Forum Ogrodnicze Oaza

A teraz ogród od podszewki


Spora część tego ogrodu to dawny, jeszcze przedwojenny stary sad. Z pierwotnych nasadzeń zachowało się parę drzew jałoni, jedna jest bardzo mocno pochylona nad ziemią, ale wciąż rodzi owoce.

W wielu miejscach pod kilkucentymetrową żyzną warstwą znajduje się glina pomieszana z odpadami budowlanymi, gdyż część tego ogrodu powstawała na terenie dawnych zabudowań gospodarskich.



Na zdjęciu widać, jak warstwa gliny nie przepuscza wody, kałuża stoi, mimo, że deszcz nie padał od wielu dni Właściciele wykopują tę glinę, wywożą ją, a w wykopane doły wsypują ziemię kompostową pomieszaną z żyzną warstwą powierzchniową.

Witaj
wciągnął mnie Twój wątek a tu trzeba o obiedzie pomyśleć
Może w tym gliniastym zagłębiu zrobić małe oczko wodne?

Bagienko, dwa stawki i strumień starczą Mam nadzieję, że odrapane ściany nie odebrały Ci apetytu

Po bagienku będę oprowadzona wiosną, gdy zakwitnie morze kaczeńców a kolekcja host wypuści liście Będę też pilnie robić fotki, żeby podzielić się widokami

Dobry wieczór Alinko
Tyle pozytywnej, dobrej i optymistycznej energii, ile dostarczyło mi zwiedzanie Twojego wątku, daje tylko tabliczka najlepszej, mlecznej czekolady
Nawet najmniejszy remont potrafi człowiekowi zaleźć za skórę, a co dopiero taka rewolucja ...
Podziwiam Wasz zapał, upór i pracowitość oraz to, z jaką stanowczością dążycie do celu - trzymam kciuki za jak najszybsze uporanie się z wszelaką złośliwością przedmiotów martwych
Cieszę się, że nie zrezygnowałaś z bukszpanów - ja też je bardzo lubię - raz tylko przysporzył mi kłopotu mój jedynak, kiedy dopadła go miodówka bukszpanowa, ale daliśmy radę
Dynie i te żebrowane pomidory - jak marzenie ...
Dziękuję za nadmorską wędrówkę i ... za niespotykane poczucie humoru - to niezwykle krzepiące
Pozdrawiam cieplutko ...

Aniu, z kolei bardzo Ci dziękuję za niezwykle miłe spotkanie Dzięki takim magicznym chwilom, gdy spotykają się ogrodowi entuzjaści i spacerują wśród doniczek opadają złe emocje i wszystko nabiera radosnych barw

A co najważniejsze, co kilka par oczu, to nie jedna Ania wypatrzyła mi wśród schnących badyli miskanta, który będzie miał bordow kwiaty - i niech tylko spróbuje ich nie mieć , ja z kolei wyłowiłam doniczkę z czerwonobrązowymi listkami na końcówkach pozawijanymi z spiralki, oj będzie za tydzień dzielenie i sadzenie

Oprócz przemiłego towarzystwa w czasie spaceru obdarowana zostałam bardzo elegancko zapakowanym prezencikiem



a w środku smakowity słoiczek konfitury z czarnej porzeczki:



Był jeszcze placek z masą malinowowiśniową, ale w normalnie puściutkim domu zaroiło się od sępów, więc fotki nie zdążyłam pstryknąć Ale zapewniam, że był elegancko ozdobiony lukrem, który połyskiwał zachęcająco na lekko brązowawym cieście, a smak był wyborny

Weekend zaczął się więc bardzo sympatycznie, a potem było już tylko lepiej

Niedzielny spacer po lesie rozpoczęliśmy od uroczyska, na którym rośnie potężny dąb. Podobno stare dęby mają magiczną moc. Pomagają odzyskać spokój i wiarę we własne siły oraz rozwiązać trudny problem
Takie potężne drzewo na pewno promieniuje niezwykłą energią Zobaczcie sami



Potem chwwileczka nad nostalgicznym o tej porze roku jeziorkiem:



Do lasu na dalszy spacer prowadzi brama utworzona ze zwalonego drzewa, które wciąż żyje, nie poddaje się losowi:



Kawałek dalej, gdy zejdzie się z szerokiej ścieżki pojawiają się tajemnicze mury wyrastające z ziemi.



Kiedyś wejść tam było można dość wygodnymi schodami



Na powierzchni dość rozległego wzniesienia widać kilkanaście szybów i kominów wentylacyjnych.

