Forum Ogrodnicze Oaza

Celinko a w jakiej kwocie chcesz się zmieścić ?to ważne ,przy naszych radach
Bo aby sobie ułatwić jak najbardziej prace ,
zminimalizować wysiłek to oczywiste

Ja myślałam o takim robocie jak na zdjęciu. Kosztuje tak ok 550 zł. Opiniesą różne. W tej cenie jest akurat typowy "chińczyk", bo firmowe mają cenę wyższą. Nie jestem pedantką, uwielbiam tłuc owocówki na szybie, ale czasem przyjeżdżają goście z miasta, a te okna aż straszą, bo nieraz jakiś ptaszek nieborak pomyli drogi...

No nic. Już ochłonęłam trochę. Pogadam z mężem i zobaczymy. I jeśli kupimy to dam znać jak się sprawuje.

Ja już od dłuższego czasu jestem zwolenniczką takich „pomocników”. Sił coraz mniej, a roboty jakby coraz więcej Z mojego Zośka śmigającego po podłodze jestem bardzo zadowolona. Na wiosnę przymierzam się do zakupu robota koszącego. Kiecek nowych jakoś nie kupuję. Biżuterię obchodzę z daleka Buty kupuję jakościowo dobre, więc mam je na bardzo długo, bo i tak więcej jeżdżę niż chodzę. Nie licząc ogrodu oczywiście. Firmy kosmetyczne i farmaceutyczne raczej na mnie nie zarabiają, więc czymś sobie humor trzeba poprawić
Daj znać, jak się to to na oknach sprawuje

Janeczko, wysuszyłam już prawie pomidory i co dalej

Powkładaj do słoiczków. Jak chcesz dodać jakieś przyprawy, to też najlepiej suszone. Ja nic nie daję, bo bardzo lubię smak tych pomidorów bez niczego. Dolej oliwy lub oleju, ale nie do pełna. Ja używam rzepakowego, który później używam jako aromatyzowany. Termoobieg 70*. Tak ze dwie godziny, i na koniec jeszcze podwyższam trochę na godzinę, ale trzeba uważać, żeby olej nie dał drapaka ze słoika. Jak słoiki będą w piekarniku bez dekielków, to na koniec te dekielki nakładam, żeby też je „zdezynfekowało”. Po wyjęciu słoików dokręcam i zostawiam. Jeśli w którymś słoiku jest za mało oleju, to dolewam do pełna takiego podgrzanego. Nie wysuszaj pomidorów na wiór. Takie jeszcze miękkawe są smaczniejsze, ale trzeba właśnie dłużej podgrzewać w tym oleju, żeby nie były surowe, bo wtedy właśnie się psują. U mnie niektóre stoją parę lat i nic się z nimi nie dzieje

Janinko zawitałam w Twoje progi. W długie jesienne wieczory jest czas, aby poczytać, czegoś się nauczyć. Zastanawiając się kolejny raz co ugotować, odnalazłam Twoją Kuchnię i Ogród. Jestem gdzieś przy klopsikach rybnych i jestem zachwycona. To dopiero 20 strona, a przepisów cała masa. Na pierwszy ogień jutro pójdzie mikstura z czosnku i cytryny. Jak zaczną się warzywa, czeka mnie dużo więcej pracy przy robieniu weków. Tyle wspaniałych przepisów do wypróbowania, podziwiam i cieszę się, że tu dotarłam.

Ewuniu, bardzo się cieszę, że wpadłaś z wizytą do mojej kuchni
W przyszłym tygodniu też będę robiła cytrynę z czosnkiem. Jedna uwaga do mojego wpisu na ten temat. Teraz po ukiszeniu przecedzam specyfik. Soku używamy do kuracji, natomiast to co zostało na sitku, czyli ukiszony kwaśny czosnek wkładam do woreczka strunowego i mrożę. Najlepiej zamrozić tak, żeby później można było odłamywać po kawałku.
Tyle mi jeszcze zostało



Używam tego do zakwaszania potraw.

