Forum Ogrodnicze Oaza

Dorotko, Pinus schwerini oczyszczona i faktycznie nie wygląda by coś więcej ja trapiło swoja drogą piękny już okaz, ja swoja mam od małego 'pyrtka' i jak widziałaś przybiera dość dziwna formę, nie chce utrzymać przewodnika, ale i nie pomagałem jej w tym do tej pory, więc wiosna bambus pójdzie w ruch o Beranie już sobie pogadaliśmy, ale zatrzymam się jeszcze przy Twojej 'Kohout's Icebreaker'®, wyjątkowo spory i malowniczy okaz !! szukam ciągle tej odmiany na sztamie ale powyżej metra, niech będzie dubel, ale muszę trafić

Witam Cię imienniczko Wpadłam do Ciebie z wizytą i jeśli pozwolisz będę zaglądać częściej. Twój przydomowy ogródeczek jest taki "ułożony" że nie mogę się napatrzeć. A iglakowa kolekcja do pozazdroszczenia. Choć nie tylko ona bo klon Shirasawy "Aurea" tak mi się spodobał, że został od razu umieszczony w moim kapowniku marzeń

Sylwku- dziękuję za rzut fachowym okiem na Wiethorst-kę , Twoja całkiem oryginalna jest bez wykształconego przewodnika, myślę, że z czasem sama by się na niego zdecydowała , ale pomóc zawsze można :)I ta igła u Ciebie taka bujna i długa, moja w tym roku się nie wysiliła Jestem pod wrazeniem, że ona u Ciebie od "maleńkości" i już tak urosła , chociaż jak porównałam zamieszczone przeze mnie zdjecia, to też u swojej widzę postępy we wzroście, choć wydawało mi się, że ona w miejscu stoi.
Aha, dodam jeszcze tylko, że wysoko zaszczepioną abies Ice Breaker widziałam u nas wiosną w Kwiatonie na Opolskiej , nawet sama się zastanawiałam, czy jej nie wziąć , bo koronkę miała prawie na wysokości mojego wzroku , ale w końcu zrezygnowałam, a przy kolejnej wizycie już jej nie było . Tam czasem warto zaglądać, bo mają pojedyńcze sztuki podrośniętych roślin i to w cenach nie rujnujących kieszeni.

Dorotko -witam Cię serdecznie w moich skromnych progach ,jeśli się podoba, to zapraszam częściej Klon Shirasawy polecam, u mnie rośnie bezobsługowo i żadnych problemów nie przysparza , a jego uroda jest bezdyskusyjna , zwłaszcza wiosną, kiedy kolor młodych listków jest najbardziej intensywny. W dodatku utrzymuje się on dosyć długo, dopiero późnym latem i jesienią jest po prostu jasnozielony, ale i tak wyróżnia się na tle innych roślin. Młode drzewka posadzone w pełnym słońcu mogą ulegać poparzeniu , dlatego wskazane jest stanowisko w lekkim półcieniu , lub słoneczne dopiero po południu. Warto go mieć w swoim ogrodzie

Dorotko, podjadę, podpytam, mam znajomego który tam pracuje, a skoro tam mieli, to i wie skąd pochodziła dzięki za informacje

Jestem częstym gościem w Twoim ogrodzie ale mogę jak na razie jedynie podziwiać nasadzenia i kompozycje, gdyż niewiele mam do powiedzenia na temat iglaków.Jest to dla mnie jak na razie temat całkiem nowy i nieznany może z czasem uda mi się go opanować (mam taką nadzieję)

Romo- to tak , jak ja odwiedzam Jaśkową Polanę i bardzo odpowiada mi klimat tam panujący . Stworzyłas, a raczej nadal ciągle tworzysz ogród wkomponowany w leśne otoczenie i bardzo mi się to podoba , Twoje wrzosowisko jest urzekające ( nawet mnie zainspirowało do posadzenia u mnie większej ilości wrzosów) , tak jak Ty kocham azalie , ale np.już o różach nie wiem nic
Przecież wcale nie musimy znać się na wszystkim , a nawet będąc zainteresowanymi wąską dziedziną roślin, ciągle pogłębiamy swoją wiedzę o nich i nigdy nie będziemy mieć wiedzy kompletnej . Dala napisała bardzo mądre słowa, pozwolę sobie zacytować :
"Nie można być specjalistą od wszystkiego, nie można mieć wszystkich roślin w ogrodzie, a dzięki forum możemy oglądać i podziwiać prawie wszystkie, no i uczyć się od pasjonatów "
Uwielbiane przeze mnie "kulki" nie pasują do naturalistycznego ogrodu leśnej polany , ale jest mnóstwo iglaków , które z powodzeniem można tam wkomponować i zimową porą będą zdobić uśpiony ogród , w którym opadły wszystkie liście i smutno sterczą gołe gałązki.

