Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu, piękny widok. Pierwsze roślinki cieszą oczy. Pozdrawiam serdecznie

Zapowiada się kolorowa wiosna
Zdrówka Aniu

Wystarczyła jedna cieplejsza noc, delikatne słońce zza cienkich, rozmazanych chmur ( zwiastujących, niestety, zmianę pogody ) i temperatura sięgająca 18 stopni, aby cebulowe pocieszki zaczęły śmielej spoglądać na świat:

Na sesję zdjęciową załapały się także hiacynty, które - odkąd bodajże 2-3 lata temu posadziłam ich cebule "z odzysku", wschodzą i nawet kwitną. Oprócz tych dwóch najbardziej okazałych jest jeszcze kilka innych kolorów, jednak znacznie mniej dorodnych.

Ciekawie rozrosła się przylaszczka; rośnie tuż pod krzewem o cienkich gałązkach, które aktualnie obsypane są soczyście pomarańczowymi pąkami liściowymi ( tawułka ? ), przez co kontrast kolorystyczny niebieskich kwiatków jest bardziej widoczny.

Pierwiosnek - przyznaję, że kiedy zakwitł pierwszy raz, wieki temu, wyglądał zabójczo. Po dawnej świetności została rozetka pomarszczonych listków i pojedyncze grupki małych kwiatków:

Jako zwieńczenie kwietniowych bukiecików zostawiam moje ukochane stokrotki - nie mam pojęcia, skąd do mnie przywędrowały, niemniej co roku wyglądam ich z niecierpliwością i pewną obawą, czy pokażą swoje żółte oczka:

Zachęcone ogrzaną ziemią i coraz dłuższym dniem obudziły się rozchodniki i łubin. Skorzystałam z dzisiejszej cudownej, ciepłej i nareszcie słonecznej pogody, aby uporządkować zaniedbane po zimie rabatki i grządki oraz dokonać pierwszych nasadzeń i wysiewów ( m.in. wysiałam kolorowe łubiny ):

Jednym z najnowszych przedsięwzięć, na jakie odważyłam się jesienią ubiegłego roku, było zaplanowanie innego niż zazwyczaj wypełnienia jednej ze skrzyń. Umyśliłam sobie, że powstanie tu "permakultura" i korzystając z informacji w sieci, rozpoczęłam tegoroczną przygodę w skali mikro.
Dzisiaj rosną w niej cebule wysadzone ubiegłej jesieni, a dzisiaj "do kolekcji" przybyła rozsada cebulek dymek ( po prawej stronie skrzyni ) oraz wysiana pietruszka naciowa i rzepa.

Natomiast w warzywniku wykorzystałam fragment jednej z większych grządek ...

... i wysadziłam tam kilkanaście dymek z myślą o jesiennym zbiorze cebuli. Do towarzystwa wysiałam im marchewkę i rozsypałam nasiona kopru. Jak tylko cokolwiek wzejdzie, natychmiast powiadomię.

Przy okazji rozpoczęcia sezonu ogrodowo-działkowego, chciałabym nieśmiało przypomnieć, że pojawiły się kleszcze ( co prawda już wcześniej ), więc pamiętajmy o naszych futrzakach i zabezpieczmy je przed niechcianymi pasażerami.
Pozdrawiam wiosennie

Bardzo się cieszę że furtka otwarta . Co tam lato przyniosło? Jak Twoi czworonożni członkowie rodziny?

Aniu ci tam u Ciebie

Wszystkiego dobrego Aniu .Pogoda dobra dla naszego
nastroju tylko czas gdzieś się zadział dogonić go
trudno by złapać

Kochani

Nawet nie zauważyłam, kiedy nadeszła jesień, a powinnam... w końcu to moja ulubiona pora roku. Powinnam zwrócić uwagę na żółknące liście, coraz krótsze dni, kwitnące nawłocie, astry, dalie i rozchodniki, na cieniutkie niteczki babiego lata i chłodne poranki.
Powinnam zapamiętać, że już dawno odleciały jeżyki, a ich miejsce zajęły kawki, gawrony i wrony siwe.
Wreszcie powinnam ... nadrobić mnóstwo zaległości, posprzątać, odkurzyć i tchnąć w wątek nowe życie.

Ale czy dam radę ?

Po bardzo długiej nieobecności na działce, zacisnęłam zęby i ostatecznie wyczyściłam warzywnik z niemal wszystkich warzyw; marchewki, pory, buraczki, "selery", fasolka szparagowa, resztka papryk i ostatnia (?) cukinia zapełniły koszyk i siatkę"

Po powrocie do domu zebrałam ingrediencje niezbędne do wykonania "misz - maszu Adasiowej" z myślą o słoikowych zapasach na zimę. Wokół szaleje drożyzna, więc tym bardziej warto zainwestować w zdrowe przetwory z własnych plonów.
Do wykonania "misz - maszu" wybrałam ostatnie dojrzałe pomidorki, cukinię, fasolkę szparagową, papryki, cebulkę i natkę pietruszki:

Doprawiłam ziołami, smakowym olejem i teraz siedzą w brytfannach w piekarniku, powoli przechodzą swoimi smakami, roztaczając wokoło apetyczne zapachy.

"Jesień, jesień, ach, to Ty?"

Pozdrawiam cieplutko....

Dobrze Cię poczytać.
Dobrze

To ja dziękuję.
Miło, bezpiecznie i spokojnie jest wrócić

I ja się cieszę, że znowu jesteś, zaczynałam się niepokoić. Pozdrawiam

No nareszcie! Anula bardzo się cieszę że jesteś
Piesio drzemiący pod trawą piękne zdjęcie.

