Forum Ogrodnicze Oaza

Było mi bardzo przyjemnie poprzechadzać się wśród twoich ogrodowych alejek, gdzie zachwyciła mnie zupełnie Aleja Róż.

Pięknie u Ciebie Nie zaglądałam sto lat ,ale solidnie wszystko nadrobiłam .Jak u Ciebie z opadami ? ,rośliny wyglądają imponująco ,zwłaszcza róże .Przecudne

Jak muszę chodzić koło róż to wściekam się na siebie,że ich tyle nagromadziłam ale jak patrzę na takie widoki to cieszę się z decyzji ale jednocześnie widzę ile błędów popełniłam sadząc .Aleja różana cudowna...może dojrzeję do przeróbek
Rosemary Harknes też miałam niestety po mrożnej zimie padła

Dziś noc spadających meteorytów, ale mimo sprzeciwu PewnegoAstronoma mówię, że to czas spadających gwiazd. W cichości oczekiwania rozważam listę pragnień do spełnienia.
Zagapię się więc w bezprzepastne niebo, może dojrzę w nim więcej niż daleką, samotną dal,

W ogrodzie upał. Ale wygląda na to, że moje wodne wspomaganie ułatwia mu oddech.



















Dziękuję Kerstin - była też u Ciebie z rewizytą i spokorniałam widząc Twoje zasoby roślin domowych. Wkrótce zajrzę szczegółowiej.

Nowinko, też bywam tu rzadko, raz na 50 lat. Ogród woła. A tam cywilizacja skąpo zagląda za płot - za moją zgodą. Opady? U mnie naprawdę padało porządnie w czerwcu i w pierwszej dekadzie lipca. Teraz pada, gdy podlewam - doniczki codziennie, grunt trzy razy w tygodniu.

Aszko, "wściekasz się" może dlatego, że masz rozleglejszy ogród niż ten mój/nie mój i pewnie liczniejszą rzeszę róż niż mój bukiet. Nieustannie odczuwam zachwyt nad spotykaną pięknotą. Przed miesiącem byłam w ogrodzie u Ewy GloriiDei i upewniłam się, że mam sporo miejsca na kolejne odmiany. Zdaniem Ewy, u mnie zmieści się jeszcze setka nowych róż!!!
A Rosemary mnie zaskoczyłaś. Mam kilka jej krzaków, na zimę ma tylko kopczyk z ziemi. Nigdy nie przemarzła. Ciekawe dlaczego.

Twój ogród wygląda bardzo świeżo i kwitnąco, doskonale znosi upały. Wydaje mi się, ze panuje w nim lekki cień.
Pięknie wygląda ogrom róż, nawet nie potrafię sobie wyobrazić, że może być ich jeszcze więcej.
No i hortensje...

Będzie mi miło goszcząc twoją osobę w moim wątku. Zapraszam serdecznie!

Zatrzymałam się na dłużej pod pergolą na ścieżce zachwycona grą światła i cienia, upajam się zielenią i zapachem kwiatów. Marzę o takim romantycznym azylu...

Już byłam Krysiu u Ciebie - śladzik zostawiłam. Jeszcze wypełnia moje oczy zapach Twoich hoi.
Krysiu, czy prawidłowo identyfikuję, że ten kwiat najwyżej to philodendron pedatum:

Jaguś, dziękuję. Mój/nie mój ogród ma ok. 25 lat. Tworzyłam go, gdy moje dzieci były w wieku Twojego Miłośnika-Lawend Najpierw królowała natura-dzicz, w której bywało, że traciłam z oczu dzieci. Potem, gdy wyfrunęły - spróbowałam utworzyć ogród, podobny do tego, którego obraz noszę od lat w sobie. Stale realny nie jest tożsamy z upragnionym, ale może to jest sposób na życie - moje życie?
Dziś założyłabym go inaczej. A może to tylko chwilowa oznaka zwątpienia?