Dorotka, jak my tak piszemy o kulkach, a mamy na myśli kulki, walce, stożki i inne , to jakieś szumy informacyjne muszą powstać! Ale napisałaś, że kształty kuliste są idealne! I zresztą ja się też skłaniam ku temu stanowisku... Choć stożki też są fajne! I Ty właśnie sensownie te wszystkie kształty dobierasz, ja się boję, że wdam się w jakieś gatunkowe kolekcjonerstwo i kwestia kształtu zejdzie na dalszy plan... A co tam... Za głosem serca też trzeba iść! A poza tym, czy my wiemy zawsze i do końca, co nam wyrośnie, jak kupujemy tak nowe kulki? Czy one zawsze powtarzają kształt czarciej miotły? O i to jest pytanie, które do fachowców-czarodziejów od kulek trzeba skierować...
Nie odradzaj Romie kulek, Roma na pewno tak skomponuje swoje kulkowe kompozycje, że będzie super! W końcu tło ma dużo lepsze niż większość z nas... Ulice, domy...nieużytki! U Romy...sosny!

Doroto- pięknie piszesz o ogrodach, tyle w tym uczucia

Martuś- jeszcze brzozy i młode dęby ach zapomniałabym od południa akacja.

Martuś droga -świetnie, że się rozumiemy
Jak już tak o tych kształtach rozprawiamy, to w sumie ja sama nie wiem, co mnie bardzej kręci , kula to kształt idealny, racja !, ale rozczulają mmnie też wszelkie dziwaczne formy płaczące i nieregularne , no bo jak przejśc obojętnie obok rośliny, która przybierze blizej nieokreślony kształt i będzie niepowtarzalnym egzemplarzem jedynym w swoim rodzaju ? No przecież się nie da. A ile z tych kulek po latach zgubi gdzieś swój ideał , wykształci przewodnik i zacznie się wypięrzać? tego tak naprawdę nikt nie wie...
Ale jak coś jest do tego w rozmiarze mikro ,najlepiej ekstremalnie maleńkie, to już budzą się we mnie niepohamowane żądze i pragnienia , aby taki rarytas posiadać
Sama nie wiem czemu te maluchy wzbudzają we mnie takie emocje Im rzadsze , tym bardziej cenne . A gatunkowe kolekcjonerstwo jest jak najbardziej wskazane , przecież nasze zbieractwo musi mieć jakiś sens , im więcej gatunków, tym bardziej różnorodnie
Kwestia skompomowania tego w estetyczną całość to druga strona medalu , ale przeciez dzięki różnorodności form i kolorów można sobie z tym zadaniem poradzić. Poza tym kazdy ma swoją definicję piękna i najważniejsze , żebyśmy my sami byli zadowoleni.
Ja się w sumie bardzo cieszę, że moja działka była niezagospodarowana, że był to wcześniej szczery kawałek pola uprawnego, bez starodrzewia i innych zastanych okoliczności przyrody , bo mogłam od zera, od samego początku urządzić go tylko po swojemu , że moje dziwaczne czarcie miotły i ich często tak bardzo regularne , ze aż nienaturalne kształty nie odstają od otoczenia. Gdybym za płotem miała np.naturalną ścianę lasu ,musiałabym tak skonponować całość, żeby nie tworzyła dysonansu , a biorąc pod uwagę moje zamiłowania , byłoby to dosyć trudne ( chociaż nie niemożliwe-przecież ogrody japońskie są tego dowodem). A tak mogę mieć typowo miejski, poukładany ogródek i realizować swoje dziwaczne pasje
Rozpisałam się jak jakaś powieściopisarka nie wiem, czy ktoś będzie w stanie przebrnąć przez te zawiłośći mojego rozumowania , dla wytchnienia powinnam teraz wstawić jakieś ładne obrazki , ale ponieważ nie mam nic nowego , będą "odgrzewane"

To nic, że "odgrzewane" - fotki tchną takim optymizmem, że chciałoby się je oglądać i oglądać Mój Pinus schwerini Wiethorst też taki mikrusik, te swe słynne dłuuugie igły to miał tylko w pierwszym sezonie ( a był to szczep młodziutki). Potem zmarniał bardzo tak, że myślałam, że odejdzie Ostateczne został, ale przyrost miał symboliczny. Może cały czas "idzie" w korzeń?

Dorotko, a ja chciałbym właśnie trafić działeczkę z jakimś starodrzewiem pod nim usytuować cieniolubne cudaki, od Rh po inne wrzosowate, nie bawić się w cieniówki, tylko sadzić i podziwiać a w części gdzie pełnia światła, sadzić maluszki nasze najcenniejsze ten ostatni to wiąz ... ?

