Forum Ogrodnicze Oaza

Mateusz, daj mu podpórkę, koniecznie - to zachęci go do życia.
A ja się dziś złamałam i odkupiłam sobie Doktora Ruppela, egzemplarz marnie rosnący koło wejścia do domu (wsadzony nad rurą drenażową) chyba ostatecznie jesienią odszedł do lepszego świata. W OBI sprzedają duże, rozrośnięte, kilka hitowych odmian, z wielkimi kwiatami, widać, że "nadmuchanymi" nie pod gołym niebem. Zdjęć nie mam, bo przesadzałam o zmierzchu (do następnej tarasowej donicy - podoba mi się ten sposób uprawy coraz bardziej). Za to proszę - pierwszy kwiatek Multiblue:



Jeszcze nie całkiem rozwinięty, nie otworzył mu się środkowy "kołnierzyk".

Inny doniczkowy - przy schodach wejściowych, Olympia:





Kwiaty są niezbyt wielkie, ale powinno być ich sporo; donicę dzieli z Nelly Moser, o ile ta nie zanikła.

Aniu, dziesięciolitrowa donica wystarczy 'Solidarności'? Opisy podają, że rośnie do 1,5 m, więc kolosem nie jest, a pozostawienie go w pojemiku ułatwiłoby mi sprawę ze znalezieniem dobrego stanowiska. A jak postępować z powjnikiem uprawianym w doniczce w czasie zimy? Dołować? Zabezieczać jakoś pojemnik, żeby bryła korzeniowa nie przemarzła?

Wiesz co - nie bardzo mam przestrzenną wyobraźnię, emerytowana humanistka . Na początek pewnie wiadro (to 10 l?) starczy, ale oczywiście, im większa donica, tym lepsza, zwłaszcza dla mocnego mężczyzny.
Kup mu do kompletu taką bambusową kratkę, z tych najdłuższych.
Moich tarasowych nigdzie nie wynoszę ani w żaden sposób nie zabezpieczam, idea jest taka, że rosną z nimi lilie, w zimie muszą mieć zimno, trawestując klasyka.
Ale moje donice są ceramiczne - i we Wrocławiu, gdzie ostatnie zimy są, a jakoby nie było. Pierwszy posadziłam tą metodą ...czekaj, pięć lat temu? A ostatnie siarczyste mrozy mieliśmy w styczniu 2012, jeśli mnie pamięć nie zawodzi.
Ten jest najstarszy z tarasowych - Cezanne; na razie mało go widać zza lilii



Potem Nubia



i Diamatina; na prawo wczorajszy zakup, Dr. Ruppel

Bardzo duża sadzonka tego Ruppela.

Tak, dlatego się na nią skusiłam. Kosztowała co prawda dwa razy tyle, co standard, ale wolę jedną, a dobrą. Jest szansa, że zastąpi "znikniętego" doktora, nim będę za stara, by się cieszyć roślinami.

Przy okazji: również w Castoramie oferują - o wiele mniejsze - sadzonki, kilka odmian uznawanych za nowe lub rzadkie (jak Taiga) po coś dwadzieścia zł, popularne odmiany trochę taniej. Sadzonki bez kwiatów, przycięte jakieś 30 cm nad doniczką.

Z dzisiejszego ranka - coraz więcej kwiatów Daniela Derondy



Jednocześnie pojawiają się takie, pojedyncze (na młodych pędach)



i takie, półpełne (na pędach częściowo zdrewniałych)



I pierwszy kwiat Hoshi-no-flamenco. Mam go coś trzeci rok, nie jest zbyt rozpasany w kwitnieniu. Kilka pąków. Ale może to sprawa miejsca - rośnie przy pniu judaszowca.

W wątku zgadkowym Ania (Łatka) poradziła, żeby dokupić mojemu zdechlakowi jakieś towarzystwo , więc dzisiaj, będąc w ogrodniczym, zdecydowałem się na odmianę 'Kiri Te Kanawa':



Miałem do wyboru kilka odmian (popularnych, jak podejrzewam), jednak ten najbardziej przypadł mi do gustu. Szkoda, że nie było jakiegoś białego.