Adasiowa wrote:
A ja myślę, że po administrowaniu Forum, Alinka odreagowuje stres na swojej budowie, waląc na oślep młotem w ścianki do wyburzenia
Ale mimo to nie życzę, by odskocznia trwała jak najdłużej Zawsze można się przecież zrelaksować na jodze

Iwonko, raczej relaks na spacerku, na jodze stres, że SKS złapał

A takie łażenie bez celu po lesie - sama radość

Z drugiej strony wzniesienia dostrzec pod liśćmi można szeroką drogę wjazdową prowadzącą pod ziemię.



i kolejne szyby oraz kominy


Gdy zajrzy się do środka - ciemność i pustka, ciekawość ratuje jednak fotka z lampą błyskową



Kawałek dalej sporo resztek gruzu, bo to, co pozostało, trudno nazwać ruinami



Idąc leśną ścieżką przed siebie natrafiamy w srodku lasu na okazałą porzuconą budowlę, z resztkami tarasu, schodkami, mnóstwem pomieszczeń.



Dalszą eksplorację przerwały nam piszczące z głodu brzuchy i tabliczki z ostrzeżeniami, że teren niebezpieczny Trzeba więc będzie kolejnym razem zabrać ze sobą jakąś kanapkę bo najedzony człowiek jest jakoś mniej strachliwy

Droga powrotna usłana była złotym dywanem


Czasem jednak złoto otaczało nas z obu stron

Spacerek i owszem, zrelaksować może Szczególnie po złotych dywanach

Ale że co SKS na jodze robi, zapomniała te różne urdhva mukha svanasany

Alinko
Tyle komplementów ... naprawdę czuję się niezręcznie zwłaszcza jeśli uświadomię sobie, że Tobie zawdzięczam to przemiłe przedpołudnie
Jednak - sama przyznasz - spacer po najpiękniejszym nawet centrum ogrodniczym nie może się równać niedzielnej przechadzce po jesiennym lesie ... Osobiście uważam, że nie musimy nigdzie daleko wyjeżdżać, aby doświadczyć uroków polskiej przyrody. Podobno nie tylko dęby mają tajemną moc, równie dużo dobrej energii przekazują brzozy ....
Zaintrygowały mnie te umocnienia w wałach ziemnych i opuszczony dom ... wiesz może coś więcej na ten temat ?
Aaa i zapomniałabym ! Alinuś, podaj proszę - mniej więcej - trawy, jakie masz w swoim ogrodzie ?
Dziękuję za spacer po leśnych ścieżkach ...

Iwonko, umysł pamięta, ale wapno się lasuje i utrudnia
Aniu, nie lubię oszukiwać, więc skrobnęłam całą prawdę Faktycznie mieszkam w pięknym miejscu Na parkingu pasą się dziki, 15 min spacerkiem i trafia się na dzikie puszczańskie uroczysko Te zrujnowane resztki to najprawdopodobniej pozostałości po pajęczarzach, czyli jednostce radiotelegraficznej, która zajmowała się zagłuszaniem Wolnej Europy i inną dywersją w świecie fal dźwiękowych

Alinko, piękny, nostalgiczny, jesienny spacer...
Miło się czyta tez o jeszcze jednym sympatycznym forumkowym spotkaniu

Hiacynta wrote:
A gdziesz to takie urokliwe miejsce?

Jest to prywatny ogród w takiej jednej wiosce

Bardzo urokliwy i miło, że nam go udostępniłaś na fotografiach

Zobaczyłam tam tak wiele ciekawie skomponowanych roślin, że postanowiłam pokazać innym Może posłużą za inspirację A poza tym bardzo podbudowały mnie ich słowa, że w czasie sadzenia nie planowali, wszystko samo się zgrało

Zachwyciła mnie też troska o stare drzewa. Do przedwojennych stareńkich jabłoni zostały dosadzone rośliny typowo dekoracyjne, a wszystko to stworzyło bardzo klimatyczą całość.

Rośliny, zasadniczo, pasują do siebie

Alinko- czy zdjęcia z montażu drzwi będę mogła wstawić tutaj..? Przebiegłam przez wątek i omawiasz tu kolejne remontowe kwestie- to może.. Daj znać, albo kopnij w kolano i powiedz, że nie wolno

Hiacynto droga, ja to bym kopnęła Monikę w kostkę, żeby z powrotem - wzorem chociażby Majutka i Agness - otworzyła podwoje swojego wątku
Zadziałaj na nią jakimś wpływem władzy nie_znoszącej_sprzeciwu, proszę
Moniko!