Forum Ogrodnicze Oaza

Łatka wrote: Masz na myśli APS? Nie ma Hatsugarashu, za to jest trójka jej dzieci.
Jest u Francuza, ale jego opisy są więcej niż skromne.
pivoinesriviere.com/produit/hatsu-garashu/
A ten "czarny" kolor to chyba jak przekwita, albo mróz liźnie płatki

Jeszcze była wcześniej tu mowa o Shimadaijin w odniesieniu do buraczkowych.
To u Francuza
pivoinesriviere.com/produit/shima-daijin/

Zastanawiam się, czy wrzucać do spisu zdjęcie 'Shimanishiki' bez tych charakterystycznyc białych maziajów.

Shimadaijin u Francuza jest biskupia, fioletowa , a Wy piszecie, że buraczkowa, a ja chciałam ją nabyć, ale nie buraczkową

Znalazłam takie zdjęcia, u dołu zdjęcia trzeba przewinąć, jest ich więcej, w lupkę wpisałam Shimadaijin i po lewej od zdjęcia tak pisze, a ogród japoński.
www.flickr.com/photos/tsrmishina/1172923...toC1-iSttfq-2m2gRPi/

Łatka wrote: Ja nie znam, ale od czego wujek google, tu zdjęcie zrobione i podpisane przez Japończyka, to zakładam, że podpisał poprawnie
www.flickr.com/photos/hosomi64/172195021...7SgfLF-8anpPh-8anpbj

Babcia Ala wrote: Obejrzałam podlinkowane zdjęcia i niektóre są dla mnie buraczkowe. Postrzeganie barw jest chyba bardzo indywidualne. A buraczki to też różne: wykopane świeżo, tarte, zakwaszane..., skojarzenia można mieć różne. Ja moją piwonię podejrzewaną o Shimadaijin nazywam amarantową. A w naturze jej kolor zmienny jest jak pogoda. W słońcu różowa w cieniu nuty fioletu, starszy kwiat ciemniejszy od młodego. Bądź tu człowieu mądry. Chociaż te zdjęcia z flickr-a przekonują mnie, że to może ona.

A w sprawie zdjęć? Czy my możemy użyć do miniatury pobranego zdjęcia z sieci, które jest udostępniane darmowo? Bo nie znalazłam u nas pasiastej Shimanishiki, a wklejenie miniaturki bez pasków będzie bardzo mylące dla korzystających ze spisu.

Jolu, myślę, że prowizorycznie możemy sobie takie darmowe zdjęcie wypożyczyć, a jak moja, co daj Boże amen, zakwitnie prawidłowo, podmienimy. Albo może ktoś się skusi na zakup i będzie mieć prędzej dwubarwny kwiatek, to pięknie prosimy o zdjęcie.
Ja te moje nazywam buraczkowymi żartobliwie, bo lekko byłam rozczarowana, że kupowane z bardzo różnymi etykietkami okazały się podobne do siebie jak klony. Trudno znaleźć jednoznaczne porównanie. Nasuwa mi się "czerwony burgund oglądany w kieliszku pod słońce", ale to za dużo poezji, prawda?

Anglicy z hmf piszą o Shimadajin "Purple - red, violet shading" -i bądź mądry.
Jest to odmiana z 1952 roku, dość powszechnie znana, na tym opieram przypuszczenie, że producenci posługują się do robienia tanich sadzonek właśnie nią.

Co do japońskiego, trudność polega na tym, że oni mają dwa alfabety sylabiczne, do tego kanji, czyli te "krzaczki", które Chińczyk przeczyta po chińsku, a Japończyk po swojemu, podobnie jak Europejczycy czytają cyfry w swoich językach. Dlatego transkrypcja na "romanji", czyli alfabet łaciński, jest skomplikowana. No i na dokładkę piszą z góry na dół, a nie jak my.
Przypomniałam sobie trochę z czasów, gdy młodsza córka miała fazę na naukę japońskiego.

Moim zdaniem dość dobrym źródłem jest jednak helpmefind, podaje podstawowe informacje i prawie zawsze zdjęcia.

Aniu właściwie wszystko precyzyjnie już wyjaśniłaś w sprawie buraczków.

