Forum Ogrodnicze Oaza

Angel Cheeks, dopiero zaczyna.


Bunker Hill


Doreen


Dr Alexander Fleming


Duchesse de Nemours


Honey Gold

Karl Rosenfield


Sarah Bernhardt

Dziewczyny, dzięki za Wasze zdjęcia, denerwuje mnie, że duża część moich piwonii niezidentyfikowana bądź skutkiem kompletnych pomyłek, bądź nieoznaczania przeze mnie w przeszłości. Cóż, przyjaźnimy się stosunkowo niedawno, przynajmniej z bylinówkami, które w porównaniu z drzewiastymi nie wydawały mi się kiedyś godne miejsca w ogrodzie.
Sytuacja się zmieniła, gdy dotarło do mnie, że to jedne z nielicznych roślin o pięknych kwiatach, którym dobrze w mojej glinie.
No i trochę się uzbierało.
Festiva Maxima, zaraz się osypie.



Madame Gaudichau, do niedawna miała zwyczaj produkować jeden pęd kwiatowy, w tym roku jaka pilna.



Sara Bernhartd, jedna z bodaj trzech; jej siostrę odziedziczyłam ćwierć wieku temu po śp. teściu, bezpojętnie przesadzałam, po prawdzie dopiero niedawno odżyła.



Honey Gold, główne kwiaty już osypane.



Sword Dance wstawiam ponownie dlatego, że nie do końca mi się zgadza z obrazkami w sieci. Ale też one są zwykle podkolorowane i mocno obrobione programami graficznymi.



Tak czy siak - podoba mi się.

Albert Niva dostany jako bonus. Nie kupiłabym takiego krzykliwego cyklamenu. Mam też nadzieję, że ten jakby zdeformowany kwiat to tylko taki debiut, piwonia sadzona bodaj wiosną 2024.



Duchesse, nie umiem się jej oprzeć.



Garden Treasure, późniejsze kwiaty mają bardziej słoneczny kolor, ogólnie to lepsza odmiana od sławnej Bartzelli moim zdaniem.



I jeszcze raz ta kompletnie wyprowadzająca mnie z równowagi, bo trzy razy pomyłka przy tej samej odmianie to za dużo (o trzy razy )



Muszę w jesienny wieczór przeszukać swój wątek, może coś tam będzie w czerwcowych wpisach z minionych lat o tej Raspberry Sunday/Angel Cheeks.

To zacznę od swojej 'Raspberry Sunday', która akurat kwitnie.



Teraz już rozumiem, dlaczego ludzie zachwycają się 'Old Faithful'





'Festiva Maxima'


W tym odcieniu 'Lorelei' najbardziej przyciąga wzrok.

Sonoma Halo ITOH






Portreciki Go Daigo do wyboru, co uznacie, to potem usuńcie. Trochę potargana po czwartkowej nawałnicy, innych już nie będzie







Jeszcze mam Mme Antoine Riviere, ale kolor mi na razie wyszedł zbyt daleki od prawdy.

Jolu, dzięki, widzę, że żadna z moich nie jest RS, Twoja za to po prostu urocza, jak nie przepadam za różowym.

Cieszę się, że Twoje piwonie aż tak bardzo nie ucierpiały w kolejnym dopuście (spuście?). Wyglądają wyjątkowo krzepko, zwłaszcza gdy porównuję z moimi, co leżałyby na ziemi, gdyby nie przemyślne wiązania i podpory.
I znowu mam ćwiek w głowie, Lorelei nie zmieniła u mnie koloru do tak subtelnej brzoskwini. A tym razem to oznaczona piwonia z miejsca, gdzie wszystkie kupujemy...i długo czekamy.

Alu, obie piękne. Taką ilość różu chętnie akceptuję.

Na wyjezdnym zrobiłam dwa zdjęcia, Dr. Alexander Fleming



i rozchylająca pąk inna Sarah (obie różowe, cóż...)



