Forum Ogrodnicze Oaza

Dzisiaj obcięłam część wąsów.

Na balkonie i jeszcze osłonięte, nie powinno być źle, ale jeśli w ogóle nie hartowane to tym młodziutkim czubkom może być za zimno. U mnie liścienie, na sporej już roślinie, złapały za dużo słońca na parapecie. Wygląda na to, że są jednak delikatne, wrażliwe na temperaturę.

Uszczknięte pędy sępoty wstawione do wody wypuszczą korzenie z międzywęźla. Wystawić na balkon, hmm, ryzykowne, a gdyby je tak powiesić w wiszącej donicy i niech się same o siebie na razie czepiają?

Ja uszczknięte sadzę do ziemi. Szybko rosną.

Jutro zdaje się nastąpi rozstanie . Taka wielka urosła w tym roku, to jest jedna sadzonka, dosięgnęła do połowy wielkiej sosny (zdjęcie celowo przekrzywione, by objąć sosnę), obrosła zżarty przez gryzonie kikut 30-letniego lilaka (wysłały go na tamten świat ), do którego tak się przyzwyczaiłam, widziałam go z okna. Sępota ma tyle pączków..., a Niemiec za kilka dni obiecuje poprawę pogody, jednak po drodze dwie zimne noce, być może z przymrozkiem. Mało mam kwiatów, teraz po dwóch covidach, to już prawie wcale, ech żizni, żizni, wot ty durna bałałajka.






Kiepskie te zdjęcia telefonem, ale nie pamiętam gdzie wsadziłam aparat

Alu, w tym roku nie wysiewałam kobei, ale Twoje zdjęcie sprawia, że chyba do niej wrócę w następnym sezonie, jak dożyjemy.
Fantastyczny widok.

Piękna Alu Twoja Cobea. A może mnie pocieszysz i powiesz, że rośnie w słońcu, choć trochę? Ja tak mniej więcej wysiewam co drugi rok. Jak ją mam, zachwyt zostaje przerwany w czarującym momencie, rok odreagowuję i wracam do niej znowu. W przyszłym roku zaplanowałam ją wysadzić na bardziej słonecznym stanowisku, chociaż lubi cień. Zobaczymy.

Irenko, u mnie i owszem, w ubiegłym roku obrosła solennie kikut gruszy, zlokalizowany w jednym z słoneczniejszych miejsc, jakie mam.

Ona najlepiej rośnie, gdy głowę ma w słońcu, a nogi w cieniu. Właśnie moja ma trochę wygwizdów w tym roku i chyba dlatego dość późno zaczęła kwitnąć. A i jeszcze młode kocury mi ją potraktowały po swojemu, długo się zbierała, potem susza - dziwne to lato było w tym roku, a wrzesień szkoda gadać. Na słonecznym stanowisku trzeba u jej nasady nakłaść kamulców, to ziemia się nie będzie nagrzewać i będzie bardziej wilgotna. Tym sposobem przy słonecznej bramce też rosła w którymś roku i to tak, że zarastała nam wejście na posesję. Wilce maja podobnie.

P.S. zmobilizowałyście mnie, dziękuję, pójdę powiesić jakieś włókniny na płocie, bo od strony płotów wchodzi mróz, od północy osłania ją sosna i inne choinki i brzoza i leszczyna. Jak mróz nie będzie duży, to wyżej jej nie dosięgnie. Niemiec obiecuje znowu złotą jesień od niedzieli. Już nie chodzi o liczne kwiaty, ale chociaż o to co zielone na uschniętym lilaku.

Od ostatniego mojego wpisu upłynął prawie miesiąc. Przymrozki kobea przetrwała w "ogrodzeniu" z włókniny. Warto było sobie zadać ten trud. To już ostatnie zdjęcia (tym razem przy pomocy aparatu) - z poniedziałku przed południem w słońcu i po południu w cieniu.

Imponująca! Chyba wiosną znowu kupię sobie nasiona.

Chyba dobrze, że nie jest mrozoodporna, bo po kilku latach spacyfikowałaby całą wioskę

Skoro z jednego małego ziarenka wyrasta takie monstrum, może to jest pomysł na rozwiązanie problemów z dwutlenkiem węgla, albo i z paszą dla zwierząt - o ile jakaś koza to tknie.

Moja też jeszcze kwitnie, może nie jakoś spektakularnie, ale jednak.
Aniu myślę że produkcja sadzonek byłaby problemem, to co na paszę to raczej do gruntu sieją. No chyba że klimat nam się jeszcze bardziej ociepli

Wczoraj zebrałam nasienniki, które zawiązała. Ponieważ bałam się, że są już trochę przymrożone, to zaraz po przyniesieniu do domu włożyłam je do zimnej wody, żeby nie rozmarzały gwałtownie, bo wtedy tkanki ulegają uszkodzeniu. Ucięłam je z tymi długimi ogonkami i wstawiłam do wody, może coś z tego będzie, czas pokaże.



Kasiu, Twoja jest różowa, czy "maszyneria" przekłamuje?

Babcia Ala - Niemożliwe, że kobea tyle czasu przetrwała!!! Jeszcze chwilę temu taka piękna była.
Ja w ubiegłym roku przekonałam się, że może taka wielka i plenna wyrosnąć. Od lat sadzę kobee, zawsze uprawiałam ją w dużych skrzynkach i pięła się po pergoli.
Aż w ubiegłym roku miałam tyle sadzonek, że mi się nie zmieściły w skrzyniach i posadziłam jedną w gruncie.
Ta z gruntu była tak piękna, że wszystkie inne skrzynkowe nie umywały się do gruntowej.


W tym roku miałam mało sadzonek - posadziłam do bardzo dużej donicy - urosła duża sięgnęła dachu garażu, ale kwitła marnie - ot kilka kwiatków. Muszę zerwać ją już z garażu - bo te mrozy z pewnością ją ścięły.
W przyszłym roku chyba będę wysadzać do gruntu.

Alu, gdyby nasiona były żywe, uśmiechnę się o dwa, trzy. Z tak dorodnej rośliny matecznej na pewno dadzą w następnym pokoleniu coś pięknego.

Aniu z tą myślą - czyli myślą o nas wszystkich - je zebrałam. Kiedyś zebrałam z białej i Mandorli wykiełkowała, pomimo że moje były jakieś płaskie. Kupna nasiona częściej mnie zawodzą niż kiełkują. U mnie z kobeą to tylko taka trudność jak z marchewką, żeby wzeszła, no i miejscówka, potem już z górki

Alu ona takiego bladego koloru dostała po przymrozku. Też zebrałam nasiona, poprzednio zbierałam 3 lata temu, i ta tegoroczna była właśnie z tamtych nasion.
Co do uprawy to kapryśna jest. U mnie najlepiej rośnie od strony północno-wschodniej. Przy altance-południe kwitła kiepsko.Chyba że tam ziemia słaba