Forum Ogrodnicze Oaza

Alu akurat za śmietaną z cukrem na chlebie nie przepadałam.Ten cukier okropnie chrzęścił w zębach, a śmietana lała się po rękach więc nie dało się z tym lotać po krzokach. Obrzydliwością napełniał mnie mój cieszyński kuzyn, który jadał placki ziemniaczane posypane cukrem

Ela Kajtkowa też tak jadam. To pewnie jakiś cysorski zwyczaj, bo góralski z wyrzoskami.

A mnie smakowała pajda chleba posmarowana śmietaną i posypana cukrem gdy byłam mała. Brało się w rękę i biegło na pole w górach gdzie wtedy mieszkałam.

Nad morzem też się jadało placki ziemniaczane z cukrem no i mogła być i śmietanka...taka z buteleczki, zamykanej sreberkiem i żółtym paskiem.
Pajda chleba z masłem i cukrem. A w sezonie (do dziś lubię), chlebuś z masełkiem, truskawkami i cukrem

Placki ziemniaczane z cukrem(ja zawsze z sola i zsiadłym mlekiem), chleb ze śmietaną i cukrem, chyba wszyscy się tym zajadaliśmy... Budzą się wspomnienia...

placków ziemniaczanych upieczonych na blasze pieca.

Na blasze pieca to zawsze kawałki suszącego
się ciasta na makaron piekliśmy.

Ha, a kto jadał gotowaną fasolę z wędzonym boczkiem i octem? Albo wędzony boczek z cebulą i octem? Zupę kminkową z czerstwym chlebem? Białą zupę z wędzonych żeberek? Oczywiście wszystko było naprawdę wędzone.Chyba w mojej pamięci lepiej zapisało się konkretne jedzonko, a nie na słodko.

Babcia Ala wrote: Podanych z odrobiną masła. Ach, przywołałaś wspomnienia

1. Placki ziemniaczane ( po naszymu: plendze ) obowiązkowo z cukrem i czasami ze śmietaną - dla jasności dodam, że do masy ziemniaczanej ścieram dużą ilość cebuli i całość doprawiam sporą ilością zmielonego pieprzu i papryki ( do dziś uwielbiam szagówki czyli kopytka ziemniaczane, ostudzone i posypane cukrem ).
2. Skibka chleba - w mieście o dobrą, gęstą śmietanę było trudno, więc smarowało się suto taką kromkę serkiem homogenizowanym i doprawiało cukrem lub dżemem.
3. Tato bardzo często wspominał, jak Jego Mama piekła kiszkę ziemniaczaną - ale nigdy nie miałam okazji tego spróbować, choć piekłam babkę ziemniaczaną.

Może kiedyś postaram się zrobić swojski makaron - w końcu dostęp do prawdziwych jajeczek mam



JaKasiula - Kasieńko, a z której konkretnie wioski pochodzisz ?

JaNina wrote:
Kobitki, proszę o przybliżenie tematu !

Jak już o konkretnym żarełku... Babka i dziadek (taka właśnie kiszka)- ziemniaczane specjały na mięsku i boczku wędzonym, kołduny w rosole, pierogi ruskie, biała kiełbasa...
No i gołąbki nazywane specjalnością Chlebnickiej (ulica w Gdańsku na której mieszkali moi dziadkowie).

Aniu, normalne placki ziemniaczane, tylko nie są pieczone na patelni na tłuszczu, tylko na blasze pieca. Normalnie na tej, na której stały garnki.

Jej, przepraszam, że tak "mięsnie", ale takie są moje wspomnienia. W domu obiad musiał być "mięsny". Ale kuchnia mojej Babci była naprawdę wspaniała.

To ja jeszcze napiszę co lubiłam jeść jako dzieciak. Pajda chleba z margaryną, na tym surowa cebula i to posypane magi wyrfel czyli kostką maggi.

Tylko, że maggi wtedy to był hydrolizat białkowy, a nie dzisiejsze nie wiadomo co, ale z pewnością nie hydrolizat białkowy, który nie szkodził, tak jak dzisiejsze składniki maggi.

Janinko, to ja takich specjałów nie jadałam. Smak dziecinstwa, którego już nie odtworzę? Babcia robiła młodą kapustę z mięskiem i śmietaną,do tego pajda świeżego chleba, czy to upieczonego, czy z geesu. Koniecznie dokładka. Niestety moja Mama nie znała przepisu, Babcia dawno odeszła, a wspomnienie smaku zostało.

Mamma wrote:
Oj tam oj tam Mamma
Przecież każdy z nas miał czy ma nadal mięsne epizody w piramidzie żywieniowej Osobiście nigdy pieczyste nie było moim ulubionym posiłkiem, aczkolwiek pamiętam, że z apetytem odgryzałam wszelkim suszonym kiełbasom "dupki", a bułka z leberką była wielkim przysmakiem.

A te placki ziemniaczane spróbuję upiec na blaszce, ale w piekarniku. Polane masełkiem i posypane cukrem ...