Forum Ogrodnicze Oaza

Zrobiło się bardzo nieprzyjemnie.
Może i nie ma mrozu i śniegu, jak w doniesieniach z Polski, ale 7-8 stopni przy całkowitym zachmurzeniu i porywach lodowatego wiatru od gór tez nie są tym, co tygrysy lubią najbardziej.
Tyle, że starczy krótki przebłysk słońca, by choć na chwilę było uroczo.



"Lokalsi" koncentrują się na pracach polowych; w pierwszym rzędzie nadal obcinają gałęzie, w wielu gajach oliwnych cała ziemia nimi zasłana:



Poza tym - już coś "żniwują". Koło mnie są duże pola porośnięte czymś wyglądającym jak...szpinak. Wczoraj "chodziła" ogromna maszyna w typie kombajnu - ale z przyczepą, ścinała liście, które były podawane do skrzynek - i wywiezione przez ciężarówkę.



Spróbuję zrobić zdjęcie liścia i pola - może ktoś mnie uświadomi, co to.
Właśnie, cały czas zachodziłam w głowę, czym oni obrabiają te pola nachylone pod najdzikszymi kątami.
Na przykład czymś takim:



Wegetacja powoli, ale posuwa się do przodu, małe listki wypuszczają granaty:



i figowce



A spacerując po wzgórzach spostrzegłam dziś kwitnące pod oliwkami słonecznice:



Powoli badamy sytuację, którędy by wracać...

Aniu i to jest miód na skołatane serca,te Twoje relacje okraszone zdjęciami pięknej przyrody . Trzymaj się zdrowo ,uważaj na siebie i piesie

Bogusiu, ja na siebie bardzo uważam, kontaktuję się właściwie wyłącznie z moją drugą połówką, a on - z kilkoma współpracownikami, zachowując wszelkie reżimy sanitarne; generalnie siedzi w pokoju sam, chyba, że idą sobie kupić jakieś "pranzo", czyli południowe żarełko - wyłącznie na wynos. Projekt powstaje online - więc częściowo dyskutowany przez streaming z domu. Musimy wtedy się cicho zachowywać - ja i suki.
A to zdjęcia z pola za wynajętym przez nas domkiem; gdyby nie to, że jest tego kilka ładnych hektarów, byłabym pewna na 100%, że szpinak...









Takich pól jest w okolicy kilka...Z drugiej strony Włosi to "mangialegumi", warzywożercy, jak jestem na targu, zwłaszcza latem, ilość i różnorakość zielenin liściowych kompletnie mnie powala, znam kilka podstawowych salat, roślin przyprawowych i na tym chyba koniec. Już samo to, że pietruszkę naciową kupują na kilogramy...

Ktoś się wypowie w kwestii zielska?

Mimo utrzymującego się zimna dziś zauważyłam, że rozkwitła czereśnia w sąsiedztwie:





Żywopłoty z głogownika jarzą się rubinowymi przyrostami



A magnolie pośrednie przekwitają - pełno płatków na ziemi





Nie byłabym sobą, gdybym nie zaprezentowała, kto nas dziś chciał zjeść - wielkie owczarki pastore maremmano-abruzzese z hodowli odległej o jakieś półtora kilometra.



Piękne są - ale jak to owczarki, pilnują.

Ja też sądzę, że to szpinak

Szpinak, pewnie na mrożonki.

O żesz, ale plantacja szpinaku...

Zwiedziałam wątek, alez Ty wędrujesz, wspaniałe te wycieczki, a mnie przypadłą do gustu ta podróz do Finlandii.

A my znowu na szlaku - uciekamy od jesieni...
Tegoroczną podróż zaczęliśmy zwykłą trasą - ku Południu, Brno, Wiedeń - pierwszy (krótki) postój w sercu Dolomitów, około 15 km od Cortina d'Ampezzo; siedzę, klepię w klawiaturę i mam taki widok:



Wczesnym rankiem:



To Lago Centro Cadore, sztuczny, ale bardzo malowniczy zbiornik wodny.
Mamy szczęście - mimo zapowiadanego załamania pogody udało nam się zrobić samochodową, a potem pieszą wycieczkę do Tre Cime di Lavaredo, góry będącej symbolem Dolomitów, przynajmniej tej części. Tyle, że na parkingo na wysokości 1700 m było +4...
Po drodze:



Droga jest płatna (30 euro), ale warto (parking już gratis). Widok spod zaparkowanego auta:





Trochę dalej



Przełęcz Lavaredo, tam zawróciliśmy:



Tre Cime (albo Drei Zanken, dla Tyrolczyków)







Nie byłabym sobą, gdybym nie oglądała kwiatków.











A to pelargonie naszej gospodyni - ja służę za miarkę.



Jutro - dalej, ku ciepłu i słońcu.

Cudne widoki

O matko, jakie cudne widoki

O jak mi miło, ze ktoś chce towarzyszyć mi w podróżowaniu!

Z Dolomitów przenieśliśmy się (z jednonocnym przystankiem u siebie, w Umbrii) na Południe - do Pulii. Konkretnie do Ostuni.
To niewielkie, ale bardzo, bardzo malownicze miasteczko, znane jako "la cita bianca", od bieli kamiennych - albo bielonych - budynków.