A w górach do sezonu jeszcze hu hu... Najbardziej zaawansowana ta, rozpoznana jako Henry Bockstoce:



Inne nędznie, choć po przesadzeniu widać, że zamierzają żyć.

Przy tej mokrej pogodzie cesarzowe wyglądają jak zmokłe kury. Na zdjęciach z Orientu widziałam specjale parasolki rozpostarte nad piwoniami. Temat godny rozważenia . Tylko jak powieje, to byłoby latanie za tymi parasolkami .
Co tam nadaje się do pokazania
Może 'Ursyn Niemcewicz'


'White Cap'


'Victoire de la Marne'


'Do Tell' dość zmasakrowana przez błoto może pokazywać tylko pojedyncze świeżo otwarte kwiaty.


'Honey Gold'

Lorelei..tfu...tfu...
Moje kolejne dwa zwyklaczki.

No więc tak, to jest Edgar Czekałam aż zakwitną obaj, Henryk i Edgar żeby porównać bo porównania sprzed roku jakoś mnie do końca nie przekonały. Trochę się rozminęły z tym kwitnieniem ale mimo wszystko się załapały jako że to kwestia tylko trzech, czterech dni. Pierwsze kwiaty nie ale kolejne już mogłam porównać; różnice:

Edgar Jessep zakwita kilka dni wcześniej niż Henry Bockstoce, kwiaty ma w odcieniu malinowej czerwieni na zewnątrz a w środku więcej czystej czerwieni. Środek kwiatu stanowią postrzępione drobne płatki z widocznymi tu i tam pręcikami ale nie widać ich dużo. Kwiat w pełni rozwoju jest bardziej płaski niż u Henry`ego.



A to z APS:

americanpeonysociety.org/cultivars/peony-registry/edgar-jessep/

Henry Bockstoce ma kwiat w kształcie wielkiej kuli i raczej nie otwiera się na płasko a środek w zasadzie do końca skrywają zawinięte do wewnątrz płatki, kolor czysta czerwień; "krwista" ale nie bardzo ciemna.





"Obaj" mają naprawdę wielkie kwiaty!

(Jolu, czy to powinno pójść do wątku identyfikacyjnego czy może zostać tu? Oczywiście zrobię później wątek Edgarowi).

Mirko przecież już nie potrzebujesz identyfikacji, więc tu jak najbardziej.
Ja tu nie chcę wyjść na kaprala, który ustala chore reguły. Czasem podpowiadam, gdzie co umieścić, żeby Wam było łatwiej odszukać, a nie że tak musi być, bo moja racja jest najmojejsza .

Piękne oba chłopaki, ale chyba ciężko im utrzymać głowy w górze.
Ja po tych deszczach obiecuję sobie, że już żadych z wielkimi głowami, ale co jak już zamówione na jesień i trzeba w pakiecie obmyślić podpory.

Ale one bardzo dobrze trzymają łebki, te klapnęły po ulewie.

Z roku na rok jestem ciut mądrzejsza z lekcji "Piwonie". W tym roku po raz pierwszy kwitną z pąkami bocznymi i Niech żyją pąki boczne !

Miss America - to są prawie wyłącznie pąki boczne - główne kwiaty wycięłam.


Queen Bee to wyłącznie pąki boczne, świetnie wyglądają w wazonie bo kwiaty już nie takie ogromne. Na mój gust ma lekko za duże kwiaty główne, ale przeżyję.


Piękna Sea Shell pierwszy rok, od razu wysoka i od razu okazałe kwiaty.


She's My Star urokliwa.Pierwszy rok, sadzona w zimie.



Doreen pierwszy rok.


White Cup - pierwszy rok.



Ursyn N. przesadzona i jakaś bidulka.


Primavere, pierwszy rok i słaba bo trochę przytłoczona otoczeniem.


