Forum Ogrodnicze Oaza

Prześliczne zdjęcia, ogród i opisy.
Jak mi się przewali, to nadrobię temat. Ech, chciałabym mieć kiedyś taki porządek...

Trzymam kciuki Małgosiu, abyś złapała jak najszybciej oddech. Zapraszam, przychodź i czuj się u mnie dobrze.

Witam. Podobała by się Jej gdyby stała w ogródku? Pozdrawiam.

Zosiu myślę, że bardzooo.

Ostatnio ktoś mi podpowiedział, że powinnam się z jakąś sówką zaprzyjaźnić, to zrobiłaby sobie bufet w mojej nornicowni.

Ostatnio mocno niedomagam...dziś już trochę lepiej.

Ewuniu, przykro czytać, że źle się czujesz, zdrowie ogrodnikom teraz niezbędne. Musimy zadbać o siebie i może troszkę zwolnić, a może jakiś "przegląd techniczny"?
Sowy koniecznie! Podejrzewam, że w górach właśnie gniazdujące od kilku lat w buczynie puszczyki istotnie zmniejszyły populację nornic, co ryły w moich tamtejszych malutkich rabatkach. Prócz tego wszystkie inne drobne drapieżniki warto zaprosić, a nie odstraszać: kuny, łasice, lisy - wszystko to myszołowy. A że czasem jaki kabelek przegryzą... Trudno.

Aniu dziękuję za wsparcie, już jest lepiej, a jeśli chodzi o zdrowie, to tego tematu nie chcę podejmować.

Mieszkamy w lesie, zwierzęta są na wyciągnięcie ręki. Zdarzały się letnie noce, kiedy siedzieliśmy sobie z M na tarasie bez oświetlenia i wtedy miewaliśmy różnych gości: były zające, był też lis. Mamy rodzinkę jeżów przy domu, są zaskrońce.
Sowy nie widzieliśmy jeszcze u nas, może kiedyś.

Jeśli chodzi o nornice, to jest nadzieja w naszym nowym rudym przyjacielu, gania po miedzach, a ostatnio zainteresował się zagłębiem nornicowym.





A to moje tulipany, które zostały tylko na zdjęciach.




















Dobrze, że mamy wątek tulipanowy, z ciekawością do niego zaglądam i planuję...

A czy nowy rudy przyjaciel ma już imię?

Mój ostatni rudy miał na imię Edward - Eniuś, na zdjęciu nierozłączny z siostrą Gewcią, której też już nie ma...


[/quote]

Były z nami ponad 16 lat. Została persjanka, z wrednym charakterem, nawet teraz mając 18 lat czasami przekracza wszystkie normy... Więcej kotów nie chcę mieć.

A rudy pojawił się jakiś czas temu, myślałam, że tak sobie wpada coś smakowitego podjeść, ale jak zobaczyłam, że sypia w szopie, to chyba jest niczyj. Z charakteru jest jak pies, chodzi za mną przy nodze, jest zawsze tam, gdzie coś robię. Jak idę rzuca mi się pod nogi jak kiedyś Edzio, aby go pomiziać.

Imienia jeszcze nie ma - na razie wołamy go rudy. Jak nadam mu imię to już będzie mój, ale...póki co nie podjęłam decyzji.

Co ciekawe rude koty mają urocze charaktery. Przepraszam, że ujmę to w języku żargonowym, ale najbardziej odzwierciedla to jego charakter: ja to mam na wszystko wywalone... Śpi do 14 codziennie, jak dostaje jedzonko, to wcale się na nie rzuca, obwącha, popatrzy i powoli zabiera się za konsumpcję.
Lubię koty, a rude w szczególności...

Ewuniu powiedz mu, że będzie Twój jak nornice zacznie znosić Piękny kot, ma taką niewinną minę, a za uszami pewnie sporo

No właśnie Milenko, chyba nie. Luśka jak go goni, to ucieka. Jest już u nas ponad dwa tygodnie i nic złego nie zmajstrował. Widać, że to młody kotek i rwie się do zabawy. I nie jest taki namolny. No i to, że o 14, jak zachodzę do szopy, a on leniwie otwiera oczy i jest zdziwiony, że go budzą, to mnie rozbraja...

lusinda wrote: Moja koleżanka ma charakterną kotkę, która wyznaczyła sobie terytorium w promieniu ze 100m -w tym działka sąsiadów z kotem, on cały czas na drzewie, cichcem przemyka do domu właścicieli

Ewa a co z tulipanami? nie masz już?