Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu Ty masz czuja do tych moich powojników. Bardzo prawdopodobne, a nawet pewne, że to nie uwiąd. Dwa dni zbierałam się do porządkowania krzewów, a przecież w tak długim dla uwiądu czasie, to całe pędy powinny być porażone, a tu tylko czubki. Przy porządkach znalazłam małe ślimory skorupkowe na liściach jakiś metr nad ziemią.. Już mam te eko granulki, to sporo poszło pod powojniki.
'Multi Blue'


'Dr.Ruppel' i u mnie słabuje. To był bardzo wigorny powojnik, ale przy jakiś reorganizacjach koło domu został przesadzony. I właściwie nigdy nie wrócił do formy. Od bodajże 4 lat wypuszcza jeden, dwa pędy z białym rysunkiem na liściach wzdłuż nerwów, reszta pędów normalna, o ile ich nie porazi uwiąd. Wiele razy w wielu miejscach pokazywałam zdjęcia, nikt mi nie odpisał, co to. I z roku na rok jest słabszy. Mam taką prywatną teorię, że to może jakiś wirus. Czy ktoś słyszał o wirusach powojników?

Listę Ani muszę sobie wciągnąć na telefon i przy kolejnym zakupowym zaćmieniu umysłu, korzystać z dobrych rad.

Jak myślicie, czy powojniki dobrze by zareadowały na podlewanie drożdżami, ewentualnie oprysk? Teraz taka moda na te drożdże i czasem stosuję w ogrodzie, ale w powojnikach nie próbowałam.

Asao?? kwitnie ostro, ale zauważyłem, że niektóre kwiaty ma tak jakby półpełne, czyżby to pozostałości po rodzicach?

Wiele odmian ma kwiaty o zróżnicowanej budowie. Zapewne (bo nie znamy się osobiście) Asao też ma taką właściwość. Pełniejsze kwiaty lubią pojawiać się na starych pędach, jak obserwuję na innych powojnikach.
Piękny spektakl przygotował, tylko pogratulować.

Solidarność, biedulka wysuszona bo mieszka na patelni:

Co od niej chcesz, wiele moich uszczęśliwiłoby mnie mając tyle kwiatów. Czasem cieszą pojedyncze, przynajmniej mnie.

Teshio

Blue light coraz ładniej wygląda, czy jeszcze pokaże coś więcej? Oby go przymrozek nad ranem nie uszkodził

Lepszych zdjęć powojników w tym roku nie będzie, zrobiły co mogły. Solidarność nie jest ściółkowana sianem, to mój trawnik







Daniel Deronda, kwiatki małe i nie tak napuszone jak zwykle ale to samo, na te warunki należy mu się pochwała:



Najsłabiej Snow Queen tym bardziej że jeden pęd z kwiatami w samym środku usunęłam bo wydawał mi się podejrzany, może nic ale wolałam dmuchać na zimne. Co prawda nie widziałam uwiądu na żywo ale tyle się tu naczytałam że nabrałam respektu:





Aniu, tak wygląda Ramona, ratuj





Alchymist to potwór.

Niestety, dziś mam taki internet, że "ciężkie" zdjęcia po prostu mi się nie ładują. Może jutro popatrzę na Ramonę, dopiero wieczorem.
Zgadzam się co do opinii na temat Alchymista, ileż razy on nie udziabał, nie tylko w rękę, nawet skórę na głowie rozorał, gdy nieopatrznie wyprostowałam się pod nagiętym pędem. Ale jaki piękny! Piękny i bestia w jednym.

Edit: zdjęcie pokazuje rzeczywiście nieboraczkę stłamszoną nieco, co o tyle dziwne, że ja w kilku przypadkach "puszczam" powojniki po różach. No, ale to są angielki, więc raczej powojniki je przytłoczą, niż odwrotnie.

Z drugiej strony - cóż, jak pisałam, moja koegzystencja z powojnikami absolutnie nie jest pasmem sukcesów i kto wie, czy nie zabiłam więcej, niż u mnie teraz żyje. A są odmiany, co ani w ząb nie chcą kooperować. Ramony nie mam, więc nie powiem o niej nic rzeczowego, lecz taki Burma Star co roku dorasta do 40, w porywach 50 cm, wydaje z siebie trzy kwiatki - i tyle go widzieli.
Mimo to nie wyrzucam, bo ma unikalny kolor, bardzo ciemny, a w to miejsce i tak nic innego nie wlezie.