Wynajęte na dwie noce mieszkanko u stóp wzgórza pozwalało zostawić samochód i spacerować.













Katedra





Miasteczko ożywa pod wieczór



Od morza dzieli je około 7 km, a pas ten wypełnia monokulturowa uprawa oliwek - inne, zielone morze drzew, nierzadko kilkusetletnich.
U naszych gospodarzy



i z okna samochodu



A w czwartek wstaliśmy bardzo wcześnie - słońce wypełzało z Morza Jońskiego...



...nadając miastu niezwykłe kolory:



I z Brindisi przeprawiliśmy się promem do kontynentalnej Grecji.

Aniu cudnie, kocham Ostię

Witaj Aniu zatapiam się w przeżywanie ,oglądając Waszą podróż .Super
Piękne po prostu .
Serdecznie pozdrawiam po przerwie na forum

Ania, tak mi się podobają Włochy, że najchętniej bym się spakowała i mknęła Twoim śladem i nie ma żadnych przeszkód oprócz warzywnika, w który tego roku włożyłam tyle trudu i wysiłku. Pilnuję więc swego, ale śledzę, rejestruję i się napawam Twoją podróżą. Życzę cudnych wakacji, całkowicie w moim stylu.

Aniu, jak masz tam cudnie
Trochę mniej ci zazdroszczę niż poprzednio , bo właśnie jestem w Toskanii, którą mój młodszy syn wybrał na miejsce swojego ślubu. Ale to za krótko, żeby wszystko zobaczyć...
Kiedyś tu wrócę...

Łatko, przepraszam za te wklejki, ale przejeżdżamy pod tunelami i rwie się zasięg Zamiast jednej informacji wysłałam trzy...

Kochane dziewczyny, swoimi wpisami sprawiacie mi wielką radość - tak się cieszę, jeśli uda mi się namówić kogoś do zwiedzania świata, a co najmniej Europy trybem "slow"! Zdaje się, że mam sukces w postaci pery młodych ludzi, siostrzenicy mojej przyjaciółki i towarzyszki w podróżach z psami - wraz z mężem podążyli naszym śladem, przynajmniej do Toskanii i Umbrii i meldują, że już chyba nie podoba im się urlop samolot-all inclusive - samolot.
Irenko, jednym z powodów, dlaczego nie uprawiam warzyw, jest absolutny sprzeciw wobec "przykucia chłopa (baby?) do ziemi", przecież nawet te śmiszne ilości pomidorków, co zostały, albo się zmarnują, albo zbierze je - w wersji optymistycznej - moja szkolna przyjaciółka, dobra dusza.
Rośliny ozdobne jakoś sobie poradzą, a nie, to wsadzę coś na nowo, a wolność nomada jest bezcenna .
Tym niemniej - możesz wybrać na podróże porę "po żniwach". Ja nie - ze względu na pracę męża.

Bea - wszelkiej pomyślności młodej parze i wspaniałych przeżyć Tobie! A gdzie konkretnie ślub? Jeśli to nie tajemnica?
Jadąc od północy przez Toskanię nie sposób uniknąć tuneli - absolutnie nie mam za złe kilku fotek, przeciwnie.

Znalazłam jeszcze trochę swoich, z drogi z Ostuni do Brindisi, zatrzymaliśmy się na kawę w Carovigno, mieścinie kompletnie poza szlakami biur podróży...


Municipio (ratusz)



Znowu nie wiem, jak się nazywają te kwiatki, muszę koniecznie ściągnąć aplikację rozpoznającą rośliny.



Wąziutkie zaułki





"Ogrody" w kamiennych miasteczkach




Do Brindisi przyjechaliśmy - całe szczęście - z dwugodzinnym zapasem. I zaraz się zaczęło... W międzyczasie Grecy zmienili warunki wjazdu, trzeba wypełnić ściągnięty z ich rządowej strony formularz. Spełniamy warunki (dwukrotne szczepienie), ale w porcie sieć praktycznie nie działa (sic!), nie jesteśmy w stanie formularza pobrać, ani nawet wejść do swoich skrzynek mailowych,nie chcą nam wydać kupionych pół roku temu biletów na prom...
Tknięta intuicją zaczepiam parę ludzi trochę młodszych i gadających po angielsku - Amerykanie z Kalifornii, jak się okazuje. Bardzo pomocni, ściągają formularze swoim telefonem. Jakoś dostajemy bilety - ufff....



Płyniemy w dzień, do zmierzchu



Nocleg w Igumentsa, pierwszym greckim porcie przy albańskiej granicy - bardzo przyzwoity hotel w rozsądnej cenie! Rankiem pierwsza grecka kawa i przez most na Peloponez w stronę Pireusu.
Nawigacja wariuje, jej transkrypcja nazw miejscowości z greckiego alfabetu nie pokrywa się z drogowskazami, nawet tak międzynarodowa nazwa jak Pireus występuje po drodze w czterech różnych wersjach.
Humory poprawia pyszny obiad w przydrożnej tawernie (nie przy autostradzie, broń Boże), za równowartość 150 zł w trójkę opychamy się pieczonym jagnięciem,koefte, prawdziwą grecką sałatką, cacyki, lokalne wino i kawa - a psy pochłaniają resztki baranka.
Następnym razem zacznę od relacji z Pireusu - to będzie mocne!