Forum Ogrodnicze Oaza

Marta, jak to masz czerwone kolana?! Ja mam czarne!
Pinelka aż tak daleko nie zajdzie, w każdym razie nie za naszego życia, ona tak pół metra w tę, pół w tamtą ale rzuca się w oczy jak już jest, więc raczej nie da sie jej usunąć przez nieuwagę. (Ja to napisałam? Że się nie da? Cha, cha)
Ten powojnik to ze mną głównie nie ma kontaktu albo każde z nas nadaje na innym poziomie świadomości. Po latach prób przyjęłam zasadę nieinwazyjności- nie robię przy nim nic. I kwitnie, przedtem, gdy chciałam go nagiąć do zasad powojnikowych, olewał mnie całkowicie. Indywidualista
Mój cienisty kącik ma w głębokiej dudzie priorytety, przynajmniej moje Co się zresztą dziwić? Reszta ogrodu też

A ja miewam nakolanniki na kolanach, pod warunkiem, że nie zapomnę ich ubrać .
Zapuściłam warzywnik i mam za swoje, dłubię w nim zaniedbując inne miejsca.
Ogród to taki zazdrosny samolub, kiedy zajmę się czym innym choć jeden dzień, to zarasta, by zwrócić na siebie uwagę.
Czasem się zastanawiam, po co - na kolanach - gonię tego króliczka ?
Potem przychodzi zima i oglądam letnie zdjęcia z nostalgią.
Siewek też mi szkoda, czasem zostawiam i niekiedy tworzą się bardzo ciekawe kompozycje.
Beatko, ten podkolan to znowu w drodze do biblioteki?

Eluś, mam dokładnie tak samo z tym plewieniem, tylko na odwrót Zrobiłam warzywnik a zapuściłam resztę. Myśli i refleksje podobne, muszę zrobić jakąś rewolucję, bo się zajadę, a jeśli nawet cudem przetrwam, to moje życie pozaogrodowe przestanie istnieć Przyznam, że często myślę o Tobie, bo masz więcej gruntu, pracę poza domem - musisz mieć dużo ciężej i to mnie motywuje I nie mam węży, a przynajmniej nic o tym nie wiem
Siewek nie zostawiam, wiem, że przepadną, pakuję wszystko do doniczek i stawiam za domem, przyczepiając etykiety pt. Coś, Coś spod jabłonki, Może świerząbek?
Podkolan z okolic Heńkowego pola Właśnie dziś byliśmy tam z Zoltanem na spacerze, zdjęcia wstawię wieczorem, bo rano obiecałam sobie, że będę pracować, więc mnie tu wcale nie ma Mam nadzieję, że fotki wyszły, bo sytuacja jest rozwojowa i dużo się tam dzieje.

lelumpolelum wrote: Już wyjaśniam Ja jak plewię, to kolana mam zielone, gdyż w takim właśnie kolorku ciocia uszyła mi nakolanniki, jednak odgnioty jakieś jednak powstają i dają efekt czerwony
Zasada nieinwazyjności mi się bardzo podoba, dążyć będę do wcielenia jej w życie, bo przyznać muszę ze wstydem, że najbardziej inwazyjna wobec roślin jestem ja sama... Jak się zamachnę, zanim pomyślę, to zaraz mi inwazja na rośliny wychodzi Ostatnio na molinię zamach podjęłam, jaka ona w tej fazie podobna do mojej trawy chwastowej, tknęło mnie tylko, że taki czarnoziem niezwykły u mnie w bryle korzeniowej zobaczyłam Zagrzebałam, przeprosiłam

No i rzeczywiście Cię tu wcale nie ma, wieczór się skończył, fotek nima

Martuś, no, dałam ciała, ale mi się znienacka spotkanie na skype skroiło, bardzo miłe zresztą Zatem naprawiam się, w błogiej nadziei, że skutecznie, bo, rzecz jasna, ledwo się z cienistym kącikiem uporałam, nadeszły ulewy i burzowe nastroje i już mi raz prąd odłączyli wieczorem. Będę po kawałku, jakby co
Najpierw będzie o dzikich klimatach


Na takie łąki wybraliśmy się wczoraj z Zoltanem. Głównie, żeby zobaczyć, co tam słychać u podkolanów I słychać



Generalnie, świat z punktu widzenia podkolana, wygląda tak



gwiazdnica wielkokwiatowa



czy to bobrek ?



a na końcu... tadamm



Wracaliśmy przez naszą łąkę, byłam cała uświniona, więc wlazłam zobaczyć, jak tam moje pieniądze wyrzucone w błoto Jeszcze żyją
Tulejnik amerykański



