Forum Ogrodnicze Oaza

Super te szyjątka. Nie dziwię się dziecięciu, kot taki przytulaśny.

Kocur ma tak figlarny wzrok, że sama bym go zaanektowała!
W sam raz do przytulania, gdy M. w delegacji

Gosiu, coś tam wiosennie słychać w ogrodzie?
Moja wiosna tak się ociąga, że już mam ochotę z farelką chodzić po rabatach...

Noooo... spojrzenie ma zabójcze, to fakt, wyszło mi!
A poduchy... no cóż... chyba mam już za małą kanapę ... M niedługo mnie z nimi za drzwi wystawi choć i tak cały wielki wór czeka w garderobie na przeprowadzkę siostry...

Aguś... wiosna w ogrodzie... jest... tylko mnie tam nie ma Zimno i nieprzyjemnie... a najbliższe dni zapowiadają się pod znakiem sporych opadów...
Z aparatem nie lecę, bo zauważyłam, że jeśli chodzi o te pierwsze objawy wiosny, zdjęcia są co roku powtarzalne... poczekam, aż się bardziej zazieleni... i buchnie kolorami... w końcu trochę tego dobra w ziemi poupychałam jesienią...

Kocur świetny Poduchy robisz czy to po prostu poszewki na już istniejące ?

Właśnie Gorzatko, z ust mi to wyjęłaś....od paru lat mogę pokazywać stare zdjęcia z wiosny jako najbardziej aktualne , co innego latem.... , pewnie to sprawa mało spektakularnego widowiska w moim ogrodzie...

Podoba mi sie bardzo ta pierwsza poducha......pani z panem, bliscy i dalecy tak..?

Osobiście wolę psy niż koty, ale Twój kocur jest fantastyczny . Nie dziwię się że został zaanektowany

Dopiero teraz , pod Wiesią mogę się wpisać
Już wcześniej chciałam napisać ,że wybieram tych od pcheł (a nie myszy)

Kot fantastyczny ,mordka idealna dla szmacianego pieska ,tylko uszka trzeba by przerobić na klapciaste

Ten kocur to z tęsknoty za Dżonem? Czy równie miły w dotyku?
Nowe szyjątka śliczne, a obiecanego zdjęcia bałaganu nie ma i nie ma... Bez bałaganu takie rzeczy powstają?

Dzień dobry w ten gratisowy dzień... podobno darowanemu w zęby się nie patrzy, ale skoro już jest, mógłby być ładniejszy... tymczasem leje i ciemność zapadła przedwcześnie
Na dokładkę dzisiejszy wynik badania pokazuje, że mam z czym walczyć i pogorszenie samopoczucia fizycznego miało konkretną przyczynę... znaczy się krętki są i odpowiedź układu odpornościowego również...
Nic to... jeszcze trochę powalczę, a z tym, co zostanie, przyjdzie mi żyć, stosując leczenie objawowe...

Andrzej... z poduchami jest różnie, część to rzeczywiście poszewki, do których dokupuję wsady, niektóre wypycham sama, zależy od rozmiaru i dostępności wypełniacza... muszę znów uzupełnić zapas...
Ewcia... jak to było w piosence? Trudno tak razem żyć nam ze sobą... osobno nie jest lżej...
Tylko które tu pan, a które - pani?
Pikutku... ja nie wiem, co wolę, bo generalnie niezwierzęca jestem... poczochrać mogę i tyle...
Magda... może być i piesek... jamnik? Tylko wtedy mordka zdecydowanie dłuższa...
Martulu... pomimo całej sympatii... nie jestem zdolna do głębszych uczuć na polu międzygatunkowym
Bałagan był, ale w ferworze walki nie został uwieczniony, a potem grzecznie posprzątałam...

Ale kota miałaś! A teraz Ci taka prymitywna forma życia jak te krętki przypadła w udziale... I krętki nie odpuszczają... No przykra wiadomość, czym by tu te krętki? Może czystkiem i tym drugim? Oj, cierpliwości, pokonasz krętki!
Coraz więcej ludzi na boreliozę zapada, koncerny się wezmą za badania, coś wymyślą...
Pamiętasz taki film "Olej Lorenza"? No! Dobrze będzie!

Martulu... jeszcze tak nie było, żeby jakoś nie było ... czy jakoś tak
Może forma życia prymitywna, ale żywotna i zawzięta... szaleć nie zamierzam, ale pewne aspekty postaram się mieć pod kontrolą... dlatego nie miałam skrupułów umawiając się na cito do kardiologa... za jedyne cztery tygodnie
Serce ostatnio nie sługa... czy może nie słucha? W każdym razie - wariuje
Generalnie zawładnęło mną lenistwo... ale wobec powrotu zimy (dziś już prawie nie ma śladu śniegu, ale wiosennie nie jest) uważam czas spędzony w fotelu z książką lub igłą w ręku za dobrze wykorzystany...
Widziałam w ogrodzie ranniki, przebiśniegi i krokusy... nawet jeden irysek rozkwitł... ale jeszcze zbyt zimno i mokro, aby ruszyć z porządkami...