Anetko -też mi się wydaje, ze one w końcu ruszą z kopyta , niech się tylko dobrze ukorzenią, to nam jeszcze pokażą , co potrafią
Sylwek- starodrzew fajna sprawa , ale z drugiej strony ile tych cieniolubów tak naprawdę jest? Większość tych naszych ukochanych iglaków to jednak słoneczko woli.
Pamiętam, jak na początku u mnie przeklinałam tą wszechobecną "patelnię" , jedynie w cieniu domu można było posadzić coś wrażliwego na przypalenie, a minęło zaledwie kilka lat i teraz mam czasem wrażenie , że cienia mam nawet za dużo , bo wyższe drzewka w określonych porach dnia dają ocienienie tym niższym roślinom. Nawet taka wierzba Hakuro, pomimo kilkakrotnego cięcia w sezonie, tak się rozrosła , że sosna Fukai ma trochę za mało słońca ,wiosną planuję jej bardzo mocno przyciąć koronę ( wierzbie, nie sośnie ) . Thuje wzdłuż ogrodzenia to u mnie konieczność , żeby miec choć trochę intymności ( choć i tak mnie wkurza, że każdy idący drogą się gapi ), ale one też zaczęły rzucać cień (zwłaszcza zimą jest to widoczne), co ma swoje plusy i minusy, w zależności od nasadzeń w ich sąsiedztwie. Tak naprawdę po tych 4 latach "zalesiania" pełnię światła mam tylko na rabacie pod frontową ścianą domu
A przy okazji ciśnie mi się pytanie do Ciebie, chcesz mieć działkę , jako "filię" swojej istniejącej kolekcji, czy myślisz o kupnie czegoś docelowo , a co wtedy z dotychczasowym, istniejącym już ogrodem ?
Ten ostatni to wiąz oczywiście ( Ulmus pumilia Beijing Gold, lub Aurea, jak kto woli)

Dorotko, wierz mi że z cieniem bym sobie poradził choiny kanadyjskie, kilka innych jeszcze pozycji, hostowisko z prawdziwego zdarzenia zależy wszystko od tego co kto chce stworzyć w ogrodzie, a mi marzy się przestrzeń i nawet trochę dzikiej części tak tylko by była, izolowała od innych domów, dawała poczucie faktycznie oazy a docelowo i mam nadzieję już niebawem to będzie coś znacznie większego, oczywiście cały ogród zabieram ze sobą, może z kilkoma wyjątkami których przesadzić nie byłbym już w stanie ;)dlatego ciągle podkreśla, że dla mnie obecnie to faza przejściowa, stąd przymykam oko na rozstaw docelowy, a w najgorszym wypadku za jakiś czas zrobię wielki zjazd i będę wydawać nadwyżki

Życzę szczęścia w poszukiwaniach i wyboru idealnego, wymarzonego miejsca
Do tej pory nie wiedziałam, o co chodzi z tą fazą przejściową , bo faktycznie spotkałam się w Twoich wypowiedziach z tym określeniem .
Nie mam tez zadnych wątpliwości, ze świetnie poradzisz sobie z miejscami cienistymi , a przestrzeń to jest to, czego mi brakuje najbardziej w lokalizacji mojej działki, więc wiem, o czym piszesz . Wprawdzie samej przeprowadzki nie zazdroszczę, bo mam ich za sobą aż 4 i za każdym razem powtarzam , że to już ostatni raz w zyciu. Choć muszę przyznac, ze ostatnio naszła mnie refleksja ,że jak się już zestarzeję , dzieci się wyprowadzą i zostaniemy sami z moim M, jako emeryci , to czy będziemy w stanie utrzymac duzy dom .... być może czeka mnie wtedy jeszcze jedna przeprowadzka .... i znowu można będzie urządzać ogród od nowa Ale, ale... czy ja będę w stanie zostawić komuś moje ulubione rośliny ? No chyba, ze te najcenniejsze tez zabiorę ze sobą

Witaj Dorotko! Z tymi przeprowadzkami to wcale nie taki głupi pomysł.Przynajmniej miejsca w ogrodzie robi się więcej i można znowu sadzić.





[url=http://]Siedlisko[/url]

Na Dolny Śląsk dotarła zima w nocy było -12 stopni, teraz mamy -5 , w dodatku dwa dni wcześniej spadło trochę śniegu , może nie za wiele , ale zawsze to jakiś "kocyk" dla roślin.

Witaj Doroto jestem z rewizytą .
Twój ogród też jest piękny i latem i zimą .

WITAJ DOROTO
Przechadzka po Twoim ogrodzie przyprawiła mnie o zawroty głowy! Pierwszy raz widzę tak wielkiego icebreakera ,

i te zwisłe świerki, bajka! Moje to dopiero dwulatki.