiało skradającą się wiosnę.
Oby miał dobry wzrok.

"Mój" Niemiec co odświeżenie prognozy odsuwa ocieplenie. W zeszłym tygodniu miało być od 24 marca ciepło, teraz już się przesunęło, zresztą sami zobaczcie:




Beatko zajrzyj proszę do wątku o ostrych paprykach, napisałam post ze zdjęciem Twojej papryki, bo nie wiem kto zacz.

Dzisiaj po raz pierwszy usiadłam nad nasionami.
Oczywiście nic nie wybrałam albo raczej za dużo wybrałam by mogło się udać.
W środę mój wielki dzień i jak pójdzie dobrze to od czwartku sieję.
A jak pójdzie źle..... to nie.

Znalazłam fajne zdjęcie - pomysł na doniczkę do rozsad.
Może komuś się przyda.

Beatko - i już wiem po co zbierałam butelki po mleku

A mnie jakoś tak:


O sianiu jeszcze nie marzę, ale dziś podlałam hipki na ziemiórki. I zamówiłam żółte lepy, bo gdzieś diabeł przytulił... Sukulenty powinnam przesadzić, i wsadzić miskę hipków...
Chyba się ech...

No to napijmy się Małgosiu i posłuchajmy:
youtube.com/playlist?list=PLYjaa9h0s4AYWR5TzEv-bi6ACWQnHnhPN

To tak a propos teraźniejszej sytuacji, jesteśmy tylko jedną cegłą w murze.

I światełko w tunelu czyli

SŁOWO NA NIEDZIELĘ.

Bliźnięta w matczynym łonie. Jeden pyta drugiego:
- czy wierzysz w życie po porodzie?
- tak, oczywiście. Musi być coś po porodzie. Może jesteśmy tutaj aby przygotować się na to, co będzie potem?
- Nonsens! Nie ma żadnego życia po porodzie. Jak Ty to sobie wyobrażasz?
- Nie wiem … ale pewnie będzie tam więcej światła niż tutaj. Może będziemy chodzić na naszych nogach i jeść ustami?
- Co za absurd! Chodzenie jest niemożliwe. A jedzenie ustami? To po prostu śmieszne! Jesteśmy karmieni przez pępowinę. Mówię Ci życie po porodzie jest absolutnie niemożliwe. Pępowina jest na to po prostu za krótka.
- Ja i tak wierzę, że jest coś więcej. Nawet jeśli trudno jest nam to sobie wyobrazić.
- Ale z tego co wiem nikt nigdy stamtąd nie wrócił! Narodziny to koniec życia.
I czym w ogóle jest życie? Tylko smutną egzystencją w ciemności, która donikąd nie prowadzi.
- Hmm… nie wiem dokładnie, jak to będzie ale jestem pewien, że po porodzie zobaczymy Mamę i ona się nami zaopiekuje.
- Mamę? Ty wierzysz w Mamę? To powiedz mi - gdzie ona teraz jest?
- Gdzie? Ona jest wszędzie wokół nas! Żyjemy w niej.
Bez niej nasz świat by nie istniał.
- Ja nigdy w to nie uwierzę. Nigdy nie widziałem żadnej mamy i logika mi mówi, że ona nie może istnieć.
- No niby tak. Ale wiesz … czasem, kiedy jesteśmy bardzo, bardzo cicho wydaje mi się, że słyszę z daleka jej głos …
Znalezione w sieci..

Ech, stara dobra "Kamanda Pinka Flojda"

A jednak wysiałam pomidory, 27 odmian chyba mnie powaliło...
Jeszcze powinnam przynajmniej wysiać sałatę. I co jeszcze ma termin? Papryki nie sieję...