Forum Ogrodnicze Oaza

Tak jak przypuszczałam, kilka dni mojej nieobecności w mieście i relatywne ciepło w ubiegłym tygodniu popchnęły wegetację do przodu.
Przede wszystkim brylują irysy żyłkowane. Całe stada już kwitną, a jeszcze sporo przebiera nóżkami, otwiera stożkowate pąki lub przynajmniej wychyla nosy z ziemi.



Na pierwszym planie Clairette - ten chochoł z lewej to hortensja ogrodowa, nie sposób skadrować zdjęcia, bez tego "ozdobnika".



Alidy



Portrecik Harmony - no czyż nie śliczny?



Krokusy też się nie lenią.
Whitewell's Purple



Creamy Beauty otwarte promieniami słońca, mimo bardzo zimnej nocy.



Tu trochę później, w innym świetle, z fioletowymi Purple Giant i złotymi Golden Yellow na końcu



GY solo



Poszukałam dobrze - i znalazłam śnieżycę, ofiarowane mi kilka lat temu cebulki nie bardzo się rozmnażają, a jeśli, to raczej na wsi.



Może dlatego prawdziwa śnieżyca wiosenna "chodzi" za duże pieniądze?
Odkryłam ją - w sensie dosłownym, bo usunęłam większą część stroiszu. Łamał co delikatniejsze kwiatuszki irysowe i krokusowe, Gęste i świeżo wyglądające gałązki zachowuję na razie, może trzeba będzie nakrywać startujące lilie - albo i róże? Z ich przycięciem zaczekam kilka dni, na razie Niemiec zapowiada nocne mrozy nawet do -5. Niby nic niezwykłego, lecz cały luty było cieplej...
No i jeszcze - "wiosna - zrób to sam"

Aniu, cudne te wiosenne klejnociki

Alu, dziękuję w imieniu klejnocików - też je uwielbiam.
Dla Ciebie - pierwszy Purple Hill; one są podobne, te fioletowe, różnią się kolorem plamki przeważnie, ale oba "hille", które mam, kwitną ciut później i mają zdecydowanie dłuższe nóżki od reszty.
Rano - widać charakterystyczną oliwkową smugę na rewersie:



Po południu:



no i szafirowe placuszki:



Dziura po prawej to efekt mojej nierównej walki z panoszącym się śniedkiem...Trudno usunąc bez urywania "szczypioru", a bez uszkadzania okolicznych cebul - zadanie karkołomne.

Ziąb nadal, nocą nakrywam posadzone do skrzyń pierwiosnki, bo to cieplarniane i przy byle -3 gotowe fiknąć. Ale wegetacji już nic chyba nie zawróci. Stojąc w korku przyglądałam się ulicznym forsycjom - nie są rozwinięte, ale pąki wyraźnie żółte. Wszędzie kwitną derenie jadalne:



Ponieważ wczorajsze zdjęcia Katharine Hodgkin były nieostre, dodaję portrecik Kasi:



Cała drużyna:



Moim zdaniem to bardzo łatwa odmiana, ta kępa wyrosła z 5 cebulek posadzonych z 5-6 lat temu.
Jak tylko słońce je ogrzeje, otwierają się złote gwiazdki jaśminu:



No i wreszcie udało mi się zrobić przyzwoite zdjęcie Diane, lecz już nie tak ślicznej, jak w fazie otwierających się pączków:



Mimo zimna stopniowo usuwam stroisz, bo łamie lub przynajmniej przygina co delikatniejsze narcyzy. Tym najwcześniejszym niewiele brakuje.
Tu trochę widać - koło kamienia Łaci.

Piękna wiosna niesamowite jaka różnica
pomiędzy regionami .
Krokusy są piękne u Ciebie jak i reszta
Teraz zapewne ten ziąb przestraszy kolejne kwitnienia
,ale może odejdzie już niebawem .

A dziękuję, Bogusiu!
Choć w moim drugim świecie jest dziś tak:



Czyli - nie wiem, czy średnio tak dużo do przodu w stosunku do Twojego ogrodu.
Śnieg jest dobry, nawadnia poza wszystkim tę moją durszlakowatą zwietrzelinę. Rododendrony się cieszą. Lepiej by było mieć go więcej w lutym, niż teraz, ale lepiej teraz, niż w kwietniu. Albo maju, jak to bywa.

Oj dużo dużo do naszego nawet przebiśniegi zaczęły spektakl i niestety
pokulone siedzą a reszta nawet nie ma zamiaru się wychylać .Nic to ,czekam
na wiosnę ,a oglądam min tutaj kwiatuszki wiosenne
Śnieg no po prostu zima

No Aniu widzę, że Wrocław już kwitnie a u Nas ciągle śnieg

No przecież wiem, Edyto, część tygodnia spędzamy w moim azylu - i wyjeżdżając w poniedziałek zostawiliśmy sporo śniegu.
Jak w tytule - podwójne życie.
We Wrocławiu też chłodno, delikatnie rzecz ujmując. Dobrze, że choć słońce się odnalazło.

Blue Pearl



Pierwsza Jeanne d'Arc



Golden Yellow



I inne widoczki















Wsadziłam dziś cztery powojniki, zamówione jeszcze w lutym. Przyszły jak zwykle pięknie spakowane, z ledwie otwartymi pąkami kątowymi lub malutkimi pędami, 1-2 cm. Znacznie to ułatwia wsadzanie.
Obmyślam też gdzieby-tu-wetknąć lilie, bo stopniowo przychodzą styczniowe/lutowe zakupy. Lodówka niedługo nie pomieści.

Faktycznie masz wiosnę na całego, u mnie skurczone krokusy botaniczne i ciemierniki w pąkach; i to sadzenie powojników - nadzwyczajne.

