Forum Ogrodnicze Oaza

Nic się nie stanie, gdy dżdżownica powędruje wraz z kompostem na działkę,
ale szkoda dżdżownicy - nie przetrzyma zimy w glebie, w kompostowniku ma cieplej

A ja nie przesiewam. Wiele roślin lepiej rośnie z materią organiczną w ziemi.

O czarnym bzie i innym towarzystwie roślin pisałam

Nie wiem co się robi z jabłkami zepsutymi.

każde rośliny posiane na nawóz zielony i pozostawione nieprzekopane na zimę chronią glebę. Wiosną powodują szybsze jej ogrzanie i szybszą pracę mikroorganizmów glebowych. Wyczytałam u Ciebie, że próbowałaś swoją glinę rozluźnić piaskiem, nie bez znaczenia jest jakim piaskiem, najlepszy do rozluźniania gliny jest ostry piasek rzeczny. Są też inne sposoby, jak np. płatki styropianu, na 100 m kwadratowych potrzeba 2- 3 m sześcienne, perlit, ale tu koszt jest bardzo wysoki. Najłatwiej chyba jednak tym piaskiem i ja osobiście jego bym polecała jako najbardziej naturalny produkt. Ciężka gliniasta gleba jest zbyt zagęszczona i wilgotna, niedostatecznie napowietrzana i za mało przepuszczalna a przez to zbyt zimna. Nawet wielkie ilości substancji próchniczotwórczych typu kompost, obornik nie wystarczą dla uzyskania trwałej poprawy gleby. Wracając do nawozu zielonego, to najlepiej dla gleby taki pozostawić nieprzekopany do wiosny, wczesną wiosną bardzo płytko przekopać. Żeby jak najmniej ingerować w życie glebowe zalecane jest przekopywanie na głębokość maksymalnie 10- 15 cm. Ja kopię jeszcze płyciej maks. 4-5 cm. Prowadzę widły amerykańskie płasko bezpośrednio pod powierzchnią gleby i przewracam ziemię na drugą stronę.

Tak naprawdę świadome tworzenie ogrodu w wybranym przeze mnie stylu trwa dopiero od dwóch lat, na efekty trzeba jeszcze poczekać, ale ktoś z dużą wyobraźnią może już w nim dojrzeć zaczątek angielskiego wiejskiego ogrodu. Uprzedzam, że trzeba jednak duuużej wyobraźni. Nie ma jednak tego złego coby na dobre nie wyszło… Przez te wszystkie lata nie mając możliwości finansowych na zagospodarowanie ogrodu skupiłam się na „dopieszczaniu” gleby. Od początku produkowałam własny kompost z resztek domowych i ogrodowych. Z czasem sprowadziłam do kompostownika dżdżownice kalifornijskie, dzięki nim przerabianie pryzmy trwało już nie dwa, trzy ale jeden sezon. Do tego doszły pozyskiwane z produkcji kompostu olbrzymie ilości biohumusu. Może nie każdy odwiedzający mnie wychodzi z mojego ogrodu z rośliną w ręku, ale każdy ma szansę, o ile ma życzenie, wyjść z 5 litrową butlą biohumusu. Całe to pozyskane dobro trafia z powrotem w obieg do ogrodu. Poza kompostem i biohumusem ziemia uzdatniana jest co kilka lat przekompostowanym obornikiem bydlęcym, sporadycznie też końskim, od dwóch lat Rosahumusem, wcześniej Emami. A jeszcze wcześniej mączką bazaltową, do której swego czasu miałam nieograniczony dostęp. Teraz muszę zakupić bo to cudowny „uzdatniacz” gleby. Ponad to stosuję różne gnojówki, wywary, wyciągi itp. głównie zapobiegawczo, bo leczyć na szczęście nie ma co, a z nielicznymi problemami jakoś sobie radzę, czasem muszę pozwolić wygrać silniejszemu. Od początku zakupienia „posiadłości” marzyła mi się przydomowa pasieka jako, że mój dziadek był pszczelarzem a nikt inny rodzinnej tradycji nie chciał kontynuować, ja chętnie przejęłam po nim schedę. W związku z tym, żadne opryski czy nawożenie chemiczne nie wchodziły w grę, pszczoły to bardzo delikatne owady, dość szkody czynili im moi zapędzeni i zatraceni w „nowoczesnym” gospodarzeniu sąsiedzi. Na szczęście zdrowy i smaczny miód tak im przypadł do gustu, że od jakiegoś czasu starają się ograniczać tą swoją „nowoczesność”. Moje zgodne z naturą gospodarzenie przyniosło wymierny efekt w postaci zdrowych i czasem ponad przeciętnie rozrośniętych roślin. To w wystarczającym stopniu rekompensuje mi niedoskonałości założeniowe ogrodu. Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. I tak by mniej więcej wyglądała moja dotychczasowa przygoda z ogrodowaniem, dalszą część ogrodniczej historii mam nadzieję stworzyć pod czujnym i krytycznym okiem przemiłych użytkowników tego forum…

