Forum Ogrodnicze Oaza

Do Pizza - uprawiałam Gigant 32 Nowikowa przez 2 lata . W tym roku z niego zrezygnowałam z uwagi na zniekształcone pomidory. Też nie wiem jaka była tego przyczyna. Nasiona miałam że sklepu internetowego i w pierwszym roku były kształtne pomidory, pobrałam z nich nasiona i już takie nie były.

Dziś poszedł do skonsumowania Raf. W smaku rewelacyjny, ale ta twarda skórka. Być może powinien leżakować miesiąc, ja wzięłam do jedzenia po 3 dniach, bo był pięknie wybarwiony. Następny ezgemplarz potrzymam dłużej i będę obserwować, czy nie ma zniekształceń na innych krzakach.

Nie wiem, czy w odpowiednim wątku wstawiam zdjęcia, jeśli nie tu co trzeba, przenieście.

Moje najbardziej kolorowe odmiany. Miałam ich wcześniej, lecz nie miały tylu kolorów. Zresztą sami zobaczcie.
Indigo Blue Beauty









Alice's Dream

I jeszcze jeden.
Sibirsche Appeltommat

Niby 3 bardzo podobne pomidorki. Po przekrojeniu widać jednak wyraźnie różnice:




Scatalone ma u mnie piętkę. Ale suszy się tak pięknie, że mu darowałam .
Z podłużnych podobne są do siebie Aly Mustang



i K112 F6


Z obu jestem zadowolona- są odporne na ogrodnika i mało podatne na SZW. Choć wygląd K112 doprowadzał mnie długo do rozpaczy .

Wypasiony Czekista

A tu zaczynają dojrzewać Malinowe Giganty onegdaj zdmuchnięte z krzaka przez wichurę

Zielona wrote:
Skąd miałaś nasiona ?. Mój tegoroczny nasiennik Raf F-3




Faktycznie super w smaku i aromatyczny.

To i mój RAF : już rozkrojony ( samodzielnie dojrzał na krzaku ), komisyjnie zważony i zjedzony.

Tyle, że chudy jakiś

edek86 wrote:
Ja go mam, jak dla mnie za twarda skórka.

Kamil, wszystko się zgadza Portos to pomidorek z tzw. genem twardości i potrafi leżeć nawet do trzech miesięcy w przechowalni.

Dzisiaj mam pod ręką kilka pomidorków, którym udało się wreszcie dojrzeć w słońcu. Kilka z nich z pewnością jest Wam znana, a niektóre chciałabym szczerze polecić lub .... odradzić. Oczywiście ponieważ każdy z nas ma inny gust smakowy, postaram się obiektywnie opisać te najważniejsze cechy, aby każdy mógł zadecydować o wyborze na przyszły sezon.
Najpierw nowości

Koktajlówki : żółta gruszeczka to stara polska odmiana o miłej nazwie Dzbanuszki, czerwone okrągłe kulki to karłowa odmiana Baby Boomer, a seledynowo-żółte, owalne pomidorki to hybryda Pola Negri. O Dzbanuszkach wyczerpująco napisał Kazko47 w wątku Bank Genów - od siebie dodam tylko to, że to krzak silnie rosnący, plenny i ładnie wiążący owoce. Pomidorki są słodkie, mało soczyste, więc jeśli ktoś lubi mączyste, konkretne wnętrze o przyjemnym smaku, to zdecydowanie polecam. Owoce nie pękają, dość długo mogą poleżeć w koszyku.
Baby Boomer - niziutka koktajlówka, dosłownie obwieszona małymi, okrągłymi czerwonymi pomidorkami; krzak wiotkołodygowy, więc powinniśmy zabezpieczyć pędy przed pokładaniem się na ziemi. Zdrowy, nie grymaszący, plenny, a jedyną wadą jest błyskawiczne pękanie miękkich owoców nawet pod wpływem drobnego deszczu. Sprawdzi się jako ozdoba osłoniętego tarasu, balkonu czy parapetu, idealny do bezpośredniego skubania prosto z krzaka.