Nie oznaczyłam wiosną drogi nad rzekę i już jest nie do odnalezienia, wrąbałam się w jakąś dziurę po kolana Zatem tylko z daleka kozłki


jeden był bliżej


Niestety, chyba przechodzą w fazę przekwitania, bo zaczynają śmierdzieć Jak coś, co tak pięknie pachnie na początku, może stać się raptem nader obrzydłe?

lelumpolelum wrote: Beato, może obniżę Twoje poczucie własnej wartości, ale takich tadamów mamy na łąkach skolko ugodno, w tym mam chyba 3 w ogródku przyściennym, ale jeszcze nie kwitną.
Ale podkolanów u nas nie dają.
Też burzowo, i to od rana, a po południu napadało prawie 10 cm wody (poziom w miskach na tarasie). Wyjątkowo się cieszę, bo rh klapły były.
pozdrawiam z różanecznikowego raju.

Nie obniżysz, Łatko, u nas też jest sporo kukułek ale nigdy nie myślałam, że tam To akurat mnie bardzo cieszy, bo jest bliżej i łatwiej dojść Poza tym, ciężko mi coś obniżyć ostatnio, zwraczyłam się okrutnie i jutro mam zamiar uszanować
niedzielę i siedzieć bykiem przy komputerze, nadrabiając zaległości forumowe i pracowe. Może tylko dla zdrowotności wyskoczę na momencik
Co do różanecznikowego raju, to ekhem... Byłam dziś w tym naszym okolicznym i, Łatko, mówię Ci, musi mi się uleżeć, bo na samą myśl, muppetowe dziadki zaczynają we mnie szaleć z uciechy Dawno nie miały takiej pożywki
Ja już lepiej będę oglądać raje rododendronowe Twoje i Nowinki
A tymczasem trochę zdjęć z mojego obozu pracy
Irys florentyński






Vancouveria hexandra



Mrs. Rowe


irys mleczny



Corydalis lutea



Corydalis ochroleuca


i trochę rzutu na cienisty











Czy ktoś wie może, co się dzieje z moją piwonią Delavaya?



Ratunku! Czy ona zamierza odejść? Ode mnie???

Troszkę Ci zazdroszczę takiego łażenia po dzikich łąkach oj były czasy jak wędrowałam po okolicach w poszukiwaniu różności roślinnej
Cienista zarośnięta hosty wielgaśne, Mrs. Rowe wspaniale wielgaśny , a na piwoniach się nie znam

Pociągnij ja do góry, być może cos ją obgryzło......

Obóz pracy powiadasz . Niewątpliwie tak jest, ale ile szczęścia daje .
Piwonia wygląda przerażająco . Grzyb czy szkodnik ?

Twoja piwonia wskazuje na uszkodzone korzenie .Chyba nie masz wyjścia i musisz sprawdzić .A może mrówki zrobiły sobie balangę .One potrafią wile roślin zniszczyć
Piękne rośliny na tej łące .Od razu sobie pomyślałam ,co by było gdyby taka piękna gwiazdnica rosła w moim ogrodzie .Szkoda by mi było ją wyrywać .Swoją małą szarpię i szarpię bez skutku

Edytko, Sieriko, piwonia trzyma się mocno, nic jej chyba nie podżarło, śladu mrówek nie ma, żadnych nalotów grzybowych też nie widzę... Chyba poczekam do wieczora i spróbuję ją wykopać, bo jest coraz gorzej, nie wierzę, że mogę jej jeszcze zaszkodzić. Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to to, że ma za mokro i zaczyna podgniwać.

Majuś, a ile kleszczy nawlokłam z tych łąk, to głowa boli. Siedzą te kreatury wszędzie, a głodne jak stado wilków. Cienistej muszę trochę zdjęć porobić, zanim znów porośnie zielskiem, co niewątpliwie nastąpi, bo klimaty mamy ostro burzowe. To są te hosty, które radziłaś mi przesadzić wiosną, nie zdążyłam ze wszystkimi i znów się będą rozpychać. Tyle dobrego, że chwasty tam są bez szans
Nowinko, nie idź tą drogą Ta gwiazdnica nawet w lesie i na łąkach daje do wiwatu, lepiej podziwiać z daleka, niż kląć jak szewc To nieodrodna krewniaczka tego małego cholerstwa, które wkręca się we wszystko. Piwonię wykopię ale zaczekam na męską rękę, żeby mnie asekurowała, bo wbiłam się tam z widłami i zero efektu.

Słowo na niedzielę
Róża gęstokolczasta





i Lemon Chiffon



Miłego dnia!