Gabrielu dziś o świcie zanosiło się na deszcz. Spadło 10 kropel, może 17, ale nie więcej.
Prawdziwy deszcz, taki dłuższy niż kilkuminutowy, spadł na moje rabaty chyba w pierwszej dekadzie lipca. Podlewam więc kilkakrotnie w ciągu tygodnia. Hortensje obowiązkowo. Również te (róże i hortensje), które w donicach czekają na jesienne szanse.
Cień zawdzięczam olchom i dębom rosnącym w lesie za moim płotem. Jest ażurkowy. Uzupełniają go drzewa owocowe dwudziestoparoletnie, glicynia, milin i wysokie (5-7 m) róże. Marzy mi się z nich bindaż

Nie wątp Wendusiu i nie zmieniaj swojego ogrodu. Jest przyjazny i ludziom i zwierzętom A piękna ostatnia fotka oddaje jego klimat i Ciebie samą też

Wendka wrote:
Tak, dobrze zidentyfikowałaś gościa: to Philodendron Pedatum (Filodendron postrzępiony). Bardzo lubię rośliny z tego gatunku. Niestety, nie wszystkie odmiany znam. Cały czas rozglądam się za cudnym Philodendronem ''Lemon Lime'' ale jak na razie bez rezultatu. Kiedyś go na pewno trafię, bo ja uparta gościówka jestem.

A tak przy okazji, to podpisuję się pod wypowiedzią Piku, że twój ogródek jest przyjazny ludziom jak i zwierzętom. Więc nie wątp!!

Witaj Wiesiu, Ty zawsze z dobrym słowem a to najsłodsze z lekarstw.
To ogrodowe zwątpienie to może taki tycieńki kroczek w moim rozwoju (mimo śmigającego kalendarza). Gust, widać, stale dojrzewa mi. Znaczy jeszcze nie kostnieję...



Krysiu, dziękuję. Nareszcie po imieniu zwracam się do Philodendrona



Wspomagane powtórnie kwitną:
Golden Celebration


James Galway


Hans Gönewein


Comte de Chambord i Rosarium Uetersen


Jacques Cartier i zawilec ogrodowy


Marie Therese


Sweet Haze

Bardzo lubię Twój ogród. Są ogrody ładne i są ogrody ładniejsze tzn.takie które działają na wyobrażnię i chętnie go odwiedzał i wracam do poprzednich stron

Firletko, bielą Ci usiłuję rozjaśnić barwy spoza tęczy


w głębi, po lewej stoi w donicy dar od Ciebie - hortensja 'Kyushu'

tu w chwilowym duecie z Silver Dolar

Dziękuję Aszko.
Nawet migrena nie zablokowała mi przyjemności odczucia dobra Twoich słów.

Wszystko cieszy - i słowo i obraz, a wśród nich najbardziej ... ta perłowa sinogarliczka.

U Ciebie - Pięknie. Wszystko żyje.

U mnie - Powoli przestaje do mnie dochodzić jedynie szelest żółtych patyków obsypanych pergaminowymi liśćmi ...czasem na umęczonych floksach zabrzęczy pszczoła, na niewzruszonym pniu sosny pojawia się zwinna sikorka.
Jednak po dawnym, czerwcowym przepychu pozostało tylko ledwo ciepłe miejsce w sercu i pamięci.

Część roślin zamarła w przerażeniu co dalej. Ja im mówię - czas pokaże .

Twoja/moja Kiushu wybujała, w niczym niepodobna do tej u mnie - skarlałej, zbolałej upałem. Odżyje. Jak wszystko. Taka jest siła Natury.

MagdaLenko, takie to tegoroczne lato. Zeszłe chyba je zapowiadało - choć wtedy oznaki przeoczyłam - bo deszcz padał oszczędnie, choć nie tak skąpo jak teraz. W ubiegłym roku moje róże tylko symbolicznie ponowiły kwitnienie. Nie podlewałam, licząc że wyręczy mnie deszcz. W tym roku zbierałam wszystkie krople...
Mamy wpływ na to, że przyroda chwieje się, mozoli, omdlewa, dyszy. Ku pociesze odtwarzam sobie kiedyś, gdzieś pozyskaną myśl, że we wszystkim są szczeliny, przez które przedostaje się światło... Nadzieja (wsparta jeszcze większym trudem?). Ona jest.
Inaczej uschnę.

Przypominam Ci, całkiem mimochodem, że mam sporo roślin do podziału - to na wypadek, gdyby Twoje przedwcześnie postanowiły trwale szeleścić.