Forum Ogrodnicze Oaza

Jednym zdaniem – beagle i wilczaki mają naprawdę wiele wspólnych cech
Bies jest naszym pierwszym i chyba ostatnim wilczakiem (głównie z racji naszego wieku - to bardzo wymagająca rasa) - ale nigdy nie mów nigdy...

Anula, jestem z dobrego rocznika '56, więc też mi coraz trudniej opanować dwa harvestery ciągnące mnie z dzikim gonem leśnym zboczem - zwłaszcza, jak droga idzie w dół .
Rozmyślam, co będzie gdy...i nie podjęłam decyzji,lecz następny szczeniak mógłby mnie przeżyć, a to jeszcze gorsze nieszczęście, niż strata psa.
Jeśli beagle - to jakaś stateczna sunia z adopcji.
Albo mały piesek, którego łatwo podnieść, na przykład cavalier czy papillon. Koniecznie łaciaty .

Tymczasem w miejskim ogrodzie...
Już za moment - Katharine Hodgkin (reticulata oczywiście).



Krokusy całymi kępami - może dziś je otworzy słońce?





Pigwowiec



Szlag mnie trafił, gdy pochyliłam się, by zbadać, co to za "śmieci" na rabacie:



Tam, gdzie brakło solidnego przykrycia, gawrony wydziobują środki z wychodzących hiacyntów!
Jak mam je lubić???
Na pociechę kupione wczoraj w Castoramie, z regału przecenowego:



Widziałam też bratki - w kwiaciarni, ale nie bardzo mi podchodził kolor, więc dalej szukam.
Prognozy w tej chwili oszołamiające, na początku marca wieszczą koło 15 stopni, przez kilka dni.

O żesz! Ogrodnik to zawsze ma pod górę. Jak nie pogoda, to gryzonie, dziki i inne czworonożne, a jak nie one to ptaki. Cały rok człowiek czeka i masz, żeby jeszcze skonsumowały, ale to wygląda jak demolka.

Nic dodać, nic ująć, Alicjo - na szczęście dla ogrodnika zostaje wciąż sporo przestrzeni do pracy i podziwiania.
Łatko - piękne te prymulki - będziesz je wysadzać do gruntu? Pytam, bo ja mam na obwódkach rabat takie zwyklasy (siane przeze mnie chyba w mezozoiku, wciąż je rozdaję, bo rozrastają się nieprzytomnie) - dopiero w tym roku posiałam pierwiosnki główkowate, i ciekawa jestem, jak mi będą rosły...
Jutro pędzę obejrzeć mojego pigwowca - pozazdrościłam Twojemu.
PS. ja chyba jestem smarkulą, bo rocznik '66 (ale mam tylko jednego harvestera, choć o wadze 42 kg)

Oczywiście, że jesteś smarkulą i mogę Cię posłać nie po piwo, bo nie piję tego akurat, ale po dobre espresso na przykład.
A serio, 10 lat temu to miałam jedną malutką (12 kg) Łatunię, w listopadzie 2012 dokupiłam łaciatego aligatora vel piranię i kompletnie nie stawiałam sobie pytań o to, czy dam radę.
Łacia jeszcze Lutnię mi wychowała... Była moim prawdziwym alter ego, kocham te dwie, co teraz są ze mną, ale inaczej, inaczej po prostu.

Hiacyntów szczęśliwie mam...sporo, lecz i tak nóż się w kieszeni otwiera. Zawsze szkodniki wybiorą coś rzadkiego, ten jeden egzemplarz z trudem zdobytej odmiany - albo jakoś tak.

Te trzy pierwiosnki kupiłam z myślą o tarasie, który stopniowo na powrót zasiedlam roślinami. Nie mam typowych skrzynek balkonowych, tylko dwie duże, głębokie skrzynie oraz kilka też dużych donic. Stały element gry to powojniki i lilie, reszta dekoracji zmienia się, z uwzględnieniem takich roślin "ozdobnych" jak ładne małe pomidorki, a nawet sałaty o barwnych liściach.
Na razie powojnikom dosadziłam tylko hiacynty-gotowce, takie ledwie, ledwie wychylające się spomiędzy listków i te pierwiosnki.
Były po 2 złote polskie, więc nawet jakby oddały ducha, jakoś to przeżyję. Ale nie sądzę, rabatowe też się budzą.
Te po przekwitnięciu, gdzieś w maju, też zasilą szeregi rabatkowych.
Z pierwiosnkami mam pod górkę, niby rosną, lecz nader często padają ofiarą ślimaków. Kiedyś - w prekambrze - miałam ambicję i zapał, by stworzyć kolekcję fajnych pierwiosnkowych odmian, z wiekiem mi przeszło. Gleba chyba też nie ta. Ogromnie mi się podobają na przykład łyszczaki - co jakiś czas ulegam tej słabości do nich, kupuję dwa czy trzy (drogie są...). I co? I kicha, przeważnie przeżyją jedną zimę, zakwitną słabiutko - i odchodzą do pierwiosnkowego raju. A co się nastaram, nauwzględniam rad biegłych w tym przedmiocie...
Te "zwyklasy" (pewno masz na myśli bezłodygowe, Primula vulgaris?) dają radę, lecz nawet i one darzą mnie głównie liśćmi.
Jak masz cierpliwość, cofnij się w moim wątku o rok, pewno jakieś zdjęcia pierwiosnków też wklejałam.