markita wrote:
Biohumus to nawóz powstający w wyniku przetrawienia substancji organicznej, czyli wszystkiego tego co składujemy w pryzmie kompostowej, przez dżdżownice kalifornijskie. Takiej pryzmy jednak nie przesypujemy ziemią. To bardzo bogaty i jeśli tak można powiedzieć "inteligentny" nawóz. Zawiera, co dla ogrodnika ważne, żywe mikroorganizmy tak potrzebne do prawidłowego rozwoju i zdrowotności gleby a co za tym idzie dalej i roślin. Do celów handlowych jest pozyskiwany w specjalny sposób. My na własny użytek wypracowaliśmy sobie własny sposób. Do tego celu zaadaptowaliśmy stary betonowy silos służący poprzednim właścicielom do produkcji kiszonki dla zwierząt gospodarczych.





Podane wyżej wymiary dotyczą jednej pryzmy w kompostowniku, w powyższym kompostowniku znajdują się trzy takie pryzmy.

Mąż odpowiednio zabezpieczył dno kompostownika by spływający płyn nie przesiąkał w podłoża, wbudował w dno kompostownika dwa zbiorniki do których spływa ciecz będąca produktem "ubocznym" przy produkcji kompostu. Przy produkcji kompostu przy pomocy dżdżownicy kalifornijskiej potrzebna jest wysoka wilgotność, jeśli nie ma długo opadów deszczu kompost jest podlewany wodą deszczową, lub z własnej studni, nigdy wodociągową.





Po zapełnieniu zbiorników płyn przelewany jest do beczek i innych zamkniętych pojemników. Ważne- nigdy nie składujemy w pryzmie zarażonych czy chorych odpadów, te są palone. Nie składujemy też resztek roślin co do których jest podejrzenie, że są nasycone metalami ciężkimi. Biohumus w formie płynnej działa szybciej i szybciej można obserwować jego efekty niż kompostu. Już o tym wspominałam na forum, ale muszę to jeszcze raz przypomnieć bo to istotna rzecz. W sklepach można spotkać Biohumus różnych producentów, niestety w większości płyn sprzedawany w butelkach nie ma nic wspólnego z Biohumusem poza zabarwieniem. Producenci uzdatniają Biohumus składnikami mineralnymi wciskając nam jaki to dobroczynny wzbogacony nawóz nam dostarczają, tylko, że w takim nawozie nie ma życia, jeśli przed "uzdatnieniem" żyły w nim jakieś mikroorganizmy, to skutecznie przez owo "wzbogacanie" zostają zabite i w efekcie pod nazwą Biohumus mamy nawóz mineralny jakich wiele na półkach sklepowych.

karol wrote:
Może na początek ustalmy jedną ważną rzecz o której nie wszyscy wiedzą. Biohumus są to odchody dżdżownicy kompostowej, w Polsce najbardziej rozpowszechnionej dżdżownicy kalifornijskiej, uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej. Przyjęło się, że słysząc Biohumus mamy na myśli płynny nawóz, a biohumus to przecież również kompost koprolitowy, najprościej ujmując grudki kałowe.
Na poprzedniej stronie pokazywałam swój kompostownik, nie wiem jak zadziałała Twoja wyobraźnia, że uznałeś, że z całej tej pryzmy otrzymuję jedynie płynny nawóz, bo myślę, że pisząc powyższy post miałeś na myśli płynny biohumus. Musiałyby chyba te moje dżdżownice mieć przewlekłe rozwolnienie.
Karolu uspokoję Cię, dżdżownice mam zdrowe i w swoim, że tak powiem gospodarstwie, uzyskuję zarówno biohumus w formie stałej jak i płynnej. Także bez obaw moja gleba otrzymuje cenną próchnicę, ale też inne składniki próchniczotwórcze, ale o tym innym razem bo znów post wyjdzie na dwie strony maszynopisu. A co do innych składników potrzebnych roślinom, to płynny biohumus zawiera ich więcej, ponieważ zawiera te które zostały wypłukane z kompostu koprolitowego.
karol wrote:
Kompostownik zajmie tyle miejsca ile ogrodnik dla niego przeznaczy. A rezultat... Nie będę rozwodzić się nad wyższością Biohumusu nad kompostem, bo wiele razy, na podstawie badań naukowych, to potwierdzono. Posłużę się więc tu cytatem z pracy Pana Dariusza Boruszko z Politechniki Białostockiej zatytułowanej "Badania i ocena wartości nawozowej kompostów i wermikompostów".Po czym następuje cały naukowy przewód na podstawie obserwacji w latach 2003- 2010 dowodzący wyższości biohumusu nad kompostem otrzymanym tradycyjnie.

