Forum Ogrodnicze Oaza

ewamaj66 wrote:
Ewa, też mam sporo siewek, więc wiosną... , ale myślę, że dosiewanie to podstawa.

Róże pod kopcami, więc może to dobra pora, żeby je pokazać . Zaczynałam je sadzić w 2008 roku i wtedy też trafiłam na posty Hani /hanka55/ z poradami, jak zrobić to dobrze. Moje róże muszą sobie radzić same przez większą część roku, na zimę dostają kopiec, a w pierwszej połowie lata gnojówkę z pokrzyw i czasem gnojowicę.

Jedne z najstarszych:
- Eden Rose, co roku przemarza do kopca, ale nie jest wcale delikatna, jak się o niej mówi.






- Bonika




- Elmshorn



Wcześnie zaczęły mi się podobać róże o kwiatach niepełnych, takie skromne, jak np. Ballerina






A to jedna z moich faworytek Pomponella posadzona wiosną `11. Żeby było jasne, to są dwie róże





cdn.

Witaj Kasiu .Dzis tylko na chwileczkę wpadłam , ale juz wiem , że jutro też tu zajrzę.Powiem króciutko - wspaniałe miejsce,piękny dom,urocza działka

Perennial Blue



Comte de Chambord pięknie pachnie





Rose de Resht też pachnie



i szczególna, bo nie różowa Ghislaine de Feligonde







cdn.

Latem 2011 posadziłam dwie róże z doniczek:

Louise Odier
tak wyglądała tej wiosny



a tak jesienią, to wysokie po środku



i Raubritter, zauroczyła mnie w OB w Powsinie, ale tam była trochę większa



Jesienią `11 posadziłam: rugosa Ritausma, Lykkefund, Rose Helenae Semiplena, Stadt Rom i Mozart.
Trzy pierwsze albo nie kwitły, albo nie zdążyłam zrobić zdjęcia.
Za to Mozart dał popis, rozrósł się wszerz i kwitł całe lato.
To jedna róża

Bardzo ładny zestaw róż. Spore te krzewy u Ciebie. Coraz więcej zaczynam myśleć o róży z drobniejszymi, prostymi kwiatami (np. Perennial albo Mozart).

Kasiu.

Jak ja lubię takie klimaty jak ten przedstawiony na fotce z drewutnią. Drewniana chata?. Marzenie.
Całość tego naturalnego wyglądu ogrodu uzupełnia płot ze sztachet który ładnie oddaje zawartą treść roślinom przy nim rosnącym.
Jednym słowem ,,nowoczesny" powrót do rzeczywistości a raczej do naturalności w dobrym stylu.

Pozdrawiam. Waldek.

Wigorna róża nie na darmo widać nosi imię kompozytora

Ciekawe kim była Ghislaine de Feligonde?

Tu można przeczytać o kobiecie, której imieniem nazwana jest ta róża.
Jak ja lubię takie historie .

Czyli dzielna, kochająca żona Dzięki, Elsi
To może się na nią kiedyś skuszę

Kasiu - zajrzałam do Twojego wątku z powodu awatarka Masz uroczego kociaczka - napisz o nim coś więcej . Zdaje się ,że widziałam go przemykającego wśród grządek na którymś zdjęciu - czy on jeżdzi z Wami na działkę?
Uroczy ogród ,z klimatycznym domem nad brzegiem jeziora - myślę, że to marzenie niejednego mieszczucha.

Elżbieto-Elu, witaj, miło Cie gościć Odwiedziłam Twoje skalniakowo . Przyznam się, że mam niby-skalniak przy północnej ścianie domu. Kamienie zasłaniają wysoką ściankę fundamentową /różnica poziomów/. Dobrze rosną tam runianki, bodziszek korzeniasty i takie tam:





Tu taki widok bardziej ogólny



Nie mam za bardzo pomysłu na niego, większość roślin okrywowych dobrze rośnie na słońcu

Danielko, jakbym miała wybierać, to byłby to zdecydowanie Mozart. Pojedyncza kiść PB ładna, ale nie ma ich za dużo. Sadząc PB, wahałam się pomiędzy nią, a jej rodzicem Veilchenblau. Teraz wybrałabym Veilchenblau, to nic, że nie powtarza, przynajmniej miałabym fioletową różę .
Jeśli mówimy o tych półpełnych, czy znasz Jacqueline du Pre? Rozmawiałyśmy o niej na 4 i 5 stronie tego wątku.

Witaj Waldku, cieszę się, że Ci się u mnie spodobało . Staram się, być konsekwantą, jeśli chodzi o styl ogrodu narzucony przez starą drewnianą chałupę, ale bez przesady. Jak to nazwałeś: ",,nowoczesny" powrót do rzeczywistości a raczej do naturalności"

Elu-elsi, dziękuję , też się często posiłkuję różanym blogiem p.Mariana Sołtysa.

Siberko, Ty jak zwykle mnie podpuszczasz , nie mów, że nie znałaś historii o Ghislaine - dzielnej, kochającej żonie . A Mozarta i Gizelkę kupuj!

Małgosiu-Margolko, miło mi powitać miłośniczkę kotów Dobrze go wypatrzyłaś na łące. Lubię tę fotkę z awatarka, gdzie przycupnął wśród bodziszków, chociaż wygląda na grubaska ... wyjaśniam, że to ta pozycja i obroża na szyi spowodowały tę nadmierną pucołowatość
Ale do rzeczy, ten pufciak na zdjęciu, to czteroletni kocurek brytyjski Dyzio . Wzorcowy przykład kanapowca. Nieczęsto jeździ na działkę, bo nie lubi podróżować, ale jak już tam się znajdzie, wydaje się być zadowolony.

Czekałam na opowieść o kocie. Nie tylko kolor, ale i pyszczek śliczny Veilchenblau przemarzła u mnie ostatniej zimy, miała kilka kwiatków na poziomie parteru.

O, kolejna miłośniczka kotów .
Całkiem przemarzła , czy do kopca? Z tymi kwiatami, to wypisz wymaluj, jak jej synuś Perennial .

Kocur uroczy, choć ja od kanapowców wolę dzikie dachowce

A co ja się będę narażać na koszty, przyślesz mi kiedyś swoje różane patyki

Uwierz, nie znałam historii GdF Niestrudzenie czytam Internet, ale wszystkiego jeszcze nie przeczytałam
Za to Chuck Norris podobno już 2 razy

... i pożytek z nich większy, Dyziek w życiu myszy nie złapał. Bo i gdzie... na kanapie?
Patyczki masz, jak w banku
No niech Ci będzie, że nie wszystko

Kasiu , na ten skalniaczek w cieniu pasowałyby mi żurawki. Mają barwne liście przez cały rok , na dodatek - aby nie było monotonnie - to fantastycznie się przebarwiają - inne liście wiosną , inne latem i jesienią.Takie barwne kępki wyłaniające się spośród kamieni bardzo by ożywiły skalniak.Lubią ziemię przepuszczalną , lekko kwaśną.
PS.
Widziałam , że zajrzałaś do mnie.Miło mi. Może później pokażę rabatkę z żurawkami