Jestem ciekawa rezultatów
A teraz odnotuję sobie dla pamięci kilka informacji dotyczących produkcji prawdziwej czarnej herbaty
Technologia ta polega na procesach więdnięcia (podsuszania), skręcania, fermentacji i suszenia.
Proces produkcji czarnej długiej herbaty liściastej zaczyna się od podsuszania. Celem tego procesu jest utrata przez liście turgora i nadanie im miękkości, która jest niezbędna do dalszego procesu skręcania.
Za najlepszą temperaturę do więdnięcia uważa się 20–24 ° C przy wilgotności względnej 70%. Im suchsze i cieplejsze powietrze, tym łatwiej i szybciej liście więdną. W Indiach i na Sri Lance uważa się, że czas trwania naturalnego więdnięcia nie powinien być krótszy niż 18 godzin. Podczas podsuszania aktywują się zmiany biochemicznych wewnątrz komórek liści herbaty.
Skręcanie
Głównym celem skręcania liści herbaty jest pęknięcie i zmiażdżenie komórek, w których sok komórkowy jest uwalniany na powierzchnię liścia, gdzie jest on wystawiony na działanie powietrza i enzymów. Zalecane są różne metody skręcania liści w zależności od stopnia zwiędnięcia. Lekko zwiędnięte liście powinny być skręcane delikatnie, w niewielkim stopniu, ponieważ w przeciwnym razie rozpadną się. Silnie zwiędnięte liście, muszą być mocno skręcone, aby wycisnąć sok z komórek i pozwolić mu się utlenić.
Herbaty uzyskane przy lekkim skręceniu dają słaby napar, a herbaty z mocno skręconych liści są mocne.
Fermentacja
Za optymalną temperaturę procesu fermentacji należy uznać za 22–26 ° C. Poniżej 15 ° C proces fermentacji zatrzymuje się, w temperaturze 15–20 ° C odnotowuje się jego początek, powyżej 30 ° C, część rozpuszczalnych produktów fermentacji, które nadają naparowi moc, przechodzi w stan nierozpuszczalny, a przyjemny aromat herbaty zostaje utracony.
Czas i jakość fermentacji są ściśle związane z temperaturą i grubością warstwy liści, ponieważ parametry te wpływają na szybkość procesów utleniania. Czas trwania fermentacji jest odwrotnie proporcjonalny do temperatury, a niska temperatura pozwala zaoszczędzić znacznie większą ilość ekstraktów i rozpuszczalnej taniny, zapewnia wzrost koloru naparu, a wysoka zmniejsza sam proces.
Herbaty otrzymywane w wyniku krótkiej fermentacji są bardziej cierpkie, ale słabsze w naparze, natomiast herbaty o długiej fermentacji dają mocniejszy napar, ale mają mniejszą cierpkość. Grubość warstwy liści poddawanych fermentacji nie powinna utrudniać swobodnego przenikania powietrza do przefermentowanego arkusza, ponieważ do procesów fermentacji oksydacyjnej, z których najważniejsze jest utlenianie taniny, co powoduje zmniejszenie cierpkości naparu i tworzenie się jego koloru, wymagany jest tlen.
SUSZENIE
Przy bardzo szybkim suszeniu herbaty przy użyciu głównie wysokich temperatur (powyżej 100 ° C), d nie można uzyskać takich samych dobrych wyników, jakie uzyskuje się przy bardzo wolnym suszeniu i bardzo niskich temperaturach (poniżej 75 ° C). Zastosowanie wysokich temperatur podczas suszenia znacznie obniża jakość herbaty, ponieważ jej aromat jest znacznie zmniejszony z powodu utraty olejków eterycznych i sublimacji kofeiny. Aby jednak uzyskać produkt, który można przechowywać, konieczne jest przeprowadzenie suszenia w temperaturze co najmniej 76,7 ° C , dlatego temperatury należy uznać za optymalne podczas pierwszego suszenia 90–95 ° C , a w drugim - 82–87 ° C.