Szkółki już wysyłają rośliny, a ja mam ziemię zmarzniętą równo; a dostałam powojniki. W nocy donice im zmarzły i boje się że przemarzną, Sweet Summer Love ma korzenie poza donicą, a czytałam, że lubi przemarznąć. W prawdze wsadziłam go do donicy z ziemią ale dopiero dzisiaj. Już drugi raz podchodzę do niego.

Marysiu, powojniki zasadniczo są zdumiewająco mrozoodporne, nie powinno im nic być. Natomiast Sweet Summer Love to również moja porażka. Wydaje się że odmiana powinna rosnąć sama z odłamanego kawałka, bo to przecież taki prawie "dzikus" z grupy flamulla. A u mnie też dwa razy podejmowana próba skończyła się szybkim rozstaniem. Nie wiem, dlaczego - czy użyte do krzyżówki geny tak bardzo wydelikaciły odmianę, czy co...
Drugi włoski powojnik, który zaskakująco słabo u mnie rośnie to Night Veil, ale ten to fakt, ma silną konkurencję w postaci wielkiej glicynii.
Jestem uparta, więc niektóre odmiany sadzę drugi, a nawet trzeci raz, ale SSL już chyba nie. Ciekawa jestem Twoich przygód z tym teoretycznie bujnie kwitnącym cudeńkiem.

Będę polemizować o to sąsiedztwo glicynii, azotu z pewnością mu nie zabraknie, bo glicynia należy do rodziny bobowatych (wiąże azot z powietrza), może przegrywa konkurencję o wodę?

Alu najmilsza, mnie chodziło "o całość". O składniki mineralne najmniej, bo nie mam zwyczaju głodzić swoich roślin, powojniki dostają papu w sezonie co i rusz. Ale woda, miejsce dla systemu korzeniowego ( oba pnącza rosną przy wejściu do piwnicy odgraniczonym niskim murkiem, za to jak znam śp. teścia, co to budował, wpuszczonym głęboko jak schron jakiś), wreszcie - światło.
Glicynia jest szybkobieżna, jak wiadomo.
Ale jak chcę mieć delikatesik, kupuję jakiś wielkokwiatowy w pięknym kolorze. Te inne mają rosnąć bujnie i bezproblemowo kwitnąć, prawda?
Jak już zeszło na powojniki - najbardziej zaawansowane są te w miejskich tarasowych donicach. Ale nawet na karkonoskim mrozie takie obrazki:



Nic im się nie dzieje.

"...za to jak znam śp. teścia, co to budował, wpuszczonym głęboko jak schron jakiś..."
A ad rem, to trudne warunki, ciasnota - z pewnością masz rację.

Alu, ja się po prostu boję ruszać jakiekolwiek (szpetne) betonowe wylewki, przerabiałam sprawę likwidując ogromny, niefunkcjonalny, nie na moje siły i bezużyteczny dwukomorowy kompostownik. Dobrych kilka lat temu. Kontener gruzu - a większą część konstrukcji podziemnej musieliśmy zostawić na głębokości coś 30 cm, jedynie przysypując ziemią, bo najęty "pan do wszystkiego" nie był w stanie tego wyciągnąć. I tak to sobie będzie trwać, aż odkopie fundamenty teściowego kompostownika jaki archeolog, badający prehistorię środkowej Europy.
A ja co jakiś czas nadziewam się szpadlem i muszę główkować, jak sadząc większą bylinę (na przykład piwonię) ominąć te konstrukcje.
Tymczasem w górskim ogrodzie późna zima. Mało co daje znak, że żyje.
Bidule botaniczne krokusiki dopiero rozrywają błonki pąków





Ciemierniki ledwo podnoszą główki nad śnieg.



A propos - nie pamiętam, czy ktoś chciał ode mnie siewki?

Przebiśniegi - zasługujące tutaj na swe imię; "zwykłe"



i Woronowa.



Mogło by się skończyć z tą zimą. Przyszedł kupiony jeden rododendron, mały, dahurski - na ten rok przynajmniej wsadzony w tarasową donicę. Ale zamówiłam jeszcze dwie azalie (Cannon's Double, utraconą i jeszcze inną, której się nie mogłam oprzeć, przynajmniej na obrazku cudnie wygląda). Te muszą pójść do rododendronowa - a ziemia skuta mrozem.

Znowu skok w czasoprzestrzeni - z nieśmiałego przedwiośnia do kolorowej młodej wiosny.
Wspaniałe słońce pobudziło pszczoły, chyba na dobre. U mnie przynajmniej mają co jeść.





Okazuje się, że wabią je nie tylko krokusy, ale i irysy żyłkowane; trochę mi mniej głupio, że tak zachłannie kupuję cebulki i wtykam, gdzie popadnie.

Purple Giant + George



Purple Giant solo:



George, w kolorze pieczątkowego tuszu; ktoś to jeszcze pamięta?



Purple Hill - wyższe i późniejsze od większości odmian:





Barr's Purple - całe stadko:



Vanguard



Momencik i otworzą się lawendowe gwiazdki anemonów Blanda:



A w parku...



Chyba najwyższy czas przycinać róże?

Pięknie, wiosennie Aniu u Ciebie
A irysy cudo
Nie wiem, czemu do tej pory jakoś je pomijałam. Błąd, który koniecznie muszę naprawić

Wiosna przecudna.
Nie wiem kiedy Aniu przecinasz róże hm trzeba jednak
uważać idzie zmiana pogody na mroźną piszą, a dla
róż nie ma nic gorszego jak zmarznie gałąź świeżo
cięta .
Ja bym poczekała jednak