No , jakoś tak zatrzymało się "coś" w powietrzu.
U nas śnieg nie spadł , ale zimno jest i ogólnie coś nie tak....

W pracy chce nam się spać , koleżance strasznie chce się jeść , gadamy o jedzeniu, o słodyczach
i odliczamy dni do weekendu (chyba,żeby się wyspać ).

No i te kwiatki -też stanęły w miejscu.

Dużo zdrowia dla Ciebie ,Gosiu

To lenistwo w tej sytuacji, jak serce wariuje, to nawet wskazany stan, masz medyczne uzasadnienie Niestety, ja też w tym stanie ostatnio najlepiej się odnajduję, bez żadnych medycznych wskazań, a nawet mimo przeciwwskazań
Choć ja wżyciu nie nazwałabym godzin w fotelu z igłą w ręku lenistwem, no chyba że tę igłę bym tylko tak sobie trzymała No ale jak igła z nitką tańcuje, to to już jest ciężka, katorżnicza praca!
I jeszcze pytanko do Magdy, a chce Wam się w pracy pracować?

artam wrote:
Po mojej poprzedniej pracy, praca obecna jest jakby zadośćuczynieniem za tę poprzednią.

Jedyny mankament to taki, że nie wyrabiam emerytury , ani swojej , ani dla żadnego innego Polaka...
Za to da się pogadać

Dwanaście stopni... nareszcie można żyć...
Wprawdzie nie na długo zapowiadają takie temperatury, ale, jakby nie było, mamy już marzec, postanowiłam zatem wykorzystać sprzyjającą aurę i zrobić coś w ogrodzie...
Błogosławię zryw, dzięki któremu jesienią pozostawiłam Wielokąty w całkiem przyzwoitym stanie, bo chyba bym dziś całkiem wymiękła...
Jako że ostatnie dni upłynęły pod znakiem fatalnego samopoczucia fizycznego, a wczoraj poważnie zastanawiałam się nad tym, czy nie szukać pomocy lekarskiej, postanowiłam nie szarżować i zrobić tyle, ile zdołam bez zmęczenia...
Tym bardziej, że dziś jest nieźle i gdyby nie potworne uczulenie na powiekach miałabym szansę wyglądać na okaz zdrowia
Wyszłam jednak z założenia, że w ogrodzie nikt mnie nie ogląda... a ostrego dyżuru okulistycznego nie mam ochoty szukać

Co zatem udało mi się zrobić? Wygrabiłam trawnik, zasypany klonowymi, jesionowymi i lipowymi nasiennikami (koniecznie trzeba sypnąć wapnem!) w ogrodzie i przed nim, liście wprawdzie uprzątnęłam jesienią, ale i tak razem z mchem uzbierały się tego dwa spore wory...
Ponieważ było mi mało, zabrałam się za to, co totalnie odpuściłam w ubiegłym roku i zafundowałam mieszanemu żywopłotowi za huśtawką solidne cięcie... a jak się już rozpędziłam, pod sekator poszły również róże oplatające altankę, które mocno utrudniały komunikację w tej części ogrodu...
Kupę gałęzi pozostawiłam do pociupania i zutylizowania moim panom... trzeba się szanować... ułożyłam ją w takim miejscu, że z okna jej nie widzę, a czego oczy nie widzą...
W zasadzie tylną część ogrodu mogę uznać za ogarniętą, zostały tylko do przycięcia trawy na rabacie żwirowej... ale to góra godzina roboty...
Przód wygląda nienajgorzej, pozostaje przycięcie bukietówek i robinii, a poza tym ogólne zamiatanie, uzupełnienie kory i walka z klonami...

Tylko dlaczego tak bolą mnie ręce? Czyżby sekator do gałęzi był cięższy od igły?

Ja byłem dziś ponad dwie godziny na działce, i nie wiem czy starczy mi sobót w marcu...są jeszcze niedziele
Przycinania full...ja niestety zostawiłem wszystko na wiosnę...no to mam
Ale za to rzodkiewka kiełkuje w szklarni

A ja chyba mogę dodać erratę do poprzedniego postu: wykonaliśmy plan maximum +
Do przedpołudniowych trzech godzin doszły dwie popołudniowe, tym razem we dwoje i w zasadzie mogę powiedzieć, że jestem gotowa na nadejście wiosny.
Pozostaje przelecieć nożycami do żywopłotu rdest, powapnować trawnik i rozsypać świeżą korę - zakupy w planach jeszcze dziś...

Ciekawe, czy jutro wstanę?

Grześ... tylko dwie godziny? Zaciągnij Justynę do ogrodu, niechby tylko dotrzymywała towarzystwa i robiła kanapki i kawę od razu praca idzie lepiej...

Nad tym samym się właśnie zastanawiam , czy ja jutro wstanę ? To tyle podobieństw, bo ja wciąż na wiosnę nie jestem przygotowana i obawiam się, że szybko to nie nastąpi