Forum Ogrodnicze Oaza

Dzięki, kochana. Lubię się bawić sprzętem fotograficznym choć nie za bardzo wiem ''co i z czym sie je''. Fotki macro mnie kręcą od dawien dawna. Jestem raczej samoukiem na bazie prób i błędów.

Iwonka śliczne przebiśniegi posadziłaś
Ja robie dokładnie tak samo jak Kasia co roku dosadzam kolejne cebule ,nie wykopuję ,bo tak jak piszesz nie wyobrażam sobie rycia jak kret za cebulami.
Byłam w Waszych stronach z czwartku na piątek i znów zachłysnęłam się stolicą ,powiem szczerze ,że mogłabym tam zamieszkać

Dzień dobry!
Andrzej, absolutnie się z Tobą zgadzam i tak właśnie zamierzam postępować z cebulowymi
Krysiu frajda z fotografowania to jest to! i nie ważne czy jesteś samoukiem, czy znasz wszystkie techniczne zawiłości swojego aparatu, ważne że sprawia Ci to przyjemność. tak trzymać!
Olu ja może tylko hiacynty wykopię, bo podobno nie wykopywane bardzo się osłabiają. Olu, ja mieszkam troszkę dalej od stolicy (pod Radomiem), ale w sumie to też moje strony Kocham Warszawę, ale w przeciwieństwie do Ciebie nie mogłabym tu zamieszkać, no chyba że gdzieś poza miastem - Zalesie, Konstancin.....

Spędzam niedzielę leniwie w towarzystwie prasy i muzyki

Widzę że rozmawiacie o moim kochanym mieście: Warszawie? Ja jestem urodzona i wychowana przez 32 lata w stolicy. Jednak gdy przeniosłam się do spokojnej miejscowości którą nazywam przekornie Pipidowem, gdzie panuje spokój i nie ma tego życia w pędzie tak jak w stolicy, to chyba chcąc zamieszkać w Warszawie ponownie, już by mi czegoś brakowało. Kocham Warszawę bo to MOJA WARSZAWA, ale już bym nie umiała w niej mieszkać tak jak kiedyś.

Jako rodowita warszawianka- wypadałoby, abym napisała, że lubię Wawę.. No cóż- Starówka, Łazienki Królewskie.. latem uroczo się jeździ Wisłostradą czy Żwirki i Wigury- jak zielonymi alejami.. spacery po Nowym Świecie czy Krakowskim Przedmieściu.. ogród przy BUWie.. wszystko to ma swój niezaprzeczalny urok. Zoo- które jest dla mnie szczególnym miejscem- urodziłam się z szpitalu vis-a-vis zoo, a wycieczka do niego ocaliła mi i Mamie zdrowie i życie.. Mam duży sentyment do tych miejsc.
Jednak jako osoba studiująca w centrum Wawy, z codziennym dojazdem na 7.30 do śródmieścia, plus przemieszczanie się w ciągu dnia z miejsca na miejsce w korku, poszukując miejsca parkingowego.. to miasto traci urok
Wawę lubię w wakacje i długie weekendy, gdy miasto jest w miarę puste.. W normalnym tygodniu jest bardzo męczące- korki, hałas i zero uroku


Mieszkałam od urodzenia na obrzeżach Wawy w domu rodzinnym, przez chwilę z Mężem w bloku na Mokotwie- kilka kroków od Łazienek, co było wspaniałe, bo każdy weekend spędzaliśmy tam na spacerach, a teraz mieszkam na przedmieściach.. i nie chciałabym wracać do Wawy.
Idealny dla mnie układ, to mieszkać blisko miasta, do którego łatwo można się dostać..ale mieszkać na przedmieściach, kilka kroków od lasu, Zalewu Zegrzyńskiego i jego plaż.. bez korków, hałasu, lotniska

Warszawę lubię- a raczej jej poszczególne miejsca. Sentyment pozostanie na zawsze, bo to moje rodzinne miasto, jednak cenię sobie mieszkanie w pobliskiej miejscowości.. wsi spokojna, wsi wesoła, a wyjazd "do miasta" robi się atrakcją

Iwonko- pozdrawiam i miłego wieczoru życzę Jakaś wycieczka do Wawy w planach..?

Iwonko, ja również spędziłam leniwie niedzielę i bardzo dobrze mi to zrobiło W pracy miałam wolne, a na dworze za to była zimnica i pochmurno, dopiero wieczorem zaczęło się przejaśniać. Nawet czytałyśmy to samo czasopismo

Dzień dobry!

Jak nastrój w ten słoneczny poniedziałek?
Ja w końcu czuję się dobrze, nawet wyśmienicie - cóż za miła odmiana po ostatnich ciężkich dniach.

