Forum Ogrodnicze Oaza

Lolu,
bardzo mnie cieszy, że podobają Ci się takie "egotyczne" pomysły i rozmyślania. Zapraszam częściej. Pracuję nad kilkoma rzeczami, mam nadzieję, że będę miała co pokazać.

Dzisiaj widoczek z miniaturowego skalniaczka

Ostatnie zdjęcia z części japońskiej. Na drugim planie Bez czarny 'Eva', a troszkę bliżej (za korzeniem) świeżo strzyżony Wiąz holenderski 'Jacqueline Hillier'


Widok na dół w stronę oczka, gdzie hosta szykuje się do kwitnięcia, po lewej "na skałach" Jodła górska 'Kelly's Alpine'


Z oddali - widoczny formowany iglak, jeszcze niestrzyżony


Żuraw


Bez czarny Eva - kwitnienie


Liście bzu przypominają klony palmowe, troszeczkę jeszcze pokrój "zbyt młody". Znacznie lepiej znosi jednak zimne wiatry i silną operację słoneczną


Z lewej kosodrzewina 'Mops'




Nieuczesany, wyrosło mu kolejne "piętro", po postrzyżynach będzie lepiej widoczne


Mgiełka wąskich listków - to Kruszyna


po prawej Sosna wejmutka

Wspaniale wygląda Twój kamienisty zakątek harmonijnie i uspokajająco Czarne liście bzu czarnego coraz bardziej zaczynają się mi podobać

Z ciekawością tu zaglądnęłam i nie żałuję. Latarenka mnie zachwyciła, żuraw zachwycił - ależ pięknie. Gdzie ty to wyszukałaś?

Alinko,
właśnie to dojrzewanie tego miejsca najbardziej mi się podoba, rzeczywiście lubię tam spoglądać, bardzo to uspokaja. Tym bardziej, że na tarasie mam dokładnie swoje miejsce przy stoliku tak ustawione, żeby się tam patrzeć.

Elu,
"gościu siądź pod mym liściem, a odpoczyń sobie" jakby powiedział poeta. Pytasz gdzie znajduję takie przedmioty... latarenki kiedyś napotkałam na alle, są ceramiczne i nie takie wielkie. Akurat pasują do mojej skali japońszczyzny. Żurawia spotkałam w pobliskiej kwiaciarni, miał przeznaczenie jako ozdoba do domu. Jest wykonany z metalu. Poprosiłam Tadeusza, by do podstawki przyspawał mi pręt. Można go wbijać w podłoże, a podstawka (niewielki kwadrat) ukryta jest pod kamykami. Najbardziej podoba mi się ta zadarta nóżka, bo wygląda jakby rzeczywiście brodził w moim niby-morzu w poszukiwaniu czegoś do zjedzenia.

Troszkę ujęć z poprzedniego weekendu.



W widoku z chodnika dominuje teraz kwitnąca hosta i... tojeść bulwiasta






Hortensja drzewiasta nn


Iglaczek w nowej fryzurce

W moim ogródku japońskim rośnie sobie sosna czarna. Dzisiaj przygotowałam kilka zdjęć, by pokazać w jaki sposób została formowana, by osiągnąć obecny kształt drzewka (niwaki).

To właściwie pierwsze zdjęcie z 2007 roku (rok po posadzeniu) - na prawo od dawnej wiaty


W roku 2008


W 2009 (koniec roku). Początkowo uszczykiwałam tylko wiosenne przyrosty o 2/3 i pozostawiałam zawsze dwa. Jak widać na zdjęciu wiata została zdemontowana i tam później powstał japoński zakątek.


Zdjęcie z 2012 roku - drzewko bardzo się zagęściło. Usuwanie kolejnych przyrostów wymagało coraz więcej pracy. Musiałam jednak przekonać Tadeusza, że można drzewko inaczej poprowadzić - zawsze tego chciałam, ale nie wiedziałam jak to zrobić.


Po powrocie z bardzo udanych wakacji udało mi się przekonać męża i wykonać drastyczne cięcie (koniec sierpnia) oraz sznurowanie drzewka. Od tego czasu na sosenkę mówiono "kamienne drzewko".


