Forum Ogrodnicze Oaza

Alu wielkie Chapeaus bas

Dwa oblicza człowieka...
Z jednej strony horda tzw. poławiaczy poroża, która zapędza stado jeleni na kruchą pokrywę lodu na jeziorze i doprowadza tym samym do śmierci kilkunastu zwierząt.
Z drugiej strony ś.p. Jan Lityński ratuje swojego psa z lodowej pułapki na rzece i tonie, poświęca własne życie.

Cześć Jego pamięci [*].

Drodzy i Kochani,

przepraszam, jeśli martwiliście się o mnie i całego serca dziękuję wszystkim za okazaną mi troskę, życzliwość i pamięć, wyrażoną w postach i na pw.
Od razu spieszę powiadomić, że jesteśmy zdrowi i mam wielką nadzieję, że u każdego z Was to zdrowie nie jest zagrożone.
Powoli wychodzę z cienia, choć droga nie jest prosta. Zostałam przyjęta do nowej pracy, która jest jednak dość wymagająca czasowo ( 12 godzinny dzień pracy, także w weekendy, pensja minimalna ) i kondycyjnie, ale właściwie nie mam już żadnych oczekiwań, więc cieszę się tego, co jest - zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Sporo rozsad warzyw zostało wykorzystanych przez Nikodema na ulubione miejsce do spokojnego odpoczynku; czas Rozstania zbliża się coraz szybciej i jest coraz bardziej realny, więc teraz On jest najważniejszy.

Kochani, cały czas jestem blisko Was, choć tylko myślami. Bardzo, bardzo serdecznie Wam dziękuję, pozdrawiam cieplutko i życzę wszystkim zdrowia u progu wiosny. Dbajcie o siebie i Najbliższych.
Ściskam mocno.

Do ilu kilogramów każą Ci dźwigać, albo paleciakiem jeźdźić, ile ton przerzucasz podczas tych 12 godzin ?, qrwa to nie jest praca dla takich osób jak Ty, błagam przewartościuj swoje podejście do problemu pracy, niech wreszcie coś godnego Ciebie się objawi.

Anula odniosłam wrażenie,że coś niepokojącego jest w Twoim wpisie, tylko nie wiem co? Babcia Ala dobrze mówi, tylko,że czasem musimy brać to co jest. Ja mam ten luksus,że nie muszę na gwałt iść do pracy, ale szukam,i znaleźć nie mogę. No,przepraszam znalazłam,ale wytrzymałam miesiąc,wysiadłam psychicznie.
Aniu a co tam na działeczce? Bo u Ciebie pewnie już coś kwitnie,ja jeszcze muszę poczekać. Gorące uściski posyłam

Ciężkie czasy na szukanie pracy jak i ....na dobrego pracownika.
Akurat przerabiam to drugie

Anulka powinna pracować z roślinkami, zwierzętami lub.... z książkami. Tylko tam Cię widzę.
Ewentualnie zostań blogerką.
Propagującą zdrowy styl życia, obcowanie z przyrodą, ukazującą życie na działce w makroskali.
Stwórz takie miejsce, balsam dla skołatanych dusz bo ich będzie przybywać.

Wiem, wiem mżonki a tu rzeczywistość skrzeczy i rachunki trzeba opłacić.
Po kilkudziesięciu latach życia zawodowego wiem jedno, praca musi sprawiać radość, nawet zamiatanie ulicy, jak to lubisz robić to ok.
Druga rzecz to ludzie. Jak się trafi na toksyka to trzeba uciekać gdzie pieprz rośnie.
Oj, wiem coś o tym. Tkwiłam w takim, bardzo dobrze płatnym zresztą, układzie pracowniczym 7 lat.
Odbiło się to mocno na moim zdrowiu.
No i co z tego, że zarabiałam jak górnik na kopalni, skoro szef był pijakiem i kretynem.
Obrywało się za jego błędy od zleceniodawców, bo zawalił termin albo przesunął przystanek o 10 metrów nie w tę stronę.

Sklep, który początkowo miał być kwiaciarnią, był odskocznią jak już wreszcie się uwolniłam.

Chcielibyście mnie zobaczyć pierwszego dnia
Pani z biura " za pultem"
Dzisiaj po 20 latach pracy na swoim nie żałuję, to była dobra decyzja.
Nie materialnie.
Chodzi o komfort pracy, " sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem..."
Całuski wszystkim a Anulce 7 razy mocniejsze.