Refleksje - źle znoszą sąsiedztwo, bliskość bylin tej samem wysokości, jednym słowem ciasnotę i konkurencję - albo zaraz na łodydze grzyb albo zamierają pąki, nie krzewią się.
I jeszcze jedno: wydaje się że to zależy od odmiany jedne o dużych karpach 5+ kwitną od razu dwoma, trzema kwiatami inne tylko jednym a jeszcze innym zamierają pąki mimo przestronnej miejscówki.

Też lubię kwiaty z pąków bocznych. Tu Doreen je prezentuje:



Albert Niva, też boczne:



A taki główny kwiat Sary jest nieomal przesadą, niemożliwy właściwie.



Dalej to jak zwykle u mnie, same wątpliwości.

Na te kwiaty czekałam dobre 6 lat. Czy to jest Königin Wilhelmine, jak głosi znacznik?



Piwonia niziutka i nadal licha, cóż, ani dobra sadzonka, ani miejsce dogodne.
A propos słabej sadzonki - reklamowana Lorelei otwiera taki pąk i chyba to jest ten kolor.



A teraz uwaga: co to wyrosło obok Coral Sunset?



Zakładałam, ze jest to odrost, pojawiło się toto z dwa lata temu jednym liściem, a teraz zakwitło. Na pewno nie siewka nie dopuszczam do zawiązania nasion.

Niedługo będzie po balu, może ostatnia szansa, by sfotografować przedogródek.

MARRY wrote:
A tu moja Sea Shell Czy to aby ta sama piwonia

I zupełnie w tym samym typie buraczkowa Mme Antoine Riviere, zdjęcie nie oddaje prawdziwego koloru, ona jest buraczkowa

Dziewczyny, Helpmefind podaję, że są dwie piwonie o tej nazwie (jesteście poza tym pewne pisowni? Wg mnie powinno być Sea Shell; ale nazwy odbiegają od logiki).

Sea Shell (lactiflora, Sass, 1937)

Hybrid lactiflora. Iridescent shell pink. Gold stamens. Very large, single bloom form. [...]
Height: 37" (95cm). Hans Peter Sass (1937).

A także starsza (jeszcze starsza) odmiana Kelwaya z 1906 roku, o białych, pojedynczych kwiatach.

Natomiast baza APS wyrzuciła mi jako wynik wyszukiwania tylko tę hybrydę z 1937 roku, na zdjęciu wypisz-wymaluj jak piwonia Ali. Opalizujący róż, jak wnętrze muszli perłowej. Złote pręciki.

Ja źle wpisałam nazwę, przepraszam, już poprawiłam. Moja przyjechała z Francji.

Z tymi nazwami odmian piwonii, zwłaszcza historycznych, jest wielki bałagan. Ostatnio wzięło mnie na przyjrzenie się tym wszystkim popularnym amarantowo- wiśniowo - jakoś tam prawie fioletowo czerwonawych, tych sprzedawaych jako 'Karl Rosenfield' i spółka. I zwątpiłam. Dowolność w nazewnictwie jest tak wielka, że właściwie wszystkie dla mnie są NN. I uczciwie byłoby przy nich pisać to NN. Jeszcze tropię, jeszcze nie odpuszczam, ale powinnam, bo to strata czasu.

NN, podejrzana o bycie 'Adolphe Rousseau'


NN, kupiona jako 'Karl Rosenfield'


'Do Tell' w całej krasie, czyli utytłana po powodzi, w otoczeniu równie nieporządnym


'Glory Hallelujah'


I obowiązkowo boska 'Sarah Bernhardt', która gdy wymaga drugiego podwiązywania, to już wzbudza mało niebiańskie emocje


'Krystyna'



Mirko Henryk już od dawna mi się podoba, ale opinie o jego wyleganiu powstrzymały mnie przed zakupem. Oj, namieszałaś mi w głowie...

U mnie trzeba zmienić nazwę na Sea Shell - prośba do Joli.