Forum Ogrodnicze Oaza

Chcę Wam przedstawić moją nową pomocnicę ogrodową i przytulankę Nelę. Nela ma już ok.roku,z nami jest od 14 października, ponieważ wzięliśmy ja ze schroniska. Ma coś z bigla, jak wychodzi z domu zamyka oczy i tylko nos służy jej z przewodnika. Dzisiaj znowu mi nawiała.Jest fajna, tak wygląda

Marto - super ta Twoja Nela - a pomaga w przesadzaniu jak to mają niektóre w zwyczaju?

Martuś, jej Nela jest śliczna
ja mam też zwierzaka ale nie psa ale świnkę morską, Julkę - czasami się zastanawiam czy to nie jest aby pies bo łazi za mną wszędzie
dziś to nie mogłam się od niej odpędzić, tak za mną biegała a jak tylko usiadłam na dywanie to hyc mi na nogi i tuliła się

Twój stary ogród bardzo mi się podoba. To nowe siedlisko, 7300m . Ale teren do obsadzenia!

Dangar,to nowe siedlisko,wcale nie jest takie wielkie, bo tylko 35 arów jest ogrodzone i w większości już jest obsadzone, tzn szkielet jest zrobiony.

Martuś i Margolko zobaczcie moją Nele w akcji typowo ogrodowej

Ostatnia fotka super.Moja Tosia na początku tez narobiła mi dużo szkód,ale potem szybko uczyła się od Meli i teraz jest w porzadku,juz nie kopie.

Ha - widzę,że i Tobie Martusiu trafiła się niestrudzona poszukiwaczka ogrodowych skarbów .
Jest tak słodka,że można jej wszystko wybaczyć.

Witaj Martuś
Pospacerowałam , pozwiedzałam.Zobaczyłam , jak zaczynałaś i jak się wszystko pozmieniało. Iglaki pięknie prezentują się w ogrodzie. Ja też ukorzeniam , oczywiście moje sadzonki mają raczej spartańskie warunki , niemniej jednak trochę ich rośnie - i u mnie i u brata.
Kącik z ławeczką jak widzę nie tylko mnie przypadł do gustu , fajne miejsce na spotkania i pogaduszki. Ale tłoczno sie robi

Patrząc na tę kopiącą sunię zaraz przypomniała mi się wiosną w moim ogródku, jak niemal zapłakałam się.Syn ma Bigielkę i był z nią w ogródku, bo coś robił, a Sisi sobie biegała .Nie zwrócił uwagi jak wykopała mi wielgachne doły razem z tulipanami i piwoniami i jeszcze z czymś tam ,tak że niemal dostała się do sąsiada .Niestety na takich ogródkowych kopaczy trzeba zwracać szczególną uwagę .Jesienią też porobiłam tujkowe sadzonki ,bo chcę je posadzić za siatką .Mam nadzieję ,że przeżyją zimę .Soczysta zieleń w Twoim ogrodzie i mnóstwo iglaczków

Widzę, że nie tylko imię mamy wspólne , kopiącego psa również posiadam na stanie

Nela jest drugim psem, którego wzięliśmy ze schroniska. Dużo przeszła, widać, że miała złamaną przednią nogę, jest bardzo lękliwa.Uwielbia dzieci i wolność, a jak dorwie się do pulchnej ziemi to jest w swoim żywiole.Dlatego Małgosiu i Margolko, czasami boli, ale z nimi weselej.
Markito, chyba wszystkie Marty lubią psy!

Jagódko i Elu ,skoro ukorzeniacie,to same wiecie jak fajnie patrzeć jak potem krzaczki rosną, o oszczędnościach w kieszeni nawet nie wspominam. zapraszam ponownie

Oglądałam na Yutube filmik jak pobierać sadzonki zielne do ukorzeniania .No cóż uczony z nieba nie spada a cały czas trzeba się uczyć

Ja kiedyś patyczek wbiłam w grządkę , aby zaznaczyć rowek do siewu ...a wyrosła...winorośl

Marto, jak tylko się ogrodzę do końca, też wezmę pieska ze schroniska. I za ukorzenianie też się wzięłam w tym roku. Tzn pierwszy sukces już mam, bo przypadkiem ukorzeniłam sobie czerwoną pożeczkę zaznaczając jej patyczkim inną grządkę

Elu, Dagmarko,Jagódko ja też przypadkiem gdzieś wetknęłam kawałek bukszpana i urósł, ale z tujami już tak łatwo nie poszło, dlatego poczytałam, posłuchałam i teraz tak robię
Hiacynto słowa dotrzymuję, a więc krótko o ukorzenianiu.
Zrazy najlepiej zbiera się wiosną przed wypuszczeniem nowych przyrostów lub o dowolnej porze roku, ważne aby pędy były zdrewniałe. Musimy zaopatrzyć się w ostry sekator i ukorzeniacz A do roślin zdrewniałych, który kosztuje ok. 10zł.
pobrany zraz zrywam ręką i wygląda tak:


Obrywam rozgałęzienia wokół pędu na długości ok. 4-5cm


Ucinam sekatorem tzw. języczek i pozostawiam piętkę


Pietkę obsypuję w ukorzeniaczu


Przygotowaną sadzonkę wkładam pod kątem do ziemi w doniczce i odrobinę podlewam, aby ziemia była trochę wilgotna


po ok 4 miesięcach sadzonka wypuszcza korzenie( powinny by jasne, ale te wykopałam w grudniu z grządki)

Marta - wielkie dzięki za tak szczegółowe instrukcje:thanks: Z tego wynika,że nie taki diabeł straszny...
W ten sposób zaszczepiłaś we mnie nieodpartą chęć ukorzeniania....

Radość z wyhodowania własnej roślinki bezcenna a i pieniążki zaoszczędzone na inne roslinki

Trochę kolorów w środku zimy. W doniczce moja szafirowa burza w 2004r.