Forum Ogrodnicze Oaza

„Z pewną taką nieśmiałością” zaczynam ten wątek. Bez jakiegoś planu - zresztą tak samo, jak powstawał mój ogród - niewielki, ale wystarczająco duży, by się w sezonie urobić po łokcie.
Kiedyś prawie wyłącznie ozdobny, choć ostatnio coraz więcej trawnika idzie pod szpadel na rzecz roślin bardziej użytkowych.
W zasadzie ten wątek powinien się nazywać „Ogród pod psem i patykiem” - jak Bies zacznie galopować, to tratuje wszystkie moje nasadzenia:


Oto pies ogrodnika (chociaż ten zakątek objęły już jakiś czas temu w posiadanie róże):




A to Gryzelda, kocia łobuzica :



Niestety, najbardziej aktualne zdjęcia są bardzo prozaiczne, ponieważ w ostatnich dniach walczylam z tym:




Proszę o wyrozumiałość - nie będę zbyt regularna w prowadzeniu tego wątku, ale obiecuję się starać. Na razie zapraszam wszystkich do mojego małego mazowieckiego raju
cdn…

Pies i kot już podbiły moje serce.
Ja będę zaglądać z ciekawością

Witam się i ja ,super ,jak ja lubię ,jak ludziki
pokazują coś ciągle nowego co robią ,
a ja sobie myślę ,eeee to już za mną
.Dawaj prozaiczne zdjęcia wszystkie są piękne .

Aurora Borealis wrote: To masz szczęście. Ja w sezonie urobiona jestem nie po łokcie, tylko po same pachy
Dobrze, że mój Dekster za gruby, żeby włazić na drzewa

Bardzo ciekawy ogród, z chęcią będę zaglądać.

Popieram zamianę trawnika na rośliny użytkowe.

Anula , wspaniały ogród, cieszę się na Twoje róże, głównie rugosy, jak sobie z nimi radzisz; w tym roku zakupiłam trzy mieszańcowe.

I ja przybiegłam się przywitać
Ogród zapowiada się ciekawie, z przyjemnością będę do niego zaglądać .

Za każdym razem, gdy likwiduję kawałek trawnika, walczę z moim maużem, który na mnie fuka, ale w sezonie, gdy trzeba regularnie kosić, on siedzi w pracy do późna, a z kosiarką zasuwam ja Więc na koniec małżonek nie ma karty przetargowej.
Poza tym nasz trawnik to nie angielska murawa, tylko perzowisko i mniszek, a w cienistych partiach głównie mech. Nie nawożę go, nie podlewam (szkoda mi wody na trawę), i dopiero w tym roku posypałam go z grubsza dolomitem. Musi sobie jakoś radzić.

MARRY wrote: Mam sekator i nie waham się go używać
Największym problemem u mnie bywają mszyce, ale w sezonie przylatują też różne pożyteczne stworzonka i rozprawiają się z mszycami raz-dwa:



Baardzo lubię rugosy - rosną nawet w piachu (u mnie nie mają wypasionego pod względem zasobności gleby stanowiska), pięknie pachną (co poniektóre), ale trzeba je mieć pod kontrolą, ponieważ potrafią się rozpełzać. No i te ich kolce

Bies z miejsca podbił moje serce.

I ja z przywitaniem śpieszę

Z wielką przyjemnością będę zaglądała do Twojego ogrodu

Ja też czekam na róże
I kocica podbiła moje serce

Bardzo się cieszę, że mimo "urobienia po łokcie" zadałaś sobie trud wpuszczenia nas do Twojego kawałka świata.

Popatrz, jak to każdy pragnie tego, czego nie ma - ja za piasek dużo bym dała, w razie konieczności chyłkiem podbieram wnuczce z piaskownicy (i za ten faktycznie dałam sporo, atestowany...). A potrzebuję dla stworzenia choćby namiastki drenażu pod sadzonymi liliami, które w moich garncarskich glinach czy wręcz iłach rzecznych nie mają bez tego szans.
Z trawnikiem możemy sobie podać rączki. Tyle, że szczęśliwie nie mam perzu, a z mniszkiem walczę rokrocznie. W mieście, rzecz jasna, na wsi mam wszystko i raczej łąkę (leśną), niż trawnik. Już nawet ktoś mi zarzucał lenistwo, widząc rododendrony otoczone bujnym podagrycznikiem .

Teraz róże. Dlaczego Piano nie dla Ciebie? Choć nie jestem pasjonatką wielkokwiatowych, siostrę tej odmiany (Wedding Piano) mam (z przypadku) trzeci rok i ujęła mnie swoim wigorem. Za to rugosy odpadają (lubię popatrzeć ), próby wprowadzenia na wsi skończyły się niczym, za głęboki cień. W mieście musiałabym zrezygnować z innych roślin zapewne. Ale cieszę się, bo coraz częściej pasy rozdzielające wrocławskie jezdnie zamiast nikłej trawki są właśnie żywopłotami z róż pomarszczonych. Karmniki pszczele!
Poza tym kawałkiem serca jestem w Finlandii, z moimi dziećmi, a tam wiadomo - głównie rugosa ma szanse.