Daniela napisała:

Dodam, że wchłaniając, trawiąc i wydalając substancje fermentujące w kompoście dżdżownice kalifornijskie dodatkowo je rozdrabniają co przyśpiesza proces humifikacji i mineralizacji kompostu. Co jeszcze ważne to to, że podczas przebiegu tych czynności życiowych dodatkowo w organizmie dżdżownic kalifornijskich namnażają się ogromne ilości pożytecznych mikroorganizmów w tym także bakterii.
Poza tym w czasie około piętnastoletniej wędrówki po kolejnych warstwach kompostu, dżdżownice również nasączają go swoją wydzieliną o odpowiednim pH.
W połączeniu tej substancji z pożytecznymi mikroorganizmami gleba która otrzyma to,,złoto" w tak potężnej dawce, utrzymuje cały czas na stałym poziomie swój odczyn w równowadze jonowej na poziomie pH 6,6-7,2. Skutkuje to tym, że w takim środowisku nie może być mowy o przewadze chorobotwórczych mikroorganizmów. Korzenie roślin pozbawione są patogenów w ilości zagrażającej ich zdrowiu.

jagoda5214 wrote:
Z wyglądu żadna, no może różnią się pigmentem, Kalifornijki są czerwono brunatne. Stąd często popularnie nazywane są czerwonymi robakami. Cała reszta to już same różnice.

Długość wieku. Dżdżownica ziemna żyje ok. 4 lat, Kalifornijki dożywają lat 16. O ile nasze dżdżownice żywią się wybranymi organicznymi odpadami i jeśli nie zapewnimy im odpowiedniego ulubionego pożywienia to opuszczą kompostownik, tak dżdżownice kalifornijskie wybredne nie są. Przerobią na kompost wszystko czego im dostarczymy. Resztki roślinne, zwierzęce, niewskazane jest tylko podawanie tłuszczu, słomę, trociny, zrębki, resztki pieczywa, zepsuty nabiał, owoce, niezadrukowany papier a nawet zbutwiałe szmaty. Jeśli zapewnimy jej stały dopływ pokarmu nie ruszy się na „krok” z naszego kompostownika. Jest to dżdżownica wyhodowana specjalnie na potrzeby utylizacji odpadów organicznych. Oczywiście są odpady których podawać im nie wolno ale i tak w porównaniu z naszymi dżdżownicami mają szerszy „apetyt”. Dzięki różnorodności pokarmu i swoim sokom trawiennym bogatym w pożyteczne mikroorganizmy wytwarza cenny Biohumus, którego nie uzyskamy z pracy innej dżdżownicy.
Dżdżownica kalifornijska w warunkach kompostowych w ciągu roku zwiększa swoją liczebność prawie dziesięciokrotnie.

