Forum Ogrodnicze Oaza

Witam.

Arleta, dawaj dalej - już mi się podoba
Pozdrawiam cieplutko

Arleto
Początek super.
Czekamy na więcej.

Witaj
Ciekawie się zapowiada A ściernisko na zdjęciu jak malowane
Gratuluję spełnienia marzeń i wytrwałości w budowaniu i wykańczaniu własnego wymarzonego białego domku
Czekam na dalszą część opowieści

Arleta czy Adela?

Bardzo fajny początek - uwielbiam czytać tak lekkie pióro!
Czekam na więcej, najlepiej w dużej dawce...

Wpisuję się, żeby mi wątek nie umknął i czekam na więcej.

Już mi się podoba, co prawda, nie wybudowałam domu, fachowcy coś sklecili, no domem tego nazwać nie można, ale pod nazwą domeczek to jednak funkcjonuje Ale jakieś podobieństwo między nami jest, też się porwałam na ugór, by spełnić swoje marzenia, też zaczęłam od studni, no w zasadzie od podłączenia się do wodociągu i też sama kładłam terakotę na podłodze, no może nie całkiem sama...
Ja jeszcze zaczęłam od sadzenia drzew, co gorąco polecam
Jak to teraz u Ciebie wygląda? Więcej zdjęć poproszę

Witam serdecznie w moim wątku

No to jadę dalej
Wkrótce udało mi się poznać moją przyszłą - obecną sąsiadkę. Fajna babka, taka sama jak ja, też wybudowała sama domek. Szłyśmy prawie łeb w łeb i wprowadziłyśmy się do naszych domków z dwumiesięczną różnicą, jedna po drugiej. Hihihi, i niech ktoś powie, że kobitki nie potrafią

Ale wracam do chronologicznego rozwoju wypadków z ogrodem. Otóż, wraz z sąsiadką ogrodziłyśmy dwie działki, bo tak było łatwiej i taniej. Uradowane, że mamy ogrodzony kawałek własnej ziemi, kupiłyśmy małego derenia i posadziłyśmy, żeby było bezpieczniej, daleko pod płotem w głębi działki, w narożniku. Potem przyjechali budowlańcy i zaczęli robić wykopy pod fundamenty. Zdjęli humus i całą tą górę ziemi zrzucili... No właśnie, na jedyną, świeżo posadzoną roślinkę, mojego derenia

Tam pod spodem jest dereń


Pewnego dnia siedząc sobie na betonowym deklu od studni stwierdziłam, że koniecznie muszę mieć chociaż jedno drzewko, bo na tej równinie nie mam na czym oka zawiesić i coś mi się przez to mój błędnik buntuje. Pojechałyśmy z córcią do szkółki i powiedziałam panu w czym rzecz. Trochę się ze mnie pośmiał, ale w końcu wybraliśmy małe drzewko głogu, a przy okazji tycią sosenkę i jałowiec.

Oczywiście natychmiast przywiązałam do nich taśmy, żeby budowlańcy widzieli, że to nie dzicz, tylko zaczątki mojego pięknego ogrodu

Nie trzeba dereniom aż takich kopczyków na zimę robić!

Też tak pomyślałam, chociaż wtedy moje doświadczenie ogrodowe było na zerowym poziomie

Masz rację Adelo,jak ktoś bardzo chce to z pewnością to osiągnie.Mnie również marzył się drewniany domek w lesie,zawsze opowiadałam moim dzieciom,że na starość chciałabym mieszkać w lesie w domku na kurzej łapce.Prawie wszystko się spełniło,jest las,jest czarownica,jest mały domek(choć nie drewniany) tylko zabrakło kurzej łapki no ale wszystkiego mieć nie można

Wczoraj byłam już zbyt zmęczona na ciąg dalszy, ale dzisiaj mam chwilkę, więc piszę dalej. Potem lecę do fryzjera, bo po śnie zimowym jakaś czupryna mi się zrobiła i trzeba będzie coś z tym zrobić, żeby wiosny nie wystraszyć

Przede wszystkim witam tych, którzy mnie odwiedzili, i bardzo dziękuję za miłe słowa. Zawsze będzie mi miło Was tu gościć. Ja też będę do Was wpadać z rewizytą, ale jestem tu dopiero od dwóch dni i jeszcze nie zdążyłam się rozeznać i zadomowić

