Forum Ogrodnicze Oaza

Mój aparat ma problem z tym kolorem, ale róża jest przepiękna. Przekwitając kolor zmienia na bardziej fioletowo-różowy.
U mnie niestety zapada co roku na plamistość, ale do wytrzymania.



Tu w duecie z Polką

Ulka daj jej szansę

Mam tę róże jeden sezon. Kwitła dwoma rzutami. Kolor przepiękny. Malinowo-czerwony. Trochę chorowała pod koniec sezonu. Ale ogólne wrażenie bardzo pozytywne. Zapach jak dla mnie bardzo delikatny.

Moja, kupiona latem 2013 jako czerwona angielska za 8 zł, zimowała zakopcowana w donicy i wysadzona dopiero wiosną do ogrodu.

.

Ładnie kwitła, podobna kształtem kwiatów do Mary Rose, bo w końcu od niej pochodzi, a Mary bardzo lubię.
Mam nadzieję, że się rozgości i będzie cieszyła moje oczy jak Mary.

Do tej róży "podchodzę" od kilku lat; pierwszy egzemplarz - beznadziejny, prawie bez korzeni, choć kupiony za spore pieniądze w markecie. Drugi, wsadzony na wsi, nie może się zdecydować, żyć, czy nie - choć "z dobrego domu". Trzeci - w mieście, ale nieopatrznie ulokowany wśród wysokich lilii. Nie bardzo rósł i zakwitł chyba dwoma kwiatkami.

Żyje - tyle mogę napisać. Sukces?
Koniec czerwca - próbuje kwitnąć.





Połowa sierpnia - cała kiść.



W listopadzie - tak! - chciał kwitnąć ponownie, zimno to udaremniło...

Nadal żyje...kilka kwiatków w sezonie. Jak widać na pierwszym zdjęciu, dość niski, ale przynajmniej lekko rozkrzewiony.
1.06





Koniec czerwca - przekwitający:



Urody kwiatom trudno odmówić. Skromnie kwitł i na początku sierpnia.





Oby nie było gorzej.

Nadal jest niewielkim krzaczkiem, tyle, że "kapał" pojedynczymi kwiatkami przez większość lata.
Jak sobie patrzę na rozbuchane, szaleńczo kwitnące egzemplarze na początku tego wątku, to jestem bliska rezygnacji z róż...dwie lewe łapy mam z pewnością.
11.06 - z powojnikiem Red Star



Koniec czerwca





Koniec lipca - przypieczona.



Dla sprawiedliwości dodam, że miała kilka pąków w listopadzie - nie "wyrobiła się".

"To byś mnie (nas) waćpanna uczęstowała" jak powiedział Kmicic do Oleńki jak coś zatrąciła o klasztorze Żadnego takiego "mam dwie lewe łapki" czy coś, a gdzie pójdziemy oglądać angielki?? Tak że no, proszę.

Popieram co napisała Mirka, te dwie lewe łapki, to wypadkowa wielu okoliczności/czynników, często zmiennych, na które nie mamy absolutnie żadnego wpływu. Ale natura kobieca zawsze szuka winy w sobie
Jest jeszcze coś takiego, że niektóre rośliny absolutnie nie chcą na naszym terenie rosnąć i choćby człowiek nieba, a raczej obornika im przychylał i nie wiem czego jeszcze, nie i koniec. W takich sytuacjach mówię sobie: Nie to nie, jakiś nihilizm przecież musi być

Zauważyłam też, że jak mentalnie porzucę jakąś roślinę, to ona za jakiś czas odchodzi. A przecież trudno lubić stale coś, co nie spełnia wielkością czy kwitnieniem naszych oczekiwań i wygląda jak półtora nieszczęścia.