Aniu uwielbiam czytać Twoje opowieści Nie znikaj

Aniu przyjemnie tu u Ciebie

Magdusiu, witaj pomiędzy Wiedźmami

Bardzo się cieszę, że zajrzałaś tutaj, bo całkiem prawdopodobne, że będę potrzebowała Twojego wsparcia technicznego, a konkretniej pisząc - użyczenia zdjęcia Twojego autorstwa
Chłodne i deszczowe dni przed nami, a zatem wypadałoby wzmocnić odporność i zasilić ciała osłabione letnią harówką w domu i ogrodzie - a do tego niezbędna nam będzie fasola. Sucha fasola.

Ciąg dalszy niebawem ... a teraz zostawiam talerzyk pełen smakowitych diablic i anielic ...

Aniu dobry duszku pomogę w czym mogę a o fasolach mogę mówić godzinami istne wariactwo mnie dopadło. Ciągle szukam ciekawych nasionek, oglądam swoje wyhodowane

3 października AD 2021

( przypominam, że jutro, 4 października obchodzimy Światowy Dzień Zwierząt - niektórzy dobitnie pokazują, jaką atencją darzą wagę tego wydarzenia, ale wystarczy, że zaszeleści torebeczka z przysmakami ... )

Jesienią wszystko wydaje się czyste, spokojne, nie tknięte upałem, gradobiciem, nawałnicą czy wichurą. Na początku, powolutku, niemal niedostrzegalnie, a później coraz szybciej, aby zdążyć przed wielką porą snu, drzewa zaczynają przybierać najpiękniejsze kolory Natury, łapią ostatnie ciepłe dotyki słońca, kuszą bogactwem kształtów i barw owoców, zrzucając moje ukochane żołędzie, kasztany i bukowe orzeszki. Zawsze o tej porze przywołuję wspomnieniami kasztanowe zwierzątka i ludziki, które razem z Tatą "tworzyliśmy". Dzisiaj ... coraz rzadziej widuję rodzinne grupki buszujące pod kasztanowcami w poszukiwaniu dojrzałych, błyszczących kulek w kolorze ciepłej, mlecznej czekolady, chociaż zdarza się, że mijam na ulicy wielkiego miasta zamyślonego człowieka z bukietem jesiennych liści. Zatrzymać czas ? Ale czy warto ...

Chyba tak. Nie zawsze pamięć jest łaskawa i czasami wspomnienia wywołują ból i łzy, czasami wzruszenie, niekiedy nostalgiczny uśmiech i tęsknotę za tym, czego już nie ma. Jednak - gdy bardzo się postaramy i uda nam się uciec przed przeszłością - takie zasuszone precjoza, kruche i delikatne jak ludzka istota, potrafią na nowo rozbudzić w nas nadzieję i dobre myśli.

Jesienne dary sadu, ułożone w starym koszyku, któremu podarowało się nowe życie ...

Nie wszystkie rośliny poddają się upływowi dnia, tygodnia, miesiąca ... wydają się trwać w niezmąconym spokoju, bez strachu przed nieuchronnym zimnem i szarugą, ale dzięki swojemu uporowi sprawiają, że my - ludzie - nadal wierzymy, że dostaliśmy kolejną szansę. Oby tylko jej nie zmarnować ...

Wyciągam ze spiżarni słoje z domową kiszoną kapustą, kroję papryki i pory na drobne kawałeczki, trę jabłko i marchewkę na dość grubej tarce, wrzucam sporą garść posiekanej natki pietruszki, dodaję świeżo mielony czarny pieprz, odrobinę miodu i ziołowy olej - taka porcja witamin z własnych plonów działa cuda:

Kolejne skarby z wiejskiej działki zapełniły kilka półek na drewnianych regałach; upchnięte w słoikach przypomną tegoroczne lato: kapryśne i trudne, ale przecież zawsze niecierpliwie wyczekiwane...

Jesień to nie tylko barwy i kształty; to także zapachy - choć nie tak intensywne, oszałamiające jak te letnie, ale dla mnie mające szczególną moc - delikatne, bardziej naturalne niż najpiękniejszej róży, mniej szalone ... Inaczej pachnie powietrze, ziemia, wyrazistsze stają się wieczorne dymy znad ogrodów. Ten Czas Natury lubię najbardziej.

Wybieram najdojrzalsze pomidory i parę słodkich papryk. Dokładam ugotowaną fasolę ( nie kupuję tej w puszkach ), podkradam z lodówki pieczarki, które usmażę na oleju wraz z posiekaną cebulką, posypię suszonym tymiankiem, a całość będę powoli dusić na maleńkim ogniu, aż przeistoczy się w prostą, ale pachnącą, zdrową i pyszną "fasolkę po bretońsku" w wersji wege.

Lato odeszło z ptakami.
Odeszło, czy tylko drzemie ukryte gdzieś w dziupli starej, spróchniałej wierzby ...?
Kto to wie ...

Pozdrawiam cieplutko

Aniu jeszcze raz powtórzę, bardzo u Ciebie przytulnie. Ta surówka z kiszonej kapusty wygląda obłędnie Ja też wege w związku z czym będę podpatrywać przepisy u Ciebie

Ach te Twoje Słowne Delicje, z radością witam każdy wpis bo tyle w nim uczuć, czasem zawiłych, ukrytych gdzieś w zakamarkach umysłu czy serca, czasem bolesnych, czasem zwyczajnie chwalących prostotę naszego życia, czyz trzeba nam więcej? ileż tu poruszonych strun, cała Ty