Forum Ogrodnicze Oaza

Każdemu z Gości pięknie się kłaniam i już pokazuję co u mnie się dzieje - bez potoku słów.

Firletko, czy ten jaśniejszy clematis to jakiś piękny nieznajomy czy tylko Ernest Markham w nowym przyodziewku?

Wandziu, na razie tak na szybko tylko odpowiem w sprawie powojnika : wydaje mi się ,że b.podobny do Bagatelle (Dorothy Walton).

Zamieściłaś tyle piękna, że nie można pozostawić go bez komentarza, ale na niego rezerwuję sobie więcej czasu nieco później.

Jakiś książę czeka na odczarowanie
Róże już bujne ,bujna zieleń.Lubię takie zdjęcia

Widzę bodziszki które tak pięknie zakwitły i u mnie
Och, a ten pławiący się zaskroniec nie czyha czasem na Kleofasa

Firletko, a ja myślałam, że Ernestowi czegoś do życia brakuje - i zbladł z niemocy. Jeśli to Bagatelle, to zamglona pamięć uniemożliwia mi ustalenie skąd ta wyblakła jejmość do mnie przybyła.
Tego poniższego jestem pewna
Lasurstern




Aszko, zajaśniała mi podobna myśl - nie jest przecież znów taki nieatrakcyjny - ale mój Książę Małżonek mściwy bywa i biada rywalowi
A ta też ślicznotka, nieprawdaż?



Z róż, póki co, bujna jest tylko Frühlingsduft - reszta obiecuje radosne wejście.



Wiesiu, zaskroniec zawsze przyspiesza serca mego galopadę. Niechby sobie spacerował beztrosko a swawolnie po lesie, a on tymczasem wpada do mego stawiku i zachowuje się jak w restauracji z francuskimi przysmakami... a potem jeszcze mnoży się w moim kompoście! Sabaryta!
Tak, bodziszki zaczęły taniec. Bardzo mnie cieszą.

Ave, dziękuję.
Zajrzałam również do Ciebie. Zaszczyciły nas swoją obecnością takie same ptaszki. U mnie też sikorki wyprowadziły swój lęg, a wcześniej rządziły pleszki, ale te są maleńkie, ruchliwe i trudno mi je uwiecznić. Za to drozd śpiewak przechadza się nie przejmując się moją obecnością i ku mojej radości - zmniejsza populację ślimaków bezlitośnie.

Toż to anioł nie sikorka ! Jakie to piękne !!! Jak Ci się udało uchwycić ten moment ?... Zawisła w bezruchu chyba dla Ciebie - byś utrwaliła lotki wpisane w ćwierćkoła.

Żaba z miną ... no już raz ogłosiłam konkurs i psińco. Nikt nie odpowiedział, więc niech może dalej udaje ważną i niewzruszoną. Znawca życia i tajników przetrwania. Wie wszystko najlepiej. Patrzcie ją ! Stara wyga. Z niejednego pieca chleb jadła.

Zeszło się do Ciebie towarzystwo zewsząd. Pogłoski były, że cisza i przychylność, że żyć się da. Ba! Nawet,że to kraina mlekiem i miodem płynąca,o czym wkrótce przekonają się pszczoły , bo różane pączki w swojej mnogości bardzo obiecujące.

Tak, przyjazny ogród a przez to n razy piękniejszy.......nagroda dla pani tego raju .

Lenko, Ewo, dziękuję















...wracam do ogrodu... ach jakie piękne są poranki z ariami solistów w asyście mieszanych ptasich chórów

Wendka wrote:
Takie widoki lubię.
Też lubię wstawać wcześniej i posłuchać.
Zaczynają koło 5, potem kogut sąsiadów budzi swoje żony a bociek klekotem oznajmia początek dnia.Muzyka niepotrzebna
Wieczorem zaczynają się delikatne rozmowy ...chyba słowików i uspakajanie niesfornych maluchów wróblowych za rynną w dachu

W mieście tego nie słyszałam

Może jeszcze Ktoś tędy przechodzi, więc pozdrawiam i raportuję spod olch:

Zawisłam w zachwycie jak ta pszczoła przy Rosemary Harkness.

Masz rację - czerwiec w ogrodzie to kulminacja piękna. Nawet w kalendarzu mamy tego odzwierciedlenie. Po 21 czerwca schodzimy w dół.
Póki co jeszcze bliżej szczytu niż ziemi. Latajmy więc z głową w kwiatach. Tak jak Pan Mazurek w girlandach z Lykkefund.

Bosko!

PS. Cezar! Czyżby veni, vidi , vici ? Znalazł swoją Zelę , czy dalej w donicy ?

Jeju jak cudnie...a ptaszki wspaniałe ...i te Twoje fotki, pięknie
Powiedz mi ...co to za róża na 3 i 6 fotce....urocza
Budki lęgowe super,sami robiliście...ja sie zamierzam na przyszły sezon zmontować kilka ....muszę poszukać wskazówek,a te u Ciebie są śliczne , takie proste i naturalne...jak lubię
Zaglądaj częściej

To wisimy, Firletko, gdzieś we wspólnym zachwycie. Żeby tak można było pamięć wypełnić tymi zachwytami, by przyszłą szarość zabarwić, wypachnieć.
CÉSAR na tymczasem rozsiadł się w większej donicy - myślę, że jesienią weźmie w jasyr jedną z "pagod".






Dorotko, budki wystroił mój M. z kawałka wyżłobionego pieńka, dodał podłogę (ruchomą, po sezonie łatwo wtedy czyścić budkę po lokatorach) i dach.

Na trzecim zdjęciu jest Gallica Splendens - trudno mi zrobić zdjęcie, które by oddało jej realny odcień.





a na szóstym Gallica Violacea, La Belle Sultan, jeszcze mało obfotografowana, bo ona u mnie młódka, z ubiegłej jesieni.

Wczoraj odszedł André Eve



Un grand monsieur de la rose!
Son souvenir restera dans mon jardin.