Forum Ogrodnicze Oaza

Azalia wielkokwiatowa 'Glowing Embers' grupa Mollis Azalea (Ind. KnaphiII-Exbury Azalea)

Wielkość: siła wzrostu średnia, po 10 latach osiąga wysokość 1,8 m i szerokość 2 m.

Kwiaty: w pąkach prawie czerwone, po rozwinięciu miedzianopomarańczowe z jasnopomarańczowymi plamkami, około 6 cm średnicy, zebrane po 7-14 sztuk w kuliste i zwarte kwiatostany.

Kwitnienie: bardzo obficie, pod koniec maja i w pierwszej dekadzie czerwca, zawiązuje nasiona,

Pokrój: zwarty, wyprostowany.

Stanowisko: nie ma dużych wymagań siedliskowych, bardzo dobrze rośnie na stanowiskach nasłonecznionych oraz półcienistych.

Warunki glebowe: właściwe dla azalii , kwaśne ph4,5-5, próchniczne, przepuszczalne, dostatecznie wilgotne, nie zachwaszczone.

Odporność: odmiana całkowicie odporna na mróz, odporna na choroby.

Potwierdzam wszystko co napisała Dorotka. U mnie rośnie już nie pewnie z 10 lat i nigdy nie miałam z nią problemów. Podczas gdy inne reglatnie łapią mączniaka ta odmiana jest zrowa jak rydz. Nawet moja glina jej nie straszna. Zasilana czasem czymś dla kwasolubów, częściej gnojówką z pokrzyw lub skrzypu, bo tego u mnie dostatek . Kwitnie obficie co roku

Z końcu jestem z obiecanymi zdjęciami!!!
dodam tylko, że prezentowany okaz rośnie bardzo regularnie i gęsto,
zaś w Kórniku widziałem okazy ponad 2-metrowe.

Zdjęcia wprawdzie odkopane z archiwum - aż z 2011 roku (działka u Dziadka)
ale to na pewno jest GLOWING EMBERS

ja mam fotki, przed kwitnieniem i po:

Mój egzemplarz Glowing Embers rosnący we Wrocławiu należy do trzech "pionierek", ma około 18 lat. Nie ma podanej w opisie wysokości - najwyżej 120 cm, za to "szerszy, niż wyższy", zajmuje dużą część centralnej rabaty. Posadzony dość bezpojętnie - daje radę, tyle lat, mimo niesprzyjających zim, mimo gliny, mimo braku lub nieregularnego podlewania w suszę. Rośnie na słońcu!





Pachnie - choć nie tak powalająco, jak mieszańce azalii pontyjskiej.

W tym roku jakoś lekki strajk - nie tak obfite kwitnienie, jak zwykle.





Na dokładkę złapał chyba pierwszy raz mączniaka. Pewnie wszystko to uboczne skutki suszy, osłabiającej różaneczniki.

Nikt nie chce pokazać tej popularnej azalii?
Ostatni sezon był u mnie taki sobie; grunt, że stary już krzew żyje i nigdzie się nie wybiera.

Chyba ta sama piękność

Te kolory życie przedłużają .

Bogusiu, pięknie Ci kwitła. Oby kolejną wiosną powtórzyła ten pokaz!

Moja staruszka trochę gorzej, straciła "konary" najbardziej w cieniu, biedula chce chyba migrować w bardziej słoneczne miejsce...Niedługo będzie mieć ćwierć wieku, ale przecież to długowieczne krzewy.

Jakoś tam żyje, nawet nieźle zakwitł.

Tu w wczesnej fazie, między Toukanem a Doloroso



I w zbliżeniu.