Zdjęcie z 2013 r.
Tutaj lepiej widać naciągi i obciążające kamienie. Początkowo gałęzie były zbyt długie (szczególnie jest to widoczne po prawej stronie), ale bałam się mocno skracać gałęzie co doradzał mi Bogusław (z Forum Ogrodowisko). Bałam się, ze bezpowrotnie uszkodzę drzewko. Jednak z czasem wypróbowałam na nielicznych gałązkach takie skracanie. Okazało się, że jeśli są stare igły na konarze można uciąć gałązkę i powstaje potem mnóstwo nowych. Na pokazanym zdjęciu jest już nowe sznurowanie inny, mocniejszy sznurek oraz grubsze "podkładki" (użyłam pasów tapicerskich nawijanych co najmniej dwukrotnie). Należy ich doglądać i korygować, gdyż konary rosną, grubieją i mogą powstać nieestetyczne ślady po zaciskaniu.


Lipiec 2013 r.
Kolejne zdjęcie pokazuje bliżej powiązania "pięter" gałęzi, gdzie od góry "ciągnęłam" je na dół.


Na zakończenie moja sosenka uwolniona - zdjęcie z 31 sierpnia 2014 r.
Ładnie trzyma kształt i prawdopodobnie nie będzie wymagała już takiego silnego naginania, poza samym czubkiem, który wymaga prowadzenia "ramienia powitalnego" w prawo - inaczej znowu wróci do góry. Zdecydowanie skrócone gałązki lepiej się układają i mają "pompony" igieł.

Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem monotematyczna , ale zasznurowałam kolejne drzewko. Tym razem jest to sosna wejmutka.

Jeśli pamiętacie wyglądała tak jak na poniższym zdjęciu. Posadzona dwa lata temu w ogródku japońskim, miała tylko uszczykiwane 2/3 młodych przyrostów. Jednak pionowy przebieg jej pnia nie pasował do reszty kompozycji. W zasadzie od dawna planowałam jej formowanie. Wydaje się być dobrym materiałem, bo gałązki są dosyć giętkie. O wiele łatwiej było to zrobić niż w przypadku sosny czarnej, z pewnością znaczenie ma także wiek drzewka (jest młodsza).


Na początku usunięte zostały wszystkie gałązki, które odbiegały od założonej przeze mnie płaszczyzny. Sporo ich zostało wyciętych (ok. połowy). Wejmutka została pasem (tapicerskim) przyciągnięta do palików i tym samym ugięta. Później przy pomocy sznurowania skierowałam pozostałe gałązki na dół.


Pozostawiłam na dole jedną, która co prawda przebiegała "w tył", ale z braku innej na tej wysokości zasznurowałam ją do kamienia, który ugina ją w przód. Na samej górze przewodnik został przyciągnięty sznurem w przeciwległą stronę.




Czasem Tadziu broni w ogrodzie "jeszcze nie formowanych" drzewek i mówi, żebym wszystkiego nie przerabiała...

Każdy ma jakiegoś bzika I dobrze

Powstała jakby Pinus strobus flexuosa (czytam aktualnie o kokoryczach)

Czuję, że będzie piękna

Danielo , może podpatrzę coś u ciebie do moich maleńkich japońskich inspiracji?

Elu,
moje inspiracje po to służą żeby ktoś z nich skorzystał. Zapraszam, zawsze chętnie pomogę.

Siberio,
na to liczę, że będzie piękna.
Wejmutki bardzo mi się podobają, są niezwykle delikatne i eteryczne wręcz, w porównaniu z innymi sosnami. Leśniczy mówił, że wejmutki są nazywane księżniczkami polskich lasów, czyli coś w tym jest.

Witaj Danielu!
Bardzo się cieszę, że trafiłam na ten wątek. Od kilku miesięcy chodzi za mną taka koncepcja, żeby zrobić w moim ogrodzie małą rabatkę japońską. Pomysł przyszedł mi do głowy, kiedy podcięłam rosnącego tam iglaka. Myślę nad tym i szukam inspiracji od kilku miesięcy. Przeczytałam kilka książek, przejrzałam setki stron w necie, ale tak naprawdę chyba najwięcej dało mi przeczytanie tych trzech stron.
To co napisałaś na drugiej stronie:"Mam takie wrażenie, że dla osób, które dopiero chcą zakładać ogród w stylu japońskim, takie niewielkie, zrealizowane już pomysły, są bardziej przekonujące niż wzory z odległych krajów..." to dla mnie strzał w dziesiątkę!
Muszę Ci jeszcze powiedzieć, że szczególnie spodobała mi się miniaturka w gazonie z malutką latarenką. Zachwycająca i świetnie sfotografowana.

