Forum Ogrodnicze Oaza

Kasiu pięknie sobie radzą warzywa ,jednak rośliny mają
moc ,ja niepotrzebnie przeżywam brak wody dwa dni teraz
A zajeżdżamy i wszystko ok żyje .
Kwiaty też zapewne radzą sobie u Ciebie też

Z czasem robię się coraz madrzejsza A może bardziej leniwa
Kiedyś sadziłam takie rośliny, które mi się podobały. Teraz podlegają selekcji. Nie tylko mają być ładne, ale przede wszystkim odporne i mało wymagające.
Oczywiście, zdarza się, że jakaś roślina wypada, ale jest ryzyki, jest zabawa
Z utęsknieniem czekam na nowe kwitnienia. Liliowce (szczególnie te sadzone jesienią), hortensje, jeżówki... Już za chwilę .

Kasiu dokładnie ,ja podziwiam zagęszczenia I dobór roślin u innych
też próbuję teraz poprawiać to co skrzaniłam urządzając działkę .
A przecież pięknie potrafią zagęścić miejsca nasadzeń dobrze dobrane rośliny .
Kwitnące jedne po drugich .Tylko ze ja kocham remonty i inne dziedziny
i mogę tym żyć i tworzyć a ogrodu uczę się wciąż

Bogusiu, uczymy się przez całe życie
A ogród? Czy wyobrażasz sobie, ze wszystko w nim jest ostateczne i wykończone? Ja nie, uwielbiam to bieganie ze szpadlem, ciągłe przesadzanie,dosadzanie. Uwielbiam zmienność w ogrodzie spowodowaną nie tylko porami roku
Ja też ciagle się uczę ,z każdą kolejną rabatką jest coraz lepiej.

u

Przed pracą wstąpiłam na działkę. Na szczęście wczorajsze burze zadnych szkód nie spowodowały,za to wszystko pięknie podlane.








I niespodzianka, wsadziłam, zapomniałam

Niebawem zakwitną hortensje.
White dome

Bukietówka nn

W warzywniku wszystko rośnie w oczach, szczególnie chwasty



Fasola wielokwiatowa od Babci Ali

Zakwitła cyklantera

Dojrzewają kolejne owoce



I jeszcze w drodze do pracy pasący się jelonek

Pięknie

Kasiu, ten warzywnik masz olbrzymi, chyba większy, niż cały mój miejski ogród razem z drewutnią, nieużytkiem pod lipami i podjazdem na samochód.

Podziwiam i kłaniam się z szacunkiem.

Aniu, uwierz,warzywnik w tym roku zrobił się za mały
Dynie musiałam posadzić na nieużytku. Przygotowałam tylko punktowo miejsce pod każdą roślinę. Mam nadzieję, ze kiedy podrosną, poradzą sobie.
Mam sporą działkę, więc i warzywnik nie może być wielkości chusteczki do nosa
A, że pracy przy nim sporo, no cóż sama tego chciałam

Hm, moim skromnym zdaniem wielkość warzywnika (i w ogóle jego istnienie) uzależnione jest po pierwsze od możliwości producenta (czyli Ciebie w tym wypadku), ale i potencjalnych konsumentów.

Mam sałatę w dwóch doniczkach, niech będzie - donicach - i sama muszę ją zjadać, więc wybija w kwiat, nawet przy takiej mikro-ilości.
Jest to jeden z powodów, dla których dałam sobie spokój z warzywami, już dawno. Jeśli, to traktuję je jako ozdobę.

Moi domownicy na szczęście warzywami nie gardzą. W sezonie zjadamy ich naprawdę sporo. Jakieś zapasy na zimę też zawsze robię.
Poza tym jesli trafi mi się jakaś klęska urodzaju(głównie dotyczy to dyń i cukinii, bo zawsze wysiewam ich zbyt dużo ),rozdaję potrzebującym

No tak, tylko jak domowników dwunożnych jest sztuk 1, średnio warzywny?
W ogóle chyba z wiekiem ilość koniecznego jedzenia coraz mniejsza.Jak kupię kilo młodych ziemniaków, jemy przez tydzień albo dłużej.