Vera, Marek, Andrzeju - będzie c.d, więc zapraszam znowu
Piotrek - gdy po raz pierwszy zobaczyłam tą łąkę, a był piękny dzień i ptaki śpiewały, świerszcze cykały, motylki fruwały i było tak cudownie, że wpadłam w zachwyt. Wtedy kierowałam się tylko widokiem, bo o praktycznej, a właściwie nie-praktycznej stronie tego miejsca dowiedziałam się później
Aga - mój nick Adela, a imię Arleta, więc możesz zwracać się do mnie, jak ci wygodniej. Dziękuję za miły komplement, ostatnio pisanie, to moja nowa profesja. A przy okazji widziałam Twoje zdjęcia, są super. Widać artystyczne dusze od razu się wyczuwają
Marto - ja też gratuluję Ci osiągnięć. Jak widać kobiety są wytrwałe, więc dają radę. Tak trzymać!
Roma - przekonałam się o tym na własnej skórze. Trzeba tylko mocno wierzyć w swoją moc sprawczą. Gratuluję domku! A kurzą łapkę możesz powiesić sobie na ganku, jako talizman na szczęście i będzie komplet

A teraz c.d. ogrodowych przygód:

Budowa ruszyła, fundamenty wylane, mury powoli zaczęły piąć się w górę. Pomyślałam, że nadal jakoś mi mało intymnie na tej działce, na której czułam się niemal, jak na patelni. Doszłam do wniosku, że przydałoby się coś, co zasłoniłoby mnie od gapiów, a przy okazji zatrzymałoby wiatry hasające po okolicy, niczym stado dzikich mustangów. Po długich poszukiwaniach mój wybór padł na rdest Auberta, który podobno rośnie z szybkością wiatru, a tego właśnie było mi trzeba, oraz kilka krzaczków jaśminu dla podniesienia walorów estetycznych działki. Kupiłam i posadziłam takie małe patyczki - sadzonki na jesieni, licząc, że na wiosnę mój mało urokliwy, roboczy płot będzie jedną wielką, zieloną ścianą. Niestety nawet nie zdążyłam pstryknąć zdjęć, bo przez zimę wszystko zjadły mi sarny i zające Rdest został obgryziony do samej ziemi, a jaśminy niewiele mniej. Rdestu nie udało mi się uratować, bo zające natychmiast karczowały każdą świeżo odrośniętą gałązkę. Na szczęście udało mi się uratować cztery z siedmiu jaśminów, chociaż były tak często podgryzane, że do dziś są jeszcze niewielkie.
Kiedy zobaczyłam efekty radosnych poczynań miłych zwierzątek, pojechałam do szkółki i kupiłam tuje. Przy okazji informacja, szczególnie dla tych początkujących, że pierwsze trzy roślinki, głóg, jałowiec i sosenka zostały posadzone w październiku 2012 roku.

W ten sposób mam, tradycyjny już w Polsce, szpaler tujek pod płotem. To fotka z maja 2013 roku


Dom stał w stanie surowym i było już gdzie się schronić przed ewentualnym deszczem, więc można było dłużej pobyć na działce, a przy okazji, jako tako, uporządkować teren. Oj, ile po drodze było takich akcji porządkowania terenu, to trudno zliczyć. Sprzątanie, to był nieodłączny punkt programu każdej naszej wizyty. Rozsądnie zaczęłyśmy od tyłu działki, bo z przodu szaleli jeszcze kolejni budowlańcy i żadna roślina nie wytrzymałaby kontaktu z tą "szarańczą"

