Forum Ogrodnicze Oaza

Coś na obiektywie - może odrobinę zaparował?

Była chwila słońca, Scarlet Baby w całej okazałości. Właściwie "Babies"





Tulipany Kaufmanna mają tę miłą cechę, że nie dość, iż nie trzeba ich wykopywać, to jeszcze mnożą się, o ile trafią w dobre miejsce. Te dwie gromadki powstały z 10 cebul.
Zakwitł tez pierwszy z grupy mieszańców Greiga, Für Elise:





I z tej samej grupy Toronto:

Łatka wrote:
Aniu czy to znaczy, że inne odmiany tulipanów należy wykopywać? Do tej pory w ogrodzie rosły jakieś "zwyklaczki" których jednego roku przybywało, a innego ubywało. W tym roku kupiłam kilka ciekawszych odmian i miałam wobec nich taki sam plan, czyli posadzić i zapomnieć. Możesz w takim razie przybliżyć które odmiany należy wykopywać?

Edyto, zasadniczo i zgodnie z regułami sztuki należy wykopywać wszystkie cebule tulipanów "wysokich", czyli mówiąc po ludzku - te piękne, wielkokwiatowe, "wypasione" odmiany. Gdy zżółkną i obeschną ich części nadziemne.
To wpis Aliny z początku wątku:
Hiacynta wrote:
To jest zgodne z teorią. Wiele osób sadzi tulipany w koszyczkach, doniczkach itepe, właśnie po to, by w odpowiednim momencie po prostu wyciągnąć wszystko i postępować, jak wyżej.
Ja nie mam na to warunków - nie mam jakiejś tulipanowej rabaty, są dosadzane, gdzie zauważę skrawek wolnej ziemi między gęsto utkanymi roślinami ozdobnymi. Lubię je za nieprzebrane bogactwo kolorów i kształtów, ale nie są moim priorytetem - już bardziej hiacynty i narcyzy (pachną!). W dodatku ceny cebul, może za wyjątkiem jakichś unikalnych, są na tyle umiarkowane, że mogę sobie pozwolić na "szaleństwo" dosadzania co roku powiedzmy 30-40, po 50 groszy czy złotówkę za sztukę. W miejsce tych, co zanikły. A gdybym usiłowała je jednak wykopać, na mur uszkodzę znacznie cenniejsze rośliny.
Żeby wykopywać doły zdolne pomieścić koszyki, nie ma mowy w moim gąszczu.

Jak to mówią - każdy orze, jak może, co akurat w ogrodnictwie ma bezpośrednie zastosowanie.

Natomiast tulipany botaniczne (Kluzjusza, Eichlera, Tarda, Batalliniego. dostojny, niski, długopłatkowy), albo te odmiany, które pochodzą od nich w prostej linii (Kaumanna, Greiga, Fostera), a nie są wynikiem skomplikowanych krzyżówek, można pozostawiać na wiele lat. Widać to na przykład we wrocławskich parkach, a nawet na trawiastych pasach rozdzielających jezdnie, gdzie panuje w ostatnich latach moda na "łączki" z botanicznych narcyzów i tulipanów.

Wśród moich jesiennych zakupów były i te piękne wysokie, wielkokwiatowe odmiany i niskie, botaniczne (Fostera, Kaufmanna, Turkestanica). Będę w takim razie musiała na jesień znaleźć dla tych drugich jakieś stałe miejsce, a pozostałe po letnim okresie spoczynku wrócą do donic, bo ja również nie mam warunków na coroczne wykopywanie i wkopywanie większej ilości cebul.

Spośród botanicznych chyba najbardziej lubię tulipany wyniosłe, T. praestens, które mają prócz "głównego" kwiatu jeszcze dwa, a czasem nawet trzy "boczne" na tym samym pędzie.
Fussillier:



Mam jeszcze słonecznie żółtego Shoguna - ale jeszcze nie kwitnie.

Przekwitający Shakespeare znalazł oparcie w rozkwitającym Exotic Emperor



A zamknięty dotąd Persian Pearl



ujawnił co ma w środku

Moje EE jeszcze całkiem zielone.
Za to objawił się taki, podpisany Friendly Fire; nowy, a obok rosną inne tulipany o niewybarwionych listkach. Ten "ogień" z grupy Greiga, więc liście się zgadzają, ale kwiatki w sieci bardziej czerwone.



No zobaczymy, jak się rozwinie.

Ale się Wam te tulipany rozbrykały, nie ma co. U mnie czekają na słoneczko.

To już się chyba doczekały, Marysiu?
Zaczynają kwitnąć Fostera, Orange Emperor i Purissima:

Tulipany wyniosłe - Fusillier



i rozkwitający Shogun:



A to Friendly Fire, tym razem niepomylone. Niziutkie, kwiat tuż nad ziemią.

Exotic Emperor z dzisiejszego poranka



i popołudnia

Moje też już kwitną...
Niestety segregator ze zdjęciami "z cebulek" nie ocalał. Czyli, jak Ktoś chce, to proszę podpisać, bo ja już nie mam z czego.
Ten był pierwszy:


Potem były poparzone te:


I botaniczne:





A to chyba "skundlony" Tete a Tete:



A ten śmieszny z dziś:


Część poparzonych w tym roku raczej nie zakwitnie. Trudno.

O, Małgosiu, zakwitła Ci już papuga? Wygląda na Apricot Parrot.
A te botaniczne, co zakwitły pierwsze, to Johann Strauss. Biały z żółtym dnem zapewne turkiestański, ale ich nie mam, może ktoś jeszcze się wypowie.

Mimo niskiej temperatury nocą słonce rozwinęło przed południem kolejne.
Hamilton, pierwszy z strzępiastych



Lasting Love, liliokształtny, w pąku



Stresa otwarta do słońca



Orange Toronto



Shoguny





Angelique, zupełnie nie na swoim miejscu - chyba przepełzła?



Ostatni Fire of Love - coś niezbyt silne to było uczucie; T. Greigii. Podobny do powszechnie znanego Czerwonego Kapturka, ale listki variegata.

Powoli rozkwita kolejny tulipan z grupy Fostera

Candela

Kiedyś miałam Candele na wsi, zapewne pożywiły się nimi nornice.
W mieście nie mam sublokatorów podziemnych, tyle dobrego. Chyba gleba zbyt trująca...
Exotic Emperor



Salmon Impression - jeden z niewielu tulipanów z grupy Darwina u mnie:



Portret Purissimy pod słonce



Prins Willem Alexander, cudny kolor:



Toronto - kwitną i mnożą się



Podobnie jak Shoguny

Fatalne kwietniowe zimno ma te dobrą stronę, że tulipany botaniczne kwitną wyjątkowo długo, przekwitły zupełnie chyba tylko mieszance T. kaufmanniana. Jednocześnie zaczynają mimo wszystko rozkwitać "wysokie" hybrydy.
Pinocchio, T. greigii



Red Wings, jeden z moich ulubionych strzępiastych, może nie bardzo wyrafinowany, ale bardzo zdrowa odmiana.



Esprite, pierwszy z pełnych

No nie wierzę, że kwitną tylko u mnie

Flaming Purissima - zaczyna bladoróżowo...



...potem "zapala się"



Na koniec zrobią się prawie malinowe.

Moi ulubieńcy Akebono - też się zmieniają, na początku na maślano żółtych płatkach tylko krawędź jest czerwona.



Liliokształtne Burgundy



Botanicznych różowych jest mało, dlatego to prawie pierwsze tulipany "po różowej stronie".