Proszę wymiziać Biesa ode mnie i pozdrowić od dwóch łaciatych dziewczyn, młodych z umiarem.

Dziś kolejny pracowity dzień - w przerwach pomiędzy mailami cięłam róże (jeszcze nie skończyłam), posadziłam cebulkę od Zosi Olegowej (tak, dopiero teraz ) i oczyściłam poziomki. W zeszłym roku wysiałam je z nasion, owocowały jak szalone, tutaj zdjęcia z czerwca '21:




Rosną w dziwnym miejscu – pomiędzy płotami
Parę lat temu pobudowały się na działce obok 2 bliźniaki. Deweloper postawił swoje ogrodzenie, zostawiając nasze w spokoju (nie opłacało mu się wykopywać naszej krzywej, ale bardzo solidnej podmurówki. Więc zdjęłam siatkę i zyskałam nową, długaśną grządkę podwyższoną . Przerwę między ogrodzeniami szer. ok. 20 cm wypełniłam ziemią i posadziłam tam poziomki.
Nie wiem, jak u Was, ale u mnie b. sucho - na szczęście mam zapas deszczówki z jesieni, przechowywany w garażu w kuble na śmieci. Poziomki przed zabiegiem fryzjerskim wyglądały tak:


A po zabiegu zostały zaściółkowane i podlane. Jeszcze chyba muszę je podkarmić...

Fajna grządka.
W dodatku - jak się zdaje - deweloper odstąpił Wam ten pasek ziemi.
Nie mam tak dobrych sąsiadów.

To nie było całkiem tak - deweloper najpierw przyszedł do nas z pytaniem, czy może wymienić ogrodzenie na linii już istniejącego. Wtedy ja sprawdziłam sytuację w wydziale geodezji, i okazało się, że nasz murek jest przesunięty względem granicy działki w głąb naszej o jakieś 20 cm. Więc przy wymianie ogrodzenia byśmy stracili ten spłachetek ziemi (40 m x 0,2 = 8 m2 - wychodzi całkiem fajny zagonek). Poza tym okazało się, że deweloper chce zrobić ogrodzenie po taniości - czyli modułowe betonowe ogrodzenie kładzione na gruncie, a nie wkopywane, wykończone siatką... Na nasze zapytanie, czy zechce postawić ogrodzenie w faktycznej granicy działki i wkopać podmurówkę w ziemię, odparł, że jednak mu się to nie opłaca Tak więc wyszło, jak wyszło - a że nie planujemy rozbierać tego murka (postawionego jeszcze przez poprzedniego właściciela), to postanowiłam go wykorzystać w jakiś pożyteczny sposób.
Jako, że nasz pies lubi się czasem probować dostać na antypody (i robi to w ekspresowym tempie), wolę mieć wkopany w ziemię murek, niż go nie mieć. Nawet jak po Biesiaku nastanie kiedyś inny pies, to wkopana podmurówka jest lepsza niż niewkopana.
Może to wygląda trochę zabawnie, ta moja drobiazgowość, ale podatek gruntowy płacę za 1008 m2, więc uważam, że powinnam mieć prawo do tych 8m2, chociażby dlatego, żeby mieć tam poziomki. Nie widzę powodu, żeby te 8 m2 oddawać w prezencie komuś, kto na nich zarabia...

Ja to bardzo dobrze rozumiem.
Teraz moje starsze panie nie mają już takiego popędu do "samowolnych oddaleń", drzewiej inaczej bywało.
Po dłuższych bokach posesji betonową podmurówkę postawił jeszcze mój śp. teść, na krótszych bokach zrobiliśmy sami nowy płot, gdy nastała 17 lat temu moja Łacia, serce mojego serca. A także podnieśliśmy o jakieś pół metra część siatki.
W sieci jest chyba nadal sporo filmików typu "beagle wydostający się techniką alpinistyczną z kojca".
A bezpośrednim powodem oddania Cytry do adopcji było to, że uciekała podkopami z posesji poprzedniej właścicielki.
Biesio - górnik?

Większość wilczaków wydostaje się górą siatki, ale Bies jest z tych dużych i nieco mniej skocznych - chociaż jak na swój rozmiar jest dosyć lekkiej budowy. On preferuje podkopy, nie skoki - chyba to dobrze, bo skok trwa chwilę, a podkop parę chwil , więc mam czas zareagować. Poza tym murek mamy wkopany po całym obwodzie działki, a wymiana siatki na wyższą byłaby nieco bardziej kosztowna. O elektrycznym pastuchu starałam się nie myśleć. Tak, pogodzić ogród ze zwierzętami nie jest łatwo, wiecznie są jakieś rozkminki, roślinki czy pies, roślinki czy kot, ale przynajmniej jest o czym myśleć...