Dawno mnie tu nie było, ale trochę się dzieje. Na szczęście nic przykrego, ot życie Generalnie, to mam lenia. Ale zaczyna mi z tym być dobrze Mam nadzieję, że już niedługo, wraz z końcem ubywania dnia to minie i zacznę być bardziej żywa.
Trochę mnie pobudzają nadchodzące święta, ale do pełnych obrotów mi dużo brakuje. Dawno jednak mnie tak święta nie cieszyły, jak w tym roku. Po dłuższej przerwie przy świątecznym stole, będą wszyscy w jednym dniu Bardzo, bardzo się cieszę Pewnie będzie rozgardiasz i z nikim spokojnie nawet nie porozmawiam, ale to nic. Ważne, że będziemy razem. Porozmawiać mogę w każdym innym dniu. Najbardziej wszyscy się cieszą, że razem zjemy kluski, rolady i modro kapusta 11 osób, to będzie razem około 70 -80 sztuk klusek do wykonania Dobrze, że potrafię "kulać" po dwie równocześnie
Miałam pisać o przypalonej pigwie, ale to może za chwilę. Na razie się cieszę

Cieszę się z Tobą Janinko, aż coś się w oku zakręciło... U mnie na odwrót, pierwszy raz sami.

Fajnie, Janeczko, na rolady to bym się zresztą wprosiła.
Ja nie umiem powtórzyć jakości osiąganej przez moją mamę, (pamiętasz może, urodzoną w Zagłębiu ) zresztą ostatnio wołowinę jemy sporadycznie.
W zamian zapraszam kiedyś na jagnięcinę, nie chwalący się, wychodzi mi jako tako.

U mnie też będą wszyscy mi najbliżsi, młodsza z moim kochanym zięciem przylatuje z Finlandii już za kilka dni, starsza z wnuczkami mieszka teraz o rzut beretem.

Łatka wrote: Nie wiem Aniu kiedy ostatni raz jadłaś rolady swojej mamy, ale pamiętaj, że teraz są one dodatkowo okraszone wspomnieniami, więc są smaczniejsze .
Sama złapałam się na tym, że po jakimś czasie robiąc jakąś potrawę "tak jak zawsze" już mi tak nie smakowała jak kiedyś. Raz, że kubeczki smakowe cały czas się rozwijają, a przynajmniej mam taką nadzieję , a dwa smak produktów używanych do gotowania jest całkiem inna. Wołowina kiedyś i dziś całkiem inaczej smakuje
Jagnięcinę uwielbiam Kto wie jakimi ścieżkami życie nas poprowadzi, a Wrocław i Mikołów to przecież niewielka odległość. Może kiedyś....
Ja planuję jagnięcinę na Nowy Rok. Też ponoć robię smaczną

lusinda wrote:
Ewuni, ale jak w przyszłości znowu będziecie w Święta razem, to będzie dwa razy większa radość

Planowo jutro będzie nas o jednego członka rodziny więcej . Czekamy cali w nerwach... Jeszcze na domiar złego coś złapałam parszywego i zamiast lepić pierogi do wysłania dla córci, przeleżałam drugi dzień. Już odrobinę lepiej, ale chyba dam sobie spokój z tą wysyłką, bo wirusa też mogę im wysłać. Janinko na pewno masz rację, ale trochę boję się tych świąt. Człowiek przyzwyczaił się do rodzinnego spędzania wszystkich uroczystości i zapomniał, że dzieci dorastają, zakładają swoje rodziny, czas ucieka i wszystko się zmienia.

JaNina wrote:
Ależ z ogromną radością! A jeszcze lepiej w moim karkonoskim azylu, tam naprawdę mam sporo ogrodowych ciekawostek do pokazania - i nie mówię o swoim hm, kontrolowanym buszu.