Beato, dziękuje za komplement, już samo zestawienie moich ( w znakomitej większości) skromnych krzaczków z Nowinkowym fullwypasem jest pochlebstwem.
Twoja piwonia dla mnie wygląda jak rośliny popryskane herbicydem. Ale pewnie nie masz czegoś takiego na stanie - może nawet nie wiesz, co to .
Ktoś złośliwy nie wchodzi w grę? Przypadek?
Ale autorytet ze mnie żaden, w większości przypadków moja diagnoza w sprawie chorych roślin pokrywa się z ta z Koziołka-Matołka: jak nie umrze, to żyć będzie.
na kleszcze nieodmiennie polecam sypianie z zabezpieczonymi psami - albo choć przytulanki.
Podkręcona Twoją wyprawą planuje przejechać się w tygodniu do Wojsławic pod Niemczą. I tak będę w piątek w okolicy. Nie masz ochoty?
Nie wszyscy wiedzą, że prócz kolekcji rh i innych roślin (irysów, hortensji) jest tam wielka kolekcja czereśni, starych odmian zebranych i zaszczepionych przez pasjonata. Największa w Europie, czy coś. A może na świecie?
Na Twoje irysy patrze z głucha zawiścią.
U mnie - na wsi oczywista - trzy badylki kwiatowe. Słownie trzy.

Aniu, nie jest pryśnięta, za daleko od płotu a nikt by się tak daleko wgłąb nie zapuszczał, wiedząc o czworonożnych bandytach Poza tym, wtedy powinna być (chyba) jakby przypalona a ona nic, tylko obwisła smętnie. W końcu nic nie zrobiłam, podeliberowaliśmy trochę z widłami ale huknęło, grzmotnęło i jak nie lunie... Sami siebie zaskoczyliśmy szybkością, hoho, w tym wieku? Może czeka nas jeszcze jakaś przyszłość w sprincie
Przylało okrutnie, połamało bób, pozrzucało pnącza, obiło kwiaty a monstrualny bodziszek 'Brookside' zwaliło na żałosną kupę zielska. Ale za to potem... Jaki piękny wieczór, prawdziwie letni, się z tego wykluł Puściłam te ekscesy natury w niepamięć, będę udawać, że to moja wina, proszę bardzo
W Wojsławicach byłam kilka lat temu. Na moim matecznym forum zorganizowałyśmy spotkanie u wrocławianki i jej mąż był tak miły, że nas tam wywiózł na cały dzień To była chyba połowa sierpnia, praktycznie po różach, kwitły głównie liliowce. Dostałam wtedy moje pierwsze epimedium i pamiętam, że w Wojsławicach zachwyciło mnie głównie ono: wielkie łany pod ogromnymi drzewami w ziemi suchej jak proch.
Dotrzymałam słowa i, poza mlecznym opryskiem pomidorów, nie kiwnęłam nawet palcem. Siedziałam przy kompie, spałam po południu i w ogóle wczuwałam się w rolę emerytki - tyle mojego, bo emerytury nie doczekam

Beatko, a dlaczegóż to zamierzasz nie doczekać emerytury? No, chyba że, planujesz w te sprinty iść i jako początkująca widzisz się tam długie lata .

Witam wszystkich w Dniu Dziecka, najbardziej egalitarnym święcie, albowiem czyimś dzieckiem każdy jest



Jak mówi mój mąż, zawsze duchem nieobecna
Tymczasem nad naszą schowaną przed ludźmi i bogami krainą, przetaczają się burze i inne zjawiska pogodowe z wodą w tle. A ponieważ już starożytni stwierdzili iż similia similibus curentur, czyli podobne należy leczyć podobnym, dziś zainaugurowaliśmy sezon kąpielowy Woda niczym nektar, w końcu poczułam, że spłukuję z siebie pył bitewny ale te bobry, te bobry! Obracają wniwecz wszelkie próby stworzenia dojścia do brzegu! W tamtym roku wyobrażaliśmy sobie, że mieszkamy w Kanadzie, ale teraz to już Luizjana po Katrinie - jak to człowiek nie ruszając się z miejsca może zwiedzić cały świat
Zatem, leczymy naturę z deszczu, który w sezonie różano- piwoniowym jest absolutnie niewskazany! Szczególnie w gwałtownych formach A tymczasem za oknem znowuż jakieś rypcium- pypcium: czarne chmury i odległe grzmoty, dlatego będę słać posty w odcinkach - lubi pasjami znikać prąd w takich momentach

Beata tam za tym jak mu tam..Corydalis ochroleuca w tle widać potężne liście co to jest?.

Tymczasem, trochę wbrew, a trochę, powiedzmy sobie szczerze i bez uprzedzeń, za sprawą pogody, zieleń zaczyna kipieć ponad formy
Kwitną bodziszki







irysy



















Świat jest tak zachwycający, że wszelkie niedogodności pogodowo- chwastowe można skwitować tylko wzruszeniem ramion