Forum Ogrodnicze Oaza

Przemku, z odmian wymienionych przez Ciebie mogę zaopiniować jedynie Czudo Ziemli - rzeczywiście, to spory krzak, konieczne jest zarówno palikowanie jak i podwiązywanie gron, ponieważ ilość i waga owoców w gronie może je wyłamać. Odporny na chłody był na pewno, z plennością jest kwestia względna - u mnie Czudo nie zaszalało, ale pomidorki rzeczywiście były duże. Smak ....hm, wiesz, to kwestia gustu, mnie akurat nie przypadł, ale wiem, że ta odmiana ma wielu zagorzałych wielbicieli.
Nie posadzisz, to się nie przekonasz

Z tego, co pamiętam, zachwycił mnie czerwony pomidor Cosmonaut Volkov - krzak przyzwoitych rozmiarów, możesz prowadzić metodą 2 w 1, ładnie wiązał, choć późno plonuje, ale wynagradza to zdrowotnością, równomiernymi gronami i smakiem.

W tym roku po raz pierwszy wysiałem (i uprawiałem ) pomidor amerykański Marglobe.
Pomidor o bez mała 100-letnim życiorysie (1925r.). Roślina samokończąca o wysokości ok.1.30m. Odporna, silna. Owoce - 200-300g, czerwone, dla mnie wyjątkowo smaczne. Pełnią pomidorowego smaku. Starego, dobrego, pomidorowego smaku. Nasiona miałem oryginalne. Ta odmiana na stałe będzie u mnie gościć.
Nasiona oczywiście zebrane

Jeśli chodzi o pomidor Cosmonaut Volkov, to Aniu całkowicie zgadzam się z Twoją opinią.

Ania, pamiętam, potwierdzam Szapkę Monomakha, to pyszny pomidor.

Przemek, a może spróbuj poza CV niezawodnego Brutusa? Czeska odmiana, czerwony,bardzo smaczny i mięsisty befsztyk. łatwo się go uprawia i wiąze bez żadnych humorów.

Pomidor Cosmonaut Volkov



Brutus


Oba pomidory są na tym samym talerzyku.

Owszem, bardzo fotogeniczny pomidor ten Brutus

Zaproponuję dwie odmiany, które niespodziewanie zaskoczyły mnie swoimi zaletami:

1. Najpierw mały - koktajlowy K17; - umieszczę ten opis także w wątku kozulkowym.
Uprawa tego pomidorka w donicy 7,5l, na parapecie w mieście; na start dostał podłoże do roślin warzywnych Verve i był cały sezon fertygowany pożywką na bazie Magicznej Siły do pomidorów. Krzak wysoki, wymagający palikowania, prowadziłam na dwa pędy, ogłowiłam na przełomie lipca i sierpnia. W uprawie nie wymagający, zdrowy, bez oznak jakichkolwiek niedoborów, zawiązał kilka gron, kwiaty regularnie spryskiwane Borasolem, a cały krzak propionianem wapnia, w każdym gronie po 10 niewielkich owoców, okrągłych, w kolorze hmm.... dosłownie rudym.
Pomidorki świetne, twarde, o nieco grubszej skórce niż np. Ildi, soczyste, z dużą ilością galaretki, słodkie, pachnące, nadają się do dłuższego przechowywania.
Nie pękają pod wpływem deszczu. Jedyny minus - nie wybarwiają się szybko, ale zerwane w stanie zapalonym błyskawicznie dojrzewają nie tracąc ani na smaku, ani na jakości.

2. Większa Bawaria
Rzeczywiście, jest słusznego wzrostu - po ogłowieniu został pęd o wysokości 180 cm. Krzak bardzo mocny, silny, o potężnych liściach, ale jednocześnie smukły i wąski, tak więc spokojnie może być prowadzony w systemie 2:1 pod warunkiem, że zapewnimy jej słoneczną i sporą miejscówkę. Obowiązkowy gruby, stabilny palik i systematyczne podwiązywanie łodygi, jak i podwójne niekiedy zabezpieczenie gron przed wyłamaniem.
Pomimo, że początku uprawy Bawarii były trudne ( długo kiełkowała i długo wchodziła w okres rozsady ), to w późniejszym okresie wystrzeliła jak rakieta. Bez problemu wiązała regularne grona ( u mnie 6 sztuk ), w każdym po 6 równych owoców. Bardzo ważne w uprawie pomidora: grona zawiązuje od dołu do samej góry, niemal identyczne.

Pomidorki z genem twardości, długo przechowujące się, odmiana raczej późna. W fazie zapalonej przybiera złoty kolor, aby dojść do czerwieni.

Aby docenić jej walory, trzeba uzbroić się w cierpliwość: najlepsza jest naturalnie dojrzała na krzaku, gdy powierzchnia owocu lekko ugina się pod palcami. Z pewnością będzie idealna na wszelkiego typu przetwory - zrównoważona ilość galaretki i miąższu, soczysta, nie mączysta. Mogłaby być bardziej słodka, ale nie można mieć wszystkiego

Mój kolejny ulubieniec- Aussie.
Krzaczory w gruncie, zdrowe, plenne, chyba trzeba im było przerzedzać liście. Wyszedł dość późno. Ale teraz codziennie kolejne wędrują na talerz. Owoce duże i bardzo duże, śliczne. Nawet w czasie ostatnich, ciągłych deszczów nie popękały, tylko nabierały kolorków. A smak? Znikają w pierwszej kolejności .