Zawsze po d..pie dostają najsłabsi,czyli tacy,którzy bardzo się starają.Ja pracowałam naście lat temu w firmie,która nie doceniała mojego zaangażowania,doświadczenia i wkurzyłam się.Miarka się przebrała.Założyłam firmę usługowo-handlową i było mi z tym dobrze do momentu aż organizm zaczął się buntować.Zrobiłam sobie przerwę i postanowiłam,że jeśli będzie jakaś propozycja,to tanio się nie sprzedam.Nie będę kogoś przepraszać,że żyję.Największy błąd jaki często popełniamy,to to,że zapominamy o sobie,swoich potrzebach.
Przepraszam za ten wywód Aniu,wiem ,że nie jest łatwo..
Chciałabym,żebyś znalazła dobre miejsce..

Niepokojące jest podejście do pracy, poprzednio fruwałaś a teraz pełna rezygnacja. Rozumiem, że trudno o euforię ale stwierdzenie, że nie oczekujesz niczego już od życia O swojej pracy każdy mógłby pisać książki, tylko najszczęśliwsi robią to co lubią i zgarniają pieniądze, niestety tych coraz mniej a mam pewność wręcz, że i oni czasem zadają sobie gwałt aby trwać i przetrwać, tylko my tego nie dostrzegamy życie czasem nie pozostawia wyboru a rzeczywistość coraz bardziej brutalna.

Kapitalizm z płacą minimalną z dyspozycyjnością najchętniej 24 h .To już nie jest praca obecnie ,to jest niewolnictwo nazywane pracą. Rozumiem syna ,który by nie dać się zniewolić zmienia i szuka i co kolejny pracodawca to wyzuty z wszelkich uczuć i człowieczeństwa kapitalista.A jeszcze nie tak dawno było poszanowanie człowieka ,pracownika ,niebawem dzieci będą tylko o tym czytać .

Bogusiu ja też jestem kapitalista i prywaciarz, nie dla wszystkich liczą się tylko pieniądze, przedsiębiorcy to wycinek całego społeczeństwa. My drobni przedsiębiorcy nie wszyscy jesteśmy sk..synami, choć może w moim przypadku o to należałoby zapytać "moją" Grażynkę, która pracuje od roku zdalnie. Ania znalazła pracę w sieciówce, a akurat korporacje bardziej niż drobni przedsiębiorcy kojarzą mi się z bezdusznym tworem.
Jestem z Anią w podobnym wieku. Gdzieś tu na forum było zdjęcie Ani (nie znam jej osobiście), jest drobnej postury. Ja też jestem drobnej postury, ale nie przypuszczam żeby Ania chodziła tak jak ja do sportowej szkoły i miała przez 6 dni w tygodniu dwugodzinny wycisk. Z tej młodości sportowej stałam się baba śląska, w barach szeroka, w doopie wąska, a nie wyobrażam sobie siebie 12 godzin w pracy, w której trzeba cały czas zapieprzać fizyczne i to pewnie ciężko. Ania żebyś nie przypłaciła tego zdrowiem, bo my już nie jesteśmy w wieku, w którym można gwoździe zjeść, a rano wstać i iść dalej. Aniu nie za wszelką cenę, proszę.
Jednak najbardziej niepokojące jest to o czym napisała sierika i co wynika z wpisu Ani. Anaka bardzo dobrze pisze i o to chodzi, żeby poznać i docenić swoją wartość i nad tym powinna Ania popracować i to wszystko o czym pisze Beata, to b.ważne. Praca w sieciówce jest dobra dla młodych, docierających się, bo gdy przychodzą potem gdzie indziej do pracy, to wiedzą, że może być gorzej i nie dzieje im się krzywda z tego powodu, że w ogóle trzeba pracować żeby dostać wypłatę.
A w tej chwili może florystka, jakaś kwiaciarnia, albo sklep z pamiątkami, pasmanteria, ciastkarnia, piekarnia, księgarnia, skoro już koniecznie handel, może recepcjonistka u dużego weterynarza, bibliotekarka. Z pewnością w tych miejscach nie będzie trzeba przerzucać wielkich opakowań z żarciem dla zwierząt, a w tej chwili chyba to ją wycieńcza, pewności nie mam, to moje domysły.
Wiem jedno, gdy się o tym dowiedziałam, absolutnie czułam, że to nie będzie to, ale nic nie mówiłam, bo i tak byłby to groch o ścianę.
Ania nie za wszelką cenę, proszę

Anulka to raptem 43 kg/tak kiedyś wspomniała, dlatego pozwalam sobie, Anulko / dobroci, pięknego słownictwa, cudownych opowieści i nieudawanej miłości do zwierząt ale tylko 43. Resztę sami sobie dopowiedzcie.