Wróciłam do miejskiego ogrodu i zastałam większość powojników albo w pełni kwitnienia, albo co najmniej z kilkoma kwiatkami. A najwcześniejsze już przekwitły - przynajmniej na jakiś czas.
Grzebuła wrote:
Pokaże, pokaże - a przynajmniej powinien, tylko niech podrośnie. Mój teraz tak wygląda:







Helios - z powodu koloru godny swego imienia:



Blue Cotillon, dzieli podporę z angielką Evelyn





Takie ma różnie wypełnione kwiaty:





Mrs. N. Thompson, startuje



to samo Jan Paweł, będzie kwitł do mrozów, ma długaśne, splątane pędy



Natomiast Daniel Deronda u mnie od lat podłego wzrostu, co ja z nim mam...a ślicznie kwiaty usprawiedliwiają wszystko.



Za to Marcelina to jeden z najwigorniejszych moich powojników; tu pochowała kwiaty w czereśni, już poobcinałam i tak bezużyteczne gałązki i będzie bardziej eksponowana.



Pistacchio Cake, drugi sezon i trochę lepszy, choć szału nie ma



Kwiatki 10 cm nad ziemią



Multi Blue, jeden z bodaj trzech, ten na piwoniach.





Cardinal Rouge



Bardzo ciemny Warsaw Heroes, odbudowuje się



The Vagabond jest ciut jaśniejszy





Tarasowe:

Kacper



My Darling





oraz Nubia; z boku dokwitająca Diamantina, zaśmieca pół tarasu.



Ville de Lyon - jeden z tych, co się uparły u mnie nie rosnąć; ale ja też jestem uparta



Lasurstern, już się osypuje



Pani Cholmondelay - trudna do fotografowania, w migocących cieniach magnoliowych liści





Patricia Ann Fretwell - nie kwitnie zbyt obficie, lecz cóż to za kwiaty!



Chowa je w krzewie lilaka





My Beauty - płatki wręcz aksamitne

Moje faworyty z odmian przedstawionych powyżej przez Ciebie Łatko to
Patricia Ann Fretwell i Multi Blue, lubię ich jakby trójwymiarowość.

A u mnie Blu light rozkwita dalej, czy to ostatnie płatki? Mogłem zrobić od boku, ale mi się spieszyło.

Od boku chyba lepiej zawrzeć jego trójwymiarowość

Na koniec powinny odgiąć się wszystkie płatki, środkowe też.
Jeszcze kilka moich. Marcelina, pracowita dziewczyna.





Sizaja Ptitsa, pierwszy kwiatek



Utopia, również początek



Little Lemons, cytrynki rzeczywiście miniaturowe; odmiana polecana jest jako wolno rosnąca do pojemników. Rzeczywiście wolno, przez rok urosła może 30 cm. Kwiatuszki wielkości 50 groszy.



Julka, też w donicy, ale rośnie żwawiej.

Helios coś w tym roku słabo

No co od niego chcesz? Dopiero zaczyna zapewne, kwiatki u mnie pojawiają się całe lato, choć powiedzieć, że tworzą złotą chmurę naprawdę nie mogę. Ale mój ma trudno, walczy o każdy promyk słońca. Rok temu wylazł chyba na 5 m i dopiero tam dał pokaz.
Inne nie są tak skoczne, Daniel Deronda nigdy nie osiągnął więcej, niż lekko ponad metr. Masy kwiatów też nie produkuje. Ale piękny jest. Pąk w trakcie otwierania:



i całkiem otwarty:



On przynajmniej kwitnie też w zasadzie cały sezon, a taka Vyvyan Pennell rokrocznie zdobywa się literalnie na cztery kwiatki.



Jak widać, wielka też nie jest.



Edit: Dokładam jeszcze Red Star, który mam od niedawna; lekkie rozczarowanie, gwiazdki są malutkie, ale może będzie ich dużo.

Dr Ruppert rosnący u mnie wstecznie wysilił się i pokazuje dwa kwiaty.


'Rouge Cardinal', eksperyment doniczkowy daje radę. Może te donice to nie głupi pomysł ( kręgosłup - cicho bądź )

Aniu nie narzekaj na Daniela, przynajmniej żyje.. Mój z wczoraj:



Solidarność:



To jest jakiś koszmar. A dzień wcześniej podlewane. Ale co tu dużo gadać, sam środek mojego trawnika: