Forum Ogrodnicze Oaza

Moje też już cieszą

Piękne te Wasze.

U mnie też bieda z nędzą.

W lesie sadziłam sporo, ale widać zeszłoroczny przymrozek je załatwił.

Została jedna kępka:


i pojedyncze odmianowe:


W zeszłym roku dostałam od znajomego te:


i one cieszą oko czekając na miejsce docelowe.

JaKasiula wrote: Bo to są śnieżyczki-wędrowniczki.
Moje mnóstwo to potomstwo jednej kępki, też nie kupionej. Przywędrowały z ogrodów w sąsiedztwie. Rosną sobie, gdzie popadło.
W korzeniach magnolii...



Między różami...



Nawet na bardzo cienistej rabacie hortensjowej.



Tak mi przychodzi do głowy: ja mam nawet w mieście dość kwaśną glinę. Może one lubią kwaskowe?

Małgosiu, raczej koparka je wykończyła, niż mróz jakikolwiek. One są genetycznie przystosowane do znoszenia bardzo niskich temperatur, mają w sobie białka zapobiegające zamarzaniu i jako jedne z nielicznych cebulowych rosną i w Finlandii. Zawierają również galantaminę, stosowaną przy chorobach układu nerwowego, w tym w terapii choroby Alzheimera. Ale - wyłącznie w formie fachowo spreparowanej i pod nadzorem lekarza, bo można się poważnie zatruć.

Aniu koparka w lesie nie działała. Mogło coś zeżreć cebulki. Myszowatych u nas dostatek

Śnieżyczki rozmnażają się z nasion i dlatego wyrastają w dość odległych miejscach od rośliny matecznej, przynajmniej u mnie tak jest. Wystarczy przegrabić glebę lub przesadzić w nowe miejsce jakąś roślinę rosnącą wcześniej w pobliżu śnieżyczek i one już tam są. Aby ograniczyć rozsiewanie się przebiśniegów trzeba by zrywać nasiona ale przecież niech się rozrastają. To samo dzieje się z cebulicą i z szafirkami ale te to już plaga, są wszędzie i już widać kępy młodych szczypiorków.

Mrówki roznoszą nasiona przebiśniegów, bo nasiona są opatrzone elajosomami, które zawierają lipidy i białka, a mrówki jak wiadomo wszystko zagospodarują.

Niezawodne przebiśniegi.