Aussie, ma w swoim smaku to coś co przywołuje na myśl dawne pomidory. W tym roku go nie mam ale muszę wrócić do niego.

U mnie też Aussie zostanie, pomimo że mało go zjadłam bo każdy dojrzały owoc zabierała mama:) Ja się zakochałam w zagadce Pririody ten pomidor to jest samo sedno lata. Wspaniały smak, zapach, duży, miękka skórka, taki pomiędzy słodkim a kwaśnym. Owoce dorodne, sam krzak mało problematyczny. Nie chorował, nie denerwował a tak wspaniale wynagrodził :)Swoją wagą owoców przebił nawet czudo ziemi

Mnie też w tym sezonie zachwyciły bicolory. Wzystko mi w nich pasuje: smak, wygląd, plenność. Zagadka Prirody świetna, ale lepsza od niej Hazel Mae.

U mnie zostaje "żółty doniczkowy" i taki:





Nie wiem c to jest, bo albo zginęła karteczka, albo kupiłam go na ryneczku...

Co do pomidorów z Bazarku - wiem jedno - mogę mieć max 30 doniczek w szklarence i max 20 doniczek (takich doniczkowych koktajlówek) na zewnątrz.

Więcej nie ogarnę przy mojej pracy, delegacjach, zoo i braku pomocy - no bo to moja działka...

Tak, że jakbym nawet chciała więcej to bo i tak nie ogarnę i szkoda dla mnie nasion.

O moich pomidorach napiszę więcej jak będzie lało...

Wygląda na Black Cherry

Spieszę poinformować, że niejaki Czekista znów się albo skrzyżował po boku albo zmutował. Owoce zmieniły kształt z okrągłego na wydłużone wszerz i ujawnił się w nich gen twardości. Na smaku nie straciły nic, zyskały na przydatności do przechowania. Oczywiście nasiona zbieram . Dalej jest to pomidor malinowy a nasiona na AWN będą tymczasowo opisane jako Czekista II.

CHyba nie wytrzymam do kolejnego sezonu i posadze sobie teraz Micro Tom'a w doniczce na oknie

Lucas, popieram Polecam wysiew i uprawę w perlicie. Po pierwsze masz jak w banku zdrową rozsadę, a po drugie - możliwość nabycia doświadczenia w przyszłym, nie tak odległym sezonie.

Musiałbym najpierw przestudiować 53 strony wątku o uprawie w tego typu podłożu Perlit to i nawet mam, wermikulit też, bo dodawałem do ziemi w wiadrze w tym roku tylko mnie zastanawiała zawsze kwestia podlewania w tego typu podłożach i czy zawsze wodą z odrobiną nawozu czy jakoś na przemian. Ale to chyba nie ten wątek na tego typu pytania

Pewny jestem tylko jednego: na pewno to będzie Micro Tom, bo malutki ponoć rośnie i niby nie ma wygórowanych wymagań świetlnych, choć kto by tam wierzył opisom pomidorów hehehe


Tak sobie teraz myśle o tym... a może coś pomiędzy glebą a perlitem - kokos ? Tutaj czułbym się już pewniejszy Jak już zaczne to na pewno wrzuce fotki

Naprawdę nie rozumiem tego uprzedzenia do perlitu. . Nasycony pożywką perlit niczym się nie różni od podłoża warzywnego z nawozem. Wsadzasz siewki i podlewasz albo tą samą pożywką, którą był na starcie nasycany perlit co 2-3 tygodni, albo 1/14 czy 1/20 tej dawki 2-3 tygodniowej codziennie.

Lucas, przeczytanie tego wątku zajmie Ci naprawdę chwilę, a w razie czego zawsze masz do dyspozycji drugi wątek poświęcony uprawie w perlicie "Vademecum uprawy ... ", gdzie są streszczone najważniejsze zagadnienia oraz zdjęcia naszych dotychczasowych upraw. Jak zauważył Mietek, uprawa tego typu niczym nie różni się od tej tradycyjnej, poza ściśle określonym składem pożywki i - co najważniejsze - efektem !
Odpowiedzi na wszystkie Twoje wątpliwości, które wymieniłeś w poprzednim poście, również tam znajdziesz, a poza tym - zawsze możesz dopytać, po to tu jesteśmy

Co tu dużo mówić. Wyhodowałem w perlicie pomidorki K-37 i już zebrałem z nich spory plon zdrowych, dużych owoców. Krzaki były w dużo lepszej kondycji zdrowotnej niż reszta pomidorków z rozsady wyprodukowanej w ziemi do warzyw , na parapecie rosną mi i owocują ładnie słodkie papryki, koperek posiany w perlit wykiełkował pięknie i rośnie sobie na parapecie zewnętrznym i wreszcie, reanimowałem żonie fuksję, która wydała nowe, zieleniutkie listki i zaczęła kwitnąć. W sumie, jestem w pełni przygotowany by wiosną ruszyć z perlitem całą parą. Wnet uzupełnię nasze Vademecum przepisem na pożywkę do uprawy na zwykłej kranówce. Czego jeszcze chcieć ?