Forum Ogrodnicze Oaza

Tak , zgoda na przemijanie i znoszenie jej skutków z godnością to wyraz pokory. Tej dobrej - nie uniżoności . Znalezienie radości w upływającym czasie to już jednak wspięcie się na palce, wynik podjętego intelektualnego wysiłku, a może łaska, dar ?...

Dlaczego jedni widzą tylko pęknięcia, a inni światło przez nie się przedostające ?
Czy postrzeganie świata zależy tylko od nas ? Czy jest nam dane „z zewnątrz” , czy wypracowane przez nas samych?...

Patrzę na rzędy rudych, wyschniętych na wiór łodyg i nie wiem, czy cudem, czy za sprawą mojej woli widzę jednak nieśmiało prześwietlające spomiędzy nich jasne smużki .

Wendko, Twój ogród daje mi uspokojenie....jest w nim wysublimowane piękno a rozmowy Twoje z Firletką potegują nastrój....przystaję, wyciszam się a tego mi teraz najbardziej potrzeba, dziękuję Wam obu....

MagdaLenko,na Twoje pytania nie ma chyba jednobrzmiącej odpowiedzi. I może tak piękniej?
Każdy z nas ma swoje odpowiedzi, współgrające z nabytym doświadczeniem, z rozległością i głębią wrażliwości, może z czymś jeszcze, ale o tym bywa trudno, niepodobna mówić publicznie do kogoś czyjej twarzy nie widzisz?
Może trzeba próbować?
Czy smużki zmęczonych łodyg są już szersze, wróżą przyszłą strojność?





Ewo, dziękuję. Prawie przed chwilą szukałam podobnie. Dziś trzymam się myśli, że To Odejście nie zatrzymuje życia...



W ogrodzie jestem szczęśliwa. Chwila wytchnienia, moment na doładowanie potarganych myśli. Tu nie ma czasu, niesprawiedliwości, luk w pamięci, doświadczonego zła.

Dlaczego Ty nie dałaś mi znać, że przenosić się do Oazy?
Tak mi brakowało Twojego ogrodu
A że ja nie mam czasu biegać po forum, zaznaczyłam tylko wątki osób, o których wiedziałam, że tu są.
Ale się cieszę

Każde Odejście wprawia mnie w osłupienie, bo najpierw ból , a potem zdziwienie , że życie przede wszystkim. Tak to już w tym świecie pomyślane. By trwał. By się nie zapadł w bólu. Ba! – by kwitł i pęczniał radością, mimo wszystko , wbrew wszystkiemu. Dla wszystkich naraz i dla każdego z osobna.

Przenikają się te światy .

Czy Twój Kleofas – jeśli pozwolisz, bym go tak przyporządkowała – zdaje sobie sprawę ze swojej tymczasowości? W żadnym wypadku ! A piękny nad podziw ! No… chyba że ktoś woli królewicza.

Co mnie zachwyca i wywołuje ciągłe zdumienie, to bogactwo jego mimiki w zderzeniu z płazowatą fizjonomią.
Aby uniknąć trywialności i grubiaństwa zamknę temat stwierdzeniem ,że "generalnie facet ma dystans do świata" . Tak. Chyba to chciał powiedzieć za pomocą „body language „

No i zobaczcie. Ogród jest również pretekstem do rozmów o ŻYCIU.

Czyż nie wspaniałe odkrycie jego wielopoziomowości ?

PS. a tak na marginesie - to niesprawiedlliwe, że moja Mdme Pereire kwitnie tylko 3 kwiatami... jedynie jakieś floksy się błąkają po ogrodzie. No i towarzyszą im oczywiście hortensje.
W tym sprezentowane : Silver Dollar i Magical Moonlight .A! I jeszcze jedyna jeżówka , w której pokładam nadzieję ,że tym razem nie trafi jej zima , czyli - jak sama nazwa wskazuje - " Hope".

Firletka wrote:
Poprawiam - żurawka , bo jeżówek masz chyba więcej Magdalenko ?

Cudny ogród, a w całej tej oprawie poetyckiej niemal baśniowy

A jak róże zimą się czują? Pokopczykowane, czy miałaś przeczucie, że pogoda bardziej jesienna będzie?