Mama nie żyje od 2018, ale ostatnie mniej więcej 10 lat to szkoda mówić... Te rolady to musiały być na przełomie tysiącleci. Masz rację, wszystko kiedyś smakowało inaczej, też i dlatego, że człowiek - przynajmniej ja - jadał skromnie, najprostsze produkty, bo wszystko trzeba było "wystać" i "wyszarpać". Jak już kawałek godziwego mięsa się kupiło, to było wydarzenie. Nie, że idę do zaufanego sklepu i raz na święty czas szaleję, kupując dwa kawalątka polędwicy, ale limousine...

A w Mikołowie to mieszka nasza szkolna koleżanka, moja z podstawówki, a mojej drugiej połówki z licealnej klasy. Ślązak ją porwał ponad 40 lat temu i już nawet - no, może nie całkiem - "godo", ale jej standardowa polszczyzna ma to "coś" w wymowie, nie do pomylenia. A rodowita wrocławianka.

Ewciu dla Ciebie dużo zdrowia
A jak nowy członek rodziny

JaNina wrote: Trochę długa ta chwila
Więc było tak. Pokroiłam sobie pigwę na kosteczkę. Skórek nie obierałam. Dodałam cukru, nie wiem ile, bo dodawałam w trakcie porcjami, żeby mnie od słodkości nie poskręcało. Dolałam trochę wody, tak na początek i po zagotowaniu, wolniutko gotowałam jakieś 15 minut. Na drugi dzień znowu zagotowałam i chwilę gotowałam. Miało tak być przez trzy dni, ale mi się zeszło i robiłam tak przez dni sześć. Nie miałam czasu, żeby to skończyć, a nie chciałam żeby się zepsuło, więc codziennie gotowałam. W tym ostatnim dniu zagotowałam i wyszłam na chwilę z kuchni, a że wody już nie było tylko kawałki pigwy w gęstym cukrowym syropie to musiało się tak skończyć Na szczęście to nie była spalenizna, a dobrze skarmelizowana warstwa na szczęście jeszcze bez goryczki. Co było robić, po wystudzeniu zblendowałam, nawet nie na gładko


Kolor piękny, a smak Najbardziej przypomina mi to powidła śliwkowe. Z całą pewnością na przyszłość zawsze będę się starała to delikatnie karmelizować.
Często przez przypadek wychodzi o dziwo coś smacznego

To wyszło Ci Janinko takie cudeńko, z olbrzymią ilością witamin, mniam, mniam. Ja w tym roku trochę przegapiłam pigwę, zerwałam swoją, dostałam jeszcze z pół wiadra, a że to był ciągle ostry czas prac ogrodowych, robotę z pigwą odkładałam do jutra... No i niestety jak się wzięłam, to się okazało, że popleśniała i .. po ptakach.
Nasze maleństwo ciągle w brzuszku. Wczoraj pokopało, powyginało się i poszło spać. Jak na szpilkach czekamy dalej. Ciekawostka o naszej służbie zdrowia, córcia poszła rano na badanie krwi, była umówiona na godzinę, była o czasie, a że zrobiła się obsuwa pani pielęgniarka kazała jej czekać, bo nie wejdzie. Córka rozżalona, że przez całą ciąże nigdy nie skorzystała z przysługującego jej prawa, poza kolejnością. A dziś w dniu terminu porodu narażona była przez godzinę na wszelakie bakterie i wirusy, na przeciwko przyjmował internista długą kolejkę chorych

Cóż, myślenie nie zawsze jest mocną stroną pań zarządzających pacjentami.
W przychodni, gdzie robiłam szczegółowe badania (z powodu niewyjaśnionego kaszlu) rok temu, była jedna - wypisz, wymaluj - siostra Ratched.
A niedawno musiałam spędzić jeden dzień (niecały) w szpitalu - i milszych pielęgniarek nigdy nie widziałam.

Tak że - też trzymam kciuki za maluszka.