Forum Ogrodnicze Oaza

Sylwku, mój egzemplarz Ogi Matsu ma to samo pochodzenie, mam nadzieję, że w przyszłym roku pokaże na co go stać .
Ze złych wieści- pożegnałam mojego Tom Thumb Gold-a , niestety nie wiem, czy zrobię jeszcze jedno podejście..., strata tak dużego egzemplarza bardzo boli.
Tymczasem -jesień w kroplach rosy o poranku:

Pewnie to marna pociecha, ale u mnie dopiero trzeci Tom Thumb Gold trzyma się jako tako. Nie wiem, czy jego uroda warta jest nakładu sił na jego utrzymanie
Jeszcze tyle liści u Ciebie?

Tomaszka szkoda, wielka szkoda a czy wróci do Twojego ogrodu inny jego egzemplarz to już sama zdecydujesz mnie podobnie zniechęcają takie porażki zwłaszcza przy egzemplarzach już bardziej wiekowych. Na pocieszenie powiem, że zwykle sezon się zapieram, a w kolejnych robię kolejne podejścia

Ten rok był wyjątkowy, straciłam kilka cennych dla mnie iglaków , ale Tomcio Paluch , własnie ze względu na jego rozmiar jest dla mnie stratą niepowetowaną .Do tej pory nigdy nie chorował,rósł bezproblemowo nawet pomimo braku profilaktycznych oprysków, dopiero tego lata zachorował, choć wyjątkowo uczciwie przestrzegałam profilaktyki i żadne środki nie pomogły. To jest chyba najbardziej frustrujące. A do tego korzenie były zdrowe , bo przy innych roślinach, np. sośnie limbie David były po prostu martwe. A cała korona sucha i brązowa...
Byc moze kiedyś zrobię kolejne podejście, choć chyba za bardzo nie mam w tej chwili odpowiedniego stanowiska dla niego, bo nigdy nie sadzę dubla w to samo miejsce . Ta miejscówka poza tym wydawała się idealna, słoneczko po południu, nie przypalało go nigdy , w miarę sucho , bo na podniesieniu. Widocznie nie kochał mnie tak bardzo, jak ja jego

Co za paleta barw
Przepiękne,jesienne,kolorowe fotki i roślinki

Dorotka do mne wrócił po 2 latach. Dotychczas w donicy i zastanawim się gdzie by go tu posadowić Mój zszedł był na jakiegoś grzyba wkrotce po zimie, nie było ratunku niestety
Ale u Ciebie cudnie - jesiennie Złota, polska jesień się trafiła a na wschodzie już bardziej buro Blue Dwarf u mnie w kolorach zołto-niebieskich

To faktycznie z tym Tomem to duża strata. Mój malutki przemarzł wiosną zeszłego roku i widać to do dzisiaj. Myślę, że w przyszłym roku dopiero się na dobre odbuduje. Ja tez w tym roku straciłam 12 iglaków , w tym kilka cennych, których teraz poszukuję.

Z żalem przeczytałam o stracie Toma... Szkoda wielka...
Piszesz, że miał stanowisko słoneczne i nigdy się nie przypalał... Mój malutki pierwszoroczniak w ogrodzie też ma stanowisko słoneczne i sądziłam, że się przypala, a może to nie przypalenie, teraz pomyślałam...
Dobrze, że masz tyle pięknych roślin na pocieszenie! Klony jesienne cudne!

same cudeńka, piękne iglaczki sama je uwielbiam więc będę częstym gościem, ucałowania, witam się jestem nowa:)

Raz na kilka miesięcy wypadałoby odwiedzić własny wątek , więc jestem. Do Tomcia jednak jeszcze wrócę , wymysliłam inne miejsce dla niego , teraz pozostaje znaleźć okaz szczepiony na pieńku .
Witaj Nati w moich skromnych progach , Twój ogród też juz odwiedziłam , na razie in cognito, nie zostawiając śladu , ale obiecuję sie poprawić
Dzisiejszy poranek po opadnięciu mgieł ukazał krajobraz udekorowany szadzią, bajeczny widok, uwielbiam to. Dlatego postanowiłam zrobić kilka zdjęć :


































Wprawdzie śniegu u nas nie ma jeszcze , ale dzięki tej porannej szadzi juz czuć zimową atmosferę . W sumie każda pora roku ma swój urok, nawet zima.

Też lubię robić zdjęcia takim oszronionym czy "oszadźionym" rośliną, wyglądają super i dają zdjęciom dużo uroku. A same rośliny w ogrodzie mają bajkową otoczkę, jakby pocukrowane Dzisiaj u mnie było podobnie tylko słonecznie.

Sosenka na czwartym zdjęciu od dołu, idealna kulka to?
Bardzo urokliwe te oszronione zdjęcia! Właściwie na szronie mogłoby się zakończyć!

Sosenka na tym zdjęciu to Pinus nigra Marie Bregeon - sosna czarna. Ona ma pokrój takiej spłaszczonej , bardzo gęstej kuli z dość długą igłą. Jest niewątpliwie ładna , ale też dosyć szybko przyrasta , ten egzemplarz rosnie u mnie 4 rok i ma około 80 cm średnicy w najszerszym miejscu.Tak wyglądała jeszcze w maju 2011 roku:


A tak w sierpniu tego roku:


Jak ktoś nie lubi długo czekać na efekty z roślinami, to jest rozwiązanie idealne , ale minusem jest to, że docelowo potrzebuje ona trochę więcej miejsca.
Szronowe ozdoby , ten lukier na roślinach, jak to świetnie ujął Piotrek , niewątpliwie dodaje uroku , choć ja osobiście też już tęsknię do wiosny

Dorotko, co to jest za buczek z czerwonymi liśćmi na wysokim pniu? Jakaś miniaturka?

Jedyny buk w moim ogrodzie to Fagus sylvatica Rohan Weeping jeszcze dosyć młody , podobno ma rosnąc wolno, ale chyba miniaturowy to on nie jest.


To mój, forma pienna, a poniżej fotka okazu z arboretum w Wojsławicach , rosnący swobodnie od ziemi:

Muszę przyznać, że wyjątkowo mi się ta odmiana podoba

Wspominkowo trochę lata w pełni:

cuuudne, cuuudnneee!!! widoczki

Tymi ostatnimi zdjęciami obudziłaś moją tęskotę za wiosną A tak się dobrze trzymałam
Wszystkiego dobrego w nowym roku