Pokutuje przekonanie, że nie jest odporna na mróz w przeciwieństwie do naszych rodzimych dżdżownic. Jest to wierutna bzdura. Nasze dżdżownice podobnie jak Kalifornijki nie są odporne na działanie niskich temperatur, w końcu ich ciało złożone jest w 80% z wody, dlatego podczas mroźnej zimy schodzą w głąb ziemi, poniżej warstwy przemarzania. Jeśli więc mamy możliwość utworzenia takiej pryzmy kompostowej która w dolnej warstwie nie zamarznie, to bez problemu dżdżownice kalifornijskie przeżyją zimę w pryzmie kompostowej. Od lat zimuję dżdżownice w pryzmie i nawet zeszłoroczna bezśnieżna zima nie zaszkodziła im. Oczywiście pryzma jest odpowiednio i w odpowiednim czasie ułożona, a razie konieczności ocieplona słomą.
jagoda5214 wrote:
Rosahumus to nawóz organiczno mineralny rozpuszczalny w wodzie, zawierający kwasy humusowe, wytwarzany z Leonardytów powstałych w okresie Karbonu z resztek roślinnych obumarłych bez dostępu powietrza i wydobywany w kopalniach odkrywkowych. Sprzedawany w Polsce Rosahumus pochodzi z Leonardytów wydobywanych głównie w Niemczech. Leonardyt to miękki, błyszczący, czarny lub brązowy szklisty mineraloid występujący bezpośrednio nad złożami węgla brunatnego.
Wikipedia wrote:
Opisując krótko wykorzystanie można powiedzieć, że służy do poprawy kondycji gleby a dokładniej jej żyzności, zwiększeniu koncentracji składników pokarmowych w glebie poprzez aktywizację mikroorganizmów glebowych, zwiększeniu pojemności wodnej, stymulacji systemu korzeniowego, tworzeniu struktury gruzełkowatej oraz wzroście i plonowaniu roślin. Służy też do rekultywacji gleby na terenach skażonych przez metale ciężkie: kadm, rtęć, ołów, nikiel.
Rosahumus to głównie kwasy humusowe ich zawartość wynosi 85% reszta to 12% tlenku potasu i 6% żelaza. Jak można wywnioskować po składzie nie jest to panaceum na wszystko i chcąc cieszyć się zdrowymi i silnymi roślinami nie można ograniczyć się tylko do stosowania Rosahumusu, natomiast jest to niewątpliwie wspaniały środek próchniczo twórczy.

Mączka bazaltowa to rozdrobniony bazalt o uziarnieniu nie przekraczającym 0,075mm. Bazalt to skała magmowa pochodzenia wulkanicznego. Pomysł na wykorzystanie mączki bazaltowej w rolnictwie i ogrodnictwie ekologicznym zrodził się z obserwacji i sukcesów rolników, ogrodników uprawiających pola i zakładających ogrody na stokach nieczynnych wulkanów. W skład mączki bazaltowej wchodzą w zależności od miejsca jej pozyskania: 40% SiO (tlenku krzemu), 8% CaO, 8,3% MgO, 1,7% K2O oraz pierwiastki takie jak: mangan (Mn), cynk (Zn), miedź (Cu), molibden (Mb), bor (, żelazo (Fe), Selen (Se).
Jak widać mączka bazaltowa jest cennym źródłem minerałów.
W swoim ogrodzie mączkę bazaltową stosuję głównie z powodu wysokiej zawartości krzemu, który odpowiada za wzmocnienie tkanek roślinnych dzięki czemu rośliny stają się odporne na szkodniki i choroby.
Mączka bazaltowa bardzo dobrze wpływa na strukturę gleb zarówno lekkich jak i ciężkich, stwarzając sprzyjające warunki życiowe dla pożytecznych mikroorganizmów glebowych.
Przy użyciu mączki bazaltowej nie ma obawy o przedawkowanie, ponieważ jej składniki są stopniowo rozpuszczane i rozprowadzane w glebie.

[quote=Kolumna dofinansowana ze środków
Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
w Katowicach
Zastosowanie mączki bazaltowej
w rolnictwie ekologicznym
] Zaletą mączek skalnych jest również poprawa zdolności gleby do zatrzymywania wody i składników pokarmowych. Na glebach, które regularnie posypuje się mączką, tworzą się trwalsze gruzełki glebowe, wzrasta zawartość cennych substancji organicznych, lepiej zatrzymywana jest woda w warstwie próchniczej, przez co polepsza się wymiana jonów, co ma ogromne znaczenie w procesach odżywiania roślin, rozmnaża się więcej mikroorganizmów glebowych. Mączka również pełni rolę sanitarną zapobiegającą rozszerzaniu się chorób, a zawarta w nich krzemionka wzmacnia rośliny zapewniając twardość łodygom.

Szkoda ,ze mój kompostownik jest na ziemi i na pewno drzewa rosnące za siatką ,które mają korzenie nawet w moim ogródku skrzętnie zagospodarowuję ten biohumus .