Forum Ogrodnicze Oaza

Fantastyczna historia i fajnie napisana...

Przypomniała mi o historii mojego poprzedniego miejsca, którą udało mi się skutecznie zapomnieć. Ech pamięć działa dziwnie..

Może kiedyś opiszę "ku nauce i przestrodze' innych, w wolnym czasie...

Pięknie wyglądasz

Edyta D że niby ja ? nie spodziewałam się takiego komplementu
Tu chyba bardziej nie chodzi o urodę - tak wygląda szczęliwa kobieta. Na profilu na FB mojego ogrodu podpisałam to zdjęcie z jabłkiem : Anka u siebie na działce. Wymarzonej. wymodlonej. Swojej.

Pochwalę się jeszcze . W nocy moja koleżanka urodziła córeczkę. Zostałam przyszywaną ciocią .

Tak oto nastała wiosna roku 2010 r. Można było z kopyta ruszyć z pracami.
A jeszcze tak wstępnie dla przypomnienia jak kiedyś wygadały zimy : to zima roku 2009/2010 . Wtedy była na wiosnę powódź która zalała Sandomierz, wilków.



I żabki się już obudziły


A po oczyszczeniu zabraliśmy się za rozbiórkę kurnika, który trzymał się chyba dzięki temu że podtrzymywały go zarośla



" Stawik"



Zaczyna się przejaśniać



Mąż rozpoczął intensywną produkcję budek lęgowych, na chwilę obecną na całej działce jest ich około 50 , z czego obserwujemy ze rok do roku praktycznie wszystkie są zamieszkałe , dzięki temu na działce nie borykamy się z problemem " robaków" u nas nie ma ślimaków, mszyc innych larw



I temat rzeka - śmieci. Już wstępnie o tym pisałam. Najgorzej było pod moim jesionem. Ale jak widać przy sprzątaniu prowadzę segregację

I mój ukochany jesion. To tu było najwięcej śmieci - obok niego była tzw. letnia kuchnia a i od domu było do niego blisko więc chyba wszytko tam lądowało. Jak w oczekiwaniu na licytację jeździłam na działkę na wycieczki w myślach patrząc na te śmieci pod tym pięknym drzewem modliłam się w myślach " Bożę spraw abym to ja wygrała licytacje tak bardzo już bym chciała wziąć się za sprzątanie tego." I prośba została spełniona. A jak wzięłam się za sprzątanie tego no wyzbieram wierzchnią warstwę ruszam grabkami żeby wyrównać a tam znów śmieci i tak w koło Macieju. I myślałam wtedy Boże ile tego tu jest. Ale słyszałam tylko wewnętrzny głos że prosiłam o działkę żeby to uprzątnąć to mam. Ostatecznie i tak w tym roku pod jesionem zastała koparką ściągnięta warstwa ziemi ok 10 cm gdyż te śmieci do tej pory wychodziły .



Z obórki zniknęły drzewa i jak widać pokaźna kupka gruzu



We wszystkich dołkach z woda było mnóstwo skrzeku



i budki znalazły pierwszych lokatorów



i kolejne worki śmieci

Na wiosnę 2010 r powstał też pierwszy warzywnik.
O jak sobie to przypomnę maskaroza. Tak to jest jak się dopuści młodego niedoświadczonego ogrodnika w pole. Jak pisałam w rodziców zawsze był warzywnik więc uprawa warzyw nie miała przede mną większych tajemnic. Czyżby ? ano u mamy była ziemia uprawiona od lat, piaszczysta. A tu raz glina na glinie i gliną pogania. Dwa perz, wszędzie perz. A my naiwni zamówiliśmy u rolnika obornik rozsypał go nam i zaorał, wybronował, zaczęłam siać. I tu już zaczęły się pierwsze problemy. Z głupim wykopaniem rowka żeby wsypać nasiona U mamy można było zrobić go nawet ręką tu musiałam robić go garbkami. A wiecie jak sadziłam cebulę dymkę albo bób czy groszek? Robiłam ostrym patykiem dziurkę i w to wkładałam.
Posiałam tam wtedy : bób, zielony groszek , marchewkę , pietruszkę, groch. Dymkę. Kupiłam rozsadę pora i selera. Sama wyhodowałam rozsadę kapusty pekińskiej i cukinii. Znalazły się tam też truskawki oraz spore poletko ziemniaków. Ogólnie całe poletko miało wielkość około 7 arów ( niektórzy nawet takich działek nie mają) . Większości stanowiły ziemniaki.
O co ja się oklełam jak z tej zaschniętej skorupy gliniastej musiałam wyrywać ten perz. Był też problem z podlewaniem. Na działce nie było źródła wody , więc wiaderkami przynosiłam trochę z tych stawików.
O dziwo miałam wtedy zaskakująco dobre plony.









Miałam też trochę kwiatów, głównie róże, trochę jakiś bylin no i jednoroczne aksamitki, cynie, astry

Aniu, opowiadasz naprawdę interesująco - a nade wszystko z każdego zdania biją emocje.
Piękna okolica, choć tak różna od obu moich miejsc.
Czego Ci trochę zazdroszczę - fotograficznej dokumentacji. Gdy kupiliśmy nasz kawałeczek świata (to też była historia, ale już ją opowiadałam ze szczegółami, gdzieś na początku swojego wątku), robiliśmy zdjęcia - ale, wyobraź sobie - analogowe.
W mieście też mam potworną glinę, więc rozumiem Twój ból.

Posiadasz naprawdę kawał fajnej ziemi, można wiele zdziałać na takim terenie.

Dużo ciężkiej pracy i serca włożyliście w spełnienie swojego marzenia. To piękny kawałek ziemi.

I ja się melduję w wątku. Piękny teren z ogromnym potencjałem.

fajną historię opowiedziałaś, no i to nie działka to kawał świata, który udało Ci się zdobyć