Forum Ogrodnicze Oaza

O tak, Ewo - bardzo przystojny, choć nie bardzo wysoki
To drugi egzemplarz, jaki mam. Pierwszy kwitł dość obficie chyba koło dziesięciu sezonów, ale dorastał do 60-70m cm - i koniec. Po czym z niewiadomych przyczyn oddał ducha. Ten kupiłam zaraz...cztery lata temu? W każdym razie wspina się na dobrze ponad metr - a to już coś.
Choć moim zdaniem nie ma (niestety) naprawdę niebieskich powojników - niektóre idą w dobra stronę.
Na przykład The President - prawie granatowy (tu w wieczornym świetle zbyt ciepły fiolet).





Albo Mrs. Cholmonedeley - w odcieniu leśnych fiołków; w tym roku przycięłam ją mocno, jeden skrócony pęd zostawiłam na magnolii, resztę zaplotłam o płotek hamujący moje suki. Przynajmniej mam kwiaty na wysokości oczu i nie muszę ich szukać w sroczym gnieździe, jak zeszłej wiosny.





Do prawdziwie niebieskiego najbardziej zbliża się Rhapsody, który dziś rozwinął pierwszy pąk. Patrząc na niego nie sposób nie myśleć o Gershwinie



Cieszą nie tylko niebieskie ("niebieskie"?), zimę przetrwał zeszłoroczny nabytek, Patricia Ann Fretwell. Zaraz otworzy nabite pąki.



I odnalazł się My Darling:

Powojniki m.in. Toki, Niobe, Dr Ruppel, Jan Paweł II, Lambton Park, Vyvyan Pennell zaczynają wypuszczać pąki kwiatowe.

Hagley Hybrid od rana zwisał, nie czekałam - ciachnęłam kilka cm nad ziemią, podlałam nadmanganianem, zobaczymy czy odbije.

Dorko, dobrze zrobiłaś. On jeszcze po odrośnięciu zdąży zakwitnąć.
Na razie (odpukać) nie byłam zmuszona do tak radykalnych kroków, ale drżę, jako że ostatnio dość mokro.
Cieszmy się, póki kwitną.
Jan Paweł




Viva Polonia - ten wiszący kwiatek na szczęście ułamany, nie "uwiądnięty".





Nelly Moser - w tym miejscu, pod stareńka gruszą, miałam kiedyś jej imienniczkę ogromnych rozmiarów; niestety, uwiąd zabrał ją definitywnie. Ten egzemplarz to zeszłoroczna maleńka sadzonka - a nuż się jej uda?



Mrs N. Thompson



Patricia Ann Fretwell - tuż przed rozwinięciem środkowych płatków



Ernst Markham -"zmartwychwstały" po uwiądzie sprzed dwóch lat.



Multiblue nigdy za dużo



Westerplatte - tu elektronika "nie wyrabia się". W rzeczywistości czerwień jest bardzo ciemna, jak dobry burgund; kwiatki niewielkie, lecz liczne.



Doniczkowa Diamantina stała, stała - wreszcie ruszyła





Kupiłam ja dwa lata - raczej półtora roku temu, jako zdychający badylek na wyprzedaży w LM. Odwdzięcza się

Jeszcze z dzisiejszego poranka:
Blue Explosion - tez dwojakiego rodzaju kwiaty, półpełne z "falbanką" w centrum:



i pojedyncze, oba równocześnie.



Hoshi-no-flamenco, obawiam się, że to szczytowy moment tegorocznego kwitnienia i później ewentualnie będzie "kapał" po jednym kwiatku



Za to na Panią Cholmondeley zawsze można liczyć. Położyłam na jednym z kwiatów fioletowy kwiatek orlika, by lepiej zobrazować rozmiar i niebywały kolor.

Mam problem z najstarszym moim powojnikiem, 'Dr.Ruppel'. Od ubiegłego roku na niektórych liściach pojawiło się żółte żyłkowanie. W tym roku jest tego więcej, a na najdłużym młodym pędzie końcówki są prawie żółte (na zdjęciu). Co to może być ? Raczej nie z głodu, bo nawożony.

Jolu, zupełnie nie wiem, co jest z tymi liśćmi. Zajrzałam na stronę e-clematisa, z chorób wymieniają uwiąd oczywiście i mączniaka (też już miałam, w zeszłym roku, w górach ). Chloroza? Grzyb? Wiesz co, przeciwgrzybowo to zawsze można opryskać, zarodniki uwiądu nie śpią...
Zakładam, że roślina mimo przebarwień ma normalny turgor. I chce kwitnąć, jak widać.
Porządkowałam dziś trochę i przy okazji...
Helios - wreszcie go widać.





Rhapsody - trochę słabo rośnie, ale jest śliczny; muszę go zasilić.





PA-Far robi postępy



A dziś rozwinęła pierwszy kwiat (jeszcze nie do końca) Burma Star. To zdecydowanie najciemniejszy fiolet wśród moich powojników. Mroczna Gwiazda

Ciekawe, bo mam pnącze dokładnie o takich listkach marmurkowych i nie jest clematisem, nie kwitnie, bardzo żywotne znosi któreś przesadzenie z rzędu.