Na pierwszy rzut poszła hałda humusu, z której udało mi się zrobić małe podwyższenie terenu, coś w rodzaju tarasu. Reszta terenu poszła pod glebogryzarkę. Sierpień 2013

c.d. ogrodowych opowieści

Widząc, że moje roślinkowe zakupy nadal są mało widoczne, poszukałam w necie drzewka pod hasłem "demon wzrostu". Tu mam radę dla początkujących, szczęśliwych posiadaczy ogrodów w szczerym polu: zaczynajcie od posadzenia drzew, najlepiej jeszcze w trakcie budowy domu, bo bez nich jest po prostu łyso. Małe roślinki szybko rosną, a drzewa potrzebują wiele lat, żeby dać cień rabatkom.
Mój demon wzrostu to Paulownia. Podobno najszybciej rosnące drzewo na świecie, a jej roczne przyrosty dochodzą do pięciu metrów, a w naszych warunkach do dwóch i więcej. Paulownia też kwitnie pięknymi, niebieskimi kwiatami, ale u nas tylko w tych cieplejszych regionach, jak okolice Wrocławia i Szczecina. Może, kiedy ociepli się klimat, to i moja zakwitnie. A, i jeszcze jedno, Paulownia potrafi mieć wiele odrostów z korzeni i gdy się jej nie pilnuje, to może dać się we znaki. Nie polecam jej do małych ogrodów. Ja jednak zaryzykowałam, bo bardzo mi się spieszyło z tymi drzewkami

Tu moja Paulownia w pierwszym roku po posadzeniu. Z tyłu widać już podniesienie terenu.


Zróżnicowanie terenu bardzo mi przypadło do gustu i uznałam, że to był trafiony pomysł, ale nadal wyglądało, jak patelnia. Wpadłam do ogrodniczego na rekonesans i kupiłam betonową palisadę, z której zbudowałam schodki. To było moje pierwsze praktyczne doświadczenie z budowlanką

Przyznam, że świetnie się bawiłam wiaderkiem i łopatką

Dzielna z Ciebie kobieta
Ciekawa jestem co z Paulownią ? dała radę ?

Witaj Adelo. Bardzo lubię takie zaradne kobietki i jestem pod wrażeniem Twoich osiągnięć .Co do paulowni -drzewa te stosuje się do nasadzeń ,upraw na drewno, które jest bardzo lekkie i doskonale nadaje się na meble.A będziesz ja scinać ( ona odrasta z tego samego korzenia)? Drzewa te osiągają wysokość ponad 30 m.Mi się też ona bardzo podoba ze względu na duże liście i piękne kwiaty,bardzo pachnące podobno.
Jeszcze raz gratuluję budowy domu , zagospodarowania ogrodu i pozdrów córkę I oczywiście będę zaglądać

Ola, Kasia - witam serdecznie w moim ogródku

Paulownia jakoś dała radę, ale z ręką na sercu nie miała łatwo. U mnie jest dobra, żyzna gleba i jak zakładałam, to wszystko powinno rosnąć, jak na drożdżach. Ale rzeczywistość bardzo szybko zweryfikowała moje wyobrażenia. Cienia tu ani grama, więc wszystko wypala słońce, a co słońce nie zniszczy, to wywieją i wysuszą wiatry. Moje biedne maleństwa mają tu niezły poligon. No, ale od czego moje dobre fluidy, które wzajemnie na roślinki mają działać. Paulownia w pierwszym roku wysychała prawie na wiórek, bo ja wtedy tylko dojeżdżałam na budowę i to nie codziennie Potem w kolejnym roku z trudem trochę odrosła, a w ostatnie lato, po jednej potężnej wichurze, tak jej przetrzepało liście, że wyglądała, jak poszarpana miotła Niektórzy myśleli, że to taka odmiana drzewka o postrzępionych liściach Niestety przez te ekstremalne warunki nadal jest dość mała, jak na jej możliwości. Teraz ma około metra wysokości.
Potem wstawię kolejne zdjęcia z paulownią, bo teraz muszę lecieć do fryzjera Buziaczki dla wszystkich

A tak wyszły moje kamienne schodki Po obu stronach pierwsze nasadzenia irgi "Major" i po prawej stronie, za schodkami, berberys.




Kasiu, dziękuję za pozdrowienia dla mojej córci, my również pozdrawiamy

Cześć Arletko. Ależ Ty jesteś odważna Jak duża jest Twoja działeczka?

Adelo zgłoś się do Ani " Adasiowej" w straganiku dyniowym, ona ma jeszcze sporo nasion tykwy. Tykwa ładnie Ci obrośnie ten twój potężny {ilościowo} płot zanim inne rośliny rozrosną się. Tykwy lubią taka patelnię.