Forum Ogrodnicze Oaza

Witam miłośników zielonego,
biegam między małym ranczem na kolonii wsi i działką w mieście. Wielką sympatią darzone są róże.
to róże historyczne głownie a nazwy wywietrzały, zapiski przepadły wraz z zepsuciem się dysku.















To było na ranczu, w mieście królują pnące.Poszukam i pokażę.

Tu kilka krzewów na działce w mieście.






Piekna biała Maxima Alba juz przekwitła!
Cardinal de Richelieu




Z róz pnących wiele przemarzło tej zimy, pozostała pnąca FLAMMENTANZ



i Alchymist
,

Róża pnąca 'American Pillar' przemarzła tej zimy do korzenia i odbija, pamiątkowe zdjęcie z minionego sezonu.

Wiosna w ogrodzie porządki po zimie i pielenie, ścinanie traw, i pierwsze kwiaty, trochę tego było!

Miłek amurski w odmianie.



Pierwsze cebulowe hiacynty



Szykują się piwonia Itoh i p.delikatna do kwitnienia

Witaj Korniku
Pokazuj swoje ogrody. Ja co prawda bie jestem różana, ale zapowiada się ciekawie.

Też się witam ta pierwsza róża na pierwszym zdjęciu to
może być Louis Odier czy pachnie ?jeśli tak to ona .
Zaznaczam temat ponieważ tez jestem między miastem
a wsią

skasowało! jeszcze raz.
Witaj JaKasiula i Bobka , dziękuję za miłe słowa zachęty i za wizytę w mych skromnych progach. Tak , to będzie Louis Odier, pamiętam nazwę tej róży . Na ranczu rosliny m

ają poligon przetrwania, sucho, i trzeba podlewćc , tak było w maju, kilka zdjęć. Czekam kiedy zakwitnie piwonia drzewiasta , a dalej hiacynt w rzadkiej barwie i smagliczka skalna.















Rzut na ranczo.

Witajcie, jeszcze na ranczu. Róża pnąca, przy domku, i moje obchody urodzinowe z bliskimi.

Przy tym upale,

kto może przebywa u nas na ranczu.Dzieci dokazują, i się świetnie bawią.







W kwietniu nastąpiło otwarcie sezonu i męska wyprawa!

W ogrodzie w mieście królują teraz róże

Róża Jacqueline du Pre, Maxima Alba, Flammentanz.I trochę enek.







Thérese Bugnet






Schneewittchen®

To ja, z rewizytą

Widzę, że nie tylko ja jestem rozdarta miedzy dwoma miejscami na ziemi, a dokładniej - dwoma ogrodami.
Paulino, piszesz, że 'biegasz', to przenośnia, czy masz tak blisko?
Moje 120 km odległości trochę trudno 'biegać'.

Kobieto, masz jakieś arcy trudne warunki, mnie róże jakoś nie przemarzają nawet w Karkonoszach, mróz jest po prawdzie najmniejszą z niedogodności, jakie muszą znosić.

Alchymist to potęga, prawda?

Łatka wrote: Częściej jestesmy na ranczu, bo więcej miejsca na zabawę

Odległość między dwoma miejscami to 25 km, tak więc niedaleko, czasami, ale tylko czasami, tę drogę przebywam rowerem.
Łatka wrote:
Niestety, długo na początku zimy bywa ciepławo i róże się nie przygotują do nagłego skoku temperatur szczególnie niskich i 'i dostają' w tyłek, nie okrywam ich.Moje tereny zahaczają o Podlasie. Tak, Alchymist jest niesamowita.

W czerwcu nim zaczną kwitnąć róze , to swój festiwal mają piwonie zielne, druga miłość po różach.Kolekcja obejmuje dawne, pachnące odmiany, by trafiły po kilka do wazonu.

Paulino, ależ bije energia z działeczki Twojej ,różnorodność roślin kolorów
super a i ludziki uśmiechnięci pełny luzik
Widać ,ze kochacie tę swoją dzialeczkę.25 km chyba doczytałam ,to ny
mamy ok 20 niepełnych km ,juz się przyzwyczailiśmy do tej odlegliści .
Mogłaby być bliżej ,ale widzisz Ania Łatka ile ma i hak często tam bywa .
Czyli chcieć to móc

Achhh...jedno, czego ludziskom zazdroszczę, to tyle słonecznej powierzchni.
Nie mogę uwierzyć, gdy ktoś opowiada, że chce cienia w ogrodzie.
Chętnie odstąpię co najmniej połowę swojego.
Częściowo w dodatku to moja własna wina - w ciągu dwóch dekad z okładem walnie się do tej cienistości przyczyniłam, przede wszystkim w mieście.
Takie łany piwonii...a ja ścibolę po decymetrze kwadratowym z jako takim nasłonecznieniem...
Bo wiadomo - w cieniu to pięknie urośnie mech.

Bogusiu, niedaleko mamy do rancza a znajomi tak się przyzwyczaili nas odwiedzać, ze piątkowe spotkania przy gitarze to reguła. Niedaleko to jest, a Anię podziwiam ale i rozumiem , ciągnie do zielonego

Aniu , równowaga między cieniem a słonecznym terenem na działce to konsekwentna postawa mego M, musi być trawniczek i zakątek cienia dla ludków. Koszenie to jego ulubione zajęcie, więc gdy wdaje się mech w trawnik to zaraz wertykulacja i sianie trawy.
Podziwiałam twoją ostróżkę, mam dawną, siewna odmianę, ale łapie mączniaka.

Paulino, w górach na cień nic nie poradzisz, takie ukształtowanie terenu, osra skarpa nachylona ku zachodowi.
A w mieście...cóż, po pierwsze cała zabudowana działka ma "miejskie" parametry, graniczy z domem wyższym o kondygnację od mojego - i to akurat od południa (teoretycznie chodzi tylko o poddasze, mieszkam w "klocku" parterowym,jedynym na ulicy poniemieckich domków z stromymi dachami). Jakby tego mało, jeszcze przed moimi czasami sąsiedzi postawili sobie - prawem kaduka - garaż długości co najmniej 6 m na linii granicznej, jego szpetna ściana zacienia i tak, a ja pod nią posadziłam...malutką magnolię i wiśnię sakura, 20 lat temu. Owszem, częściowo maskują szpetotę, lecz i wydłużają cienie.
A tak zwany trawnik (bo nie jest to dywanik z rolki) to wybieg moich suk i to on jest najbardziej słoneczny. Uszczuplany co roku, musi jednak trwać.
Co do koszenia i innych robót ogrodowych - wykonawca jest na to wszystko jeden . A "zużycie materiału" coraz większe.

Łatka wrote:
Podziwiam twoją herkulesową pracę, samemu jak dobrze rozumiem, to rzeczywiście trudno. Jednak dopóki możemy jako tako trzymać zdrowie, to bawimy się w zielone, bo to wspaniała sprawa, daje tyle radości i satysfakcji a czasami i frustracji , ze pupile nie rosną.