Aniu, czy to jest uwiąd ? zaraz zajrzę do e-clematis, wiosną sadzony, ładnie ruszył a kilka listków zwiniętych w kulkę

O nie, to na pewno nie jest uwiąd, jego nie sposób pomylić. Roślina wygląda po prostu na zwiędniętą, jakby ktoś odciął ją od korzeni. "Wisi" cała - lub początkowo tylko niektóre pędy, albo ich wierzchołki. Można próbować ratować jak najszybciej odcinając te części i opryskując fungicydem, a korzenie podlewając roztworem nadmanganianu.
Ta deformacja listków być może jest sprawką jakichś owadów. Mszyc tam nie ma?

Aniu Łatko - masz na mnie zły wpływ.
Nie mogłam się oprzeć - Westerplatte:


i w deszczu:



A potem "było z górki":


Jak złapię oddech po obecnym szleństwie, to pójdą do ziemi...

Małgosiu, a jeszcze niedawno pisałaś, że clematisy Cię nie biorą ! Podobnie jak ja i co - zaczynam już myśleć które następne.

Napisałam do Marczyńskiego, czyli do firmy, w sprawie tych zwiniętych listów, no bo trzeba wiedzieć na przyszłość, ponieważ nie ma mszyc i innych gadzin to takie zwinięcie może być od przymrozków, no to się uspokoiłam, bo były.

Ja jeszcze wrócę do tego marmurka na liściach. Powojnik ten miewa kłopoty z uwiądem, więc od maja regularnie coś tam mu zapodaję, jak nie Switch, to nadmanganian. Pod nim kępka czosnku. Żarciuszko dostaje. Do tego jeszcze, gdy robię jakieś ekologiczne opryski w warzywniku, to też mu czasem prysnę. Dopieszczany na maksa.
Wiecie co, taka mi obawa zalęgła się w głowie: czy to nie jakiś wirus, albo coś, co wnika nerwami do liścia (białe te nerwy) i blokuje normalny transport składników pokarmowych, dlatego reszta liścia niedożywiona. Tak naprawdę jednak to nie mam pojęcia i tylko kombinuję. W sieci obejrzałam chyba wszystkie chlorozy i inne dziadostwa i nic mi nie pasuje. Całe szczęście, że rośnie daleko od innych powojników, więc nie ma kogo zarazić.
Mogłaby to jeszcze być atrakcyjna mutacja, bo w sumie te liście ładne są. To by było super. No nic obserwuję go i może kiedyś się wyjaśni, co to jest.

Dr Ruppel

Marry - bardzo możliwe, że zimno tak zniekształciło liście, choć powojniki sa dość odporne na krótkie spadki temperatury.
CHI wrote:
O ja, demoralizatorka publiczna

Małgosiu - od rzemyczka...

Dwadzieścia lat temu chciałam mieć...jeden.
A co to za pełny fiołkowy sięgnął Ci do kieszeni?

Burma Star - w cieniu





i w słońcu



Patricia Ann Fretwell - w pełni dojrzały kwiat, niesamowicie wypiętrzone środkowe płatki:



Taka "szyszka" powstaje z tych jasnych "rureczek"



Tu trzy stadia



U Diamantiny nic podobnego nie ma miejsca, choć tez jest bardzo pełna



W porównaniu z nimi kwiaty Nelly Moser są jak blade duszki:



Vyvyan Pennell jest uważana za półpełną - ale u mnie ma tylko kędziorki w centrum:



Może ten kwiat będzie pełniejszy:



Też półpełna Blue Explosion - drugi rok u mnie i na razie eksplozja na skalę urodzinowego balonika



Wyglądam następnych.

Jeden powojnik zaczyna kwitnienie.

A niektóre z moich już przekwitają; w pierwszym rzędzie Guernsey Cream, oczywiście alpejskie i montana już dawno zawiązały kulki nasion.
Cieszę się, że nie kwitną wszystkie na raz - dłużej można się napawać pięknymi widokami.

Martwię się trochę, bo wilgoć i niskie temperatury mogą przerwać dobra passę tegorocznego kwitnienia powojników. Uwiąd nie śpi.
Tymczasem…
My Darling – bardzo podobno modny, odbił wprawdzie po zimie, ale urósł na jakieś 30 cm i zdobył się na jeden kwiatek:



Multiblue i Mrs N. Thompson





Patricia Ann Fretwell w różnych stadiach rozwoju kwiatów:





Rhapsody – prawie niebieski





Baaaardzo bordowy – Nubia;





Dopiero niedawno zauważyłam, że prócz takich, pojedynczych kwiatów –



-ma i dubeltowe

Bardzo ładnie kwitnie Burma Star, to jej najlepszy sezon jak dotąd; ze trzy lata wypuszczała po nikłej witce z dwoma-trzema kwiatkami.



Chyba najciemniejszy fiolet pośród moich powojników.
Rozwinął się pierwszy pączek Marceliny - i to jest naprawdę godna polecenia odmiana, nieco późniejsza, ale po pierwszym zmasowanym kwitnieniu produkująca kwiaty całe lato:



Kwiaty pojedyncze, ale pofalowane i duże. Chętnie się wspina po płocie i pobliskiej czeresience. Ten powojnik nigdy u mnie nie dostał uwiądu - a to już rekomendacja.
Na tarasie powoli przekwita (nowy) Dr Ruppel , a za niedługo i Diamantina.



Przy okazji: stwierdziłam, że inny powojnik hodowany w donicy, Claude Monet (jeszcze nie kwitnie) ma część liści tak dziwnie zredukowanych, jak to pokazała Marry. Raczej nie zimno, stojące tuż obok mają liście normalne.

Dwa zaczęły kwitnąć.