Mateuszu, jak dla mnie, żaden biały nie jest tak ładny, jak Kiri Te Kanawa, którego nie mam - albo mam.
Podchodziłam do tej odmiany kilka razy, a że wolnych miejsc brak, sadzę "na zwłokach". I często coś wyłazi, po roku albo i dłużej. Jak zakwitnie, to czasem się udaje zidentyfikować.
Bo i owszem, mam bardzo porządny spis w komputerku .

Nubia wśród bratków- wczoraj:





Mrs Cholmondeley - nie do pomylenia . Pierwszy kwiat, nie całkiem rozprostowany.



The President - ogromne kwiaty







Szykuje się kilka następnych.

Hmm... Czyli wybrałem wyjątkowo 'wytrzymałą' odmianę, skoro sadziłaś ją kilkakrotnie?

Nie, nie, Mateuszu, to nie tak.
Po pierwsze - u mnie powojniki mają naprawdę "hardcore", gliniasta ziemia, czyli pierwszy krok do zamakania korzeni, rozwoju zarodników grzyba i uwiądu. Teoretycznie powinnam wykopać wielki dół, zrobić drenaż i sadzić w lekką, obcą ziemię. Ale nie jestem w stanie - bo prawie nigdzie nie mam miejsca na wbicie łopaty. Ile powojników zabiłam? Duuuużo....

Niektóre osobniki - i niekoniecznie zależy to od odmiany - są wyjątkowo pełne woli życia, te zostają u mnie na długo.
A generalnie - wszystkie wielkokwiatowe są delikatnego zdrowia, co innego viticella, albo teksańskie, albo bylinowe - czy inne "dzikusy".
Tak oto uroda nas uwodzi, a cnota - nie bardzo.

Mój Moonlight to prawdziwy twardziel. Kupiony z czystej ciekawości. No bo jak, żółty clematis?
Przez lata rósł schowany w sporym krzaku. Pierwsza wiosna na nowym miejscu i dziwię się, że nie miałam odwagi przesadzić go wcześniej.

Tak, to bardzo atrakcyjna odmiana, u mnie kwitnie później, bo znajduje się w karkonoskim ogrodzie. Czy bardzo żółty - można dyskutować, coś w rodzaju Guernsey Cream, na początku kremowy, z czasem kwiat oczywiście bieleje.
Przesadzania nie należy się bać, prawie zawsze się udaje.

Dzieci Warszawy.

Ładny kolor. Ciekawi mnie, czy "w realu" jest bardziej różowy, czy taki lawendowy?
Pomalutku się rozkręcają.
Nubia w innym świetle - i na żółtym tle. Kolor jest naprawdę jedyny w swoim rodzaju - i te czarne pylniki!



Viva Polonia - już nie taka cieplutka czerwień, za to spore kwiaty i dwa rodzaje w jednym czasie:





Vyvian Pennell - oj, mam go z dziesięć lat, zdobywa się co roku na trzy-cztery kwiatki, dostaje uwiądu; już myślę: "do widzenia" - a na wiosnę znowu jest.



Pierwsze Kwiaty Jana Pawła; kohabituje na kikucie czereśni z Guernsey Cream (teraz już szczątki kwiatów) i z Danielem Derondą.





Multiblue - jeden z chyba trzech egzemplarzy, najładniejszy. Chyba - bo przesadzane, zanikały i odbijały.





i "doniczkowiec" Olympia



Następne "w drodze".

Dr. Ruppel. Nie ma u mnie lekko. Południowa wystawa.

Czyżby się przypalał?
Za to duża ilość energii słonecznej na pewno indukuje zawiązywanie mnóstwa pąków. Nie tak, jak mój Hoshi-no-flamenco. Cuuudne, aksamitnie wiśniowe płatki, kremowe pylniki wspaniale kontrastują, kwiaty wielkie, ale trzy na krzyż (konkretnie chyba 7 pąków na trzyletnim egzemplarzu).





Jeszcze większe kwiaty ma Daniel Deronda, przechodzi przez szczyt kwitnienia:

Aniu przystojny facet z tego Daniela

Wiśniowy też uroczy. Lubię takie kolorki