Forum Ogrodnicze Oaza

Niski wielkokwiatowy climber lub krzaczasta, sport Westerlanda. Wprowadzona przez Malcolma Lowe w 1986 r. Mocny zapach. Spore kwiaty, półpełne, o pofalowanych płatkach (17-15), liście ciemnozielone, błyszczące. Kwitnie cały sezon. Mrozoodporna.
Hmf podaje wysokość 150 do 365 cm, mojej daleko do tej górnej granicy.

Od ubiegłego roku mój Autumn Sunset bardzo podrósł i rozkrzewił się - ma też sporo pąków kwiatowych. I prześliczny kolor tych pierwszych kwiatów





Nie ma plamistości, nie daje się mszycom (odpukać!). Zapobiegawczo prysnęłam raz "Róża 2 w 1" - na początku maja.

Chyba tylko ja mam tę piękną różę.
W sezonie 2018 kwitła trochę słabiej, przytłoczona wyraźnie sąsiadem-potworem, Alchymistem.
Za to utworzyła wspaniały krzew o sztywnych pędach, które przycięłam na wysokości mniej więcej półtora metra. Susza i moja sierpniowo - wrześniowa nieobecność nie pomogły jej w powtórnym kwitnieniu, za to właściwie nie dostała CP.
Trochę kwiatów jednak było.

W tym sezonie krzew Autumn Sunset jeszcze się wzmocnił - gdyby nie cięcie, może by i doszedł do 3m.
Tu w czerwcu, z Alchymistem:





w sierpniu...



...i w połowie października:



Wielkie "bicze" zostały końcem października delikatnie przygięte - liczę na więcej kwiat.ów na linii wzroku w następnym sezonie.
Generalnie ze zdrowiem nie było źle, choć wróciwszy z wrześniowego urlopu znalazłam trochę liści porażonych przez CP.

Ten sezon z umiarkowanie obfitym kwitnieniem, za to od końca maja...




cały czerwiec...





i ponownie w sierpniu...





do połowy października.

W sezonie 2021 zaczęła troszkę później.
11 czerwca



Dwa dni później



Jesienne kwitnienie - mogłam obserwować po 20 września, ale ostatni kwiatek utrzymał się do końca listopada.







19.11



Autumn Sunset w ostatnich sezonach była strasznie zdominowana przez Alchymista. Teraz powinno być lepiej - odchyliłam pędy potwora w drugą stronę.

Zaczął jako jedna z pierwszych. choć i tak dość późno.
22.05



Kilka dni później, ta sama "wiecha" przemoknięta kompletnie



6.06



1.08





9.09, wiecha nietypowych kwiatów na młodym pędzie



Strasznie trudny obiekt dla fotografa, kwiaty przeważnie bardzo wysoko, albo splątane z Alchymistem.
CP trochę uszkadza liście, ale nie widzę wpływu grzyba na tę bardzo wigorną różę.

Mój AS można uznać za różę w pełni sił, niektóre pędy nawet zbyt zdrewniały i chyba dwa wycięłam do zera. Liczę, że wiosną pojawią się nowe, silne i pięknie kwitnące. Staram się też - na ile to możliwe - odseparować tę różę od "potwora" Alchymista, naginając pędy w przeciwnych kierunkach. Nie zawsze to wychodzi.
Pierwsze kwiaty 2023 - początek czerwca



Geny Westerlanda czasem zupełnie się skrywają i płatki mają paletę barw od nieomal białych do słomkowych.







Koniec lipca, drugi "rzut", pęki drobnych, mało wypełnionych kwiatków.





Połowa września - kwiatki nieliczne, lecz typowe





Ostatki - połowa października.

A jednak Jak to mówią: genów łyżeczką nie wydłubiesz, nie da się ukryć że Westerland paluszki tu maczał. Krótko go miałam ale jak sobie przypominam to liście AS ma westerlandowe?

Mirko, nie mam i nigdy nie miałam Westerland w formie standardowej. Autumn Sunset nie jest krzyżówką, tylko samoistną mutacją, sportem, więc i skąd ma mieć inne geny? Liście matowe, dość wiotkie, mocno ząbkowane, spore. Podatne na CP, niestety, choć nie wpływa to jakoś fatalnie na kondycję róży, jak pisałam na początku wątku, od tego tercetu wszystko się zaczęło: Jude, Flora Danica (już tej pierwszej dawno nie ma, zastępczyni z marketu ledwo przędzie), Louise Clements (ta pół-angielka po Graham Thomas też niestety w rajskim ogrodzie) i AS właśnie. Był rok pański 2015, całkiem inny świat, zadzwoniłam do właściciela Floribundy i te cztery mi polecił, gdy zażądałam pomarańczowych - bo to był mój jedyny wymóg .

Zobacz, czy to nie są takie same liście:





Hm, teraz bym umiała lepiej o niego zadbać, a tak, zszedł szybko i cicho.

Owszem, bardzo podobne. Jak podjedziesz do 2021 roku, to tam są zbliżenia liści. A na w ogóle pierwszym zdjęciu czerwonawe, młode.
Masz tyle róż, że utrata jednej chyba nie godna wzmianki.