Gardeners' World czytam od deski do deski. Nie przytłacza reklamami, świetna i ciekawa zawartość merytoryczna.
Wg mnie to w tej chwili najlepszy magazyn ogrodowy na naszym rynku.
Nawet zamierzam poczynić wpis pochwalny na blogu

Dziś po pracy ogród?

Miłego tygodnia!

Witam serdecznie
Krysiu, Bozunia, Moniko i Agnieszko dziękuję Wam za odwiedziny i bardzo Was przepraszam, że piszę tylko tyle. Od wczoraj jestem bardzo przybita wiadomościami, które spadły na mnie nieoczekiwanie, zmagam się ze smutkiem i bezsilnością. Kolejny raz dociera d mnie jak kruche jest ludzie zdrowie i życie.
Żeby nie myśleć od rana pracowałam jak automat, niestety ani praca ani zdjęcia nie przynoszą mi radości takiej jak zwykle.

Iwonko, przykro mi, trzymaj się jakoś... z ostatecznością nigdy nie jest łatwo się pogodzić...
Przytulam serdecznie.

Wiesz Iwonko, gdy człek patrzy na kruchość życia to się wewnętrznie buntuje nad jego niesprawiedliwością i najchętniej chciałby od niej uciec. Cóż, od przeznaczenia żaden człowiek nie ucieknie. Wiem co czujesz, i dlatego tym bardziej jest mi przykro że cierpisz. Tulę Cię do swojego serducha. Trzymaj się dzielnie.
A jeśli chodzi o fotki, to jak zawsze robisz fantastyczne ujęcia! Kocham je!!

Iwonko, trzymaj się! Przytulam! Nie smutkaj
Zdjęcia jak zwykle miłe dla oka.

Dziewczęta, bardzo dziękuję za wsparcie. Jest tak jak pisze Krysia, chciałabym od tego uciec...

Po wczorajszym podcinaniu róż dziś wyglądam jakbym się biła ze stadem kotów. Kocham te królewny, ale praca przy nich to najcięższy kawałek prac ogrodowych (jak dla mnie). Mam to za sobą.
Pozdrawiam!

Iwonko, to prawda - róże i berberysy to pod względem wiosennej pielęgnacji istna udręka
Na szczęście, ja tez mam to już za sobą. Wyglądałam jak żołnierz z Wietnamu, ale rany goja się jak na psie i dalej można działać Miłego, mimo wszystko!

A właśnie, przypomniałaś mi o berberysach, zwłaszcza jednego giganta muszę przyciąć, bo samochód nam drapie.

Iwonko, mam nadzieję, ze kłopoty jak najszybciej się skończą. Trzymaj się cieplutko!
Na zdjęcia moge tylko spoglądać z zachwytem i zazdrością. Ech może kiedyś i mnie uda się osiągnąć takie efekty.
Mam pytanie o magnolię z jednego ze zdjęć. Co to za odmiana? Tworzy bardzo ładne drzewko o takie właśnie mi chodzi. Ile ma lat i jak dużą sadziłaś. Nie mam coś szczęścia do magnolii

Piekne zdjecia ale to wiesz sama czyściutko i elegacko. Coś ostatnio wszyscy mamy jakieś problemy czym starsi jesteśmy to ich wiecej. Trzymaj się mocno i wstawiaj fotki od czasu do czasu bo to troche pomaga na troski

Dorotko dzięki serdeczne Nie masz co zazdrościć, bo robisz bardzo ładne zdjęcia. Rób ich jak najwięcej, bo to najlepsza droga to szkolenia warsztatu (plus dobre poznanie samego sprzętu).
Magnolia to odmiana 'George Henry Kern' posadzona w maju 2010, krzaczek miał jakieś 80-90 cm. Dorasta do 2,5-3 m i tworzy bardzo zgrabną koronę. Poza pierwszym rokiem nigdy jej nie okrywałam, raz na samym początku złapała grzyba, pryskałam i od tej pory spokój. Na pierwszej stronie mojego wątku jest zdjęcie z ulistnieniem z 2013. Nie mogę za to odszukać żadnego zdjęcia z kwiatami, dziwne Ale kwitła od następnego roku po posadzeniu.
Konrad dziękuję za ciepłe słowa. Samo życie, każdy ma jakiś smutek...trzeba iść dalej.

Iwonko- serdecznie przytulam..trzymaj się jakoś! Spotkanie z życiem i jego przykrą częscią zawsze jest trudne i bolesne..każdy z nas to zna..i tym bardziej Cię rozumiem.. Mam nadzieję, że budząca się dookoła przyroda mimo wszystko ukoi smutek i żal.