Pola Negri - kolejna nowość i kolejna hybryda w moim warzywniku - napiszę tylko jedno: aktualnie ma 22 grona z pięknie zawiązanymi pomidorkami ( ca. 14 sztuk na każdym ). Silnie rosnąca, prowadzę ją na kilka pędów, najwcześniej ze wszystkich ogłowiona ze względu na niezmordowaną siłę wzrostu i kwitnienia, niesamowicie odporna na choroby, upał, skwar i palące słońce. Powinna mieć sporo miejsca na wegetację. Nie wiem, w jakim stadium dojrzałości znajdują się zerwane na próbę pomidorki, ponieważ pomimo wybarwiania się pozostają bardzo twarde. Na degustację jeszcze czekamy.

Do kolekcji dołożę inną nowość, którą uprawiam po raz pierwszy, a która większości z Warzywnych Ludków jest doskonale znana.
To krzyżówka Kozuli, K37, o nowym dla mnie, malinowym kolorze. Do zdjęcia wybrałam najmniejsze pomidory, najszybciej dojrzałe na krzaku. W przyszłym roku posadzę jeden okaz w dużej donicy, ponieważ akurat w u mnie w gruncie krzaczek wydaje się wątły. Pozostałe owoce są, jak dla mnie, ogromne, ale niech spokojnie dojdą w słońcu.

Costoluto Fiorentino - na deser ....

Natomiast o tym ciekawym pasiaczku napiszę w osobnym poście, a tymczasem zamieszczam tylko wizytówkę

To Baby Boomer, to coś dla mnie, bo moje koktajlowe Sungold są za wysokie do tunelu, a na dodatek posadziłam je przy wejściu, och.
Moje (pod folią) i też pękają - Sungold i Yellow Pear, wystarczy, że trochę dłużej powiszą na krzaczku. Jedynie Malinowy Smaczek trzyma formę do końca.

Jeśli masz ochotę na "bumerka", to bardzo chętnie wydłubię dla Ciebie nasionka - myślę, że ciekawie będzie prezentował się także w wiszącej donicy ( ampli ), ale uczciwie piszę, że z takim pękaniem owoców jeszcze się nie spotkałam : trzeba uważać nawet przy zrywaniu z gałązek, ponieważ także wówczas potrafią zmienić się w przecier.
Bardzo ciekawą koktajlówką jest także karłowy Pinokio, ale ma żółte owoce. Po pierwszym wysypie pomidorków, kwitnie i wiąże nadal bardzo, bardzo, bardzo słodkie i smaczne owoce, które mogą nawet dłużej poleżeć.

Kilka pękło, ponieważ zbyt długo czekałam ze zbiorem, a na dodatek nawiedziła nas potężna ulewa. U mnie rośnie w donicy na miejskim parapecie.

Aniu Adasiowa jaki smak ma Costoluto Fiorentino?
Okazuje się,że nie wszystkie pomidory mi smakują.Wiadomo w przecierze wszystkie się mieszają,ale na talerzu. .Harzfreuer F1 zdecydowanie dla mnie za słodki na kanapkę,jest bardzo soczysty i bardziej przypomina koktajlówkę.Może w przyszłym roku posadzę dwa krzaczki,nie więcej.Ma dużo owoców na siedmiu ,ośmiu gronach,zdrowy krzak.

Anusiu, te trzy pomidory Costoluto Fiorentino ze zdjęcia, dojrzewały w zacienieniu obfitości liści, którą cechuje się ta odmiana. Zrywałam je mocno zapalone, o jasnej piętce. Jeśli chodzi o pomidorki o włoskim rodowodzie, to tegoroczna pogoda bardzo im sprzyjała, ale ze spróbowaniem i oceną smaku powinnam poczekać do pełnego wybarwienia na słońcu.
Teraz owoc Costoluto Fiorentino jest zrównoważony w smaku: słodko-kwaśny, umiarkowanie soczysty, o przyjemnym, miękkim, typowo pomidorowym miąższu. Dojrzały w słońcu jest mocno pomidorowy, bardziej słodki, co akurat mnie wybitnie pasuje

Pomodoro, moje pochodzenie pomidora Raf opisałam na poprzedniej stronie (11.08. #671463).
Wasz raf jest czerwony, a mój z odcieniem brązu, choć na zdjęciu tego nie widać. Zobaczę, jakie będą następne pomidory tej odmiany. Może po prostu za szybko został skonsumowany.

W pokoleniu F-2 u mnie się RAF rozszczepił. Też były egzemplarze z odcieniem brązu, ale u mnie w Rodzinie nie ma amatorów takiej barwy pomidorów, więc pozostawiłem wariant czerwony.