Alu, co do gawronów jest światełko nadziei, bo one wnet odlecą. Te, co żerują w moim ogrodzie, pochodzą z ukraińskich bezmiarów, tu zimują na śmietnikach i polach kukurydzianych. Podobno kilka milionów na Dolnym Śląsku.
A na wsi wcale ich nie ma, to choć tamte hiacynty bezpieczne.

Jakbym zobaczyła, że gawron mi wydziobuje mojego hiacynta Dark Dimension, to (o ile lubię ptaki, a w szczególności krukowate) wyrwałabym mu pióra z tyłka. Albo sama, albo zrobiłby to Bies, albo nasze 2 koty. Oj, nie darowałabym...
Prześledzę Twój wątek, Aniu Łatko, bo wygląda na b. ciekawy. I oczywiście obiecuję podzielić się niebawem swoim ogrodem, tylko muszę ogarnąć się z pracą (4 lata do emerytury, czekam na to z utęsknieniem) oraz tzw bieżączką - na dniach stawiam cieplarnię z poliwęglanu, do tego pierwsze wysiewy, a tu jeszcze huk wiedzy z forum do przyswojenia...

Anulko, mówię to z autopsji. Wcale na emeryturze nie będziesz miała więcej czasu No chyba że tylko mnie robota tak lubi.

Potwierdzam słowa Małgosi.
Ale jednak pewna różnica jest - emeryt, nawet dorabiający coś tam, sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem. Nie czuję się jak zagoniony chomik w kołowrotku. A to dużo znaczy.
Na przejrzenie całego wątku trzeba dużo czasu i cierpliwości, ale ja go traktuję jako mój wirtualny notes. Cóż, głowa nie ta, trzeba się posiłkować pamięcią zewnętrzną.
Jak nie mogę sobie przypomnieć, czy coś kwitło, kiedy i jak - wrzucam w wyszukiwarkę ("szukaj"), najlepiej zawężam parametry - i przeważnie znajduję.

Łatka wrote:
No i ecco ce l'ha, jak mawiają w Italii. Kasia Hodgkin!



Zewnętrzne płatki jeszcze troszkę zwinięte w trąbkę, ale jest! Jej się spodziewałam, ale oto i inni:
Harmony, jeden całkiem rozwinięty i całe stadko w szafirowych już pąkach:





Jaśniejsza Alida - też na razie jedna.



Uwielbiam je! Po prostu czuję, jak mi endorfiny zalewają mózg! Po prawdzie, wolę iryski żyłkowane od krokusów, które przecież nie są niebieskie.
Tym niemniej i one cieszą.
Ard Schenk, Crocus chrysanthus



Pierwszy z krokusów Tommasiniego, Whitewell Purple; w tym miejscu powinno ich być mnóstwo. Za dobrze przykryłam???



Cream Beauty, też krokus złoty - ta odmiana jest godna nazwy.



Fuscotinctus - też z tej grupy



I - nie wiem, co, pierwszy wielkokwiatowy w każdym razie.



Kochani, nie patrzcie do kalendarza - jest co najmniej przedwiośnie!

Aniu..dla mnie to już wiosna, tyle u ciebie już kwitnie brawo i tylko pozazdrościć . Przez te wichury nie jeżdziłam na swoją działeczkę. Może i u mnie coś z kolorków się pokazało

Zuziu, miło mi, że zajrzałaś do mojego ogrodu.
Tak, zwłaszcza w takich wymagających okresach trudno mi sobie wyobrazić, że nie mogę w każdej chwili wyjść do ogrodu.
Z drugiej strony ten drugi kawałek, nawet bardziej ulubiony, 120 km od furtki do furtki. Tylko że tam staram się nie sadzić niczego, co nie przeżyje nawet w razie konieczności kilku tygodni bez opieki.
Owszem, kolorów tu w mieście przybywa, myślę, że za jaki tydzień wszystko wybuchnie. Na razie cieszę się tym:

Aniu, w poprzednich latach zauważyłam, że u Ciebie wszystko w ogrodzie rusza o dwa tygodnie wcześniej niż u mnie. Więc za dwa tygodnie też powinnam mieć takie widoki. Oby

Janeczko, może i prędzej, te wichury wyrządzają mnóstwo szkód, ale powietrze nienormalnie ciepłe, prawda?
Pozwól, że dedykuję Ci dwa malutkie słoneczka:

Łatko, śliczności, raduje się mi serce i dusza, a buzia uśmiecha na takie widoki

Łatka wrote:
Potwierdzam. Jak pracowałem to myślałem że po przejściu na emeryturę będę miał więcej czasu. Po przejściu na emeryturę pracowałem dalej (dwie pensje) przez 16 lat. Teraz już nie pracuję a czasu nad opiekowaniem się moimi egzotycznymi roślinami mam coraz mniej.
Niestety stawiam sobie coraz bardziej wygórowane żądania odnośnie roślin jakie uprawiam. Latem spaceruję pomiędzy roślinami które w naszym klimacie nie rosną.

Józku, witam w moim ogrodzie!

Alu, jasne, te pierwsze wiosenne kwiatuszki, jak już nie raz stwierdzałam, najbardziej cieszą, mimo mikrej postury.
We Wrocławiu mogę się cieszyć już wieloma, ale tu, w Karkonoszach, ciemierniki ledwie, ledwie...



Za to kwitną tu przebiśniegi Woronowa:



No i oczywiście śnieżyczki:

Piękna wiosna ,niesamowite w lutym .
To taki ten rok Aniu czy co roku mniej więcej w tym samym czasie przychodzi ?

W tym roku po prostu w ogóle nie było mrozu w lutym, ale taki etap wegetacji o tej porze zdarza się enty raz. Ocieplenie globalne...