Amba,
bardzo się cieszę, że moje rozważania o urządzaniu ogrodu w stylu japońskim się przydadzą i za wszystkie te miłe słowa. Oczywiście dla takiej odpowiedzi produkowałam się na tych trzech stronach. W każdej chwili chętnie pomogę, jeśli taka pomoc będzie Ci potrzebna.
No i zapraszam do podzielenia się swoimi efektami uzyskanymi w ogrodzie.

Muszę przyznać, że gdy oglądałam prawdziwe ogrody japońskie - którymi się inspiruję - też nie wiedziałam jak to zrobić. Gdy jednak się czyta na ten temat i "rozbiera temat na części" oraz ogląda mniejsze realizacje, wtedy łatwiej zrobić to samemu. Właśnie takie mniejsze realizacje, czasem umiejscowione w kąciku ogrodu, na niewielkiej przestrzeni mnie przekonały aby nie bać się i zrobić pierwszy krok.
Miniaturka o której napisałaś to jeden z moich ogródków szczelinowych, które tworzę od niedawna i sprawiają mi wielką przyjemność, tym bardziej że ich niewielka skala pozwala na taką zabawę każdemu, kto nawet nie ma wiele siły do pracy w ogrodzie. Pewnie dlatego, że tak je lubię tak ładnie się prezentują na zdjęciach. W tym sezonie powstaną nowe - kamienie już nazbierane.

Danielu - miałam na myśli tę miniaturkę z iglakiem, czerwonymi kamieniami i latarenką. Brak precyzji w wypowiedzi ...
Ten szczelinowy też fajny..widziałam w wątku ogrodowym( który teraz pilnie czytam i już jestem na 16-tej stronie ) zbliżenia z ładnie rozrośniętymi roślinami. Naprawdę ciekawie to wygląda.
Ja do Ciebie zaglądam od dłuższego czasu tylko nic nie pisałam. Ale po przeczytaniu "Japońskich inspiracji" po prostu nie mogłam się powstrzymać.
Ja moją >mini Japonię< zacznę aranżować dopiero wiosną jak pojedziemy na działkę( spędzamy tam około 5-ciu miesięcy) jak już coś będzie widać to na pewno Tobie pokażę a zapewne zanim to nastąpi będę prosiła o rady i konsultacje jeśli pozwolisz.

To zdanie , które napisałaś powyżej:"Pewnie dlatego, że tak je lubię tak ładnie się prezentują na zdjęciach."...no zupełnie jakbyś czytała w moich myślach. Ja zawsze twierdzę, że najlepiej wychodzą mi zdjęcia, kiedy fotografowane obiekty wywołują silne emocje....czyli wnuczki i kwiaty oraz moje koty

Wspaniały ogród. Zachwycam sie i podziwiam.

Danielo dotarłam do Twojego drugiego wątku. Nie wiem jak to się stało, że dopiero teraz, tym bardziej, że uwielbiam podziwiać Twoje 'kamienne' rabaty Relacja z powstawania rabat super

Cyprydo,
bardzo się cieszę, że tu zajrzałaś. Zapraszam częściej.

Moniko,
jak to mówią - lepiej późno, niż wcale.

W tym sezonie jeszcze nie pisałam, bo i nie było czego pokazać, ale praca koncepcyjna cały czas trwa.
Plany są takie:
1. Zbudowanie latarenki (lub co najmniej dwóch, do dwóch ogródków) z suporexu. Będę oczywiście uwieczniać kolejne etapy i jeśli się uda zaprezentuję DIY z latarenkami.
2. Trwają przygotowania do budowy skalniaka szczelinowego, który będzie się znajdował na dole części japońskiej, u stóp dwóch wielkich kamieni (które będą tłem). Mniej więcej tam, gdzie naniesiony na zdjęcie jest znak wodny. Rośliny zostaną stamtąd usunięte (liliowiec Stella D'Oro już przeniosłam do Oliwy, zabiorę też lawendy, które kiedyś nadały nazwę "lawendowemu zboczu"), a niektóre z nich znajdą miejsce w skalniaku (miniaturowe irysy, macierzanki). Lekki spadek terenu jak najbardziej będzie pasował do szczelinowego skalniaka.



To najważniejsze plany "japońskie" na ten sezon.

Zapowiada się wspaniale. Już nie mogę się doczekać efektów