Aniu, oczywiście że w takim przypadku posiadanie dużego warzywnika pozbawione jest sensu.
Jak mi się znudzi, przerobię na rabatę , ale jeszcze wielką frajdę sprawia mi wyhodowanie pysznych warzywek od nasionka.

Nas też dwoje i dwa leciwe koty . Kiedy mi się znudzi taki duży warzywnik? Mam nadzieję, że nie tak prędko Jakoś mi się wydaje, że w warzywniku jest mniej roboty niż na rabatkach Najbardziej jednak "rajcuje" mnie zabawa z uprawą warzyw

O ile pamiętam, Janeczko, masz w pobliżu rodzinę syna i trochę drobiazgu .

Ale rozumiem, ba, podziwiam - bo co do pracochłonności mocno bym dyskutowała nad przewagą warzyw nad kwiatami czy odwrotnie.

Poważnymi powodami, dlaczego nie uprawiam nic jadalnego, jest po pierwsze tryb życia (jednak zostawienie warzywnika na trzy tygodnie nie wchodzi w grę, nawet w późniejszej fazie, gdy rośliny nie są tak delikatne - poza tym wtedy chyba się zaczyna je jeść?).
Nade wszystko zaś - wątpliwy pożytek zdrowotny z upraw w sercu przemysłowego miasta, w pobliżu huty metali nieżelaznych, przelotowej dwupasmówki ku autostradzie, nie mówiąc o pozostałościach kilku dekad minionego systemu, gdy to pobliskie wojskowe zakłady naprawy taboru samochodowego wywalały wszystko, jak szło, do ziemi, bądź przepływającego przez nasz park niewielkiego cieku wodnego (na dnie wciąż jest mazut). Teraz na tym terenie jest centrum handlowe, ale w glebie wszystko zostało - i pewnie rozpuszcza się sukcesywnie w wodach gruntowych.

Ale się rozgadałam... przepraszam Gospodynię.

Janinko, rabatki w sezonie mam zazwyczaj troszkę zaniedbane
Wydaje mi się, że to jednak warzywnikowi trzeba poświęcić więcej czasu i pracy.
A te marcheweczki,ogóreczki, pomidorki i inne warzywka mimo, że nie zawsze piękne i dorodne z własnego ogródka są najlepsze
Zresztą, babcia uprawiała, mama uprawiała (teraz jedynie kilka grządek przy domu) to i ja muszę tradycję podtrzymać

Aneczko, nie przepraszaj.Rozgaduj się, ile tylko zechcesz
Oczywiście, nie ma przymusu, aby każdy mający jakikolwiek ogród uprawiał warzywa.
Aniu,rozumiem Cię doskonale. Gdybym prowadziła taki tryb zycia jak Ty, to z całą pewnością poprzestałabym na rabatkach.
Ale sama przyznasz, warzywka kuszą, chociazby sałaty

Tak, ale tylko te o ozdobnych liściach.

Na szczęście, że nie ma przymusu - w żadną stronę.

Ze mną, Kasiu, było odwrotnie, niż z Tobą. Warzywny ogród uprawiany (z konieczności) przez moją mamę był traumą mojego dzieciństwa, praca w nim - karą.
Tymczasem wokół kwitły jeszcze drzewa i krzewy ozdobne, także róże i wiele bylin sadzonych jeszcze przez poprzednich mieszkańców mojego zielonego miasta. Nie w naszym ogrodzie - bo działka budowlana została prawdopodobnie wycięta z kawałka nieużytku. Chodziłam, zaglądałam przez płoty, wzdychałam...Magnolie. Piwonie drzewiaste, ogromne jak wysoki mężczyzna. Glicynie oplatające secesyjne wille. Rzadkie drzewa iglaste, których nazw nie znałam...

Kto wie, jaka bieda na nas może jeszcze przyjść - może i ja nawrócę się na marchewkę?