Co do drobnych przedsiębiorców czy samozatrudnionych to największymi katami są dla samych siebie, praca 7 dni w tygodniu, szarpanina z coraz częściej nawiedzonymi klientami rzucającymi obelgami, i za nędzne grosze bo koszty zjadają wszystko. Nie jeżdżą na wczasy i nie dogadzają sobie bo walczą każdego dnia o przetrwanie.

Szarpanina tak ale z urzędami, przepisami i bzdurnymi wymaganiami.
Ludzie są w większości przyjaźni i uśmiechnięci.
Owszem zdarza się ktoś zestresowany, kto akurat próbuje wyżyć się na sprzedawcy ale to rzadko.
Do pracy w sklepie trzeba mieć od urodzenia grubą skórę, uśmiech przyklejony do gęby i lubić ludzi.
Jak się tego nie ma to się tego nie nauczy.
Każdemu, kto szuka u mnie pracy tłumaczę, że klient jest jego pracodawcą, o niego ma dbać przedewszystkim.
Ale nie każdy to rozumie.

Zaczynam się martwić
Praca w takich warunkach i na takich "zasadach" nie jest dla kogoś tak delikatnego jak nasza Ania
I nie mam tu na myśli postury, choć i z tego powodu będzie ciężko w takiej pracy.

Obiema rękoma i nogami podpisuję się pod postami koleżanek. Aniu, czy warto, aż tak bardzo się poświęcać? Robić coś wbrew sobie? Swojej naturze?
Jesteś bardzo wartościową kobietą i obawiam się, że chyba zapomniałaś troszkę o tym.
Mimo wszystko jestem z Tobą i życzę Ci, abyś znalazła pracę dla siebie. Pracę, która będzie dawała Ci satysfakcję, nie będzie wyczerpująca fizycznie i emocjonalnie i do której będziesz chodziła z przyjemnością

Alu, ja też kończyłam szkołę sportową

Ja wiem tylko tyle, że to jakiś sklep zoo i sieciówka, reszta to moje domysły i jeden jedyny wpis Ani.

Macie rację ,to trzeba rozgraniczyć.Inna jest praca w korpo i inna u tzw. średniego przedsiębiorcy.
Firmy wykorzystują ,kiedy widzą,że jesteś w trudnej sytuacji.Najlepiej szukać pracy wtedy,kiedy masz jakiś dochód i na gwałt nie musisz nic zmieniać.
Kiedy szłam do pierwszej pracy,było niewiele po upadku komunizmu.Szkoła w tamtych czasach nie uczyła ekonomii,obsługi komputera ..no może trochę w liceum Ale kto słyszał o zysku,wydajności..Moi rodzice za głowę się chwytali,kiedy z mężem pracowaliśmy po 12 godzin.Oni nie mogli tego zrozumieć.Wiadomo,że w budżetówce zawsze mieli czas,tzn.7-15,a potem jeszcze działka i inne sprawy.My pracowaliśmy dzień w dzień,prócz niedziel.Długo tak się nie da,albo przejrzysz na oczy,albo zapomnisz po co pracujesz.
Na szczęście czasy trochę się zmieniły,wielu pracodawców szuka chętnych do pracy.A wiem,że o chcących pracować jest trudno.Znam takich,co najchętniej przyszliby posiedzieć ,zagadać,zapalić i wrócić do domu.A to przecież nie o to chodzi.
Sorki,znów się rozpisałam

Zgadzam się z Tobą, o chcących pracować, a jeszcze do tego włączających myślenie jest b. trudno. Dlatego sieciówka, to nie jest miejsce dla Ani, tam nikt nie doceni jej zalet, bo tam działa machina. Niemożliwe żeby dla Ani się nie znalazła dobra praca, odpowiednia dla niej.

Słyszysz Aniu? Doceń siebie i walcz o siebie