Forum Ogrodnicze Oaza

Lady of Shalott

Róża krzaczasta Davida Austina z 2009 roku.
Kwiaty ok. 10 cm, pachnące, o barwie pomarańczowej z lekko zaróżowionymi brzegami płatków zewnętrznych.
Dorasta do 1,5 m

Ze względu na charakterystyczny kolor Dama chyba nie posiada sobowtóra

Zdjęcia z Kew Gardens

W pierwszym sezonie kwiatami jakoś mnie nie urzekła. Taka nieuczesana jakaś, choć może w przyszłym sezonie zmienię zdanie Do dziś zdrowa - to na duży plus.

Zdecydowany jedna z pikniejszych w tym roku w moim ogrodzie. Kwitła cały sezon, zdrowie na 5, zachwyciła mnie
Zaczęła jako jedna z pierwszych - 27 maja

Posadzona na jesieni 2013, tak więc w ogrodzie I-szy sezon. Jak na angielkę, to zbudowała dość ładny krzew. Była zdrowiutka do jesieni, ma piękny kolor, zdjęcia nie oddają jej uroku. Obok rośnie Summer Song. Lady of Shalott zdecydowanie lepiej się prezentowała .

Pierwszy rok u mnie. Niewiele mogę o niej powiedzieć poza tym, że bardzo chętnie kwitnie. No i ładniutkie ma kwiatuchy.

Moja Lady to cudowna róża. Posadziłam ją jesienią z gołym korzeniem na przodzie rabaty. Dziś zasłania inne rośliny, taka egoistka! Na zdjęciach drugie kwitnienie. Kolor kwiatöw w rzeczywistości jest intensywniejszy.

Moja młoda Lady of Shalot była przebojem różanego sezonu 2019. Zaczęła jako jedna z pierwszych - i od razu z przytupem.
Przełom maja/czerwca:



Połowa lipca



Początek października



W drugim sezonie w moim ogrodzie zbudowała gęsty i wysoki krzew (jak na angielkę i jak na moje niezbyt troskliwe starania o róże). Kwitła właściwie bez przerwy - do niedawna, oczywiście najpiękniej w czerwcu. Pędy dość sztywne, jednak podwiązuję je, by kwiaty się zbytnio nie pochylały. Nie dostała CP - jako chyba jedyna spośród angielek.
No i kolor, kolor!

Piękna jest i to kwitnienie , ale myślę sobie że wymagająca jeśli chodzi o sąsiedztwo kolorystyczne, to jest dość kłopotliwy kolor, powinna być sama. Razi mnie kakofonia i przesadzam róże, ale może to taki mój problem .

Marry, nie wiem, czy bywasz w moim wątku ogrodowym - pisałam tam wielokrotnie, że po jednej stronie ogrodu mam niemal wyłącznie rośliny o kwiatach w tonacji płomieni; + niebieskie; (rzecz jasna, nie róże, te "niebieskie" są moim zdaniem po prostu trupio sine).
Oczywiście, sprawa gustu.
Mam kilka róż różowych, z tym, że w samym kątku ogrodu, wstydliwie ukrytych

Obok Lady of Shalot rośnie Jude the Obscure, jak najbardziej pasuje (trochę bledszy), tło tworzą dwa olbrzymy, Autumn Sunset i Alchymist, a u brzegu rabaty - Louise Clements i The Poet`s Wife.

A między nimi kwitną latem - lilie, też w tonacji od oranżu do miedzi, jeżówki czerwone i żółte + werbena patagońska, samosiejki.

Czyli wszytko się zgodnie komponuje, nie mam ognistej rabaty i to dlatego nie znajduje dla Lady miejsca na razie.

W tym roku najobficiej kwitnąca angielka.
24 maja - pierwszy pączek





31 maja



czerwiec









lipiec





sierpień





koniec września



Oczywiście w międzyczasie zaliczyła CP, ale też nie była niczym pryskana. Zniosła czarne plamy z godnością - i wznowiła kwitnienie.

Mam ją od jesieni , zaczyna kwitnąć

Piękna jest

Pokażcie swoje

Aniu, już pokazuję - rekapitulacja kwitnienia 2021.
Lady of Shalot była najlepiej, najdłużej i najpiękniej kwitnącą angielką. Ba, twierdzę, że jedną z najobficiej kwitnących spośród moich róż w ogóle. CP dotknęła ją tylko leciutko, pąki pojawiały się praktycznie bez przerwy. Do tej pory - choć kiść przygiął śnieg.
Debiut - 1 czerwca



7.06



10.06. Szaleństwo...



Koniec lipca - powtórka





Koniec sierpnia



Schyłek września - kolejne pąki







i 7 listopada

Piękny ma kolor ta róża.

Och, Alu - "piękny" to mało powiedziane.! To skoncentrowana energia, płonący letni wschód słońca, orientalny dzban w miedzi, włosy irlandzkiej syreny...
Ja tam się zbytnio na różach nie znam, ale żadna nie jest taka, jak LoS.

Jak napisałam już kilka razy - rośnie z werwą w mojej mokrej glinie, właściwie nie dostając grzyba.
Nie jest też takim gburem, jak nie przymierzając Alchymist, co potrafi ukłuć do kości, albo rozorać nawet skórę na głowie nieostrożnej ogrodniczki.
Jedyna -w mojej opinii naprawdę jedyna wada - te delikatne pędy trzeba uwiązywać do jakiejś podpory, a kwiaty, mimo że ani tak wielkie, ani nawet nabite, jak niektórych innych angielek, "patrzą" często do dołu - zwłaszcza w wilgotną pogodę.
Kto ma miejsce na spory krzak - niech szybciutko sobie sprawi!

Ja mam hektar i dwa ary, ale ręce tylko dwie. A z domowników nikt nie podziela moich zainteresowań, chyba że na talerzu. Ale cudna jest.