Ja tylko dodam od siebie, że zaskoczyła mnie informacja, której teraz źródła nie przytoczę (ech ta pamięć, a na szukanie nie mam cierpliwości), że w Chinach oprócz masowego rozmnażania przez szczepienie, stosuje się też siew. Wybrane do dalszej uprawy siewki przypisuje się na podstawie koloru i budowy kwiatu do już istniejących nazw odmianowych. Mnie się to w głowie nie mieści, bo ze zgodnością odmianową zawsze łączyłam zgodność genetyczną. A tu takie postępowanie wywraca moje wyobrażenia do góry nogami. Tam widać fenotyp jest ważniejszy od genotypu.
Jeśli iść tropem Chińczyków to nasze próby dopasowania swoich piwonii do nazw istniejących odmian wyglądają na poprawne działania . Botanicy rwą włosy z głów .

Ala przedstawiła swoją 'Toichy Ruby'. Sprawdziłam, że tylko u Francuza występuje taka pisownia, inne źródła podają 'Toichi Ruby', więc w opisie użyłam tej pisowni.

Jolu -
W górach piwonie dopiero jakby w środku kwitnienia.





Ta różowa - pierwszy raz pokazała kolor - cieszy mnie szczególnie. Szkoda, że bezimienne, choć kupowane z jakimiś tam oznaczeniami na etykietkach.

Witam koleżanki i kolegów.
Chciałam Wam przedstawić dwuletnią piwonię drzewiastą, którą kupiłam bez etykiety. Ma olbrzymie kwiaty, zapach niezbyt ciekawy;)

Witaj Lucy. Świetnie, że dołączyłaś i to od razu "z przytupem" . Ta piwonia jest tak zjawiskowa, że nie spocznę aż ustalę, co to za odmiana i jak to cudo zdobyć.

Bardzo podobna do Taiyo, czy miewa takie lekkie rozbielenia na płatkach?
Jeśli tak kwitnie dwuletnia, to pogratulować.

Pewnie dwa lata u Lucy i coś tam u szkółkarza.

Pewnie tak, Jolu. Ale i tak robi wrażenie. Kupiłam we Francji tę truskaweczkę pięcioletnią (zakładam, że chodzi o 5 lat od pozyskania sadzonki na własnym korzeniu, bo taka to jest). Przyszła wielka karpa. No i cieszę się jak głupia z trzech, powtarzam: trzech pąków, zawiązanych w idealnych warunkach szkółki.
Kupowane tutaj zwykle mają trzy kwiaty po kilku latach, a ta karmazynowa ma widocznych 7, więc jest czego gratulować.

Przy okazji: ziąb ma tę dobrą stronę, że utrzymują się nadal kwiaty, które w bardziej sprzyjających wegetacji temperaturach należałyby do przeszłości. Na przykład ostatnie dwa na bladoróżowej NN.

Za chwilę będzie po kompocie, dlatego jeszcze kilka zdjęć mojej ulubienicy.





W zeszłym roku bodaj końcem sierpnia pojawiły się na High Noon jakieś dodatkowe pączki, niezbyt jednak urodziwe. Ciekawe, czy to się powtórzy.

Do twarzy jej z tym purpurowym powojnikiem. Co to za odmiana i czy ma takie duże kwiaty, czy tak wyszedł na zdjęciu?

To jest, Jolu, Hoshi-no Flamenco, jedna z odmian jeśli nie czerwonych, to idących w tym kierunku. Kwiaty zawsze pojedyncze, spore, nie chowają się w liściach i mając dość sztywne "ogonki" ładnie się prezentują.
Jako że u mnie nie ma lekko, nikt nie ma miejsca na wyłączność, obie rośliny "wiszą" na judaszowcu, dosyć mocno ostanio przystrzyżonym. Z tym, że powojnik sam się jakoś czepia, a piwonię muszę jednak uwiązywać. Robię to, bo boję się o dość kruche z wiekiem gałązki. Puste fraszka, lecz obciążone licznymi kwiatami (na tym zdjęciu widać niedobitki) potrafią się łamać, zwłaszcza przy tak niedogodnych warunkach, jak w tym roku, nasiąkłe wodą i szarpane wiatrem.

Ocieplenie przyspieszyło finał kwitnienia drzewiastych - kosząc po południu trawę zauważyłam, że na Taiyo został ostatni kwiat.



Następny popis za rok, mam nadzieję.

Doczekałam się, jeden kwiat i jest taki jak powinien. Alicjo

Mounsier Antoine Riviere, centrum bardziej ciemniejsze końce płatków białe. Słabo pachnie, bardzo odwiedzana przez pszczoły.